16 ตุลาคม 2552 11:31 น.
เจ้าพานทอง
เธอบอกรักฉันวันฟ้าใส
แต่ทำร้ายใจวันฝนพรำ
ชีวีมืดสลัวดั่งหัวค่ำ
ดวงตาชื้นฉ่ำเพราะน้ำตา
มีเพียงภาพในวันก่อน
วันนี้นอนปวดร้าวหนาวเจียนบ้า
ระทดระทวยป่วยกายา
รินน้ำตาต่างฝนหม่นทุกยาม
อยากลืมเท่าไรไม่สามารถ
ใจขลาดแต่ไม่เข็ดไม่เกรงขาม
มองฟ้าหมอง-ใจหมองตาม
ทวงถามกับใครอาจไม่มี
ว่าไฉนไม่รักฉันเช่นวันเก่า
มีความเศร้าฤาหมดฝันเธอผันหนี
ฝันจะครองรักร่วมรวมชีวี
มาบัดนี้จากไกลไม่จีรัง
ตากฝนจนเปียกเรียกน้ำตา
อีกสักคราร่ำไห้ให้ความหวัง-
ที่ดับสิ้นหมดไฟพ่ายพัง
เหลือซากแห่งความหลังต่างตัวเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าพานทอง
หน้าส่วนตัว
987
