5 ตุลาคม 2548 14:55 น.
เพชรพรรณราย
หลับตาลงครั้งใดทำไมเล่า
ความปวดร้าวเหงาใจเกิดในฝัน
ความหดหู่หม่นหมองร้องรำพัน
ความโศกศัลย์มันหนักจักประมาณ
เหมือนชีวิตลิขิตไปให้ร่ำไห้
น้ำตาไหลใจท้อต่อคำถาม
รำพันทุกข์ยากลุกยืนฝืนพยายาม
ทนคำหยามประณามหมิ่นให้สิ้นแรง
บ่อยบ่อยครั้งตั้งใจไว้ไร้ความคิด
คิดจะปลิดลิดรอนตนพ้นเหี่ยวแห้ง
อยากจะตายวายปราณลบจบแสดง
ดีกว่าแล้งแห้งกำลังเมื่อตั้งใจ
แต่ก็ถูกฉุดตรึงดึงหวนกลับ
ให้ทนรับกับความช้ำจำหมองไหม้
เพราะบุญคุณหนุนนำอยู่คู่ฤทัย
นำทางให้ใจหวนครวญชีวี
ความท้อแท้แก่ชะตาพาหดหู่
ทนเศร้าอยู่ผู้เดียวเปลี่ยววิถี
อยู่เพียงร่างร้างวิญญาค่าความดี
คอยนำชี้วิธีดับปรับอุรา
สะดุ้งตื่นคืนค่อนตอนรุ่งสาง
ฝันยังลางไม่ห่างหายวายคิดหา
ยังตามกร่อนกรีดใจไม่ร้างรา
ห้วงเวลารักษาใจยากหายคืน
ความเจ็บปวดรวดร้าวเมื่อคราวหลัง
ยังคงฝังรากลึกนึกใจฝืน
ความหม่อนหมองยังก้องใจให้กล้ำกลืน
ทนขมขื่นยังติดห้วงในดวงใจ
กาลเวลาไม่เคยลบจบความทุกข์
กลับยิ่งปลุกทุกข์ท้อต่อฝันใฝ่
ในความคิดคืนเพ้อละเมอไป
จวบเวลาพาใจหวนรัญจวนตรม
4 ตุลาคม 2548 13:43 น.
เพชรพรรณราย
เล่านิทานผ่านความคิดลิขิตสู่
ผ่านถึงผู้อ่านกลอนสุนทรหวาน
กำหนดจิตคิดเรียบเรียงลำดับการณ์
มาประสานให้อ่านความตามนิทาน
นานผ่านมาเวลาใดไม่รู้ได้
เท้าความไปในเรื่องราวกล่าวประสาน
มีอึ่งอ่างและคางคกเจ้าสำราญ
ท่องละหานลำธารอยู่เป็นคู่กัน
เจ้าอึ่งอ่างมันกางโตโอ้อวดท้อง
ว่าเบ่งพองใหญ่กว่าใครในไพรสัณฑ์
คู่แข่งหรือชื่อใดเป็นใครกัน
ตัวฉันนั้นไม่เคยแพ้แก่ใครใคร
ส่วนตัวเจ้าคางคกน้อยไม่เกริ่นกล่าว
ถึงเรื่องราวคราวหลังเมื่อครั้งไหน
ด้วยตัวเองมิเก่งกาจประกาศไป
หน้าตาไซร้ให้ขี้เหร่ไม่งดงาม
มาวันหนึ่งซึ่งหน้าฝนหล่นจากฟ้า
ท้องทุ่งนาป่าเขาทั้งเขตขาม
น้ำเจิ่งนองคลองถนนจนล้นลาม
เหล่าสัตว์น้ำตามทุ่งมุ่งหากิน
เสียงอึ่งอ่างคางคกระงมทุ่ง
เสียงเขียดฟุ้งคุ้งน้ำตามท้องถิ่น
เหล่าหมู่ปลาแหวกว่ายสายน้ำริน
กบได้ยินก็ร้องพร่ำร่ำหาคู่
