22 ธันวาคม 2549 17:04 น.
รวี นิชา
วันวิวาห์พาครวญกำสรวลเศร้า
หมดสิ้นแล้วรักเราที่เฝ้าหวัง
แสงแห่งจันทร์ทรงกลดถูกบดบัง
ด้วยความหวังซึ่งพังลงตรงหน้านั้น
ก่อนจะถึงวันรุ่งของพรุ่งนี้
ขอจงวางศักดิ์ศรีที่ถือมั่น
แม้ต้องสิ้นศักดิ์ไปเพราะใกล้กัน
เป็นเพราะฉันรักเธอใช่เผลอใจ
ทุกอณูเอื้อกายที่ถ่ายทอด
คืออ้อมกอดแห่งรักใช่หรือไม่
หากพรุ่งนี้ต้องกอดกกกับอกใคร
ทั้งหัวใจคงล้น.. ทรมา..
คืนสุดท้ายในอ้อมกอดของยอดรัก
มิอาจหักฝืนห้ามเสน่หา
อุ่นอกชายผู้พ่ายแพ้แก่ชะตา
คือของขวัญล้ำค่ากว่าสิ่งใด..
18 ธันวาคม 2549 20:00 น.
รวี นิชา
คืนเหงา..
นั่งมองดาวเวิ้งว้างที่กลางฟ้า
รินหลั่งไม่เคยหมดหยดน้ำตา
ยามอ้างว้างเหว่ว้าเข้าราวี
ความเศร้า..
ข้าชังเจ้าเสียนักในยามนี้
เสียงหัวใจบอกว่าล้าเต็มที
หยุดย่ำยีเถิดข้าล้าเต็มทน
มิรู้ว่า..
จักต้องรินน้ำตาอีกกี่หน
กับชีวิต - จิตใจ- คนหนึ่งคน
ที่อ่อนแอเหลือทนกับเส้นทาง
ขอดาว..
สุกสกาวพราวใสในฟ้ากว้าง
ได้โปรดช่วยส่องแสงชี้นำทาง
ให้ข้าพ้นความอ้างว้างได้สักที
...
ข้า.. วอน..
8 พฤศจิกายน 2549 08:51 น.
รวี นิชา
ขอใช้หยดน้ำตามาแทนถ้อย
แด่ริ้วรอยพลัดพรากอันขื่นขม
เฝ้าดื่มด่ำทุกข์ท้อล้ออารมณ์
ซึมซับความโศกซมจมเจ็บมา
เสียดายแทนวันหวานที่ผ่านพ้น
ยิ่งนานกาลเปลี่ยนวนยิ่งล้นค่า
หัวใจรักฝากในพจน์รจนา
ตอกติดตราตรึงใจไปนับนาน
เมื่อความจริงสิ่งเคยฝันพลันแตกดับ
ต้องแลกกับกี่น้ำตากว่าจะผ่าน
กว่ารอยช้ำจะเลือนลับไปกับกาล
ใช้เวลากี่นานจึงพ้นไป
อดีตแม้มิอาจคืนมิอาจย้อน
แต่ยากถอดยากถอนความหมองไหม้
ที่เจ็บร้าวหนาวทั่วทั้งหัวใจ
อยู่กับความเป็นไปที่เคยมี...
ไม่แปรเปลี่ยนมีแต่จะปรับเปลี่ยน
แม้กาลเวียนหมุนมาถึงวันนี้
ในทุกทุกความปรารถนาดี
ทุกเสี้ยวเศษนาที...ยังมีเธอ...
...จะจดจำเธอคนดีทั้งชีวิต
คนที่เตือนถูกผิดกันเสมอ
แม้กาลหนึ่งเคยล้มคว่ำร่ำละเมอ
น้ำตาเอ่อ.. วันรักเธอตัดรอน
มาบัดนี้กาลเวลาได้ล่วงผ่าน
ประสบการณ์ทุกสิ่งก็เสี้ยมสอน
ชีวิตนี้หนึ่งเป็นเช่นละคร
มีทุกตอนทั้ง สุข โศก วิโยคใจ
...
มันคือความ เจ็บ ร้าว หนาวในอุ่น
ฝังในรักละมุนอันยิ่งใหญ่
ทุกหยดหมึกจารึกค่าด้วยอาลัย
ที่ล้นหลั่งจากนัยหทัยรัก...
6 สิงหาคม 2549 22:14 น.
รวี นิชา
.. ค ว้ า ง ..
มิรู้จะก้าวย่างทิศทางไหน
มันเวิ้งเหงาเปล่าว่างอยู่ข้างใน
เกินจะกล่าวคำใด-อะไรดี
..ใจหาย...
คงเสียดายอุ่นหวานของวานนี้
นั่น.. รอยยิ้มของคืนวันอันแสนดี
จะทอดทิ้งก็พิรี้พิไรครวญ
.. หนึ่งใจขมปร่า ..
จนอยากลาลาลับไม่กลับหวน
อีกใจซึ้งถ้อยฝันพารัญจวน
มันปั่นป่วนวุ่นว้าในอารมณ์
.. อย่างไร ? ..
หัวใจจึงจะห้ามความขื่นขม
เอ่ยคำลาแม้ว่าจะโศกซม
หรือยอมจมเจ็บอย่างมิร้างลา
31 กรกฎาคม 2549 01:22 น.
รวี นิชา
มิตรภาพ ที่แสนดี
หากแม้ในวันนี้คุณเหนื่อยหนัก
หลับตา.. สิจะพาไปผ่อนพัก
กับอุ่นตักน้องนางเทพธิดา
มิตรภาพ.. ที่แสนดี
หากแม้ในวันนี้คุณอ่อนล้า
นั่น..แสงสวยอ่อนหวานของจันทรา
ยังฉายมาโอบคุณให้อุ่นทรวง
มิตรภาพ.. ที่แสนดี
ที่ฟากฟ้าฝั่งนี้แสนจะห่วง
อธิษฐานฝากไปกับดาวดวง
ให้คุณพ้นจากห้วงความท้อทน..
มิตรภาพ.. ที่แสนดี
หากแม้ในวันนี้คุณหมองหม่น
ดาวที่ส่องแสงเรืองอยู่เบื้องบน
จะชี้หนทางเดินต่อ.. อย่าท้อนะ
หน้าส่วนตัว
1199
