28 พฤศจิกายน 2553 17:07 น.
**.. เช่นรวีโชติ..**
๑. หลับตาลงเพื่อนรักเพื่อพักผ่อน
กลับคืนคอนรังเก่าของเราเอ๋ย
โลกทะมึนอ้างว้างเหมือนอย่างเคย
จะล่วงเลยเฉกวันที่ผ่านมา ...
๒. หลับตาเพื่อจะตื่นพบชื่นฉ่ำ
ดนตรีร่ำพิไลใคร่ครวญหา
เกิดกำลังแรงใจในศรัทธา
เพื่อพบโลกที่โสภาเบื้องหน้าเธอ ...
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)
17 พฤศจิกายน 2553 22:59 น.
**.. เช่นรวีโชติ..**
๑. อยากเห็นฟ้าสีครามแดดยามเช้า
ช่วยปลุกเร้าคนหลับให้กลับตื่น
คนพ่ายแพ้ผิดหวังของวานซืน
จะชื่นมื่นชื่นชมอย่างสมปอง ...
๒. อยากเห็นรุ้งรุ่งรางปลายทางฝัน
ช่วยปลุกฉันทุกข์หายคลายเศร้าหมอง
สุดเส้นสายไกลเพ้อใจเหม่อมอง
อยากจะลองก้าวย่างสุดทางนั้น ...
๓. อยากเห็นยิ้มน่ายลจากคนรัก
ช่วยประจักษ์ส่วนลึกสำนึกฉัน
มือสัมผัสฝ่ามือคือกำนัล
เป็นของขวัญแทนใจต่างใยดี ...
๔. อยากเห็นโลกล้นหลามล้วนความสุข
เราสนุกเริงร่าไร้หน้าที่
จิบน้ำใสริมม่านธารนที
สดุดีบรรเลงเพลงแห่งไพร ...
๕. ก็อยากเห็นภาพวาดซึ่งคาดหวัง
แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งพลั้งเกินรั้งไหว
เมื่อรุ้งเลือนฟ้าก็ดำไม่อำไพ
โลกจัญไรรุกเร้าเริ่มเข้ามา ...
๖. จะรอคอยเพื่อเห็นรุ้งสีรุ้ง
ทอดข้ามคุ้งโค้งคอดกอดผืนหล้า
มือสัมผัสฝ่ามือคือชีวา
เราจะรอฟ้าสีฟ้าไปด้วยกัน ...
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)
28 ตุลาคม 2553 22:44 น.
**.. เช่นรวีโชติ..**
๑. สายฝน ลมหนาว จากราวฟ้า
เย็นทรวง ฉ่ำอุรา เอิบหน้าหนาว
หยดน้ำค้าง ต่างแต้ม ดุจแวมดาว
พรายระยับ วับวาว ณ ราวไพร ...
๒. จิบกาแฟ กลิ่นกรุ่น ละมุนหอม
ดมดอม มาลี พิสมัย
ความสงบ ภพเย็น เป็นที่ใจ
ลืมโลดไล่ ไขว่คว้า สักนาที ...
๓. เหนือขุนเขา เมฆม่าน ทะยานกล้า
ฝูงปักษา สง่าหงส์ ทรงศักดิ์ศรี
แต่คนเรา ทะเยอทะยาน งานทวี
อุปสรรค มากนี้ มีรายทาง ...
๔. หลับตาลง เพื่อหลบ ความวายวุ่น
ปล่อยโลกหมุน ตามใจ แต่ใครสร้าง
พักสายตา เคลิ้มคล้อย และปล่อยวาง
สุขสว่าง กระจ่างเพริศ บังเกิดพลัน ...
๕. สายฝน ลมหนาว อาจร้าวลึก
แม้ตรึก นึกตรอง ต้องไหวหวั่น
เราวาดภาพ หลังเวลา เปิดตานั้น
จะพบวัน โสภา เบื้องหน้าเรา ...
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)
ประพันธ์ พ. ๒๗ ต.ค. ๒๕๕๓
1 ตุลาคม 2553 22:29 น.
**.. เช่นรวีโชติ..**
๑. เห็นเธอยิ้มอิ่มเอมฉันเปรมยิ่ง
มีมวลมิ่งมิตรหมายรายรอบข้าง
กุหลาบล้วนกลีบโปรยโรยเปิดทาง
สู่หอคอยงาช้างอย่างภูมิใจ ...
๒. ถ้อยบันทึกจดหมายเป็นลายลักษณ์
สร้อยสลักเผื่อเธอนึกรำลึกได้
เป็นสายทาง สะพานฝัน เป็นบันได
เพื่อรองเท้าเธอก้าวไกลในหนึ่งวัน ...
๓. ปรารถนาอนาคตเธอสดใส
อย่ามีภัยใครคิดคอยกีดกั้น
ฝากห่วงใยหนักเน้นเป็นสำคัญ
และฝากขวัญคำนึงยังตรึงตรา ...
๔. ฉันส่งเธอถึงยังปลายฝั่งแล้ว
แอบซ่อนแววหวนไห้อาลัยหา
พบกันอีกหรือไม่ใช่นำพา
สิ่งผ่านมาด้วยรักจักตอบแทน ...
๕. จดหมายปิดผนึกซ่อนลึกอยู่
รอคอยผู้อ่านนี้ทีละแผ่น
จนกระดาษขาดวิ่นเหมือนหมิ่นแคลน
ปลิวลมแล่นลิบลี้สีหมึกจาง
๖. เห็นเธอยิ้มอิ่มเอมฉันเปรมยิ่ง
มีมวลมิ่งมิตรหมายรายรอบข้าง
กุหลาบล้วนกลีบโปรยโรยเปิดทาง
สู่หอคอยงาช้างอย่างภูมิใจ ...
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)
ประพันธ์ ๑ ตุลาคม ๒๕๕๓
28 กันยายน 2553 14:35 น.
**.. เช่นรวีโชติ..**
๑. บางคราวนึกเสียใจทำให้โกรธ
บางคนโทษตัดพ้อแอบต่อว่า
เบื่อความเข้มเคร่งครัดหัดเธอมา
เพียงปรารถนาด้วยพลังความหวังดี ...
๒. บางคราวนึกเสียใจทำใครหน่าย
สอนติเตือนมากมายให้จู้จี้
ตราบวันหนึ่งเธอก้าวกล้าท้าชีวี
จะเข้าใจสิ่งเหล่านี้ที่ฉันทำ ...
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)
หน้าส่วนตัว
1790
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟ**.. เช่นรวีโชติ..**
