16 ตุลาคม 2551 12:01 น.

@ เมื่อกรุงเทพฯใกล้จม ! @

เจรนัย

1
เขาบอกว่าสามสิบปีกรุงเทพจม
น้ำท่วมถมมิดหัวเจ็ดเมตรกว่า
ใครได้ฟังข่าวนี้หัวเราะร่า
แล้วกล่าวว่ามันจะจริงได้อย่างไร

2
ไปกล่าวโทษคนบอกว่าพูดมั่ว
แล้วมากลัวเศรษฐกิจจะพังใหญ่
เพราะกรุงเทพเมืองหลวงศิวิไลซ์
ขืนเป็นเหตุเกิดอะไรแย่พอดี

3
คำเตือนนี้ไม่เข้าหูคนเมืองหลวง
แต่ไม่ใช่เรื่องดวงดูบัดสี
วิทยาศาสตร์ยืนยันมาดิบดี
เวลานี้กรุงเทพใกล้จะจม

4
เหนือกว่าน้ำทะเลไม่เท่าไหร่
แถมเสียไปเพราะเป็นดินทับถม
โดนน้ำเซาะตลิ่งพังแทบระบม
คนยังนึกนิยมว่าไม่จริง

5
อาจจะไม่หนักหนาเช่นทำนาย
แต่เป็นเหตุที่เกิดได้ควรสุงสิง
เตรียมตัวก่อนเรื่องราวจะเกิดจริง
อย่าละทิ้งว่าใช่เรื่องอันใด

6
ถ้าเกิดแล้วแก้ทันนั้นก็ดี
ถ้าไม่เกิดแต่เรามีก็ดีใหญ่
ไว้ป้องกันเผื่อฉุกเฉินเกิดอะไร
เตรียมไว้ได้เสร็จสรรพกระบวนความ

7
อย่ามามั่วหาว่าจริงหรือไม่
ไม่มีใครตอบได้ซึ่งคำถาม
อนาคตเป็นเรื่องของนิยาม
ต้องได้ข้ามผ่านพ้นจึงเห็นตัว

8
ยอมรับก่อนว่ากรุงเทพใกล้จบแน่
แต่ทางแก้มีไหมหาให้ทั่ว
ใช้สติบวกปัญญาลบหวาดกลัว
ฟื้นกรุงเทพให้ลอยตัวด้วยกันเทอญ...

912

love

comment

15 ตุลาคม 2551 12:27 น.

@คุณความรักกับคุณไม่เข้าใจกัน@

เจรนัย

1
สวัสดีครับ "คุณความรัก"
เราทักทายกันอยู่สักพักใหญ่
"คุณความรัก" มนุษย์สัมพันธ์ดีเสียนี่กระไร
รู้จักใครไปทั่วดูมีความสุขจริงๆเชียว

2
หลายคนมี "คุณความรัก" อยู่ใกล้ตัว
เลยรู้สึกว่าตัวเองไม่กลัวความโดดเดี่ยว
ส่วนหลายคนก็ไขว่คว้า "คุณความรัก" มากลมเกลียว
แต่บางครั้ง "คุณความรัก" ก็เที่ยวมองไม่เห็นเสียร่ำไป

3
"คุณความรัก" ชอบอยู่ใกล้กับคนมีความสุข
และจะช่วยทำให้สุขมากขึ้นกันไปใหญ่
ทั้งที่เป็นคู่รักครอบครัวหรือเพื่อนฝูงที่รู้ใจ
คุณความรักจะช่วยให้มีความทรงจำดีๆให้จดจำ

4
แต่บางครั้งคุณความรักก็ต้องเศร้าสร้อย
เพราะเป็นบ่อยที่ความรักจะสร้างความเจ็บช้ำ
เมื่อเวลาผ่านไปหลายๆคนก็ตีตัวห่างจากสิ่งที่"คุณความรัก" ทำ
แล้วก็พาลโทษและพร่ำว่าเป็นเหตุผลที่สมควร

5
"คุณความรัก" ไม่เคยเป็นต้นเหตุให้ใครต้องปวดร้าว
แม้ข่าวคราวจะยืนยันเช่นนั้นอย่างไม่เหหวน
แต่ลองคิดอีกที นั่งดีๆ และทบทวน
ต้นเหตุแห่งความเรรวนเกิดจาก "คุณไม่เข้าใจกัน"

