9 ตุลาคม 2551 13:48 น.
อรุโณทัย
จะกี่ครั้งกี่หนบนความเถื่อน
ที่จะเปื้อนรอยเลือดที่หยดไหล
จะกี่แขนกี่ขาที่ขาดไป
จึงจะได้ประชาธิปไตยมา
จะกี่ครั้งกี่หนบนความเศร้า
บรรดาเหล่าญาติมิตรสนิทหน้า
ของผู้เสียชีวิตอุทิศกายา
เพื่อได้มาซึ่งประชาธิปไตย
จะกี่คนกี่ใครที่ตายจาก
ที่ถูกพรากด้วยอาวุธยุทธ์ที่ใช้
เพื่อทำลายฝ่ายตรงข้ามอย่างย่ามใจ
เพื่อให้ได้สิ่งที่ตนต้องการ
จะกี่ร่างกี่ศพให้พบเห็น
ที่มาเป็นเหยื่อโหดสั่งสังหาร
เพื่อสลายกลุ่มชนผู้ก่อการ
โดยพร่าผลาญชีวิตพิชิตชัย
จะกี่ครั้งกี่หนบนความเถื่อน
ใครจะเตือนใจคนที่พิสมัย
ในอำนาจวาสนาเต็มหทัย
ไม่อาลัย ลาภยศลดกิเลส
จะกี่รอบกี่ร้อยปีที่ผันผ่าน
อันเหตุการณ์ที่เกิดจึงสำเร็จ
ผองชนชาวไทยไม่ทุกข์เทวษ
จากสาเหตุความแตกต่างทางความคิด
8 ตุลาคม 2551 13:24 น.
อรุโณทัย
เจรจา...เจรจา ปากว่าตาขยิบ
กระพริบ...กระพริบ ขยิบตาว่านัดหมาย
รัฐสภาที่มั่นแห่งสุดท้าย
ศักดิ์ศรีชายหยามได้ไงต้องเห็นดี
เจรจา...เจรจา สมานฉันท์
เมื่อถึงวันต้องแถลงที่แห่งนี้
เข้าไปยึดเข้าไปปิดขีดนาที
บอกครานี้ไม่ได้แถลงอย่างแน่นอน
เจรจา...เจรจา บอกว่า...เจรจา
แต่มึงมาปิดทางของกูก่อน
ขอแถลงนโยบาย ชาย...เว้าวอน
โปรดได้ถอนกำลังเปิดทางเรา
เจรจา...เจรจา อย่างไรใช้กำลัง
แล้งก็ยังจับผู้นำไปอีกเล่า
หมดหนทางปรองดองซึ่งสองเรา
เมื่อมึงเอาตำรวจมาทำร้ายกู
เจรจา...เจรจา ปากว่าตาขยิบ
กระพริบ...กระพริบ ขยิบตาวางท่าหรู
ตอบคำถามไปอย่างข้างข้างคูคู
ใครก็รู้ ใครก็เห็น ความเป็นไป ฯ
5 ตุลาคม 2551 22:59 น.
อรุโณทัย
รักชีวิตของตนล้นดวงจิต
รักษาสิทธิ์ของตนจนน่าอิจฉา
รักทุกสิ่งของตนที่มีมา
รู้คุณค่าของตนนั้นหมั่นทำดี
อยากอยู่สุขไร้ซึ่งทุกข์ที่ถาโถม
อยากเหนี่ยวโน้มใจกายให้สุขี
อยากจะได้สรรพสิ่งที่เคยมี
หมั่นทำดีเพื่อชีวีที่สมบูรณ์
ปลูกต้นไม้ให้ร่มเงาบรรเทาทุกข์
ปลูกความสุขให้ชีวีไม่มีสูญ
ปลูกความรักให้กับใครหมายเพิ่มพูน
จงเกื้อกูลความอารีที่ใจตน
รักชีวิต...รักษ์สีเขียวหมั่นเทียวปลูก
รักความถูกต้องครองเหตุผล
รักษาพันธุ์พืชทั่วทั้งสากล
บุญคงหล่นมาหาพาสุขใจ ฯ
4 ตุลาคม 2551 01:08 น.
อรุโณทัย
จรดปากกาที่กระดาษวาดอักษร
เป็นกานท์กลอนด้วยลำนำคำที่เหมาะ
เลือกสรรคำมากมายที่ไพเราะ
น่าเสนาะเพราะสำเนียงเคียงคล้องจอง
สัมผัสในสัมผัสนอกบอกความงาม
ฝึกฝนตามครูกลอนที่มีชื่อก้อง
สุนทรภู่ครูกวีที่ครอบครอง
ในใจของชนเผ่าไทยไม่ลืมเลือน
คนเขียนกลอนตอนที่มีอารมณ์
ประสานสมคำคมนิยมเหมือน
สัมผัสในว่าไพเราะเหมาะนะเพื่อน
จึงย้ำเตือนเมื่อเขียนคำลำนำกลอน
รู้ระเบียบเรียบเรียงตามฉันทลักษณ์
ยึดเป็นหลักนักเขียนเปลี่ยนอักษร
ตามกฎเกณฑ์สัมผัสนอกไม่ยอกย้อน
แล้วบทกลอนก็ไพเราะเสนาะดี
จรดปากกาที่กระดาษวาดอักษร
เป็นกานท์กลอนมีค่าสมศักดิ์ศรี
ศิษย์ครูกลอนสุนทรภู่ครูกวี
แห่งปฐพีรัตนโกสินทร์เอย ฯ
2 ตุลาคม 2551 16:00 น.
อรุโณทัย
เลือกผู้ว่ากาเบอร์ไหนไม่อยากรู้
แต่จงดูเลือกคนดีเลือกคนเก่ง
นโยบายที่ฟังตัดสินเอง
ใครเหมาะเหม็งเล็งแลไว้ชั่งใจเลือก
โปรดไตร่ตรองมองดูที่ผลงาน
ในเหตุการณ์ผ่านมาอย่ามองเปลือก
หรือคารมคมคำที่เย็นเยือก
โปรดจงเลือกด้วยปัญญาสร้างค่าตน
ไม่ขายสิทธิ์ขายเสียงเพียงอยากได้
เงินตราใช้น้อยนิดจิตจะหม่น
ไปใช้สิทธิ์เลือกมาสักหนึ่งคน
ดูเหตุผลคนอาสาจะมาเป็น
เลือกผู้ว่ากรุงเทพมหานคร
ใคร่ครวญก่อนกาเบอร์ที่ท่านเห็น
ว่าสมควรเป็นผู้ว่าน่าจะเป็น
ผลงานเด่นประจักษ์แจ้งแสดงชัด
5 ตุลาคม 2551
แปดโมงถึงสิบห้า น. เวลานัด
รีบไปเลือก ออกไปอย่าลืมบัตร
เดี๋ยวจะขัดเคืองขุ่นวุ่นวายใจ
เลือกผู้ว่ากาเบอร์ไหนไม่อยากรู้
แต่จงดูเลือกคนดีที่อยากได้
นโยบายที่ฟังตัดสินใจ
ชอบเบอร์ไหนกาเบอร์นั้นท่านเลือกเอา ฯ
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟอรุโณทัย
หน้าส่วนตัว
729
