18 สิงหาคม 2546 12:02 น.
เพชรพรรณราย
สิ่งที่ฉันนั้นทำไปใช่มันผิด
เมื่อฉันคิดตรองจิตรู้จึงดูเห็น
แต่ก็สายเกินไปให้ลำเค็ญ
ผลที่เห็นเป็นผลให้เธอห่างไกล
ฉันขอโทษอย่าโกรธเลยนะเธอนะ
แล้วฉันจะปรังปรุงมุ่งแก้ไข
จะหมั่นปรับจับกระบวนเรื่อยเรื่อยไป
ขอเพียงให้เธอกลับมาเหมือนวันวาน
อยู่ที่ไหนกลับมาเถิดนะคนดี
กลับมาชี้ทางสว่างเถิดตาหวาน
ให้ใจนี้ที่แสนห่วงทุกวันวาร
ใด้ขับขานบานชื่นคืนดังเดิม
15 สิงหาคม 2546 12:57 น.
เพชรพรรณราย
ในชิวิตลิขิตเดินเผชิญฝัน
ที่บากบั่นมั่นหมายจะไปถึง
แม้ยากแค้นแสนลำบากไม่คำนึง
มุ่งให้ถึงซึ่งจุดหมายสร้างมา
อุปสรรคขวางกั้นไม่หวั่นไหว
ขอสู้ไปให้ถึงซึ่งปรารถนา
กายจะเจ็บใจจะเหงารุมเข้ามา
ยังอุตสาห์พยายามตามฝันไป
จนวันหนึ่งถึงฝันอันสูงสุด
ที่นุษย์ปรารถนามาถึงได้
แสนภูมิใจในสำเร็จเสร็จดังใจ
เพียรไปใครมาถึงซึ่งปลายทาง
แล้วในจิตคิดไปใจหมองหม่น
ทั้งสับสนสุขปนทุกข์ทั้งสองอย่าง
ความสำเร็จเสร็จสิ้นสมจินต์สร้าง
แต่ต้องแลกหลายอย่างที่สร้างมา
หลายคำถามตามมาในทันที
กับสิ่งที่ชีวีหวังตั้งปรารถนา
เมื่อต้องแลกกับหลายสิ่งที่ผ่ามมา
เพราะเพราะหวังจะพบสุขที่ตั้งใจ
คุ้มค่าไหมความฝันกับโดดเดี่ยว
ใจแสนเปลี่ยวแสนเหงาเศร้าหนักหนา
ขาดผองเพื่อนคนรักปักษ์อุรา
มุ่งอุตสาห์พยายามตามฝันไป
ลืมแม้มิตรภาพและความรัก
คิดกว่าเป็นอุปสรรคขัดขวางได้
แล้ววันนี้ที่เห็นความเป็นไป
ขาดแม้ผู้มาให้ความยินดี
วันเวลาผ่านไปยากนำกลับ
ตะวันลับไม่อาจหวนคืนมาได้
ชีวิตมีแต่เดินมุ่งหน้าไป
ไม่อาจย้อนคืนหวนได้ให้แก้กัน
มีแต่คำว่าเสียใจอยู่ในจิต
และชีวิตที่เดียวดายตายกับฝัน
และความเหงาในใจให้จาบัลย์
กับความฝันอันเลอเลิศที่ลวงตา
4 กรกฎาคม 2546 20:19 น.
