เสือ..พ่ายรัก

อินสวน

   เสือภูเขาหนาวเหน็บด้วยเจ็บหนัก
คนเคยรักห่วงใยมาหน่ายหนี
ลืมทุกสิ่งจริงจังความหวังดี
ไม่เหลือแม้ไมตรีที่ผูกพัน

	   คอยหลบเลียแผลใจในถ้ำถิ่น
ไม่เคยสิ้นพยายามตามล่าฝัน
อาจเงียบเหงาอ้างว้างในบางวัน
อาจไหวหวั่นไปบ้างบางเวลา

	   เจ็บครานี้ไม่นานคงหายขาด
พิษ สวาทบาดรอยเสน่หา
ไม่ถึงขั้นระทมบ่มน้ำตา	
เพียงรู้สึกปวดปร่าว้าวุ่นใจ

	   มีขอบฟ้ากว้างไกลท้าทายรอ
มีสายธารเพียงพอหล่อเลี้ยงไหล
มีเสียงเพลงขุนเขาลำเนาไพร
มีดอกไม้เพื่อนใหม่ในเส้นทาง

	   เสือใจหวานไม่นานจะผ่านพ้น
ข้ามเส้นความสับสนและหม่นหมาง
ความรู้สึกรักชอบที่บอบบาง
จะปล่อยวางด้วยธรรมที่ค้ำจุน

	   สองขาปั่นยืนยันมั่นคงอยู่
หนึ่งใจรู้ทุกรอบที่ล้อหมุน
สุขภาพแข็งแรงแปลงเป็นทุน
ธรรมชาติอบอุ่นยังคุ้นเคย