26 กรกฎาคม 2550 17:06 น.
ว่าที่กวี
ใจก็รู้ว่า..เธอยังมีอีกหนึ่งใครคนนั้น
หากแต่ใจฉัน...ก็มิอาจหยุดรักเธอได้
จะขอรักเธอเงียบ-เงียบ...อยู่ในมุมของฉันต่อไป
จะไม่รบกวนหรือวุ่นวาย...กับใครคนนั้นของเธอ
ทั้ง-ทั้งที่รู้ว่าเธอยังมีเขา
แต่ในวันเหงา-เหงา...
...ใจยังอนุญาตให้เธอเข้ามาอยู่ใกล้-ใกล้เสมอ
รอยยิ้มสดใสเสียงหัวเราะเบิกบาน...
...สิ่งเหล่านั้นเกิดขึ้นได้ก็เพราะเธอ
เลยยกใจทั้งใจให้เธอ...อีกทั้งอยากเจอและอยู่ใกล้กัน
ทั้ง-ทั้งที่ใจก็รู้ดี
ว่าสิ่งเหล่านี้...คงเป็นไปได้แค่ในความฝัน
ถึงแม้ไม่ได้พบเจอ...
...แต่ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความในใจกันทุกวัน
เพียงแคนั้นก็ให้รู้สึกพอเพียงภายในใจ...
...และคงจะได้นอนหลับฝันดี
25 กรกฎาคม 2550 23:05 น.
ว่าที่กวี
เธอห่างหายไป
ภายในใจ...ก็เริ่มห่วงหา
ยังสบายดีอยู่หรือเปล่า...อลัญชา
เข้ามาที่บ้านกลอนไทย...ยังไม่เจอ
เธอห่างหายไป
เพื่อน-เพื่อนที่บ้านกลอนไทย...
...ยังคิดถึงอยู่เสมอ
คิดถึงสำนวนกลอนที่คมคายล้ำลึกของเธอ
ใช่เพียงพร่ำเพ้อ...
...แต่มาจากมุมมองที่มีประสปการณ์
อย่าห่างหายไป
ทุก-ทุกคนยังอยากให้มาร่วมแชร์ความฝัน
ทุกข์สุขหนาวร้อน...ขอให้ร่วมแบ่งปัน
และยังคงหวังว่าสักวัน...
...เธอจะกลับมา
23 กรกฎาคม 2550 00:25 น.
ว่าที่กวี
เธอเป็นดอกไม้...ในใจฉัน
เธอเป็นดั่งดวงตะวัน...ที่คอยให้ความอบอุ่น
เธอเป็นสายลมเย็น-เย็น...ที่โชยพัดอ่อนละมุน
เธอเป็นเสียงเพลง...ที่ใจฉันเคยคุ้นอยู่ข้างใน
เธอเป็นสายฝน...ที่คอยให้ความชุ่มฉ่ำ
เธอเป็นสายน้ำ...ที่คอยหล่อเลี้ยงหัวใจ
เธอเป็นอากาศ...ที่ทำให้ฉันยังมีชีวิตอยู่ได้
เธอเป็นอะไรต่อมิอะไร...ที่ใจฉันต้องการ
เธอเป็น...คนที่คอยสร้างความสดใส
เธอเป็น...คนที่ใส่ใจในทุกเรื่องราวของชีวิตฉัน
เธอเป็น...คนของทั้งวันนี้พรุ่งนี้และเมื่อวาน
เธอเป็น...ทุกสิ่งที่ฉันต้องการ
เพราะนั่นเป็นทุกอย่างที่...เป็นเธอ
19 กรกฎาคม 2550 12:28 น.
ว่าที่กวี
อยากจะปลูกต้นรักสักกอ
ความรู้สึกเริ่มก่อตัวตั้งแต่รู้จักกับเธอนั้น
เป็นเพราะสิ่งดี-ดีที่เรามีให้แก่กัน
ค่อย-ค่อยสะสมเพิ่มขึ้นทุกวัน...กลายเป็นฉันรักเธอ
สิ่งต่าง-ต่างที่เธอมอบให้มา
ล้วนมีค่าต่อจิตใจของฉันเสมอ
ถึงแม้อะไรหลาย-หลายอย่างรอบตัวเรา...
...ไม่ได้สวยงามเลิศเลอ
นับตั้งแต่วันที่เราค้นหากันจนเจอ...
...โลกของเราก็ดูงดงามขึ้นมา
แต่ความจริงที่เธอบอกให้ฉันได้รู้
คือ...เธอมีอีกคนที่เคียงคู่...มานานยิ่งกว่า
และแล้ว...ความห่วงใยความหวังดี...
...ที่บำรุงต้นรักของเราอยู่ตลอดเวลา
ต้องกลับกลายเป็นสูญค่า...และเสียเปล่าไป
อยากจะปลูกต้นรักสักกอ
พอเริ่มแตกหน่อ...กลับกลายเป็นต้นงิ้วไปเสียได้
ในความรู้สึกของเธอ...ถ้าเป็นฉัน...เธอจะทำอย่างไร
จะรดน้ำพรวนดินดูแลมันต่อไป...
...หรือโค่นทิ้งในทันใด...ช่วยบอกให้ฉันรู้ที
18 กรกฎาคม 2550 00:50 น.
ว่าที่กวี
หากมองฟ้าแล้วรู้สึกสดใส
โปรดจงรู้ไว้...ว่าฉันกำลังส่งใจมาหา
หากเธอมองแล้วหยดน้ำร่วงจากตา
โปรดจงรู้ว่าฉันเศร้ายิ่งกว่า...นับร้อยนับพัน
หากมองฟ้าแล้วรู้สึกเดียวดาย
โปรดหลับตาแล้วส่งใจมาให้ฉัน
จะรีบรักษาให้ผ่อนคลายในเร็วพลัน
แล้วเราจะก้าวไปด้วยกัน...เพื่อมองฟ้างาม
หากมองฟ้าแล้วรู้สึกสับสน
กับหัวใจที่วกวน...และมีแต่คำถาม
ขอเธอจงมองไปที่ขอบฟ้าสีคราม
ฉันจะคอยย้ำ...ด้วยคำว่ารักเบา-เบา
อยากให้เธอมองฟ้าสดใส
ในทุกครั้งที่ใจของเธอเหงา
แล้วเธอจะรู้ว่า...
...ฉันยังคงอยู่ไม่ไกล...เป็นเหมือนเงา
ที่คอยเฝ้าติดตามดูแลเธอ
ฟ้าก็ยังเป็นฟ้า...เหมือนทุกคราว
ฟ้ายังคงมีดาว...เคียงคู่อยู่เสมอ
เหมือนฉันที่ยังเป็นห่วงและหวังดีกับเธอ
แม้ไม่ได้เจอ...แต่ใจที่ส่งให้เธอ...ยังไม่เปลี่ยนแปลง
หน้าส่วนตัว
1392
