. . . นับแต่วัน ที่ฉัน ได้มีเธอ . . .

เบนนี่

. . . ฉันเองเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา เพียงหนึ่งคน . . .
ที่แอบซ่อนเอาความหมองหม่น ไว้บนใบหน้า
ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ ฉันเองเห็นเป็นเรื่องธรรมดา
อยู่กับความเงียบเหงา และเฉยชา จนชาชิน
. . . บัดนี้ เมื่อฉันนั้นพบเธอ. . . 
ฉันได้พบเจอความหมายมากมาย ไม่หมดสิ้น
เธอมอบความรัก ความห่วงใย เหมือนสายธารที่ไหลริน
เธอคือรักที่โบยบิน มาหา ดังฟ้าประธาน
. . . เธอเอามือโอบกอดฉัน ในวันที่เหนื่อยล้า. . .
เธอนั่นเยียวยา รักษาบาดแผลในวันวาน
เธอมอบหัวใจ โดยที่ไม่เคยเรียกร้อง หรือต้องการ
เธอให้ให้ฉันมาแสนนาน กับความรักที่เธอมี
. . . ฉันเองที่ผิด ที่คิดอย่างคนโง่งม . . .
เธอเคียงข้างมานานนม แต่เพิ่งมองเห็นค่า ก็วันนี้
ขอโทษ นะถ้าจะบอกว่าฉันเองก็รักเธอนะคนดี
ต่อแต่นี้ ฉันจะรักแค่เพียงเธอตลอดไป.....