3 ตุลาคม 2546 00:37 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
-
นิราศรถไฟฟ้า ๑ สายสุขุมวิท
รัตนโกสินทร์ศก ๒๒๑
นิราศร้าง ห่างหาย ไม่วายห่วง
โศกกำซาบ แสบซ้ำ ระกำทรวง
มิอาจทวง หัวใจ เยื่อใยเธอ
เชษฐภัทรประพันธ์เพลง บรรเลงนิราศ
ป่าวประกาศรักนิรันดร์ มั่นเสมอ
ด้วยถูกร้างห่างไกล ไม่มาเจอ
จึงเสนอเสน่ห์คำ คราวช้ำใจ
เจ็ดโมงเช้า เฝ้ารอ อยู่-หมอชิต-
หัวใจชาย หมายสนิท เชยชิดใกล้
กลับระกำ จำพราก ต้องจากไกล
เธอตัดเยื่อตัดใย ไม่ยินดี
พอรถผ่าน -สะพานควาย- ตายเพราะโง่
จีบลูกสาวไฮโซ โธ่! ไอ้ผี
เงินจะหาซื้อควายยังไม่มี
อย่าหัวสูงคิดหลี คนมีตังค์
ถึง -อารีย์- ที่ชวน ทวนคำถาม
ครวญพินิจ คิดตาม ย้อนความหลัง
เคยมองสาวเกาหลี อารีดัง
ความสวยยังไม่เทียบเปรียบสาวไทย
เปรียบนางฟ้า ผู้มี ไมตรีจิต
คมถ้อยคำ ความคิด พิสมัย
งามวาจา งามจริต งามจิตใจ
แต่ไฉน นางฟ้า กลับมาเมิน
-สนามเป้า-ใจเราเหมือนเป้านิ่ง
ปล่อยให้ยิงใจเอา ทำเราเขิน
หวั่นสะทก อกสะท้าน ปานสะเทิ้น
ไยเธอเมิน หมางไป ไม่ยอมยิง
กามเทพกลั่นแกล้ง ไม่แผลงศร
แววอาวรณ์ อ่อนหวาน พาลหยุดนิ่ง
หมดที่พึ่ง แหล่งพัก สิ้นหลักพิง
กามเทพทอดทิ้ง ไม่จริงใจ
ถึง-อนุสาวรีย์ชัย- ชวนให้คิด
ขอยอมพลี ชีวิต หวังชิดใกล้
สมรภูมิความรัก จักรุดไป
ขอยอมใช้ ชีวิต พิชิตรัก
-พญาไท- ใกล้บ้า พญานาค
เสือลำบากจะห้ามใจ ให้จงหนัก
พญานาคบนหัว น่ากลัวนัก
จะหาญหักห้ามแววตา พญางู
จะรักเดียวใจเดียว ไม่เที่ยวหม้อ
แม้เธองอนจะตามง้อ ตามรออยู่
จะตามบอกรักเจ้า ตามเฝ้าดู
เลิกนิสัยเจ้าชู้ ประตูดิน
ตกเป็นทาส-ราชเทวี-ที่สูงศักดิ์
พลีความรัก พลีใจ ให้หมดสิ้น
หวังเดินเคียง เทวี คู่ชีวิน
น้ำตากลับไหลริน ปริ่มสิ้นใจ
เพราะเธอเปรียบดอกฟ้า ฉันหมาวัด
มิอาจจัดมาอยู่ คู่กันได้
หมาวัดจึงเหว่ว้าทอดอาลัย
ซุกอยู่ในมุมเศร้า เงียบเหงาทรวง
ถึงสถานี-สยาม-โดนเธอหยาม
แม้ทุกค่ำย่ำยาม ยังตามห่วง
น่าสมเพชหัวใจ คนไร้ดวง
มิอาจควงแขนใคร ให้คนลือ
ถึง-ชิดลม- ชมเชย เลยหมายชิด
หวังอุทิศหัวใจ คนใสซื่อ
ช่วยเธอช้อปหอบของ ด้วยสองมือ
