24 ตุลาคม 2549 10:01 น.
เบรฟฮาร์ท
ไม่อยากมี ความรัก ให้หนักอก
เจ็บช้ำฟก หม่นไหม้ ใจเศร้าหมอง
เดี๋ยวต้องนั่ง โศกา น้ำตานอง
มิอยากลอง เล่นกับรัก แม้ซักครา
อยู่คนเดียว ไม่เปลี่ยวใจ กระไรดอก
ขาดคนหยอก เย้าแหย่ แน่นอนหนา
แม้จะไม่ สนุก สุขนำพา
ยังดีกว่า อยู่สอง ครองทุกข์ใจ
อันความรัก ของเราจริง ไม่ทิ้งข้วาง
หรือคิดร้าง แรมลา มาหนไหน
เขาคนอื่น จะมีบ้าง หรืออย่างไร
รักแท้ไซร้ เหมือนอย่างเรา เล่าฤๅมี
เพียงพอแล้ว กับความรัก ไม่อยากพร่ำ
ในน้ำคำ พูดจา น่าหน่ายหนี
บอกว่ารัก เราจริง ยิ่งชีวี
แต่ใจนี้ ใช่จริงจัง หวังชิดเชย
อันน้ำคำ หญิงชาย กลายกลิ้งกลอก
นั้นชอบหลอก เล่ห์ลวง ดวงใจเอ๋ย
โอ้พิษรัก หนักใจ กระไรเลย
ลาแล้วเอย ความรัก ไม่อยากเจอ
หากชาติหน้า มีจริง ทุกสิ่งสรรพ
ขอพบกับ พระพุทธ สุดเสนอ
เรียนรู้รูป หลงใหล ไม่ละเมอ
สิ้นแล้วเออ นะภพชาติ ขาดนิรันดร์
กลอนนี้ผมได้แต่งขึ้นมาตอนที่ผมรู้สึกเสียใจ กับความรักใหม่ๆนะครับ ซึ่งก็นานพอสมควร ก็เลยนำมาลงให้อ่านกันครับ ช่วยติติงกันด้วยนะครับ ว่าอินในกลอนรึเปล่า
23 ตุลาคม 2549 06:34 น.
เบรฟฮาร์ท
อยากให้รัก ฉันเป็น เช่นมะลิ
ตูมแล้วผลิ เบ่งบาน ตระการหนา
ทั้งขาวล้วน หวนหอม น้อมวิญญา
ยามเก็บมา ดมดอม หอมละมุน
เมื่อเอาใส่ ในน้ำ นำมาดื่ม
ก็จะปลื้ม ลืมร้อน ผ่อนคลายหนุน
หรือจะแนบ ข้างหมอน นอนให้คุณ(คุณค่า)
กลิ่นจักกรุ่น ชื่นจิต สนิทใน
อยากให้รัก ฉ่ำเย็น เช่นสายฝน
มิระคน ด้วยทุกข์ สุขไฉน
ไม่ต้องเศร้า โศกา แหละอาลัย
ดวงฤทัย คงอิ่มรัก พักใจพอ
แต่ความรัก ฉันมิใช่ ดอกมะลิ
บานแล้วผิ ร่วงหล่น โคนต้นหนอ
แค่ขาวล้วน นวลนัก รักลออ
จักเฝ้ารอ เธอภักดิ์ แลรักเรา
22 ตุลาคม 2549 15:15 น.
เบรฟฮาร์ท
สายลมพัด โชยมา ในหน้าหนาว
ท้องฟ้าพราว สดใส ไร้เมฆฝน
ฟ้าก็งาม จับใจ เมื่อได้ยล
ใบไม้หล่น จากกิ่ง เหมือนชิงชัง
เสียงวิหค นกร้อง ก้องไปหมด
อรรถรส ให้คำนึง ถึงความหลัง
คล้ายลูกนก ตกร่วง จากรวงรัง
เป็นเช่นดั่ง ตัวเรา เศร้าคร่ำครวญ
เห็นสายธาร ซ่านกระเซ็น เป็นระลอก
คล้ายบ่งบอก ความใน เจ้าไห้หวน
แสงสุรีย์ จากฟ้า พารัญจวน
คิดถึงนวล น้องน้อย แก้วกลอยใจ
พี่ต้องมา อยู่ไกล สุดปลายโลก
แสนเศร้าโศก เหลือดี นี่ไฉน
แต่เมื่อพบ กับน้อง ผ่องอำไพ
ดวงฤทัย ก็มีสุข ลืมทุกข์ทน
21 ตุลาคม 2549 10:34 น.
เบรฟฮาร์ท
แอบสบตา มองไป ข้างในบ้าน
เจ้านงคราญ จะอยู่ แลรู้ไหม
ว่ามีคน แอบรัก จนหนักใจ
เขาหลงใหล เสียจัง คนข้างเคียง
เธอมองมา ทีไร ฉันใจสั่น
ให้นึกหวั่น มิอยากสบ(ตา) แค่พบเสียง
เพราะขวยเขิน เกินไป ได้แค่เพียง
แอบมองเมียง ตลอดมา ไม่กล้าเจอ(เธอ)
อยากจะบอก เธอว่ารัก สักคำหนึ่ง
กลัวมิซึ้ง ซาบจัง ดังเสนอ
หากว่าไม่ รักเรา เล่านะเออ
ฉันจะเพ้อ คลุ้มคลั่ง ดั่งวายปราณ.
อรุณสวัสดิ์ครับนักกลอนทุกๆท่าน ผมแต่งกลอนนี้มอบให้สำหรับวัยรุ่นที่เพิ่งจะมีรักครั้งแรกนะครับ
20 ตุลาคม 2549 16:47 น.
เบรฟฮาร์ท
ยามหัวใจ อ่อนล้า พารันทด
ขออย่าหมด ความหวัง จงฟังหนา
ไม่มีใคร ไหนเลย มิเคยนา
ต้องระอา กับชีวิต ลองคิดดู
หากวันนี้ ผิดหวัง ด้วยพลั้งพลาด
พรุ่งนี้อาจ พบสิ่งที่ ดีงามหรู
อย่าอาวรณ์ ร้อนหนัก นักพธู
ผิดเป็นครู สอนไว้ ใส่ใจเรา
อันความรัก เกิดยาก ฝั่งรากลึก
เหมือนดังศึก ใหญ่หลวง ลวงให้เขลา
รักของชาย ง่ายเกิด เพริดพริ้งเพรา
มินานเนา ก็จืดจาง แหละร้างลา
ใจของหญิง นั้นยาก หากได้รัก
เหมือนปฎัก ปักอยู่ บนภูผา
ยากจะถอน คลอนหัก รักตรึงตรา
ในอุรา นี้สุดห้าม ลามเหมือนไฟ
อย่าพิฆาต คุกคาม หยามผู้หญิง
มอบรักจริง ให้ทุกยาม งามไสว
หากหมดหญิง ที่พิงพัก จะรักใคร
โลกคงไม่ สวยสด แลงดงาม.
หน้าส่วนตัว
976
