1 กุมภาพันธ์ 2548 21:25 น.
ลมรำเพย
แสงอ่อนอ่อนลอดผ่านหน้าต่างมา
เริ่มลับตาทิ้งไว้เพียงความเงียบเหงา
วันพรุ่งนี้ไม่มีแม้สองเรา
ปล่อยความเศร้าลอยลอดล่องลอยลมไป
มองบนฟ้ามีดาวพราวส่องแสง
ดาวอ่อนแรงไร้กำลังเหมือนฉันไหม
แม้ดวงจันทร์ก็เหมือนกำลังร้องไห้
ต้นไม้ไหลน้ำค้างรินน้ำตาใจ
ยินเสียงเพลงจักจั่นเรไรร้อง
ใบไม้พร้องกวัดแกว่งแลไหวไหว
เป็นดนตรีบรรเลงกล่อมหัวใจ
เพลงใดใดจะเศร้าเท่าเพลงรำพัน
ลมเย็นเย็นพัดปลอบลูบใจข้า
เช็ดน้ำตาปลอบหัวใจที่โศกศัลย์
เป็นบทเพลงกล่อมบรรเลงรักรำพัน
นอนหลับฝันถึงคนดีที่ห่างไกล
1 กุมภาพันธ์ 2548 21:18 น.
ลมรำเพย
ถนนสายเดิมที่เราเคยเดินเคียง
ฟังสำเนียงเสียงรักแว่วแว่วหวาน
วันเวลาผ่านไปช่างเนิ่นนาน
วันคืนผ่านเหลือเพียงภาพความทรงจำ
เดินเดินผ่านทางเดิมเดิมที่เคยรัก
ช่างเหงานักรักของเราเคยดื่มด่ำ
แต่บัดนี้มีเพียงภาพความทรงจำ
อยากนำวันสำคัญนั้นคืนมา
สายลมผ่านพัดพริ้วปลิวดอกไม้
หอมชื่นใจสายลมเย็นถวิลหา
แว่วเสียงรักผ่านสายลมโบกโบยมา
ถิ่นใดหนาจะสุขเท่าถิ่นของเรา...
ถนนสายเดิม
31 มกราคม 2548 19:46 น.
ลมรำเพย
ดึกดื่นคืนนี้มองฟ้าไกลแสนไกล
แสงจันทร์ส่องแสงไสวสวยงาม
ปล่อยความเหงาให้ล่องลอยไปตาม
สายลมพัดลอยผ่านพาความเหงาไป
ดึกดื่นคืนนี้อยากอยู่ข้างข้างเธอ
หัวใจละเมอเธอคิดถึงกันไหม
อยากรู้เพราะรักรักเธอทั้งหัวใจ
ไม่เคยคิดถึงใครนอกจากเธอ
มองดวงดาวที่บนฟากฟ้าไกล
ในดวงใจก็ยังเฝ้าอาวรณ์เสมอ
ทุกค่ำคืนก็ยังเฝ้าคอยละเมอ
อยากพบเธอรักเธอเคียงข้างเธอ
ดึกดื่นคืนนี้เงียบเหงาเหงาวังเวง
กอดตัวเองนอนวังเวงเหงาหัวใจ
ไม่รู้ว่าเธอนั้นจะเฝ้าคิดถึงใคร
แต่หัวใจดวงนี้คิดถึงเธอ
มองจันทร์ดวงนั้นช่างสูงเกินเอื้อมมา
เหมือนดวงตาเธอที่ช่างไกลแสนไกล
ทำไมหนอฟ้าต้องสร้างให้หัวใจ
สองดวงต้องไกลห่างกันเหลือเกิน
หากความรักล่องลอยตามสายลมผ่าน
เธอคงพบพานว่าใครรักเสมอ
ค่ำคืนนี้ยังมีใครเฝ้าละเมอ
คอยเพ้อหาเธออยู่ทุกค่ำคืน
31 มกราคม 2548 19:40 น.
ลมรำเพย
มองฟ้าคืนนี้มีฝนพรำ
หัวใจร่ำเรียกหาความรักเสมอ
เธอคนนั้นจะเป็นใครให้เฝ้าเพ้อ
อยากรักเธอมีเธอตลอดกาล
ไม่ว่าเธอจะอยู่แห่งหนใด
จะมีใครอยู่เคียงข้างทุกสถาน
จะมีรักที่คงอยู่ทุกวันวาร
ขอพบพานเธอคนนี้แม้ทุกข์ทน
มองฟ้าช่างแสนไกลเกินค้นหา
มองดาราที่ส่องสว่างทุกแห่งหน
อยากให้รู้ว่าคนนี้มีตัวตน
อย่าปล่อยคนคนนี้ต้องร้าวราน
ต่อให้ฟ้าหรือเขตแดนใดใดกั้น
ไม่หวาดหวั่นแม้พรมแดนแสนไพศาล
จะเฝ้ารอแม้ต้องรอแสนเนิ่นนาน
ขอเพียงพานพบเธอเข้าสักวัน
ลมพัดหวนชวนให้นอนหลับไหล
พัดพาใจที่ยังเศร้าเคล้าโศกศันย์
ให้ฟื้นคืนชีวิตชีวาพลัน
ขอยืนยันว่าใจฉันจะเฝ้ารอ
31 มกราคม 2548 19:35 น.
ลมรำเพย
แสงตะวันสุดฟ้าสาดแสงแรงกล้า
บนแผ่นฟ้าทอฝันวันสุดสวย
กลิ่นดอกไม่หอมฟุ้งรินระรวย
แว่วลมผวยผ่านพัดรักลอยไป
ขอลมนี้ช่วยพัดพามอบความรัก
ขอลมนี้ช่วยรักษ์แม้นอยู่ไหน
ขอลมนี้ช่วยปัดเป่าแม้นโพยภัย
ขอลมให้กระซิบรักพักดวงมาลย์
ยามค่ำคืนสงบเงียบแว่วเสียงรัก
หัวใจพักฟังเสียงสเน่หา
มองบนฟ้าดั่งเหมือนได้สบตา
ใจร่ำหาฝากสายลมช่วยบอกเธอ
แม้นยามนอนหลับฝันรำพันนึก
ใจระลึกถึงภาพเราเคียงเสมอ
หากดวงดาวยังคงมองเห็นเธอ
ฝากดาวเพ้อบอกรักเธอทุกค่ำคืน
หน้าส่วนตัว
951