หวังช่วยถือหัวใจ ในสักวัน
ถึง-เพลินจิต- พิษใจ ใครทำเจ็บ
คำเธอเหน็บแนมไว้ ทำใจหวั่น
เพลินหรือ?เหน็บแล้วหนี ไม่ดีกัน
แสนแสบสันคำเหน็บ เจ็บใจชาย
ถึง -อโศก- โลกเราซึ่งเศร้าโศก
คนไร้โชคไร้รักมักเบื่อหน่าย
เบื่อละเลงถ้อยคำ เบื่อน้ำลาย
เบื่อมารยาหลากหลาย เบื่อทายใจ
แต่ถ้า เธอรักฉัน- จะไม่เบื่อ
อยากฉันอยากให้เชื่อ เผื่อจะใช่
มีแต่ฉันคนนี้ อย่ามีใคร
ดอกอโศกมอบไว้ ฉันให้เธอ*
นานาถ้อย ร้อยคำ ลำนำบท
จำจำจดใส่ใจ ไว้เสมอ
รักรักเดียวรักมั่น ฉันหมายเจอ
หวังเสมอ เธอมีใจ ให้สักที
ถึงพร้อมพงศ์ ฉันนี้ ไม่ดีพร้อม
พูดตรงไม่ต้องอ้อมค้อมหลบหนี
ยังไม่อาจละชั่ว มั่วราคี
ยังนิสัยไม่ดีในบางครั้ง
แต่ฉันยังมีใจให้เธออยู่
หวังเดินเคียงเดินคู่ ควงดูหนัง
คำขอโทษผ่านกลอน วอนเธอฟัง
ผิดฉันผิดฉันพลั้ง ไม่ตั้งใจ
ถึง -ทองหล่อ- คนไม่หล่อท้อใจนัก
โดนเธอหักอารมณ์ ระทมไฉน
ถ้าเธอชอบคนสวย ก็ซวยไป
ทำดีไว้อย่าท้อ ช่างหล่อทอง
ถึงสถานี -เอกมัย- ใจฮึกเหิม
ช่วยสร้างเสริมแรงใจ ใช้สมอง
หวังเป็นเอก หนึ่งใน หัวใจน้อง
บนครรลองความฝัน ต้องหมั่นเพียร
ต้องจริงใจประจำ ทุกค่ำเช้า
ทุกย่างก้าวจริงแท้ ไม่แปรเปลี่ยน
ไม่โลเลสับสน ใจวนเวียน
ปากหวานแบบไม่เลี่ยน เพียรบอกเธอ
พระโขนง กราบบูชา คุณย่านาค
จำเรียงวากย์ กวีสวรรค์ วรรณะเสมอ
ผจงกระแจะลำนำ หมายบำเรอ
บังอาจเสนอ เสน่ห์กรรณ รำพันกลอน
ให้ความรักข้านี้ จงมีค่า
รวยเสน่ห์วาจาประสาอักษร
วอนคุณย่าโปรดช่วย โปรดอวยพร
ให้สมหวังทุกตอน ก่อนชีพวาย
ถึง -อ่อนนุช-หวั่นไหว ใครออดอ้อน
ทำใจอ่อนคิดดู รู้เมื่อสาย
ว่าแพ้คำออดอ้อน ก่อนเอียงอาย
ใจละลายแหลกเหลว เพราะเปลวเทียน
Next station, On-nut, the terminal station!
โปรดติดตามตอนต่อไป สายสะพานตากสิน ขอบคุณที่ใช้บริการ
29 กันยายน 2546 22:42 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
รัตนโกสินทร์ฤาสิ้นปราชญ์?
จึงเป็นทาสประเทศตะวันตก
เจ้าพระยาสับสน ไหลวนวก
น่าตระหนก ตระหนัก จักรภพ
กวีแวว แก้วปิ่น สิ้นศรีศักดิ์?
สิ้นมนต์รัก ประจักษ์หู มิรู้จบ?
