3 ตุลาคม 2546 00:47 น.
เบนนี่
ฉันจำได้อย่างหนึ่ง เหตุผลที่ฉัน อคติกับผู้ชายและตั้งข้อรังเกียจ คิดว่าโลกใบนี้หาผู้ชายดีๆไม่ได้ ก็คือมีอยู่วันหนึ่ง เพื่อนคนหนึ่งของฉัน ฌะอชื่อจูน จูนเป็นผู้หญิงที่สวยมาก เพียบพร้อมไปด้วยทุกสิ่งทุกอย่าง มีคนมารักมากมาย แต่กลับไปรักผู้ชายอยู่คนหนึ่ง ซึ่งเพิ่งรู้จักไม่นาน ตอนแรกจูนแค่เพียงจะหรอกเล่นๆ ไม่จริงจังเพราะเขาไม่หล่อ ไม่ใช่เสป็ค ก็คบกันอยู่พักหนึ่ง จูนเริ่มเปลี่ยนไป แล้วมาวันหนึ่งจูนก็บอกกับฉันว่าเขารักผู้ชายคนนั้น เพราะเขาดูแลห่วงใยเอาใจใส่ และเข้ากับผู้ใหญ่ที่บ้านของจูนได้ดี คงเป็นเพราะว่าเขาอายุห่างกับจูนมาก เลยดูเป็นคนอบอุ่น จนกระทั่งจูนปฏิเสธผู้ชายทุกคนที่มาชอบ ปิดกั้นตัวเองรักแต่ผู้ชายคนนั้น จนฉันเองแอบยังอิจฉาผู้ชายคนนั้นเลย เพราะเขาสามารถเอาหัวใจของเพื่อนฉันไปครอบครองได้ ฉันก็หมดห่วงไป
จนกระทั้งวันหนึ่ง...ฉันเห็นจูนมาหาฉันในสภาพที่ไม่น่าดูเลย ดูโทรมมากจนฉันจำแทบไม่ได้ ขอบตาเขียวคล้ำ ดูผอมไปถนัดตา ดูไม่สวยสมกับที่เป็นดาวโรงเรียนเลย เขามาหาฉันพร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้าใบหนึ่ง เขาก็เริ่มเล่าเรื่องให้ฉันฟัง.....
เราาจะทำไงดี ? ไม่รู้จะปรึกษาใคร เราก็เลยนึกถึงตัวเป็นคนแรก น้ำตาของจูนก็เริ่มไหล ฉันก็เลยหยิบกระดาษทิชชู่ ที่วางอยู่ข้างๆแล้วส่งให้เขา เขาก็เริ่มเล่าเรื่องให้ฟัง
เราจะเลิกกับพี่บอลแล้วนะ เราไม่อยากถลำตัวถลำใจมากไปกว่านี้ฉันก็เลยถามเหตุผลว่าทำไม
เราเพิ่งรู้ว่าพี่บอลมีเมียอยู่แล้ว มีลูกแล้วด้วยคนหนึ่ง ในท้องยังมีอีกคน 5 เดือนแล้วฉันถึงกับอึ้งทำอะไรไม่ถูก จูนก็เริ่มร้องไห้
อย่าเพิ่งร้องสิ ถ้ามัวแต่ร้องแล้วเมื่อไหร่จะรู้เรื่องกันหล่ะ เค้าไม่เคยเห็นตัวเองเป็นแบบนี้เลยนะฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี ฉันก็เลยจับมือของจูนไว้อย่างหลอมๆ แล้วฉันก็จูงมือของจูนแล้วพาออกกันออกมานั่งคุยกันที่ซุ้มดอกเฟื้องฟ้าหลังบ้าน
เราไม่อยากกลับบ้าน ขออยู่ที่นี่สักพักนะ ถ้ากลับบ้านไป พี่บอลเขาต้องไปหาที่บ้านแน่เลย เราไม่อยากเจอเขาเราทำใจไม่ได้ เรารักเขามาก มากกว่าตัวเราเองด้วยซ้ำฉันได้แต่พยักหน้า จูนก็เริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง...
อย่าเพิ่งเบื่อ เรื่องของจูนยังมีต่อ เป็นอุทาหรณ์ไว้สอนใจผู้หญิงหลายๆคนนะคะ
หน้าส่วนตัว
1298
