12 มีนาคม 2550 16:45 น.
ว่าที่กวี
กับความเหงาที่มีอยู่มากมาย
ความโดดเดี่ยวเดียวดายที่เธอหยิบมอบให้ฉัน
จากวันก่อน-ก่อน...ที่เคยเป็นคนสำคัญ
ปัจจุบัน...ฉันกลายเป็นสิ่งไร้ค่าในใจเธอ
ต่อให้อาทิตย์ดับ...ดวงดาวล่วงลับเลือนหาย
ก็ยังไม่เท่ากับความอ้างว้างในใจ...
...ที่ยังวนเวียนมาหาอยู่เสมอ
อีกกี่วัน กี่เดือน กี่ปี กับสิ่งนี้ที่ต้องเจอ
กว่าที่ฉันจะลบเธอ...ออกไปได้หมด...จากหัวใจ
12 มีนาคม 2550 13:30 น.
ว่าที่กวี
ก่อนหน้านี้...ฉันเคยมีความรัก
แต่ต้องอกหัก น้ำตาตกใน ใจเป็นแผล
และกลายเป็นเวลาสำคัญ ที่ใจฉันรู้สึกอ่อนแอ
จากที่มีคนเคยแคร์...ก็ต้องกลับมานั่งดูแล
...หัวใจตัวเอง...
บางอารมณ์รู้สึกเหงา
หยิบรูปเก่า-เก่ามาดู...ใจเริ่มเคว้ง
นึกถึงก่อนหน้านี้...ที่เคยมีอารมณ์ครื้นเครง
แต่ตอนนี้ต้องมานั่งฟังเพลงเก่า...เศร้าอยู่ลึก-ลึก
...เพียงลำพัง
12 มีนาคม 2550 12:13 น.
ว่าที่กวี
โลกส่วนตัวของฉัน
นับวันจะยิ่งสับสน
มีใครมากมายหลายคน
วิ่งวนจนวุ่นวายใจ
คนโน้นให้เป็นอย่างนี้
คนนี้ให้เป็นอย่างไหน
ต่างคนต่างอยากกันไป
มีใครไหมสนใจฉันจริง
โลกส่วนตัวของฉัน
บางวันอยากอยู่นิ่ง-นิ่ง
ปล่อยใจไปกับบางสิ่ง
แค่นี้จริง-จริงที่ต้องการ
12 มีนาคม 2550 11:15 น.
ว่าที่กวี
ฟ้าหม่น...ดาวหมอง
ฉันนั่งมองคนเดียวด้วยความเหงา
เมื่อก่อนนั้นที่ตรงนี้เคยมีเรา
เคยมานั่งนับดาวอยู่ด้วยกัน
ม้านั่งฝั่งตรงข้ามเหมือนส่วนเกิน
เมื่อบังเอิญวันนี้มีเพียงฉัน
อยากกลับไปเริ่มใหม่...
...ย้อนเวลาย้อนคืนวัน
ที่เราเคยมีกัน...อบอุ่นในหัวใจ
ฟ้าหมอง...ดวงดาวหม่น
เมื่อใครหนึ่งคนที่เคยเคียงข้าง...จากห่างหาย
จากวันนี้ฉันคงต้องอยู่อย่างเดียวดาย
เมื่อคนที่มีความหมาย...
...จากไปอย่างไม่มีวันหวนคืน
เสียงเพลงแผ่ว-แผ่วกระซิบ
ยังคงหยิบยื่นความเหงาให้อย่างเต็มฝืน
ความรู้สึกในบางวัน...ฉันไม่อยากลืมตาตื่น
เพราะความเหงารอคอยกัดกลืน...กินหัวใจ
11 มีนาคม 2550 18:33 น.
ว่าที่กวี
ยังคงแอบมองเธออยู่ทุกวัน
อยากรู้ว่าเธอยังคิดถึงกันอยู่หรือเปล่า
หากวันหนึ่งเธอบังเอิญ...ผ่านไปในที่-ที่เคยมีเรา
เธอจะนึกถึงบ้างไหม...เรื่องราวเก่า-เก่า...เมื่อคราวยังผูกพัน
ฉันยังคงเป็นเหมือนเดิม
นึกถึงวันคืนที่เราเคยร่วมต่อเติมความฝัน
แม้ต่อจากนี้ไป...ความห่วงหาที่เคยให้แก่กัน
จะลดลงทุกวัน...
...เพราะมันไม่มีความหมายอะไร
หน้าส่วนตัว
745
