9 กุมภาพันธ์ 2550 07:38 น.
วิภาวดี
ในหัวใจ ความจริง เพ้อละเมอรัก
ไม่อาจจัก ห้ามใจ ใฝ่ถวิล
ถึงนงเยาว์ แสนงาม ดังเพชรนิล
รักพี่นิ่ง นับมา หมื่นหมื่นปี.....
8 กุมภาพันธ์ 2550 06:39 น.
วิภาวดี
ฉันเหนื่อย ฉันทุกข์ ไม่สุขสันต์
เหมือนโลกพลัน ดับสูญ ไปทุกข์สิ่ง
รักหายไป ความดุร้าย เข้ามาพิง
เอเวอร์ติง ฉันไม่สน ขอทำลาย
6 กุมภาพันธ์ 2550 19:30 น.
วิภาวดี
ตื่นตอนเช้า แสนเศร้า เหงาดวงจิต
ในใจคิด ไม่มี คนเคยช่วย
เตรียมข้าวปลา อาหาร ทุกทุกหน่วย
ไร้คนช่วย เพราะขาดเธอ "แม่บ้าน"ไง
(คิดถึงแม่บ้านมาก....กลับมาบ้านเถอะ)
5 กุมภาพันธ์ 2550 21:06 น.
วิภาวดี
ในคืนวัน ผันผ่าน นานหลายปี
ที่เธอนี้ เป็นคู่ ที่หวานนัก
แสนงดงาม สวยสด เกินใจปัก
เธอที่รัก ฉันรักเธอ เผลอบอกไป
แต่เธอไม่ พูดว่า ดุด่าฉัน
หัวใจพลัน ดีใจ ใกล้ความฝัน
จึงใกล้ชิด ที่ดวงจิต ใจแบ่งปัน
สร้างความฝัน ความจริง ทุกสิ่งมี
ใจดวงนี้ มอบให้ เธอทั้งดวง
เธอเหมือนสวง สรรสร้าง กลางจิตฝัน
เหมือนกลับกัน เธอรักฉัน แนบแน่นกัน
เธอกับฉัน นั่งดูจันทร์ พลันลืมโลก
ไม่ทุกข์โศก ไม่รันทด ไม่โศกเศร้า
ไม่คลุกเคร้า นอนเศร้า เพียงลำพัง
สิบเก้าปี รักแท้ เกินความหลัง
เหนือพลัง สิ่งทั้งปวง ปวงโลกนี้
ณ.วันนี้ เธอกันฉัน ยังสุขสันต์
มีต่อกัน เหมือนวันก่อน ทีผันผ่าน
แม้เนิ่นนาน เหมือนเพิ่งผ่าน ข้ามขอบกาล
อีกไม่นาน สองร้อยปี นั้น"มีแต่เธอ"
4 กุมภาพันธ์ 2550 21:27 น.
วิภาวดี
ดวงจันทร์ส่อง สว่าง กระจ่างฟ้า
เหมือนใจข้า รักเธอ เผื้อเช้าค่ำ
ฉันรักเธอ แสนอับอาย หน้าแดงกล่ำ
ต้องหน้าง๊ำ ไม่กล้ากล่าว บอกรักเธอ
มาวันหนึ่ง เธอเดินมา ที่ตรงหน้า
เธอแสนกล้า บอกรักฉัน พลันทันที
ฉันยืนนิ่ง แก้วหล่นทิ้ง น้องรักพี่
ดวงใจนี้ รีบตอบรับ ฉันรักเธอ
เอื้อมมือไป โอบกอด แม่จอมขวัญ
สดใสพลัน จุมพิต จิตพิศมัย
มือกุมมือ ใจตรงใจ ไม่เคยไกล
ไม่เคยไป มองใคร ไหนอีกเลย
เธอตัวอ่อน ร่างสั่นเทิ้ม จิตหวั่นไหว
เริ่มแก่วงไกว โอบกอด ตอบอ่อนหวาน
เธอจูบตอบ แพล่วพลิ้ว ลืมแม้กาล
ทีว่าตาล หวานนั้น ไม่เท่าเธอ
โอ้นี่ฉัน ฝันไป หรือปล่าวนี่
หรือฉันมี กลางวัน ฝันกลางแดด
อกอบอุ่น มือแสนนิ่ม ใจเหมือนแฝด
สีแสนแสด ก็ไม่เท่า หัวใจเธอ
ถึงวันนี้ เธอรักฉัน ฉันรักเธอ
ไม่พร่ำเพ้อ รักเธอนั้น ใช่ฉันเอง
ส่วนเธอนั้น บอกรักฉัน ไม่ทำเก่ง
ใจฉันเป็น พองโต "ฉันรักเธอ"
หน้าส่วนตัว
858