6
ผมไม่ค่อยได้เจอ "คุณไม่เข้าใจกัน" นัก
เพราะรู้จักทำความเข้าใจกับทุกสิ่งที่ผกผัน
"คุณไม่เข้าใจกัน" นั้น ชอบเข้าไปยุ่งกับทุกเรื่องในแต่ละวัน
ยิ่งคนที่ไม่ถูกกัน "คุณไม่เข้าใจกัน" ก็จะทำให้พวกเขาแตกคอ

7
ไม่มีใครเคยโกรธ"คุณไม่เข้าใจกัน"
เพราะทุกคนเชื่อว่านั่นคือเรื่องที่คิดพิจารณากันแล้วหนอ
ว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วมีเหตุผลสนับสนุนได้เพียงพอ
ไม่รีรอใคร่ครวญว่าอาจเป็นสิ่งที่คิดเอาเองอยู่ฝ่ายเดียว

8
แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะเชื่อ "คุณไม่เข้าใจกัน" เสียทั้งหมด
หลายคนยังจำจดเรื่องราวที่หลุดพ้นจากความโดดเดี่ยว
ที่ "คุณความรัก" ได้ช่วยเหลืออย่างมากมายกันเลยเชียว
จึงกลมเกลียวยอมรับเหตุผลของกันและกัน

9
พยายามลดและถอยคนละก้าว
เพื่อเรื่องราวที่เป็นอยู่ได้สุขสันต์
มีปัญหาก็แก้ไปด้วยความรักที่มอบให้กันอยู่ทุกวัน
สิ่งเหล่านั้นคือสิ่งที่ "คุณความรัก" อยากให้กับทุกๆคน

10
แล้วตอนนี้พวกคุณกำลังคบใครหรือ
"คุณความรัก" หรือถือ "คุณไม่เข้าใจกัน" เป็นเพื่อนในทุกหน
ไม่มีใครสามารถบอกได้หรอกเพราะเป็นเรื่องของคนแต่ละคน
แต่อยากรู้ว่าเหตุผลของการเลือกคบคืออะไร

11
หลายคนอาจบอกว่าเคยคบกับ "คุณความรัก" นั้นมาก่อน
แต่ก็ทิ้งเพราะ "คุณไม่เข้าใจกัน" มาสอนให้รู้ซึ้งถึงเรื่องใหญ่
แต่หลายคนอาจบอกว่าคบกับ "คุณไม่เข้าใจกัน" มานานไป
แต่สุดท้าย "คุณความรัก" ก็ทำให้ได้เข้าใจกัน

12
เรื่องของ "คุณความรัก" กับ "คุณไม่เข้าใจกัน" นั้นดูน่าขัน
แต่ทุกวันก็ทำให้ทุกคนสร้างสรรค์จนเกิดเป็นเรื่องใหญ่
เหลือแต่ว่าจะเป็นขาวหรือดำเมื่อทุกคนเลือกคบใคร
ถึงอย่างไรผลของมันก็เป็นเรื่องทั่วไปของคุณทั้งสองนี้อยู่ดี...

999

love

comment

15 ตุลาคม 2551 10:35 น.

@...นับวันฉันจะแก่ตัวลงไปเรื่อย เรื่อย...@

เจรนัย

1
นับวันฉันจะแก่ตัวลงไปเรื่อย เรื่อย...
เริ่มจะเหนื่อยกับชีวิต ทั้งที่มันคือสิ่งที่เคยทำอยู่เสมอ
ณ โต๊ะตัวนี้ เก้าอี้ตัวนั้น ที่เคยแต่งเติมเรื่องราวที่ได้เจอ
นี่ฉันเผลอ คิดอะไร ไร้สาระไม่ได้ความ

2
นั่งเงียบ เงียบ มองดูเวลาที่ผ่านไป
แล้วหัวใจของฉัน มันก็เริ่มตั้งคำถาม
อะไรคือสิ่งที่ฉันวาดหวังไว้ เมื่อครั้งยังเยาว์และเดินตาม
เป็นคำถามที่ฉันลืมคำตอบไปแล้วตั้งนานนม

