26 ธันวาคม 2547 12:02 น.
ละอองทราย
ฉันควรทำอย่างไร
เธออยู่ไกลเกินมือจะไขว่คว้า
ยิ่งเอื้อมยิ่งห่างลอยคว้างสุดสายตา
ยิ่งค้นยิ่งหาเธอยิ่งมุ่งหน้าเดินจากไป
เธอคงไม่รู้ ฉันรอวันนี้มาแสนนาน
ให้สายลมพัดผ่านนำความอ่อนหวานเข้ามาชิดใกล้
เธอมาพร้อมกับสายลมหนาว
......และเรื่องราวที่ไร้สาระมากมาย
เสียงหัวเราะที่จริงใจ ฉันสัมผัสได้เมื่อแรกเจอ
แต่แล้ว..สายลมก็พัดพาเธอจากไป
คงเหลือแต่รอยยิ้มสดใสที่อยู่ในใจของฉันเสมอ
ฉันได้แต่เฝ้าตามหาและหวังว่าซักวันคงได้พบเธอ
ยิ่งคอย...ยิ่งหวัง...ยิ่งพร่าเบลอ
ก่อนน้ำตาล้นเอ่อ ฉันควรตัดเธอ.ออกจากใจ
แต่ละวันผ่านพ้นปนความเงียบเหงา
ฉันยังมีเงาของเธออยู่เคียงชิดใกล้
วันนี้ฉันรู้แล้วว่าเธอไม่ได้อยู่แสนไกล
แต่เธอมีภาระมากมายที่ต้องให้ความสำคัญ
ฉันควรทำยังไงดี
ให้เธอรู้ว่าที่ตรงนี้ยังมีฉัน
อยากรู้จัก..อยากห่วงใย
อยากมีเธอใกล้ๆ..ให้ใจได้ผูกพัน
ทุกสิ่งทุกอย่างคงเป็นได้แค่ฝัน
...เพราะไม่มีวันที่เธอมองผ่านมา
28 กันยายน 2547 15:21 น.
ละอองทราย
อยากกลับไปยืนตรงที่เก่า
ที่ที่ความเหงากลั่นตัวอย่างบางเบาในวันนั้น
ในวันฝนปรอย...ที่ที่ฉันรอคอยเงาของคนสำคัญ
ที่ของความผูกพันที่ยังคงมั่นอยู่ในหัวใจ
อยากกลับไปยืนในที่ตรงนั้น
เผื่อร่องรอยความฝันและความทรงจำในวันที่สดใส
จะย้อนกลับคืนมาตามความปรารถนาที่อยู่ภายใน
ก่อนหยดน้ำของหัวใจจะรินไหลจากในตา
อยากกัลบไปตามหาความฝัน
ก่อนสายลมจะพัดผ่านนำพาคืนวันอันเหว่ว้า
พาลมแห่งความเหงาและความว่างเปล่ากลับคืนมา
ก่อนหัวใจจะอ่อนล้าหมดแรงศรัทธาจะมุ่งหน้าต่อไป
อยากกลับไปตามหาความรัก
ที่ที่เคยประจักษ์และนำชักให้หวั่นไหว
ที่ที่ใครคนหนึ่งบอกลาและใช้ความเย็นชาเพื่อจากไป
ที่ที่รองรับฉันไว้ในคราที่ฉันทรุดกายอย่างไร้พลัง
อยากกลับไปเพื่อไถ่ถาม
ถึงฝันอันงดงามที่เธอสร้างอย่างมีความหวัง
เหน็ดเหนื่อยเหมือนกันบ้างไหมในวันที่ใจไร้พลัง
ใกล้เสร็จเต็มทีรึยัง....มีคนข้างหลังหวังชื่นชม
อยากกลับไปเป็นคนเก่า
ที่ไม่เคยมีเขาและเรื่องราวของความขื่นขม
ฟ้า...พื้นทราย..รู้แล้วว่าไกลคงไม่ได้เชยชม
ก็ได้แต่หวังว่า..สักวันหนึ่งสายลม
จะพัดพาความสุขสม....ผ่านละอองทราย
หน้าส่วนตัว
1110
