21 เมษายน 2547 11:00 น.
เพชรพรรณราย
อยากให้รู้ว่ามีใครห่วงใยเสมอ
แม้ไม่อาจพบเจอเธอพร่ำเพ้อถึง
ห่วงแสนห่วงในทรวงดวงใจตรึง
เฝ้าคิดถึงคำนึงหาอยู่มิวาย
จากกันไกลใจถึงกันมั่นด้วยรัก
ฟ้ามิอาจพรากรักปักษ์ใจหมาย
ขุนเขาสูงมหาสมุทรสุดกร้ำกราย
ขวางมิได้รักชายหญิงที่จริงใจ
ถึงวันนี้วิถีทางต่างเพียงเส้น
เราจะร่วมเบนทางนั้นผันให้ได้
ถึงจะยากลำบากแสนแว่นแคว้นใด
ทุกข์เหงาเศร้าเพียงไหนจะฝ่าฟัน
คงต้องมีสักวันผันมาพบ
ทางบรรจบประสบเส้นเป็นดั่งฝัน
สุขหรือเศร้าเราจะอยู่คู่เคียงกัน
จวบถึงวันที่อาสัญมิผันแปร
18 เมษายน 2547 11:02 น.
เพชรพรรณราย
วันเวลาพาจรแรมรอนจาก
พาพลัดพรากห่างกันไปในวิถี
ต่างเส้นทางต่างชะตาหาชีวี
สร้างวิธีชี้นำตนค้นเส้นทาง
บางครั้งเหงาเศร้าตรมแสนขมขื่น
ทุกวันคืนฝืนใจสู้อยู่เพื่อสร้าง
บางครั้งท้อรอความหวังอันเลือนลาง
บางครั้งร้างไร้เพื่อนผองนองน้ำตา
หรือนานครั้งหวังนั้นผันสุขสม
สุขอารมณ์สมใจในปรารถนา
หรือบางครั้งโชดดีศรีนำพา
พร้อมลาภาบริวารผ่านห้วงกาล
หลายเหตุการณ์ผ่านไปในชีวิต
หลายลิขิตขีดเส้นทางสร้างประสาน
มีทั้งสุขทุกข์เศร้าเหงาดวงมาลย์
ผ่านห้วงกาลผ่านชีวิตลิขิตเรา
เมื่อไม่อาจย้อนอดีตที่ขีดเส้น
เมื่อไม่อาจย้อนรอยเป็นเช่นวันเก่า
เมื่อไม่อาจแก้ไขในลำเนา
ลบความเศร้าเหงาผิดหวังที่ตั้งใจ
แต่วันนี้เวลานี้ที่ควรเปลี่ยน
หมุนวังเวียนแห่งชะตาพาสดใส
หากเริ่มต้นวันนี้วันหน้าไกล
อาจสมใจไม่ผิดผลาดอาจสมจินต์
ทำวันนี้ให้ดีไว้ในชีวิต
เวลาชีวิตอันน้อยนิดให้ถวิล
ทำอะไรให้ทำเถิดในชีวิน
ก่อนเวลาพาสิ้นดิ้นดับไป
เพราะวันหน้าเป็นอย่างไรเราไม่รู้
จะยังอยู่หรือตายมากรายใกล้
อดีตอนาคตปลดจากใจ
คิดครวญใคร่ในวันนี้ที่พบพาน
13 เมษายน 2547 12:43 น.
เพชรพรรณราย
สิบนิ้วประนมขอก้มกราบ
ศิโรราบด้วยศรัทธาว่าเลื่อมใส
แล้วตั้งจิตอฐิษฐานบนบานไป
ฝากความไว้ในถ้อยที่ร้อยกรอง
ข้าแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ผู้ทรงฤทธิ์
โปรดนิมิตประสิทธิ์ผลดลทั้งผอง
ความฝันใฝ่ในชีวิตที่ใฝ่ปอง
อย่าให้ต้องชอกช้ำระกำใจ
ที่ผ่านมาพยายามตามค้นหา
แต่งชะตาหาชีวิตที่สดใส
สิ่งที่ได้ไม่สำเร็จเสร็จอย่างใด
ทุกข์หมองไหม้ในชีวิตลิขิตทาง
โปรดเถิดท่านโปรดสานความฝันใฝ่
นำข้าไปในวิถีที่ความฝัน
อย่าได้เหงาเศร้าใจให้จาบัลย์
ขอเพียงผันสู่ทางฝันอันต้องการ
ขอไหว้วานท่านทั้งหลายชายและหญิง
ด้วยใจจริงใคร่ขอร้องช่วยอฐิษฐาน
จะไม่ลืมพระคุณท่านสานดวงมาลย์
ไม่ลืมท่านสิบนิ้วหนอขอขอบคุณ
13 เมษายน 2547 12:01 น.
เพชรพรรณราย
วันที่เศร้าเหงาหงอยคอยความหวัง
ทุกทุกครั้งที่ตั้งใจใฝ่ฝันถึง
ภาพอตีดตามมาย้ำจำตราตรึง
เพียรรำพึงคำนึกหาแม้ลาไกล
เป็นเวลาพาจรจากที่พรากพร่ำ
เฝ้าพร่ำเพ้อรำพันใจฝันใฝ่
แสนคึดถึงพึงอยากพบประสบใจ
สัญญาไว้ในวันเก่าเรามั่นคง
ห่วงแสนห่วงดวงฤทัยดว้ยใจหวัง
เป็นพลังประทังใจในประสงค์
ว่าความรักปักษ์ใจฉันนั้นยืนยง
เจตจำนงค์ยังคงมั่นทุกวันวาน
ถึงวันนี้ที่เราห่างต่างเส้นทาง
ทุกก้าวย่างทางแห่งใดใคร่ประสาน
จากวันนั้นถึงวันนี้ที่ยาวนาน
ใกล้ประสานผ่านเวลาของสองเรา
จวบวันพรุ่งวันไหนไกลสุดแสน
สุดต่างแดนแผ่นดินไกลที่ใจเหงา
จะขออยู่คู่เคียงทุกลำเนา
ลบความเหงาเศร้าใจให้เลือนไป
เพียงเฝ้ารอต่อวันที่ผันเปลี่ยน
ในวังเวียนแห่งเวลาหมุนมาใกล้
อีกไม่นานผ่านผันวันแสนไกล
หมุนมาให้ใจเปี่ยมรักที่เฝ้ารอ
12 เมษายน 2547 11:53 น.
เพชรพรรณราย
หรือเป็นกรรมนำหนุนจากอดีต
ตามมากรีดหัวใจให้หวั่นไหว
สิ่งต่างต่างทางที่เดินเผชิญไป
ให้หมองไหม้ไร้สำเร็จเสร็จสมจินต์
จากวันวานผ่านไปใจก็ทุกข์
ในวันนี้ไม่มีสุขให้ถวิล
บุณก๊ซ้ำกรรมก็ส่งให้มันสิ้น
ยากโบยบินผินทางฝันอันตั้งมา
หากชิวิตจบลงที่ตรงนี้
คงจะดีไม่มีทุกข์แห่งปรารถนา
หากจะอยู่ดูโลกโศกน้ำตา
จบชะตาดีกว่าช้ำย้ำต่อไป
ฆ่าฉันเถอะโชคชะตาว่าขอร้อง
ให้หมดช้ำน้ำตานองหม่นหมองไหม้
ชีวิตที่ไม่มีหวังอยู่ทำไม
อยู่ก็ไร้ใจก๊สิ้นขอสิ้นลม
หน้าส่วนตัว
1049
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
