20 ตุลาคม 2551 13:56 น.
เทพธัญญ์
บุญหรือกรรม นำพา เรามาพบ
มาบรรจบ สบตากัน ในวันสาย
หลังจากวัน ฉันเธอห่าง ทางใจกาย
ต้องแยกย้าย หลายเวลา มาต่างแดน
มาพบกัน ในวันที่ ไม่ดีนัก
ต่างมีคู่อยู่เคียงรัก หนักใจแสน
พบอีกหน บนเส้นทาง ต่างมีแฟน
ใจคลอนแคลน แสนระทวย ด้วยอาลัย
ยิ่งทำให้ ถ่านไฟเก่า มันเร่าร้อน
เพราะใจนั้นมันอาวรณ์ จนอ่อนไหว
ตั้งแต่วัน เรานั้นพราก จากกันไป
ยังคาใจ ไม่ลืมเธอ เสมอมา
หลังเงียบหาย หลายปี ไม่มีข่าว
แต่เรื่องราว คราวหลัง ยังใฝ่หา
จนวันที่ มีรักใหม่ ในอุรา
สองสายตา มาเจอกัน มันสายเกิน
เราต่างรู้ อยู่แก่ใจ ในวันนี้
รักเคยมี ตอนนี้ไกล ใจห่างเหิน
จะคืนรัก ปักสัมพันธ์ มันยากเกิน
เพราะทางเดิน เกินหัวใจ ให้คะนึง
คงสายไป ใช่ไหม ในวันนี้
แม้รู้ดี ไม่มีสิทธิ์ จะคิดถึง
ทิ้งรักเก่า เราสร้างมา อย่ารำพึง
ไม่ควรซึ้ง ดึงอดีต มากรีดใจ
ควรลืมไป ในครั้งนี้ ที่เราพบ
ให้มันจบ ลบสัมพันธ์ อย่าหวั่นไหว
หันหลังเดิน เหินห่างมา อย่าปล่อยใจ
เราเจอกันมันสายไป ในเวลา
15 ตุลาคม 2551 11:33 น.
เทพธัญญ์
ลมหนาวมา พาหัวใจ ให้นึกคิด
หวนดวงจิต คิดรำพึง ถึงเสมอ
คิดถึงเจ้า สาวภูไท ใฝ่ถึงเธอ
อยากพบเจอ เธออีกครั้ง ยังตราตรึง
โอ้เรณู คูหาแคว้น แดนเคยพัก
ได้พบรัก สลักใจ ให้คิดถึง
พบเนื้อนวล ชวนหัวใจ ให้รำพึง
เหมือนมนต์ดึง ตรึงจิตใจ ให้หลงลม
ยังจดจำ ค่ำคืนเก่า เราเคยเที่ยว
สองมือเกี่ยว เที่ยวสนุก ต่างสุขสม
กราบขอพร วอนต่อบาตร ธาตุพนม
ให้สองใจอย่าได้ตรม ขมอุรา
ดื่มอุไห ในคืนหนาว สาวออดอ้อน
เจ้ารำฟ้อน อ้อนแอ่นตาม งามหนักหนา
เสียงเพลงหวาน ซ่านลงไป ในอุรา
ต้องจากมา ครารุ่งสาง ห่างเจ้าไป
โอ้แม่สาว ชาวเรณู ผู้งามเลิศ
สวยพริ้งเพริด เฉิดฉายจริง ยิ่งนิสัย
สำเนียงหวาน ปานน้ำผึ้ง ตรึงหัวใจ
หนุ่มบ้านไกล ใจแน่นหนัก รักแก้วตา
ยังหอมรูป จูบภาพถ่าย เพื่อคลายเศร้า
เปิดดูรูปจูปกระเป๋า เฝ้าห่วงหา
คิดถึงมาก ยากไปเจอ เธออีกครา
สาวเรณูอยู่ไกลตา อย่าเปลี่ยนใจ
หนาวครานี้ พี่ต้องไป ให้เจอหน้า
หอบดวงใจไปบอกว่า อย่าหวั่นไหว
นำไออุ่น กรุ่นไอรักจากทรวงใน
จากคนไกล ไปฝากเจ้า สาวเรณู
13 ตุลาคม 2551 13:00 น.
เทพธัญญ์
เธอคือใคร ใครคือเธอ เจอวันนั้น
เราพบกัน ฉันพบเธอ เจอเราสอง
ในราตี ที่ครึกครื้น ยืนแอบมอง
ส่งตาจ้อง มองผ่านเงา เคล้าแสงไฟ
คนละทาง ต่างแปลกหน้า ได้มาพบ
มาบรรจบ พบหน้ากัน วันสดใส
เราทั้งคู่ อยู่ในผับ อับแสงไฟ
ปล่อยกายใจ ไปกับเพลง บรรเลงดัง
ต่างเฮฮา ในราตี ที่สนุก
เสพความสุข ทิ้งทุกข์ใจ ไว้ข้างหลัง
ร่วมกันร้อง ทำนองเพลง บรรเลงฟัง
สุขใจจัง ทั้งสองเรา คืนเหงาใจ
สะดุดใจ ในใบหน้า คราได้พบ
ได้แต่หลบ แอบสบตา ใบหน้าใส
เธอใส่แว่น แสนหน้ารัก ปักโดนใจ
แอบมองดูอยู่ไกลไกล ไม่กล้าปอง
แม้นอยู่ใกล้ แต่ใจรู้ อยู่ไกลห่าง
ยืนอยู่ข้าง แต่ห่างไกล ใจเราสอง
อยากถามไถ่ ไม่กล้าแน่ ได้แค่มอง
กลัวใจต้อง นองน้ำตา ถ้าเผลอใจ
แค่ถามข่าว สาวแว่นใส คงไม่ว่า
คนแปลกหน้า มาทักทาย คลายสงสัย
แม้รู้ดี เธอมีคู่ อยู่เคียงใจ
ไม่คิดไป ไกลเกินเพื่อน เตือนตัวเรา
ใครคือเธอ เธออยู่ไหน ให้รู้ว่า
อยากเจอหน้า ถ้าวันใด ใจมันเหงา
มาปลดปล่อย ลอยมันไป จากใจเรา
เพลงเบาเบา เคล้าแสงไฟ ในผับบาร์
ยังจดจำ ค่ำคืนนั้น มันฝังจิต
เฝ้าครุ่นคิด ติดตราตรึง คะนึงหา
หวังในใจ ได้พบเจอ เธออีกครา
คนแปลกหน้า มาพบกัน วันเหงาใจ
7 ตุลาคม 2551 11:08 น.
