18 กุมภาพันธ์ 2550 18:22 น.
วิภาวดี
เด็กบ้านนอก คนนี้ สู้ชีวิต
มีความคิด คนึง แสวงหา
วิชาการ มุ่งมั่น ปริญญา
ก้าวเข้ามา เมืองหลวง สวงสวรรค์
แล้วถึงวัน ยืนงง ที่หน้ามอ.
ใครกันหนอ ขวักไขว่ เดินไปมา
ไม่รู้จัก ไม่กล้าทัก ตามคิดกว่า
ฉันนี้หนา งงไป สับสนจริง
คิดเกรงกริ่ง อยู่นาน จนลืมกลัว
เลยไปมั่ว กับเขา ที่คณะ
นิติศาสตร์ กฏหมาย คนมากน่ะ
ฉันคิดจะ เรียนจบ เป็นนายคน
เลิกสับสน สมัครเสร็จ เริ่มเรียนต่อ
บอกคุณพ่อ คุณแม่ ลูกคนนี้
จะตั้งใจ สำเร็จ ในชั้นปี
คุณพ่อนี้ บอกว่า เรียนต่อไป
เริ่มแกว่งไกว เรียนไป สอบตกมาก
นี่มันยาก ไม่ง่าย อย่างคนบอก
ฉันงันงก ตั้งสติ ไม่นอกคอก
เหมือนจับหอก แทงตรง ที่จุดหมาย
เหมือนอยู่ปลาย ผาชัน หุบเหวลึก
ฉันเริ่มนึก หาทาง ศึกษาจบ
หาเทคนิค หาช่อง หาจนพบ
เลยเหมือนกบ โดดสูง พุ่งลิ่วพลัน
คุณพ่อนั้น ดีใจ ลูกพ่อจบ
คุณแม่พบ ความสุข เหมือนลูกนั้น
ฉันเรียนจบ สี่ปี กำหนดพลัน
น้ำตากลั้น หยดริน ที่ปริญญา
อีกหนึ่งปี ทำดี ให้พ่อแม่
ฉันเริ่มแส่ เรียนเนติฯ อีกปีหนึ่ง
เรียนเคร่งเครียด จบได้ ตามใจถึง
น้ำตาซึม พ่อแม่กอด ฉันร้องไห้.....
17 กุมภาพันธ์ 2550 16:41 น.
วิภาวดี
นี่ก็ถึง อีปิ โสดห้าแล้ว
ไม่ต้องแผ่ว บุกต่อ เลยดีไหม
มาพูดต่อ น้องใหม่ ใจกล้านัก
มาร้องทัก "มู๋กี๊ฟ " แอบมาแซว
ใจเริ่มแป๋ว ถ้อยคำ เริ่มหมดสิ้น
เริ่มมีกลิ่น สดใส พัดมาหา
ฝน...นั้นไง มาไกล จริงจริงนา
ฉันเรียกหา "โคลอน" ชื่นใจจริง
เริ่มมีสิ่ง แตะร่าง บนยอดหญ้า
ใจเริ่มมา สายลมไง ใจสดชื่น
"คอนพูทน" คนจริงใจ ไม่มีอื่น
จึงสดชื่น เพื่อนตรึม ในโพเอ็ม
ใจไม่เค็ม จริงหรือ โอยอดคน
คุณยอด ทิว เฉยฉิว ใช้เหตุผล
รักอย่างเดียว ไม่สน แม้เล่ห์กล
มักเป็นผล " จ.จันทร์สุวรรณ" สุขยิ่งเอย
สุขจริงเลย เอ่ยเพื่อน ที่รู้จัก
ที่เคยทัก สุขจิต สุขหรรษา
เอะนี่ฉัน ลืมใคร หรือแก้วตา
คิดไปมา ที่แท้ ลืมหนึ่งคน
อันตัวตน คนนี้ คนสำคัญ
อ่านกลอนพลัน คนนี้ จิตสร้างสรร
นามของเธอ "กระต่าย ใต้เงาจันทร์"
กลอนเธอนั้น มีพลัง แสนออดอ้อน
ในเดือนก่อน มกรา ธันวาไง
เข้ามาใน โพเอ็ม พบกลอนหวาน
เป็นครั้งแรก สมัครใจ ไหนจักปาน
เหมือนพบพาน สิ่งสวยงาม ดามจิตใจ
กลอนทำให้ ใจฉัน เริ่มผันแปร
อยากเป็นแม้ สิ่งไม่เคย แต่งกลอนนั่น
จึงแต่งกลอน ไม่ดี แสนขบขัน
ทันใดนั่น อาจารย์ดี "กุหลาบขาว" ไง....
****จบภาค ๕ นี้ จะมีต่อภาค ๖ เมื่อไร ชวนให้ติดตามต่อ
สำหรับเพื่อนๆที่ไม่กล่าวฃื่อถึง เพราะยังไม่เคยทักทายกันนั่นเอง
สำหรับบางท่านที่ทักทายแต่ไม่เป็นสมาชิกโพเอ็ม ขออนุญาตไม่กล่าวถึง
แต่คำนึงถึงตลอดเวลา อย่าห่างหายไปเสียเล่า....ขอบคุณทุกท่านที่อ่านมา///
ครับ////****
17 กุมภาพันธ์ 2550 14:55 น.
