6 สิงหาคม 2550 14:16 น.

...ก็ยังดีใจ...

ว่าที่กวี


   ต้องเจียมใจเอาไว้...กับการรักใครสักคน

   มันเจ็บปวดเหลือล้น...ฉันรักคนมีเจ้าของ

  แต่ระหว่างเรายังคงช่วยกันประคับประคอง

ถึงเธออยู่กับใคร...แต่ใจฉันขอครอบครองเธอ

          ในทุก-ทุกวันที่เรานั้นได้พูดคุย

             ใจฉันก็ลุยให้ไปเต็มที่เสมอ

       ก็ใจมันหวังไว้...สักวันเราคงได้พบเจอ

           แล้วจะประกาศให้ใคร-ใครได้รู้...

                ...ว่าฉันรักเธอมากเท่าไร

            เธอยังรักกันกับเขา...ฉันก็ยินดี

 แต่ใจที่มี...ฉันยกให้เธอหมดทั้งใจนี้...ฉันทำได้

และขอบอกไว้เลยว่า...ไม่ได้เหลือเก็บไว้เผื่อใคร

    จะรักให้หมดใจ...จนถึงวันที่เธอไม่ต้องการ

                 ตั้งแต่วันนั้นจนถึงนาทีนี้

          ก็ยกให้เธอทั้งหมดที่มี...ใจของฉัน

    ถึงแม้ใครจะมองว่าไม่ดี...ก็ไม่เคยคิดว่ากัน

        แม้เป็นได้แค่ฝันก็ยังดีใจที่ได้รักเธอ
				
2 สิงหาคม 2550 01:51 น.

...คืนเหงา...

ว่าที่กวี

ฟ้าเงียบเหงา
ดวงดาวเร้นลี้หลบหาย
เมฆดำครอบคลุม...
...พร่างพรมหยาดฝนโปรยปราย
หยดลงมาเป็นสาย...เหมือนน้ำตา

เคียวเดือนมืดดับ
ภายในอกยังคงแน่นคับหนักหนา
ตั้งแต่วันที่เธอจากไป...มิได้เอ่ยลา
ใจยังคงมีหนึ่งคำถามว่า..."เพราะเหตุใด"

สายลมไม่กระดิก
ยินเพียงเบา-เบาของเสียงกระซิก...ร้องไห้
หยาดน้ำตาที่ค่อย-ค่อยร่วงรินหลั่งมาจากใจ
ยังคงเปี่ยมด้วยความหมาย...คิดถึงเธอ

ดวงดาวเลือนหาย
แต่ฉันยังมีเธออยู่ในใจเสมอ
ต่อจากนี้คงต้องทำใจ...
...ให้ยังคงอยู่ได้...กับความเศร้าและฝันละเมอ
ที่เคยหวังว่าจะได้พบเจอ...
...ก็ค่อย-ค่อยลบเลือนไปจากใจ				
30 กรกฎาคม 2550 00:56 น.

...เพื่อเธอ

ว่าที่กวี


อยากเป็นสายรุ้ง...ให้เธอมองในวันที่อ่อนล้า

อยากเป็นสายธารา...หลั่งรินในวันที่เธอร้อนรน

หากเธอเหนื่อยใจ...ฉันจะขอกลายเป็นสายฝน

พร่างพรมลงบนหัวใจ...ให้เธอได้ผ่อนคลาย

วันใดเธอหนาว...จะขอเป็นกองไฟอบอุ่น

ให้เธอเคยคุ้น...ทุเลาจากความหนาวได้

จะเป็นผ้านวม...ให้เธอได้ห่มคลุมร่างกาย

หากเหน็บหนาวใจ...จะขอไปอยู่ใกล้-ใกล้เธอ

หากเธอเหนื่อยล้า...จะขอเป็นยาทาถูนวด

ให้เธอหายปวด...รู้สึกผ่อนคลายได้เสมอ

จะขอเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง...เป็นอะไรก็ได้เพื่อเธอ

ก็ใจทั้งดวงมันยกให้เธอ...

...ตั้งแต่แรกเจอและเริ่มทำความรู้จักกัน				
29 กรกฎาคม 2550 11:56 น.

หากคืนนี้...ยังมีเธอ

ว่าที่กวี


คืนที่มีแต่แสงไฟสลัว

ดาวทุกดวงเอ่ยลาท้องฟ้า

เมฆดำครึ้มฝนเข้ามาครอบคลุม

ว้าเหว่...น่ากลัว



เธออยู่ที่ไหน...

ในคืนค่ำที่เงียบสงัด

ใยปล่อยทิ้งฉันไว้...เพียงลำพัง



สายลมหนาวกรรโชกรุนแรง

ยอดไม้เอนลู่ไปตามลม

หรีดหริ่งเรไรเร้นลี้หลบหาย



เหมือนเหลือเพียงฉัน

โลกนี้ช่างดูโดดเดี่ยวยิ่งนัก



อยากพบเจอกับเธออีกครั้ง...

ผู้ที่ทำให้โลกมืดดำของฉัน...

กลับสว่างสดใสขึ้นมา

ผู้ที่คอยแต่งแต้มสีสัน...

ให้กับคืนวันที่เคยว่างเปล่า

ผู้ที่จุดประกายรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ...

ให้กับชีวิตซังกะตายของฉัน



เธอห่างหายไป...

ชีวิตฉัน...เหมือนไร้วิญญาณอีกครั้ง

หลับลงไป...

โดยไร้ซึ่งสิ่งที่หวังว่าจะตื่นขึ้นมาเจอ



หากยังมีเธออยู่

ถึงแม้แสงไฟสลัว...จะมืดดับลง

แต่โลกของฉัน...

ก็ยังคงสว่างไสวได้

หากคืนนี้ยังมีเธอ
				
27 กรกฎาคม 2550 14:22 น.

ขอโทษครับพี่

ว่าที่กวี


พี่ครับ...
ผมแอบหลงรักแฟนพี่
พี่จะให้ผมทำอย่างไรดี
กับพี่ที่ผมเคารพนับถือด้วยใจ

กับแฟนของพี่...
ผมมีทั้งใจ...ที่ยินดีมอบให้
กับเรื่องราวเหล่านี้...ก็รู้ดีว่าหวังได้เท่าไหร่
แต่กับใจทั้งใจ...ที่ให้ไปก็ให้จริง-จริง

ฝากบอกแฟนพี่...
ว่าใจที่ให้ไปนี้...กรุณาอย่าขว้างทิ้ง
ผมรักแฟนพี่...ใช่มาปลิ้นปลอกกลอกกลิ้ง
ผมรักจริง-จริง...ได้โปรดรับไว้พิจารณา

ขอโทษครับพี่...
กับความรักที่มี...ถ้าพี่จะโกรธจะเคืองผมก็ไม่ว่า
แต่ขอโอกาสให้ผมได้บอกรักแฟนพี่สักครา
แล้วผมจะไม่มากวนใจพี่อีกเลย
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟว่าที่กวี
Lovings  ว่าที่กวี เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟว่าที่กวี
Lovings  ว่าที่กวี เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟว่าที่กวี
Lovings  ว่าที่กวี เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงว่าที่กวี