เทพธัญญ์
ยิ่งมอง น้องยิ่งงาม ยามแลจ้อง
ผิวนวนผ่อง เป็นยองใย ใบหน้าขาว
ยิ้มสดใส ในตาคม ผมสวยยาว
ประดุจดาว พราวบนฟ้า นภาลัย
ยามแลจ้อง มองสายตา คราใดนั้น
อกไหวสั่น หวั่นดวงจิต พิสมัย
ช่างงามแท้ แม่ระออ หนอทรามวัย
ต้องหวั่นไหว ใครเผลอมอง น้องคนงาม
หุ่นชะอง ทรงสง่า น่าสวาท
ผิวสะอาด บาดหัวใจ ให้วาบหวาม
ใบหน้าคม ผมยาวพลิ้ว คิ้วงดงาม
สุดจะห้าม ปรามสายตา คราจ้องมอง
ขาเรียวงาม ยามแลจ้อง ต้องตาค้าง
แขนสองข้าง ช่างงามงด หมดความหมอง
ใครได้ยล ต้องดลใจ ให้หมายปอง
โอ้นวลน้อง เป็นของใคร ไปหรือยัง
ยิ่งยามยิ้ม กรุ้มกริ่มแท้ แม่นางฟ้า
ถ้อยวาจา ภาษาสื่อ คือภูมิหลัง
หรืออยู่แคว้น แดนสวรรค์ ชั้นภวังค์
แม่ร้อยชั่ง ดั่งหงส์ฟ้า มาเดินดิน
ดุดหงส์เหิน ยามเดินย่าง ช่างงามงด
งามหยาดหยด จรดเท้า เฝ้าถวิล
ทั้งรูปร่าง ช่างงามแท้ แม่ยุพิน
ใจโบยบิน ถวิลสู่ คู่โพยม
เหมือนนางฟ้า มาจำแลง แปลงกายร่าง
ทุกสิ่งอย่าง สร้างสรรค์ ประชันโฉม
เสน่ห์เจ้า เย้ายวนแท้ แม่โพยม
อยากไล้โลม โฉมกานดา ทุกคราไป
จะหาใคร ในโลกา มาปานเปรียบ
มิอาจเทียบ เปรียบเสมอ เธอไม่ได้
งามพร้อมพรั่ง ทั้งตัว และหัวใจ
ทำอย่างไร จะได้อยู่ เป็นคู่ครอง.....
3 ตุลาคม 2551 13:42 น.
เทพธัญญ์
...นี่ก็จวน หวนเหมันต์ พรรษาสิ้น
สายฝนซาลาผืนดิน สิ้นวสันต์
ลมหนาวหวน ชวนใจหวาม ยามสายัน
กายใจสั่น หวั่นอุรา คราต้องลม
ลมหนาวหวน ชวนหัวใจ ให้นึกย้อน
ถึงคราวก่อน ตอนเหมันต์ อันขื่นขม
รอคอยสาว เจ้าจากไกล ใจระทม
นั่งอกตรม ขมในทรวง ห่วงคนไกล
ได้ข่าวมา ว่าสาวน้อย กลอยใจพี่
เจ้าได้ดี มีอนาคต ที่สดใส
มีรถหรู อยู่บ้านโต โก้เกินใคร
มีเสี่ยใหญ่ ใจเมตตา มาดูแล
คงไปลับ ไม่กลับนา มาเยือนถิ่น
จงถวิล บินเตลิด เถิดดวงแข
พี่คนรอ ขอระกำ ช้ำดวงแด
ขอเพียงแค่ แม่กลอยใจ ไปได้ดี
ลืมเถิดหนา สัญญาเก่า เราเคยลั่น
คราเหมันต์ จันทร์เดือนเด่น เป็นสักขี
จันทร์เจ้าขา ข้ามาอ้อน ถอนวจี
สิ้นสัญญี ที่สองเรา เฝ้าสัญญา
หนาวครานี้ พี่คงหนาว เหมือนคราวก่อน
ต้องกอดหมอน นอนเดียวดาย หลายพรรษา
วอนลมหนาว เจ้าจงไป ไม่กลับมา
สงสารข้า เถิดหนาลม ข้าขมใจ
หากพัดมา ช่วยพาใคร ที่ใจมั่น
มีรักแท้ให้แก่กัน ไม่หวั่นไหว
หอบไออุ่น กรุ่นไอรัก มาปักใจ
เผื่อหน้าหนาวคราถัดไป ไม่หนาวทรวง
หน้าส่วนตัว
1302
