19 ธันวาคม 2549 11:07 น.
ลุงรอง
... หิ่งห้อย
มีชีวิต เจ็ดวัน พลันแตกดับ
แสงวาววับ ลับหาย ไปกับฝัน
มิบังอาจ ขันแข่ง แสงตะวัน
เพียรหลับจันทร์ แจ่มฉาย ในราตรี
วิถีทาง เนิ่นนาน ในการเกิด
คนทูนเทิด ด้วยรัก ด้วยศักดิ์ศรี
สองพันดวง รวมพลัง ดั่งอัคคี
กระพริบถี่ สว่างไสว ให้คนชม
พลันมียักษ์ ตัวใหญ่ ใจอำมหิต
มาปลดปลิด ด้วยแสง เปล่งแข่งข่ม
พอสมใจ สมหวัง ดั่งอารมณ์
ก็โสมม เอาตีนกวาด อนาถใจ
นี่คือ ชีวิตสมัชชาแห่งชาติ
สร้างกิจกรรมกระกาศ ที่ยิ่งใหญ่
สว่างวาบ แล้ววูบดับ ลับหายไป
ไม่มีเหลือ อะไรอะไร ให้เห็นเลย
ลุงรอง
14 ธันวาคม 2549 10:14 น.
ลุงรอง
ให้สบสุข สดศรี เมื่อปีใหม่
คิดใดใด ให้สมหวัง ดั่งปรารถนา
ชีวิตดั่ง ชลอสวรรค์ บนชั้นฟ้า
สถิตหล้า คู่โลก พ้นโศกตรม
ลุงรอง
1 ธันวาคม 2549 11:40 น.
ลุงรอง
มันเป็นเช่นนั้นเอง
อยู่กับควาย จึงเหมือนควาย ที่ไร้ค่า
อยู่กับหมา จึงเหมือนหมา ค่าต้อยต่ำ
อยู่กับคน โง่เขลา ใต้เงาดำ
จึ่งถูกย่ำ เหมือนหมา/ควาย คล้ายคล้ายกัน
13 พฤศจิกายน 2549 11:00 น.
ลุงรอง
วัดร่องขุ่น
อลังการ ประสานลาย ประกายกระจก
หยิบลายยก พริ้วพราย ขายความฝัน
จรรโลงโลก พรหม ธรรม สิ่งสำคัญ
นรก สวรรค์ ชี้ยุบล กลอุบาย
บรรจงวิจิตร พิสดาร ประสานประดับ
เรียงเหลี่ยมรับ ฉวัดเฉวียน เปลี่ยนแปลงฉาย
ใบระกา หางหงส์ โค้งริ้วลาย
สื่อความหมาย ในวิถี ชีวิตคน
เป็นสีขาว พราวพร่าง กระจ่างฟ้า
ประดับหล้า แข่งตาวัน พลันมัวหม่น
จินตนาการ ประสานใส่ ไว้แยบยล
งานเลิศล้น นำเล่าขาน ขนานนาม
"วัดร่องขุ่น" เชียงราย ชายแดนประเทศ
อาณาเขต สุดแดน แคว้นสยาม
"เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์" สร้างวัดงาม
ชูเขตคาม ศิลปไทย ให้โลกลือ
ฐปรณ์ โสธนะ
30 ตุลาคม 2549 11:55 น.
ลุงรอง
วิดปลา
จุ๊บโพล่ง จุ๊บโพล่ง โค้งโค้ง ก้มก้ม
ตูมตูม กลางตม พรมพรม เหงื่อพราย
เทตัก เทตัก ยักยัก เยื้องกาย
แผดแผด แดดฉาย ร้อนร้อน ทนทน
ฮึกฮัก ฮึกฮัก คลั่กคลั่ก ขุ่นข้น
หลั่งหลั่ง น้ำล้น รนรน ควักเลน
ยื้อยื้อ ยุดยุด ผุดผุด เผ่นเผ่น
ถกถก ยกเขมร ไล่ไล่ เรียงเรียง
แถกแถก แหวกว่าย คล้ายคล้าย เคียงเคียง
แหวกแหวก หางเหวี่ยง เลี่ยงเลี่ยง หลบคน
จุ๊บจั๊บ จุ๊บจั๊บ จับจับ วนวน
ล้วงล้วง รนรน คว้าคว้า หารู
หลดไหล หลดไหล ไชไช โคลนดู
ปลาปลา ปูปู สับสน ปนเป
หยิบหยิบ โยนโยน กลางโคลน โซเซ
โผล่ผลุบ หัวเผล่ ใส่ข้อง คลอนคลอน
วิดปลา จับปลา ประสา พ่อสอน
ดุกดัก โดช่อน จับแค่ พอกิน
หมกดิน ต้มแกง พะแนง อร่อยลิ้น
ไม่เปลือง ทรัพย์สิน ซื้อหา มาทาน
ไม่มี ไฟฟ้า หุงหา อาหาร
ก่อไฟ ฟืนถ่าน หม้อดำ ทำไป
มีเกียรติ ศักดิ์ศรี ไม่เป็น หนี้ใคร
วิถี แห่งไทย ประสา ชาวนา
ฐปกรณ์ โสธนะ
ระยอง ๒๔ ตุล. ๔๙
หน้าส่วนตัว
1196
