เพียงฝัน...ไม่มีวันเป็นจริง

เจ้าพานทอง

+
+
+


จะกี่ชาติจะตามไปไม่คลาดครา
จะเสาะหาดวงใจในห้วงฝัน
จะสื่อใจถึงใจให้แก่กัน
แม้สุดหล้าฟ้ากั้นไม่พรั่งพรึง

เพื่อได้พบสบสุขอันสดใส
เพื่อหัวใจไสวสวยด้วยคิดถึง
เพื่อดำเนินเพลินรักประจักษ์จึง
เพราะซาบซึ้งถึงคำพร่ำอาวรณ์

ด้วยใจภักดิ์เพ็ญเดือนที่เลื่อนฟ้า
ด้วยดาราเริงใจไม่ถ่ายถอน
ด้วยน้ำค้างกลางหาวกล่าวคำกลอน
เป็นสำเนียงเสียงสุนทรอ่อนละมุน

เพียงนัยน์ตาพาสบพบสำราญ
เพียงนงคราญผ่านมาพากลิ่นกรุ่น
เพียงเอื้อนคำนำภาษามาเจือจุน
ก็เป็นบุญอุ่นใจ...ได้ผูกพัน

แค่ชะเง้อเพ้อฝันก็พลันใฝ่
แค่ชะแง้แลไปก็ใจหวั่น
กลัวเธอจากพรากไปห่างไกลกัน
แต่ก็คงเป็นเช่นนั้น...ฝันลางเลือน

แม้ตามเจอก็เผลอปล่อยให้ลอยจาก
กลับทุกข์มากหลากสลดรสรักเฝื่อน
สุดเอื้อมคว้าและคงไว้ให้ย้ำเตือน
ดั่งดาวเดือนที่เกลื่อนฟ้า...ลับลาลอย