24 กรกฎาคม 2552 23:01 น.

รำลึกวันภาษาไทย


กว่าเจ็ดร้อยปีผ่าน
อักษรสาส์นจารจารึก
พ่อขุนรามฯ ตริตรึก
เพียงรำลึกความเป็นไทย

กว่าเจ็ดร้อยปีแล้ว
อักษรแก้วเปลี่ยนแปลงไป
ลูกหลานสำนึกไหม
อักษรไทยนี้สำคัญ

กว่าเจ็ดร้อยปีมา
อันภาษาไทยเรานั้น
มีค่านับอนันต์
จึ่งมีวันภาษาไทย

กว่าเจ็ดร้อยปีนี้
เราจึงมีความภูมิใจ
ภาษาศิวิไลซ์
ที่เราใช้ภาษาชาติ

เมื่อเจ็ดร้อยปีพ้น
ไทยทุกคนอย่าประมาท
ใช้ภาษาผิดพลาด
ไม่ประกาศแก้ไขคำ

เมื่อเจ็ดร้อยปีผ่าน
อักษรสารมีมากล้ำ
มีเปลี่ยนแปรประจำ
ความหมายคำจึ่งมากมี

กว่าเจ็ดร้อยปีนั้น
ความสำคัญภาษานี้
อยู่ที่ไทยเรามี
รักศักดิ์ศรีความเป็นไทย ฯ

ขอเชิญชวนชาวไทยทั้งชาติ ร่วมอนุรักษ์ภาษาไทยให้ยืนอยู่คู่เมืองไทยตลอดไป
รำลึกวันภาษาไทยแห่งชาติ

3079

love

comment

19 กรกฎาคม 2552 20:10 น.

บุพเพ...กุศล ดลใจให้พบรัก

อรุโณทัย

เพราะบุพเพและกุศลดลจิต
แนบสนิทในทรวงเมื่อแรกเห็น
วาบหวิววิญญาความน่าจะเป็น
รักซ่อนเร้นปางก่อนย้อมกลับมา

เมื่อแรกพบสบตาพาหวั่นไหว
รักทันใดใจเอ่ยร้องบอกว่า
นี่แหละคือเนื้อคู่เคยเคียงมา
ปลื้มอุรายิ่งนักตระหนักความ

ทำเลียบเคียงเข้าใกล้หมายรู้จัก
จึงเอ่ยทักนงรามเพื่อไถ่ถาม
มีปากกาบ้างไหมคนงาม
ยืมสักด้ามเพื่อใช้เขียนอักษรา

คงเพราะบุพเพเห่กล่อมหญิงสาว
ให้รักก้าวสู่ห้วงเสน่หา
เธอยิ้มรับไมตรีพร้อมจำนรรจา
นี่ปากกาน้ำเงินเชิญเอาไป

จากวันนั้นความสัมพันธ์ก็เกิดก่อ
เราปลูกกอความรักร่วมกันไว้
ร่วมดูแลรักษารักด้วยดวงใจ
จนเราได้เข้าสู่ประตูวิวาห์

เพราะบุพเพและกุศลดลใจ
ชักนำให้พบเนื้อคู่ดังที่ว่า
ได้พบรักสมรักสมปรารถนา
ชื่นชีวาตามประสาปุถุชน

1562

love

comment

15 กรกฎาคม 2552 20:19 น.

ฉันคือ.......ของเธอ

อรุโณทัย

คืนนี้ช่างต่างจากคืนก่อน
ใจรุ่มร้อนเมื่อเธอยังไม่กลับ
เกิดอะไรขึ้นกับเธอจึงหายลับ
ไม่อาจหลับตานอนกระสับกระส่าย

ดูซิ ข้างนอกฝนตกหนัก
ฉันปักหลักเฝ้ารอ รอรับสาย
โทรศัพท์ไร้ซึ่งเสียงเธอทักทาย
เหมือนกับหลายวันก่อนที่เธอจะมา

เจ้าฝนบ้า...บ้า...บ้า เสียงสบถ
กลางสายฝนที่รดราดทั่วกายา
ร่างที่เปียกปอนของเธอก้าวเข้ามา
สุขอุรา แต่สงสารเธอจับใจ

คืนนี้ฉันมีเรื่องอยากคุยกับเธอ
ยังจำเสมอความสัมพันธ์ทั้งเก่าใหม่
แต่ภาพความหลังผุดขึ้นทันใด
เธอจำได้ไหมวันเสาร์ที่ผ่านมา

คืนนั้นเธอนอนข้างข้างฉัน
บนที่นอนนั้นอบอุ่นและนุ่มหนา
ฉันเฝ้าดูเธออ่านตำรา
อยู่ใต้ผ้าห่มนอนผืนบางบาง

วันใหม่เธอเอาเสื้อของฉันไปซัก
เธอยังทักว่าฉันผอมทั้งเรือนร่าง
เพราะเหตุนี้หรือเปล่า จึงทิ้งขว้าง
ให้ฉันอ้างว้างอยู่เดียวดาย

เวลาเดียวกันเหมือนเธอมีสองร่าง
ดูเธอช่างใจดีและใจร้าย
จนฉันต้องเก็บไปคิดวุ่นวาย
แต่สุดท้ายเธอรีดเสื้อผ้าให้ฉัน

คืนวานเธอกอดฉันไว้นานมาก
จนฉันกระดากอายในตอนนั้น
แต่พอดึกเธอก็ทิ้งฉันพลัน
จนฉันหวั่นไหวในอารมณ์ของเธอ

คืนนี้เธอจะเหมือนคืนวานไหมหนอ
ฉันภาวนาขอพรอยู่เสมอ
ให้ฉันอยู่ในอ้อมกอดของเธอ
ที่เสนอสนองไออุ่นให้กัน

หากวันใดที่เธอจะทิ้งฉันไป
ฉันจะไม่ขัดใจเธอทั้งนั้น
และจะไม่โกรธเธอเป็นแม่นมั่น
เพราะว่าฉันเป็นเพียงหมอนข้างของเธอ ฯ

อรุโณทัย
๑๕ กรกฎาคม ๒๕๕๒

941

love

comment

13 กรกฎาคม 2552 21:24 น.

คิดถึงทุกเวลา

อรุโณทัย


คิดถึงทุกเวลา
ปรารถนาอยู่ใกล้ใกล้
คิดถึงทุกลมหายใจ
แม้อยู่ไกลก็คิดถึง

คิดถึงอยู่ทุกเมื่อ
ไม่เคยเบื่อพร่ำรำพึง
ว่า คิดถึง คิดถึง
ห้วงคำนึง คิดถึงเธอ

คิดถึงทุกเวลา
ปรารถนาอยู่เสมอ
เคียงข้างคู่กับเธอ
จึงพร่ำเพ้อสุดคิดถึง...


อรุโณทัย
๑๓ กรกฎาคม ๒๕๕๒

1101

love

comment

11 กรกฎาคม 2552 19:32 น.