เพชรพรรณราย
เมื่อเธอพรากจากฉันไปในวันนั้น
หัวใจฉันแทบสลายตายไปสิ้น
ร้องไห้ใจช้ำน้ำตาริน
เกือบแดด้นสิ้นใจเมื่อเธอลา
ในวันนั้เธอบอกว่าลาก่อน
ฉันอ้อนวอนก่อนเธอไปเป็นหนักหนา
หวังว่าเธอจะพิจารณา
ผลออกมาเธอไม่สนด้นลาไกล
เขาคนนั้นมันพาเธอไปแล้ว
เจ้าดวงแก้วแววแสงอันสดใส
คงทิ้งไว้ให้เป็นรอยอาลัย
แผลในใจให้จำช้ำสุดทรวง
จากวันนั้นผันมาถึงซึ่งวันนี้
เหมือนชีวีดวงนี้หายอาลัยห่วง
กับความหลังครั้งเก่าเศร้าใจดวง
เวลาล่วงพาเลือนหายคลายเศร้าใจ
แม้ช้ำสิ้นยินดีจะรักมั่น
เพราะว่าฉันนั้นทำใจกับรักได้
ขอเพียงเธอมีสุขแม้จากไป
เพียงแค่ให้เธอยิมก็ยินดี
แล้ววันหนึ่งเธอดั้นเดินมาหา
ขอปรึกษาถาษารักสักพังนี่
พูดพลางร้องร่ำไหเนพาที
ขอคืนดีที่จากไปในทันที
จำได้ไหมวันที่เธอจากฉันนั้น
ฉันได้พร่ำร้องขอต่อเธอนี่
แล้วที่นี้มาขอร้องลองวิธี
เห็นฉันเป็นทางที่ย่ำแล้วจากไป
พูดออกไปด้วยน้อยใจในครั้งเก่า
ที่แสนเศร้าสุดช้ำน้ำตาไหล
เพื่อให้เธอสำนึกตรึกความนัย
เปิดหัวใจให้ซึ้งถึงความจริง
แล้วพูดปลอบให้เธอนั้นหายเศร้า
ว่าใจเรายังรักเป็นแน่นิ่ง
แม้จะเริ่มต้นใหม่ไม่ประวิง
กับทุกสิ่งที่ผ่านกาลเวลา
ก็หัวใจให้เธอหมดแล้วนี่
ทั้งชัวีมีแต่เธอที่ปรารถนา
แม้ว่าเธอทำเจ็บช้ำมีน้ำตา
ไม่เคยร้างรารักห่างหัวใจ
25 มิถุนายน 2546 13:25 น.
เพชรพรรณราย
ปลายทางที่ร่างไว้จะไปถึง
ฝันที่ซึ่งจะบึ่งไปดั่งใจหวัง
หนทางแสนไกลเกินกำลัง
อุปสรรคดั่งจะโหมมาโรมรัน
ยากแท้ยากจริงสิ่งเราคิด
แม้อุทิศร่างกายมิวายหวั่น
หัวใจเข้มแข็งหมดแรงกัน
เพราะฝันอันอันนั้นถูกบั่นทอน
แม้จะสร้างร่างเท่าไรไม่เห็นเค้า
คิดแล้วเศร้าราท้อต่อสมร
จะเติมต่อก่อสร้างทางที่จร
กลับร้าวรอนอ่อนใจในชีวา
ปัญหามามากหลากหลายนัก
อุปสรรคขัดขวางสร้างปัญหา
แก้เท่าไรไม่เคยจะร้างรา
ยิ่งเกิดมาให้แก้อีกปลีกย่อยไป
ฝันมี่หวังคงหมดกำหนดแล้ว
เหมือนดังแก้วแคล้วราศรีที่สดใส
คงต้องหมองครองความเศร้าตลอดไป
คงจะไม่มีวันฝันเป็นจริง
โชคชะตาฟ้ากำหนดเป็นกฏไว้
จะฝืนได้อย่างไรในทุกสิ่ง
เมื่อลิขิตชีวิตนั้ให้แน่นิ่ง
ก็คงยิ่งสิ่งกำหนดกฏสร้างมา
เราคงยอมชะตากรรมในครั้งนี้
ยากวิธีที่จะฝืนยืนอุตสาห์
ให้มันจบเพียงเท่านี้ที่น้ำตา
แบกความช้ำสู้ฟ้าอุราตรม
30 ตุลาคม 2545 07:36 น.
เพชรพรรณราย
ขอต่อเติมเสริมโอกาศวาสนา
ขอชีวามาสมจินต์สิ้นสงสัย
ขอสานฝันสรรสร้างก้าวย่างไกล
ด้วยหัวใจใสซื่อถือความดี
เพียงเพราะรักฝักใฝ่ในหนทาง
ใครแรมร้างออกห่างต่างวิถี
จะไม่โทษโกรธใครใครไม่ราวี
ขอชีวีที่สุขสมอารมณ์ปอง
จักขอเพียรเขียนกลอนไปด้วยใจรัก
คอยสลักอักษรไว้ไม่มัวหมอง
คิดอ่านคำนำมาร้อยคล้อยทำนอง
คิดตริตรองผองภาษามาเรียบเรียง
ขอเท่านี้ที่หวังตั้งปรารถนา
เพราะคุณค่าอยู่ที่ใจใช่ชื่อเสียง
ถึงไม่เพราะเสนาะใจในสำเนียง
ขอสร้างเพียงเสียงร้องเรียกเพรียกจากใจ
หน้าส่วนตัว
1063
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
