3 กรกฎาคม 2548 00:44 น.
ลมรำเพย
วุ่นวาย...วกเวียน...อยู่ในอก
เหตุเพราะตก...อยู่ใน...ห้วงรักหวาน
ทุกวันผ่าน...ขอเพียง...ได้พบพาน
รักสุดขาน...ไขเอ่ย...เผยความนัย
รักและหลง...ห่วงพะวง...คงในจิต
สุดห้ามคิด...สุดปกปิด...สุดหวั่นไหว
สุดจะรัก...สุดจะห้าม...สุดหัวใจ
ได้เพียงส่ง...ความนัย...ไปกับลม
ทุกทุกวัน...วอนขอ...กับทุกสิ่ง
รักเป็นจริง...มิเลื่อนลอย...คอยขื่นขม
หวังสักวัน...มิต้องส่ง...รักลอยลม
ได้บอกคน...ที่ชื่นชม...ว่ารักกัน
19 มิถุนายน 2548 20:46 น.
ลมรำเพย
หัวใจเธอ...เคยไหม...ที่จะรู้
ว่าทำร้าย...ใครอยู่...ทุกวันหนา
เฝ้ามองเธอ...รักเธอ...ทุกเวลา
แต่เธอลา...ร้างไกล....มิไยดี
น้ำตาเอ่อ...ล้นหัวใจ...มีใครเห็น
มิเคยเป็น...มิเคยรู้...มิสุขศรี
เจ็บดวงใจ...ใครจะรู้...นะคนดี
รักที่มี...เธอไม่เห็น...ไม่สนใจ
รอสักวัน...ที่เธอจะ...เห็นค่า
วันเวลา...ผ่านไป...ใจหวั่นไหว
จะมีไหม...ที่สักวัน...เธอเข้าใจ
ว่ามีใคร...เฝ้าคอย...รอแต่เธอ
มองท้องฟ้า...ราตรี...มืดหม่นหมอง
แสงเรืองรอง...ของจันทร์หม่น...อยู่เสมอ
มองสุดฟ้า...เคว้งคว้าง...พลางพร่ำเพ้อ
ว่ารักเธอ...ใจร้อง...ก้องระทม
31 พฤษภาคม 2548 02:20 น.
ลมรำเพย
เก็บความรัก...ล้นหทัย...อยู่ในอก
จำต้องปก...ปิดไว้...ด้วยหวั่นไหว
หากว่ารัก...มิได้รัก...สมดังใจ
ดั่งดวงไฟ...แผดเผา...เฝ้าครวญครา
โอ้อกเอ๋ย...เหตุใด...ต้องเป็นเขา
โอ้อกเรา...ต้องระทม..เป็นหนักหนา
โอ้ความรัก...มักรสขม...ตรมอุรา
โอ้ยอดยา...ใจฉัน...นั้นรักคุณ
ทุกเวลา...หัวใจ...เฝ้าร่ำร้อง
ได้แต่มอง...ได้แต่ฝัน...ขอบุญหนุน
นำพารัก...ล่องโบยบิน...สู่ใจคุณ
นำไออุ่น..รักแท้...แม้ห่างไกล
แม้นอยู่ไกล...หัวใจ...ก็คิดถึง
เฝ้าคำนึง...ถึงคุณ...รู้บ้างไหม
ยามได้ใกล้...รู้สึกอุ่น...ภายในใจ
ล้นหทัย...แต่ใยรัก...ไม่ถึงคุณ
ฝากสายลม...บอกว่ารัก...ว่าคิดถึง
ยังคำนึง...พึงใจรัก...จักห่วงหา
ฝากลมโบก...โบยบิน...ถึงอุรา
ให้รู้ว่า...หนึ่งคนนี้...จักรอคอย
19 มีนาคม 2548 22:41 น.
ลมรำเพย
จันทร์เจ้าเอ๋ย...ค่ำคืนนี้...ยังยาวนาน
เหมือนวันวาน...ผ่านไป...เหงานักหนา
น้ำตาอุ่น...ปกคลุม...ทั้งดวงตา
จันทร์เจ้าจ๋า...ซับน้ำตา...ปลอบหัวใจ
แสงอ่อนอ่อน...ของจันทร์...นั้นสว่าง
แต่ท่ามกลาง...ใจยังมิด...มืดรู้ไหม
ใครสักคน...ใครคนนั้น...เขาเป็นใคร
ที่จะทำ...ใจสว่าง...ท่ามกลางจันทร์
จันทร์เจ้าเอ๋ย...เคยนับ...เวลาไหม
วันที่ใจ...ฉันโศกเศร้า...เหงาโศศัลย์
จันทร์เจ้าจ๋า...จันทร์นับ...ได้กี่วัน
รู้แต่เพียง...ใจฉันบอก...ว่ายาวนาน
รักล่องลอย...คล้อยตามลม...นั้นจริงหรือ
รักเลื่องลือ...ล่องลอย...สุดสรรหา
จริงหรือรัก...จักลอยลม...จันทร์ตอบมา
จันทร์เจ้าขา...ไม่ได้รับ...รักสักที
19 มีนาคม 2548 22:34 น.
ลมรำเพย
หากมิตรภาพเปรียบเป็นอักษรเขียน
สัญญาว่าจะเพียรเขียนมิตรภาพของเราต่อไปเสมอ
แม้ความรักของเพื่อนคนนี้อาจดูแล้วไม่เลิศเลอ
หวังว่าเธอจะรับรู้ว่ารักรับรู้ด้วยใจ
หากสักวันท้องฟ้าของเธอมืดหม่น
เดินตามทางมองไม่เห็นสักคนคอยเคียงข้าง
ขอมีเพียงภาพความทรงจำของเพื่อนคนนี้...เราจะร่วมเดินทาง
อุปสรรคขวากหนามต่างๆมันต้องผ่านพ้นไป
หวังสักวันเมื่อเราเดินมาพบเจอ
จะมองเห็นเธอมีท้องฟ้าที่สวยสดใส
เพื่อนคนนี้จะมอบความรักมอบความห่วงใย
คอยเดินเคียงข้างตลอดไป......
แม้เธอมองไม่เห็นก็ตาม
หน้าส่วนตัว
918
