23 กรกฎาคม 2551 10:55 น.
เทพธัญญ์
สองคนบนทางใจ
12166
จากเริ่มต้น จนวันนี้ ที่เรานั้น ผูกหัวใจไว้รวมกัน ไม่หวั่นไหว
จากแรกพบ จบด้วยรัก สลักใจ จากนี้ไป ใจเราสอง ครองคู่กัน
จากต่างคนจนต่างใจในวันนั้น จากพบกันวันคืนผ่านกาลเปลี่ยนผัน
ความรู้สึก ลึกจากใจ ที่ให้กัน ใจเรานั้น ผูกพันธ์แน่น เป็นแก่นใจ
ความผูกพันธ์นับวันเริ่มเพิ่มความรัก ผูกสมัครรักคงมั่นไม่หวั่นไหว
ใจสองดวง พ่วงใจซึ้ง เป็นหนึ่งใจ นานแค่ใหนใจเรานี้ มีแต่กัน
จะเกี่ยวใจ ไปพร้อมกัน ไม่หวั่นไหว จะเดินไปในหนทางวางความฝัน
จะคอยเป็น เช่นแรงใจ ให้แก่กัน สู้ฝ่าฟันกี่ปัญหา จะฝ่าไป
จะรักกัน ผูกพันธ์ใจ ไว้เป็นหนึ่ง จะคิดถึง ซึ้งใจกันไม่หวั่นไหว
จะร่วมทุกข์ ร่วมสุขสันติ์ ด้วยกันไป คอยห่วงใย ใส่ใจกันทุกวันคืน
จะวันนี้ กี่ปีเดือน ที่เคลื่อนผ่าน นานแสนนาน ผ่านกี่ฝนจะทนฝืน
รักเราสอง จะครองมั่น ทุกวันคืน จะหยัดยืน คู่คืนวัน ม่ผันใจ
เราสองคน เดินบนทาง วางชีวิต ผูกดวงจิต ลิขิตฝัน อันสดใส
ขอเพียงเรา เข้าใจกัน ผูกพันธ์ใจ เดินก้าวไป ในหนทางอย่างมั่นคง
จะร่วมเรียง เคียงบ่า ฝ่าลมฝน เดินไปบน หนทางใจ ไม่เริงหลง
อุปสรรค หนักแค่ใหน ไม่พะวง ใจมั่นคง ตรงต่อกัน ฉันกับเธอ
แม้นเนิ่นนาน ผ่านเวลา มาแค่ใหน สองดวงใจ จะไม่หวั่นมั่นเสมอ
กี่เดือนปี เธอมีฉัน ฉันมีเธอ รักเสมอ ไม่เผลอใจให้ใครจอง
ฝากใจรัก สลักไว้ ในฟากฟ้า กาลเวลา อย่ามาพรากจากเราสอง
วันเวลา นำพาใจ ให้ปองดอง รักเราสอง จะครองมั่น นิรันดร
23 กรกฎาคม 2551 10:36 น.
เทพธัญญ์
ความลับ
เก็บความใน ใต้ดวงจิต ปกปิดไว้
ลึกสุดใจ ไม่อาจเอ่ย เผยความหวัง
ความรู้สึก ผนึกใจ ให้บิดบัง
ใจโดนขัง ฝังเอาไว้ ให้ทุกข์ทน
แม้อยากเอ่ย เผยความใน ใจจะขาด
ก็มิอาจ คาดหวังได้ ใจสับสน
ใจโดนขั้น กั้นเอาไว้ ในวังวน
ด้วยเหตุผล คนสองคน บนทางใจ
เราคบกัน ในวันนี้ ที่เป็นอยู่
ความจริงรู้ อยู่ทุกสิ่ง ยิ่งหวั่นไหว
ต่างมีคู่ อยู่เคียงข้าง ทางหัวใจ
ขั้นเอาไว้ ใจสองเรา เหงาอุรา
ความรู้สึก ลึกข้างใน ใจเราสอง
จำใจต้อง ป้องกันไว้ ให้แน่นหนา
ทรมาน ปานใด ใจต้องชา
ให้เวลา รักษาใจ ให้สองเรา
จะมีไหม ใจสองใจ ได้เอื้อนเอ่ย
ได้เปิดเผย เอ่ยความใน ให้คลายเหงา
ได้เจอหน้า พูดจากัน วันของเรา
ได้ถามข่าว เล่าความใน ให้กันฟัง
23 กรกฎาคม 2551 10:33 น.
