14 มิถุนายน 2549 21:04 น.
อัสสุ
โอ๋ละน้อออ เออะ เออะ นวลเอ๋ย
สาธุเด้อผู้ฮู้ผญาใหญ่
ข่อยสิไลจาผญาน้อย
ฝอฝอยเอื้อนสูฟัง
ตั้งแต่คราคราวหลัง
เอือนซานบ้านซอง
หน้าเฮือนบ้านตั้ง
โอ๋แองคำน้ำกิน
คนต่างบ้านเมืองนอน
จากจรทางเดิน
เมือยล้าขาเหิร
เซาเมื่อยได้สูหมอง
ย้อนแต่กี้มีธรรมคำสอน
เฮือนสามน้ำสี่ฮำฮอนต่างฮู้
หนึ่งเฮือนนอน เซ็ดถูให้สะอาด
สองเฮือนครัว อย่าให้ขาด
เข่าสารแนวกิน
สามเฮือนผม สางไว้
อย่าให้ยุ่งมุงมุยซะซาย
บ่านนี่น้ำสี่ขอต่อจาอีก
อย่าฟ้าวหลีกลาถอยหายจ๋อย
หนึ่งน้ำใจ ให้ฮู้จักเอื้อเฟื้อ
เผือแผเหบิดสูคน
สองน้ำคำ คือวาจาคำเว้า
หวานเข้าไว้แมนไผกะตามซาง
สามน้ำมือ คอยสร้างปรุงรส
เฮ็ดอาหารสันแหล้ว
สี่น้ำเต้าปูน จัดแจวแต่งไว้
บ้านได๋แห้งขอดข่อ
คือบ้านนั้นละน้อคนขี้ค้าน
สูมื้อนี้แค่น้ำกินกะหายาก
หากคนตากี้ฮู้น้ำซื่อๆ
กะได้มาซื้อกิน
เป็นตาเข้าหัวกิ้นงึดแท้น้อ
ปล.แท้จริง เฮือนสามน้ำสี่ เป็นคำสอนหญิงนะครับ เป็นคำโบราณ
คิดว่าจะใช้ร่วมกันได้หมด ไม่ว่าหญิงหรือชายครับ
13 มิถุนายน 2549 12:41 น.
อัสสุ
ในชีวิตบางครั้งชั่งน่าขำ
ชะตากรรมเล่นตลกระหกแหน
พอคราวทุกข์หลากทุกข์เข้าเต็มแดน
ใจหนักแน่นกลับแอ่นคลอนแคลนลง
ยามคราวดีก็มีแต่สิ่งปอง
ชะตาต้องดั่งใจในประสงค์
เหมือนมีใครเสกสรรปั้นตามตรง
จิตจำนงค์ฤดีที่เฝ้าคอย
เธอเหนื่อยใจบ้างไหมเป็นเช่นนี้
ชะตาที่ไม่มั่นอันหวั่นคล้อย
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายนักดั่งหลักลอย
ใจน้อยน้อยตามต้อยไม่ถ้อยทัน
ฉันอยากรู้เหมือนกันใครสรรสร้าง
ชะตากรรมนำวางกำหนดนั้น
ชั่งลำเอียงเลี้ยงดูไม่เท่ากัน
คงผูกพันเลือกไว้ให้บางคน
ท่านนึกสนุกอะไรจึงใคร่จัด
กำหนดคัดชะตาให้ชาวชน
ทำเพื่อประโยชน์อะไรในเหตุผล
ชะตาคนแต่คนไม่เท่ากัน
ชีวิตคนยากยิ่งสิ่งเข้าใจ
แม้ดับวายสูญสิ้นไร้ชิ้นขันธ์
หลังความตายเป็นไปอย่างไรกัน
จะผกผันชีวิตหรือปิดสลาย
11 มิถุนายน 2549 08:37 น.