3
แล้วสิ่งที่ทำนี้ไม่ใช่สิ่งที่ฉันหวังเอาไว้หรือ
หัวใจเริ่มสื่อสารอีกครั้ง ราวกับมันต้องการจะทับถม
ก็รู้อยู่ว่าที่ทำอยู่นี้คือวังวนแห่งชีวิตที่อยู่ในโคลนตม
ต้องหาเช้ากินค่ำนั่งข่มทำงานแลกกับเศษเงิน

4
แล้วทำไมถึงไม่เลิกแล้วไปตามหาสิ่งที่หวังไว้เสียล่ะ
ดูสิใจยังจะถามซี้ซั้วไม่กลัวตัวเองจะขัดเขิน
ถ้าตามหวังไปแล้วไม่ได้อะไรกับมาคงย่ำแย่เสียเหลือเกิน
ที่จะเดินต่อไปบนโลกใบนี้ได้อย่างที่มั่นคง

5
แต่โอกาสของชีวิต ก็ไม่ได้เหลืออะไรมากมายแล้ว
หัวใจแว่วเสียงเตือนเหมือนต้องการให้ทำในสิ่งที่ประสงค์
แต่อนาคตคือสิ่งที่ฉุดรั้งเราเอาไว้ในวังวน
ให้หวาดกลัวว่าหนทางต่อไปมันจะไม่ใช่เรื่องดี

6
เอ...นี่เรากลัวว่าตัวจะแย่ลงหรือ
หรือกลัวถือว่าเปลี่ยนแปลงไปแล้วมันจะดูไม่แฮป์ปี้
นี่เรากำลังขังตัวเองในกะลาอย่างที่ทุกคนเขาทำกันน่ะสิ
แล้วสุดท้ายก็จบลงที่ตัวเองไม่มีอะไร

7
เอาล่ะ พอกันที่กับชีวิตที่เดิมๆ
ถึงเวลาเสียทีที่ฉันจะเสริมเติมแต่งเริ่มต้นชีวิตใหม่
ฉันจะเริ่มต้นความฝันของฉัน แม้ใครจะว่ามันช้าเกินไป
แต่อย่างน้อยฉันก็ดีใจในสิ่งที่ฉันจะเริ่มทำ

8
ฉันอาจยังไม่ต้องเริ่มต้นแบบพลิกฝ่ามือ
ค่อยค่อยสื่อค่อยค่อยสร้างเอาให้ฐานมันแข็งแรงและคงมั่น
จะกว่าฉันจะเห็นว่ามันไปได้ไกลกว่าที่เป็นอยู่ทุกวัน
ถึงต้องนั้นฉันค่อยเข้าไปได้อย่างเต็มตัวและแน่นอน/font>

9
อย่างไรก็ต้องมีแผนกับชีวิต
มากกว่าที่จะคิดลุยไปโดยไม่สนถึงสิ่งที่เป็นอุทาหรณ์
ถึงมันจะเป็นสิ่งที่คาดหวังแต่ก็ต้องระวังในสิ่งที่บั่นทอน
เพราะดูก่อนคนเราก็ต้องมีจุดที่อยู่ได้อย่างพอใจ

10
และถ้าวันนั้นฉันได้ย้อนมามองในวันนี้
อาจจะคิดว่าโชคดีที่ได้เริ่มคิดการใหญ่
หรืออาจอยากกลับไป ณ จุดนั้นเหมือนดั่งเช่นวันวานที่ผ่านไป
แต่ก็เชื่อว่าฉันยังคงดีใจในวันคืนที่ได้สร้างสรรค์มา

11
เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นเช่นไรไม่มีใครรู้
เพราะเป็นเรื่องที่ขึ้นอยู่กับตัวเองในความต้องการจะค้นหา
เวลาอาจไม่เคยคอยท่าใครใครตามอย่างที่เคยเป็นมา
แต่ก็ไม่เคยจะช้ากว่าความใฝ่ฝันที่ต้องการจะกระทำ

12
จะเริ่มช้าเริ่มเร็วหรือเล็กใหญ่
ไม่สำคัญกว่าอะไรที่จะสามารถทำให้ได้นึกย้ำ
ใจอยากเริ่มเริ่มด้วยใจใฝ่ที่จะกระทำ
เป็นเสียงร่ำร้องสุขใจหาค่าได้กว่าคิดพิจารณา...