เทพธัญญ์
ใจ...ฝัน...วันเหงา
มีบางวัน มันเหงาใจ ให้ป่าวเปลี่ยว
มันห่อเหี่ยว เปลี่ยวหัวใจ ให้สับสน
ในบางวัน มันก็เหงา เศร้าเหลือทน
ใจเวียนวน บนเส้นทาง อ้างว้างใจ
ในบางครั้ง ก็นั่งเหม่อ และเพ้อคิด
ปล่อยดวงจิต คิด วกวน จนหวั่นไหว
โดนลมพัด สะบัดเป่า ยิ่งเหงาใจ
เป็นอะไร หนอใจเจ้า เฝ้ารำพัน
บางเวลา ว้าวุ่นใจ ให้เอนอ่อน
ใจอาวรณ์ อ่อนล้าลง ปลงความฝัน
มันย่อท้อ ต่อชะตา ฝ่าฝ่าฟัน
เหนื่อยกับวัน อันวุ่นวาย ทั้งกายใจ
อยากพักใจ ให้หยุดลง ปลงทุกสิ่ง
หลบความจริง สิ่งเย้ายวน ชวนอ่อนไหว
ลืมทุกสิ่ง ทิ้งปัญหา ที่คาใจ
แล้วปล่อยให้ ใจตามฝัน อันรื่นรมย์
อยู่คนเดียว ไม่เกี่ยวใคร ไม่อยากพบ
พาใจหลบ ไม่พบใคร ให้ใจขม
แล้วหลับตา พาหัวใจ ไปชื่นชม
แล้วสุขสม กับลมฝัน อันโสภา
ทิ้งอดีต ที่กรีดใจ ในวันเก่า
ทิ้งความเศร้า เหงา..ท้อ..หวั่น วางปัญหา
สุขจะเกิด เมื่อเปิดใจ ให้โสภา
แค่หลับตา พาใจบิน สู่จินตนาการ....
23 กรกฎาคม 2551 10:30 น.
เทพธัญญ์
ขอคนรู้ใจ
ในบางวัน มันเหงาใจ ให้ป่าวเปลี่ยว
อยู่โดดเดี่ยว เปลี่ยวข้างใน ใจสับสน
บางค่ำคืน ฝืนหัวใจ ให้อดทน
เดินไปบน หนทางเปลี่ยว ห่อเหี่ยวใจ
บางค่ำคืน ฝืนดวงตา ให้พาหลับ
แต่ใจกับ หลับไม่ลง คงหวั่นไหว
ค่ำคืนนี้ มีเพียงเรา ที่เหงาใจ
เหตุไฉน โอ้ใจเรา เฝ้ารำพัน
เหมือนหัวใจ ไหวเอนไป ไร้แหล่งหลัก
ต้องฝืนหัก ผลักหัวใจ ให้สุขสันต์
ฝืนหัวใจ ให้ยิ้มสู้ อยู่ทุกวัน
แต่ความจริงสิ่งเหล่านั้น มันลวงตา
เหมือนหัวใจ ไร้แรงดึง จึงโอยอ่อน
จึงอาวรณ์ ออดอ้อนใจ ให้ค้นหา
มีบ้างไหม ใครยังเศร้า เหงาอุรา
จะอาสา มาเป็นคู่ อยู่เคียงใจ
เฝ้าติดตาม ถามเทวา ฟ้าลิขิต
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ นิมิตคู่ ไปอยู่ไหน
จึงปล่อยให้ ใครต้องเศร้า เหงาหัวใจ
ขอได้ไหม ให้พบเจอ เธอที่คอย
หน้าส่วนตัว
1045
