20 กันยายน 2550 18:50 น.
ศรรกรา
****คุณบอสขา ศรรกรา ขอลาป่วย
ตามนี้ด้วย ช่วยเซ็นต์ นะบอสขา
ขืนมัวทำ หน้าหยี มีลีลา
ทำชักช้า ศรรกรา จะหน้างอ
เพราะวันรุ่ง พรุ่งนี้ เกือบตีห้า
ฝืนสังขาร์ พาตะลุย ถึงโรงหมอ
จากวันนั้น ถึงวันนี้ ที่ฉันรอ
แพทย์หนุ่มหล่อ คมขำ จำได้ดี
ต้องรีบปลุก ลุกจากที่ ตอนตีห้า
ศรรกรา จะดักรอ หมอหน้าตี๋
ก็บังเอิญ เดินเจอ เพ้อทันที
แหมหล่อดี สเปกนี้ ที่รอคอย
เช้าวันรุ่ง ตืนขึ้นมา ฟ้าดันรั่ว
เร่งแต่งตัว กลัวช้า จะหน้าจ๋อย
ออกเคหา ฝ่าฝน ที่หล่นปรอย
โอกาสดี มีน้อย คอยมานาน
กว่าจะถึง โรงพยาบาล ก็สายโด่
อพิโธ่ สุดฝืน ขืนสังขาร
รถก็ติด เหมือนเก่า ดั่งเต่าคลาน
ยิ้มหน้าบาน พาลจะเก้อ พลาดเจอกัน
แม้โอกาส พลาดไป ในวันนี้
อังคารหน้า โอกาสดี มีให้ฉัน
จะเร่งรีบ ว่องไว ไปให้ทัน
อย่างฉับพลัน ในวันนั้น ฉันรอคอย
***วันนี้ไปหาหมอ ให้หมอทำร้ายร่างกายหน่อย อ๊ะๆ อย่าเพิ่งตกใจ ไปหาหมอเพื่อไปเจาะเลือดเจ้าค่ะ ฝนตกแต่เช้า รถก็ติด ไปโรงพยาบาลสายเลยค่ะ
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
19 กันยายน 2550 12:13 น.
ศรรกรา
****เพียงแค่พี่ นี้บังเอิญ เดินผ่านมา
ส่งสายตา หวานซึ้ง ถึงอกหญิง
กมลหวั่น หวิวไหว ใคร่แอบอิง
ดั่งถูกสิง นิ่งไป ในภวังค์
เพียงได้ยิน เสียงทุ่ม ยิ่งลุ่มหลง
ให้งวยงง เหมือนน้อง ต้องมนต์ขลัง
กลัวจะ เก้อ เพ้อรักไป ใจอาจพัง
กลัวพี่ชัง แหนงหน่าย ใจหมางเมิน
เพียงสัมผัส กลิ่นอาย จากกายพี่
แค่เท่านี้ ก็มิอยาก จะห่างเหิน
มีกายร้อน นอนอิง ยิ่งสุขเกิน
มัวคิดเพลิน เคอะเขิน สะเทิ้นอาย
หากใจพี่ มิมีใคร ในตอนนี้
น้องยินดี เคียงภิรมย์ ดั่งสมหมาย
คอยเอาใจ ใกล้ชิด แต่พี่ชาย
จะเคียงกาย ปรนติบัติ และพัดวี
แต่หากพี่ มีใคร ใจคงปวด
เจ็บร้าวรวด ปวดแปรบ แสบเต็มที่
ต้องกล้ำกลืน ฝืนยิ้ม อย่างยินดี
ให้รักพี่ นี้สมหวัง นิรันดร์กาล
***กลอนนี้ถูกขอตามใบสั่ง ให้ลองแต่งกลอนหวานแหว๋วปานตาลเชื่อมหน่อย หุหุ แต่งได้แท่านี้ค่ะ ไม่ถนัดเลยขอบอก แต่งไปดื่มชาไป ไล่ความเลี่ยน แต่งแล้วเขินเองวุ้ย
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
17 กันยายน 2550 07:43 น.
