
เสียงซัดสาดหาดหินถิ่นแก่งหลวง
หลั่งไหลล่วงล่องผ่านด่านโขดผา
ล้อมเรียงรายรอบหลอมกล่อมนิทรา
มิร้างรารวยรินกลิ่นพฤกษ์ไพร
ไม่เมินหมางหมอกบางพร่างพรมพรอด
ในอ้อมกอดขุนเขาลำเนาไสว
น้ำค้างพราวราวปลอบปลุกทุกยอดใบ
เปรียบน้ำใจไมตรีที่แบ่งปัน
ร่องรอยยิ้มอาบอิ่มพิมพ์ดวงพักตร์
แทนความรักห่วงไยไม่เปลี่ยนผัน
เอื้ออาทรอ่อนโยนล้นผูกพัน
สืบสร้างสรรค์เป็นโซ่สายไม่สร่างซา
จวบอุทัยรำไรต้องขอบฟ้า
สาดนภาผ่านไพรลอดใบหนา
พร่ำเพลงรับขับขานสกุณา
ชื่นชีวาผาสุกรับประทับใจ