ลืมเสียเถิด..ในอดีต

อัสสุ

อย่าอ่อนแอ

อัสสุ

แค่มอง

อัสสุ

    อยากรู้จักทักทาย
แต่เอียงอายใจไม่กล้า
อยากใกล้เข้าไปหา
แต่ใจล้าอ่อนไหวจัง

    ฉันมันบ้าคนเดียว
เหลียวมองเธอแล้วเหม่อหวัง
ไม่เจียมตัวเองมั่ง
คิดหวังเพ้อละเมอไป


    ได้แต่จ้องมองผ่าน
ไม่หาญกล้าสู้หน้าได้
กลัวกังวลในใจ
เธอจะไม่แคร์ใยดี

   ฉันควรทำอย่างไร
อึดอัดใจในอกนี่
อยากไปใกล้คนดี
แต่ใจสิไม่กล้าพอ


   เลยเก็บงำทำใจ
คิดไปแล้วได้แต่ท้อ
คงหม่นคนบ้าบอ
ไม่พอใจคนเช่นเรา

   ถึงอย่างไรใจนี้
รอคนดีอยู่เหมือนเก่า
ยังไงก็ขอเฝ้า
เพียงเงาร่างเธอคนเดียว
				

ค อ ย เ ธ อ

อัสสุ

          รอคอยเธอในวันที่ฉันเปลี่ยว 
     รอคอยเธอมาเหลียวแลและแคร์ฉัน
     รอคอยเธอมาเจอทุกทุกวัน 
     เธอรู้ไหมใจฉันเฝ้าคอยเธอ 

         ลมไม่อาจทวนกระแสจะแปรเปลี่ยน 
     ฉันไม่อาจเวียนหัวใจไปไหนเผลอ 
     จะขอแน่นหนักปักใจรักเพียงเธอ 
     นานแค่ไหนเอ่อยังเหม่อคอยเธอคืน 
 
          กลับมาเถอะคนดีอย่าหนีห่าง 
     ใจอ้างว้างกังวลทนยากฝืน 
     รอแต่เธอเหม่อคอยทุกวันคืน 
     มันขมขื่นหากเธอลับไม่กลับมา

          จำได้ไหมวันเก่าเก่าเราสองนิ่ง
     นั่งแอบอิงพิงไหล่เหม่อมองฟ้า
     มันเป็นคืนรอดาวจะก้าวมา
     เต็มนภาเรียงรายหลายหมื่นดวง
 
         เราเล่าเรื่องอดีตกันและกัน
     บอกปัจจุบันเสมอเธอเป็นห่วง
     ขอให้ฉันมั่นคงอย่าหลอกลวง
     กี่วันเลยล่วงจะควงฉันคนเดียว

           ฉันมั่นคงไม่กลับกลอกเธอหรอกนะ
     แม้วันนี้จะไร้เธอคอยแลเหลียว
     รอแต่เธอเบี่ยงมาเพียงคนเดียว
     ใจแน่นเหนียวคนเดียวนั่นคือเธอ

                    				

ตัด..ใจ

อัสสุ

           มองดูตัวเองอย่างดีถี่ละเอียด
       ชั่งน่าเกลียดน่าขำเหลือกำหนด
       ใครจะมาร่วมชะตาอนาคต
       กับคนอดอยากปากแห้งไร้แหล่งทาง

           มองดูเธอชั่งพร้อมสิ่งล้อมกาย
       ฉันนึกอายแอบคิดอยากชิดบ้าง
       อยากพูดคุยเพียงนิดที่คิดวาง
       คงสมอย่างฝันไว้ในใจเออ


           ฉันคงหลงได้แต่แค่เพียงคิด
       ไม่มีสิทธิ์ร่วมทางอย่างเสนอ
       คนต่ำต้อยสิทธิ์น้อยเพียงมองเธอ
       มากแล้วเอ่อสำหรับฉันที่จะมี

           ฉันรู้ว่าความจริงเป็นสิ่งยาก
       มันลำบากจะเอื้อมเธอร่วมวิถี
       ไม่ว่าใครอยากได้แต่สิ่งดี
       เธอคงเมินหน้าหนีคนนี้เออ


           ฉันคงต้องทำใจไม่ให้คิด
       และต้องปิดกั้นใจไม่ให้เผลอ
       แม้จะชอบหลงใหลอย่างไรเออ
       บอกตัวเสมอไว้ว่าไม่คู่ควร

           ตัดใจลาทั้งที่ยังไม่เริ่ม
       ไม่อยากเคลิ้มภายหลังฝังใจหวน
       เจียมตัวเองเพราะรู้ไม่คู่ควร
       ขอแค่เป็นส่วนเพ้อฝันเธอแล้วกัน