ศรรกรา
***เธออยู่ไหน ก็มีฉัน นั้นใกล้ชิด
คอยตามติด ทุกย่าง มิห่างหาย
ทุกนาที ที่เธอเหงา เศร้าเดียวดาย
คนข้างกาย ยังมีฉัน นั้นห่วงใย
แววตาเธอ กลับมีเขา เพียงเท่านั้น
ความสำคัญ คนอย่างฉัน มันแค่ไหน
นอกจากคน ถูกมองข้าม ความเห็นใจ
กับคนใกล้ ที่อยู่ไกล ในสายตา
ฉันนั้นพร้อม ยอมเสมอ หากเธอสุข
แม้ซ่อนซุก ทุกข์ระทม ตรมนักหนา
ถึงต้องแบก แลกความเศร้า ร้าวอุรา
เพียงใบหน้า ที่ยิ้มชื่น ต้องฝืนทน
ความหวังดี ที่ถูกเมิน แล้วเดินผ่าน
เหมือนอาหาร ป้อนให้ กลับไม่สน
ทุกทุกที ที่ความเศร้า เข้าปะปน
ที่ร้อนรน ไม่พ้นฉัน เท่านั้นเอง
(¯`°•.¸♥♥¯`°•ศรรกราหน้าทะเล้น•°´¯♥♥¸.•°´¯)
****กลับมา... ยืน ที่เก่า เราเคยอยู่ กลับมา...ดู เพื่อทวงถาม ถึงความหลัง กลับมา...มอง อดีต ที่คงยัง กลับมา...ตาม ความหวัง ที่พังเพ ณ...ตรงนี้ ที่เก่า เราคุ้นตา ณ...ตรงนี้ ที่เคยพา กันสรวลเส ณ...ที่เก่า เราคิดย้ำ แม้จำเจ ณ...ที่เก่า เราว้าเหว่ เวิ้งว้างใจ
ที่...แห่งนี้ มีความเหงา เข้ามาก่อ ที่...ใจรอ เลือนลาง จางเหือดหาย ที่...ที่เก่า ไร้เงาเธอ เพ้อเดียวดาย ที่...หัวใจ พร่ำเพรียก เรียกขอมา ตรงนี้...มีความฝัน ฉันยังอยู่ ตรงนี้...รู้ เหลือเพียงรอย ที่ไร้ค่า ตรงนี้..อาจเปลี่ยนแปร แค่เวลา ตรงนี้...ที่ ฉันทวงหา ความทรงจำ
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
****พี่คงลืม สาวเมืองนนท์ คนรู้จัก ไม่แวะพัก ทักทาย บ้างเลยหนอ ทิ้งให้สาว เมืองนนท์ ทนนั่งรอ ชะแง้คอ คอยพี่ ที่จากลา คงเป็นหนุ่ม ปทุม ไปแล้วมั้ง พอขายที่ มีสตังค์ ชังน้ำหน้า สาวบางกรวย ฤๅสวยเท่า (สาว)ลำลูกกา เสียน้ำตา เพราะหนุ่ม ปทุมธานี
พี่จากไป ไกลห่าง ใจนางชอก ก็เคยบอก คำรัก เป็นสักขี พอไกลกัน สัญญา ค่าไม่มี ไยทิ้งคน นนทบุรี มีน้ำตา
ผลหมาก รากไม้ อยากให้พี่ แต่ก็หวั่น เสียทุกที เลยสิหนา เกรงไม่รับ ซ้ำไม่แล แม้หางตา เพียงแค่คิด แต่มิกล้า จะมาเยือน หากพอมี เวลา มาหาบ้าง อย่าทิ้งร้าง ห่างกันนาน พาลจะเหมือน คล้ายมิใช่ คนสนิท เคยติดเรือน ทำแชเชือน เลือนลาง ลาร้างกัน
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟศรรกรา
หน้าส่วนตัว
780