สิ้นคำหยาด ครูเนาว์ ที่เคารพ?
สิ้นระบบวาที กวีวัฒน์?
เยาวชนรุ่นใหม่ ไม่รู้รส
กวีบทสารพัน ท่านบัญญัติ
ไม่ประสีประสา ประชาทัศน์
ไม่พึงคัด หัดเขียน ไม่เพียรคิด
ลูกผู้ชายลายมือนั้นคือยศ
ไม่เคยจดเคยจำ ย้ำเตือนติด
แต่กลับเก่งภาษา มหามิตร?
สิ้นสนิท เสน่ห์ไทย ในพิภพ
เมื่อลำนำ คำตาย คล้ายสิ้นชาติ
ร่องรอยปราชญ์ลางเลือน เหมือนโดนกลบ
คำท่านภู่ ครูเอื้อ เมื่อเลือนลบ
คำจึงจบ กวีไทย ใกล้กลียุค
รัตนโกสินทร์ จึงสิ้นศักดิ์
สิ้นบทรักษ์อารมณ์ ระดมปลุก
จักรวรรดินิยม จึงโหมรุก
ไท จึงทุกข์ เพราะประเทศถูกโถมทับ
4 กันยายน 2546 22:15 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ครวญเสียงแคนแค่นแค้นแทนเพลงเศร้า
คำพ้อพ่อพอเว้าสาวหนีหน้า
พิษร้ายร่ายรายรุมสุมชีวา
สิ้นราคาค่าค้าคร่าชีวิต
ท้อเขาท้อพ้อใครทำใจช้ำ
เหยียบเธอเหยียบเธอย่ำย้ำเตือนติด
ครวญเขาครวญชวนใจให้ครุ่นคิด
ผิดหรือผิดที่เผลอรักเธอไป
ร้างคู่เคียงไร้รักจึงมักร้าง
ไหลเป็นทางน้ำตาเขาพร่าไหล
ใจจึงต้องเจ็บช้ำระกำใจ
วอนเธออย่าผลักไสเขาไหว้วอน
แอบหวังปลุกปลอบขวัญที่ปั่นป่วน
แอบสะอื้นโอดครวญชวนออดอ้อน
แอบบรรเลงเพลงเศร้าเคล้าคำกลอน
แอบหวังถอนถอดทุกข์ที่รุกเร้า
ผิดเขาผิดที่เพ้อไปเผลอรัก
ลองอยากลองดีนักจึงมักเศร้า
เจ็บจึงเจ็บแสบใจมิใช่เบา
ครวญแคนครวญกลอนเคล้าเขาบรรยาย
ใจเจ้าเอยเอ่ยเอ๋ยไม่เคยนิ่ง
แพ้ใจหญิงหยิ่งยิ่งวิ่งหนีหาย
ไยระยำย่ำย้ำช้ำใจชาย
รู้เมื่อสายผิดนี้.............ที่รักเธอ
29 สิงหาคม 2546 00:26 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
แหล่งรวบรวมเรื่องราวร้อยข่าวสาร
สารพัดวิชาการอาหารสมอง
ให้ฝึกคิดฝึกเขียนเพียรฝึกลอง
ให้ฝึกกลั่นฝึกกรองท่องขึ้นใจ
เพื่อศึกษาคุณธรรมนำชีวิต
เพื่อตามติดวิทยาการงานยุคใหม่
คล้ายคู่มือความรู้คู่คนไทย
-ห้องสมุด-ทั่วไปใกล้ตัวคุณ
28 สิงหาคม 2546 23:02 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
Cupid has blown his dart
Then love would start
You will feel blue and blind
There will be somethin n her eyes
Which makes you shy
Your souls gonna fly away
Youll dream both nights and days
Coz Cupid plays
Youll taste the sweetest pain
When she or he disdains
The Cupid is slain
Youll then burst into tears
Calendar
Lovers
9 คน เลิฟเชษฐภัทร วิสัยจร
หน้าส่วนตัว
1364
