8 พฤษภาคม 2546 05:46 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
สับสนปนเหว่ว้า มานาน
เจ็บปวดรวดร้าวราน เสน่ห์ชู้
รักขมบ่มรักหวาน หว่านรส
ใจจึ่งไม่หยั่งรู้ หยั่งล้ำ ใจตน
เคยเหยียบย่ำช้ำชอก ใจเธอ
แต่อยากยังพบเจอ อยู่บ้าง
ประตูปิดมิดชิดเสมอ เสมือนสมัคร ใจนา
ยังอยากลองเปิดกว้าง ขัดแย้ง ใจเอง
อยากให้เธอหลบลี้ หนีไป
กลับไม่อยากจากไกล กว่านี้
อยากโกรธเกลียดกว่าใคร เคืองขัด ใจเฮย
ใจใยจึ่งยังชี้ หลอกลิ้ม ชิมลวง
สับสนปนขัดแย้ง ยินยอม
ใจจึ่งตกตรมตรอม เหตุให้
รักเกลียดเคียดจอมปลอม จมปลัก ปนฤา
จึงไม่ซึ่งทราบไซร้ ไป่รู้ ตัวเฮย
6 พฤษภาคม 2546 00:20 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
รมกลั๊กกลั๊กก็รู้ ว่ารัก
ไพ่มี่อาจหาญหัก รักได้
ฉนมไกลใคร่ทึกทัก หนิตจัก
ปูประติดใหจัวไว้ บ่ให้ ใครเฮย
หมันตูนะช่วยด้วย หมันตู น้องเอย
ช่วยเปิดใจหมมกลู สักครั้ง
เปิดลัศน์กโทกโฉมพธู จักเถื่อ
รับรักพี่สักครั้ง เพื่อรู้ รสนา
ฉนิงใหญผู้อวดอ้าง ถือดี
ทวดอั๊งทั้งเมธี รอบรู้
ม่าไกล้รักลองมี จีใพ่
ใยอยากหลบคุดคู้ หลบลี้ ใจเอย
กลาจ๋มน้องจักรู้ ลองเรียน
พี่อยากให้นั่งเทียน สักครั้ง
ลิ้มรสรักฉวัดเฉวียน สิดนัก
พี่มิได้เหนี่ยวรั้ง ปล่องน้อย คิดเฮย
อวยหมาลองสักครั้ง บ่เสีย หลายนา
บั๊กห่อก็บอกเฮีย ก็ได้
ลื้อจงคิดให้เคลียร์ ดาดเข็ด
หากปล่อยโอกาสไว้ จักพลั้ง พลาดนา
วีอาร์ โซลเมทแล้ว พิก-ราวนด์
โดนท์เล็ทอิทฟอลดาวน์ หวิ่ลยู้?
ยูวิลเด่นบีพราวนด์ ไอเบ็ท ฟอร์ชัวร์
ยูจัสต์ชุดทร่ายทู้ เบรกว้อลล์ อินฮาร์ต
5 พฤษภาคม 2546 21:48 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
เจ็บใจเจียนขาดบาดลมรัก
สักร้อยรอยแผลแพ้พ่าย
พิศวาส ขาดสะบั้นฝันร้าย
คนคล้ายควายโง่งมงง
ควักขี้เถ้าแดงร้อนมาทาหน้า
ไม่รู้สึก รู้สา อารมณ์หลง
สังเวช ชีวิต ปลิดปลง
ทระนง สิ้นแล้วนะแก้วตา
อยากระยำห้ำหั่นโลกันตร์นรก
ยอมตกจากสวรรค์หรรษา
หลบลี้ หนีฝันกัลยา
สิ้นแรง ปรารถนาเหยื่ออารมณ์
ไม่อยากฟัง เสียงหวาน ฝานน้ำผึ้ง
เจ็บซึ้ง สุดสะอื้น ขื่นและขม
จะควักแก้วหูทิ้งลงโคลนตม
ซ้ำสมน้ำหน้าคนบ้ารัก
แก้วตา แก้วแตก แหลกเป็นป่น
เจ็บจน ไม่อยากเห็น เป็นประจักษ์
เกลียดหน้า นวลน้อง ผ่องพักตร์
อยากจะควักแขวะทิ้งทั้งแก้วตา
จะจดจำพิษซ้ำ น้องทำเจ็บ
รอยเหน็บ ยีย่ำ หยามน้ำหน้า
เศษแก้วแววเศร้านานา
ตราบสิ้นดินฟ้าอานันต์
4 พฤษภาคม 2546 10:36 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
น้ำที่ใสใยทวนกวนให้ขุ่น
ใจวอดวุ่นวาจาประสาหญิง
ตามอารมณ์ขมเคียดเกลียดชังชิง
มองทุกสิ่งในทางลบจบกระบวน
แม้ยอดหญิงเมธีที่ว่าแน่
ยังพ่ายแพ้แก่อารมณ์ระทมป่วน
คำอวดอ้างวางโตคือโซ่ตรวน
รวมร้อยเล่ห์เรรวนควรหรือเธอ?