วิภาวดี
เธอ"ผู้หญิง ไร้เงา" ร่าเริงนัก
ฉันรู้จัก ครั้งแรก แปดมกรา
เธอเข้ามา ทักทาย ไม่ระอา
อวยพรมา วันปีใหม่ สุขใจพลัน
เธอคนนั้น สองสอง เจ็ดเจ็ดสี่
งงแล้วซี เธอคือใคร ใครคือเธอ
เธอมอบให้ มิตรภาพ ไม่มีเก้อ
ฉันชะเง้อ มองเธอ "ผึ้งมิ้ม"เอง
ฉันไม่เกรง คนนี้ ที่ปลายฟ้า
เธอเก่งกล้า อ่อนโยน แสนหวานยิ่ง
เธอเหมือนคลื่น "ทะเลใจ" ที่แสนนิ้ง
ดูรูปปิ๊ง ใครอยากเห็น คลิ๊กเองเลย
ไม่อยากเอย ให้ใคร ได้ฟังขาน
ไม่เบิกบาน มีแผลใจ ต้องรักษา
"สุสานสี น้ำฟ้า" ดูที่ตา
เศร้าเรียกพา เธอนั้น ทุกฃ์คืนวัน
แต่งกลอนมัน อ่อนหวาน ได้ทุกอย่าง
ไม่แตกต่าง เปรียบเทียบ คำนำเสนอ
" ปราณรวี" นามนี้ จักเคยเจอ
ถึงกับเพ้อ นับวัน ร้อยพันปี
เธอคนนี้ อีกแหละ เคนซิโร่
คิดไม่โพล่ เอะใคร ใจหรรษา
นาม"ฝากฟ้า ทะเลฝัน" จำนรรจา
เธอเกินฟ้า เกินใจ เกินสรรหา(ภาค ๔/ยังมีต่อ)
17 กุมภาพันธ์ 2550 08:41 น.
วิภาวดี
มาถึงตอน สำคัญ นี่แล้วหนา
พ่อเพื่อนยา เธอนั้น สำคัญไฉน
แม้รักหญิง แต่ปันใจ ให้กับใคร
สุนัขไง เธอก็คือ "พ่อทูนหัว"
ไม่เคยกลัว ความรัก มาหักอก
ไม่งันงก วิตก จิตหักเห
มั่นในรัก พิทักษ์ ใจทุ่มเท
ไม่รักเกย์ whitelily ทุ่มให้ชาย
เหมือนที่ปลาย ฟ้าไกล แสนสุดสวย
เหมือนรูปกรวย ตั้งเด่น สง่าแสน
"แก้วประเสริฐ" นั่งเป็น ไม่คับแค้น
เหมือนโชว์แกน ใส่เสื้อกล้าม ตามใจพลัน
เกือบจะตัน อีกแล้ว การแต่งกลอน
อยากจะงอน อาจารย์ ยามขัดสน
แต่เอะเดี๋ยว "แมงกุ๊ดจี่" แม่หน้ามล
เธอเป็นคน หน้าใส แข็งแกร่งจัง
เสียงปึงปัง เคร้งเคร้ง ดังกึกก้อง
เอามือป้อง กกหู ให้เงียบบ้าง
น้อง"ไรไก่" ที่ใคร แสสร้องคาง
ทั่วทั้งปาง คงความดี คู่ฟ้าเอย
ฉันไม่เคย แต่งกลอน ตั้งสามภาค
แม้แม่นาค ยังมี หลายตอนนัก
ขอปรึกษา อาจารย์ ต้องตระหนัก
จะนั่งพัก หรือต่อ ภาค ๔ ดี (ภาค ๓ /ยังมีต่อ)
17 กุมภาพันธ์ 2550 08:09 น.
วิภาวดี
ยามเราเศร้า หันไป ไม่เห็นใคร
แม้ในใจ อยากร้อง น่ะเฮียจ๋า
มาช่วยหน่อย อยากตาย ช่วยกันน่ะ
เรียก"ขวัญ"จ๊ะ ดับเศร้า "ศรรกรา"
เคยนำพา ความเศร้า หลายหลายครั้ง
เคยนั่งฟัง คำพูด สุดเสกสันต์
แต่ไม่สู้ ปรึกษาใจ กันต่อกัน
ตัวเธอนั้น "อัสสุ" คือคนดี
มาถึงนี้ คอยแจม แม้ไม่ว่าง
ไม่เคยกร่าง น่ารัก แม้ไกลเพื่อน
"คนบนเกาะ" หัวใจ ไม่แชเชื่อน
มีเพื่อนเกลื่อน ทั่วโพเอ็ม ชื่นหัวใจ
พูดถึงใจ ให้เพื่อน ในโพเอ็ม
ให้เต็มเต็ม ไม่เคยยัก ดึงไปมา
คุณ" ครูใหญ่ โรงเรียนเล็ก" คนนี้หนา
เด็กเดินมา ยิ้มให้ ในโรงเรียน
ถางหญ้าเตียน ดีกว่า หญ้ารกรก
อย่าไปหมก ซ่อนไว้ ให้หดหู่
อยากให้ช่วย นี่"เจน_ จัดให้" ไง
แนะนำไง คนนี้ ดีงดงาม
ถ้าว่าตาม เนื้อผ้า สวยสุดหรู
แต่สุดกู่ ขี้ง้อน แสนสุดดื้อ
"Salukphin" "ลัดดา"ไง ไม่ต้องตื้อ
ไม่เคยบื้อ อ้อนไม่เป็น เช่นนักเลง....(ภาค ๒ น่ะ/ยังมีต่อ)
หน้าส่วนตัว
4331