อัสสุ
คึดฮอดคำโบราณเพิ่นจารจาคำสอนสั่ง
ปลูกฝังให้หลานเหลนหล่อนเว้าสอนอย่าลืมโต
อย่าโอคำหลายเว้าใหญ่แมนใผกะตามซาง
บัดได้บริวารนำข้างเขาสิห่างดอกทางหนี
อย่าพาโลคึดว่าโตเป็นคนมีเฮ้ดหยังดีเหบิดสูอย่าง
หากแมนม้างมาแล้วหน้าเจ้าสิอายเขา
ถึงมีทรัพย์แต่อัปไร้ปัญญานำ
เงินทองแก้วคำบ่ทำให้ประเสริฐได้
โบราณเพิ่นว่าเว้าคนเฮาอย่างลืมครอง
ฮีตสิบสองครองสิบสี่ให้จือจำไว้นำบ้าง
เรือนสามน้ำสี่บายศรีผูกเสี่ยว
อย่าลืมเหลี่ยวสิ่งนี้ประพฤติทำ
ละแมนมีเงินมีคำแต่ลืมของสิ่งนี้
เถิงมีเงินเป็นหลายแสนคงสิแปนจักมื้อหนึ่ง
คำโบราณเว้าลึกซึ้งสิบ่ห่างดอกใจเลือน
สิหมั่นเตือนชาตาว่าอย่าลืมโตเองดอกเด้อ
8 มิถุนายน 2549 08:32 น.
อัสสุ
ฉันชอบที่คิดและขีดเขียน
แม้มันเพี้ยนไม่ถูกหลักการนัก
ที่ขีดเขียนเพ้อใฝ่มีใจรัก
ไม่เป็นทีรู้จักไม่หนักใจ
มีหลายหนเผลอหลับกับปากกา
และหลายคราไร้แรงจะแต่งได้
แต่ยังดันทุรังวาดหวังไป
จดเอาไว้ในใจหลายบทกลอน
มันสนุกเหมือนใจได้เล่นเกม
เรียงต่อให้เต็มตามหลักอักษร
แต่ละบทผ่านได้การเป็นกลอน
ดูหวานอ่อนแล้วแต่ความชำนาญการ
ฉันต่อคำไม่เก่งเซ็งเหมือนกัน
กว่าจะพันบางคำทำประสาน
ฉันต้องนั่งเพ่งจิตคิดตั้งนาน
หนักเอาการจะจบสักบทหนึ่ง
ไม่ได้หวังสูงชันมันจะดี
แต่อุดมการณ์ที่มีชั่งลึกซึ้ง
แค่ได้เขียนอย่างใฝ่ใจคะนึง
รู้สึกซึ้งสุขกายคลายกังวล
พอไปทำอย่างอื่นเหมือนฝืนจิต
ขี้เกียจคิดเบื่อไปไม่อยากสน
แต่พอได้ขีดเขียนเพียรชอบกล
รักการฝึกฝนสนใจกลอนจริงจริง
7 มิถุนายน 2549 08:44 น.
อัสสุ
มาเรามาร่วมปั่นช่วยกันถีบ
มาเรามาคีบก้นนั่งจักรยาน
ปั่นลัดเลาะเที่ยวมองตามต้องการ
นั่งจักรยานไม่เปลืองเรื่องน้ำมัน
ไปด้วยกันหรือป่าวอยากกล่าวชวน
ซ้อนท้ายด่วนถ้าใฝ่ไปกับฉัน
เดี๋ยวอาสาเป็นคนขยันปั่น
เที่ยวทั้งวันด้วยปั่นจักยาน
หรือจะให้ปั่นไปส่งไว้ไหน
ใกล้หรือไกลก็ยอมพร้อมประสาน
ไปโรงเรียนหรือไปที่ทำงาน
นั่งจักรยานแล้วจะดิ่งพาซิ้งไป
ไม่ต้องกลัวว่าจะทำให้ช้ำเจ็บ
มีระบบเซฟตี้อย่างดีไว้
เอามือเกาะเอวคือระบบนิรภัย
ไม่ต้องตกใจถ้าหากอยากไปกัน
จะไปส่งให้ได้ถึงที่หมาย
ไม่อันตรายปลอดภัยไว้ใจฉัน
จักรยานก้นคีบแม้รีบปั่น
ไม่ต้องหวั่นกลัวมันอันตราย
ไปหรือป่าวไปกันไปหรือป่าว
ที่นั่งยาวใครจะหวังนั่งซ้อนท้าย
ร้องเรียกได้ทักทายไม่ต้องอาย
เชิญตามสบายนั่งท้ายจักรยาน
หน้าส่วนตัว
3003