ตามวิถีตีกลอนอย่างอ่อนหัด
ความบันทึก คำจัด บรรทัดเสมอ
แต่ไม่ตีใจคน บ่นละเมอ
ซ้ำยังเผลอ เออออ เพราะอารมณ์
อันกลอนหวานหว่านไว้ว่าให้หวาน
เติมน้ำตาล จนพาล อด ลืมรสขม
กลอนโดดเดี่ยว เปลี่ยวเปล่า เศร้าระทม
น้ำตาตรม ต้องเติมไว้ ให้จดจำ
เขียนกลอนโทษโกรธขึ้งทะมึงหน้า
ต้องหลั่งเลือด เดือดด่า มาขย้ำ
เย้ยกระดาษ บาดหัวใจ ให้ระยำ
ขยี้ขยำ ซ้ำด้วยเลือด เดือดวิญญาณ
แก้วมณี อธิพจน์ จรดร้อย
คือร่องรอย สร้อยครูบา พาขับขาน
อภิวาท อภิรัตน์ จรัสจาร
ใส่สันดาน สอดถนิม พริ้มแพรวพราย
น้ำที่ใสใยทวนกวนให้ขุ่น
ให้อกอุ่น แม่เนื้อทอง ต้องหดหาย
ขมวดนิ่วคิ้วยุ่ง เหมือนยุงลาย
พี่เสียดาย รอยสาว จะเก่าไว
ดีกันนะ ดีกัน คืนฉันท์มิตร
หมายสนิทนวลน้องผ่องวิสัย
นะอย่าด่วนเร่งรัดตัดสไบ
ตามประสากลอนพาไป มันไม่ดี
2 พฤษภาคม 2546 18:35 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
สมันน้อยค่อยย่างเยื้อง *หล้าเญ็ม
เนื้อนิ่มหวังอิ่มเอม อกอ้า
*หมงลัว*รสหญ้าเค็ม ขมเข้ม
เสื้อดักรอหลบถ้า ห่อนรู้ *ระวัยภัง
สมันน้อยคือหนึ่งนี้ *อาตัต
*ใสเหญื่อ*ท่าเถือกัด อกเจ้า
ตัวเสือใหญ่ใคร่จัด แทนกิเลส
*อาตัต* โดนกัดเกล้า จึ่งสิ้น สมันน้อย
*เฉนอไธ* ใคร่ใฝ่เคล้า อัตตา
*ใสเหญื่อ*จักลักพา กิเลสกลั้ว
หลงเรื่อเล่นเล็มคา สนานสนุก
*สามเกพย์*สำเริงฉั้ว บ่รู้ เลวดี
อัตตาถ้าอวดอ้าง ข่มใคร
สมันก็จักบรรลัย มอดม้วย
*ธงเจอ*จักใส่ใจ แลข่ม ตนเฮย
อย่ายกตนข่มด้วย กิเลสร้าย แลนา
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
9 คน เลิฟเชษฐภัทร วิสัยจร
799