เจ้าสองหน่อออกมาพาร่ำร้อง
เพื่อใฝ่ปองร้องเพรียกเพรียกพร่ำอยู่
ลอยตามน้ำมาหยุดลงตรงข้างคู
ก็พบผู้หวังเป็นคู่รู้สัมพันธ์
เจ้าอึ่งอ่างวางมาดอวดอึ่งสาว
พร่ำเรื่องราวก้าวเก่งเบ่งลมผัน
สาธยายหลายเรื่องคุยเฟื่องพลัน
ในตัวฉันนั้นหามีใครเทียบทาน
คางคกน้อยร้อยคำนำภาษา
กล่าววาจาพาอ่อนน้อมค้อมคนขาน
เราไม่ได้เก่งนักจักประมาณ
หากมีพาลระรานก่อนไม่อ่อนตาม
สาวอึ่งอ่างคางคกทดสอบจิต
ความนึกคิดพิจารณาหาคำถาม
เรียบเรียงร้อยคอยคิดพินิจยาม
ลำดับความถามเหตุเจตนา
อึ่งอ่างหนุ่มต่างแสดงด้วยแข่งขัน
ต่างปอปั้นตนเองเบ่งคุณค่า
เจ้าอึ่งอ่างวางอวดประกวดกายา
ร้องร่ำหาพาสาวก้าวสัมพันธ์
จนค่ำค่อนตอนดึกดื่นคืนเดือนหม่น
เหล่าผู้คนต่างค้นหาไล่ล่านั้น
เจ้าคางคกตกใจกล่าวไปพลัน
เตือนเพื่อนนั้นให้รีบหนีลี้หลบภัย
เจ้าอึ่งอ่างวางมาตรปะกาศกร้าว
ต่อหน้าสาวว่าไม่กลัวตัวเกรียงไกร
คนผู้นั้นมันมาแล้วก็ไป
กลัวอะไรทำไมกันฉันนั้นงง
คางคกน้อยคอยพร่ำย้ำประกาศ
กลัวจะพลาดโดนจับไปใฝ่ประสงค์
แต่อึ่งอ่างต่างไม่ฟังตั้งใจจง
และยังคงร้องเรียกเพรียกต่อไป
เหล่าอึ่งอ่างถูกจับตัวเพราะมัวเขลา
ไม่ฟังคำเขาเตือนเพื่อนบอกใบ้
คนกวาดต้อนจับอึ่งอ่างลงถังใบ
ตะเกียกตะกายร่ำไห้เมื่อภัยมา
แต่ชะตาบรรดาเหล่าอึ่งอ่าง
มิได้วางร่างให้ตายวายชีวา
ปาฏิหาริย์กาลพลิกผันอันชะตา
ถังนั้นมาพาล้มลงในทันที
เหล่าอึ่งอ่างต่างหนีรอดปลอดภัยหมด
ต่างเลี้ยวลดหลบเร้นเพื่อเผ่นหนี
เจ้าอึ่งอ่างของเราเจ้าตัวดี
มาหลบที่คางคกอยู่ผู้เพื่อนตน
ด้วยสำนึกตรึกตรองของดวงจิต
ว่าตนผิดน่าอนาถขาดเหตุผล
ถ้าฟังคำแต่แรกแตกใจยล
ก็คงพ้นภัยพาลคงผ่านไป
ผิดไปแล้วเพื่อนแก้วผู้แน่วแน่
หาเพื่อนแท้เช่นนี้ได้ที่ไหน
จะโกรธเกลียดเดียดฉันท์ไม่เป็นไร
และจะไม่ให้ยกโทษที่โกรธกัน
คางคงเอื้อนเตือนเพื่อนด้วยความรัก
ว่าไม่เคยจักโกรธพิโรธนั้น
เพื่อนรอดตายกลับมากายานั้น
ความสัมพันธ์ยังมั่งคงตรงตามเดิม
หลังจากวันผันผ่านกาลคราไหน
ทั้งสองได้เพิ่มความรักปักษ์ใจเพิ่ม
เป็นเพื่อนแท้แน่แน่วนักปักษ์ใจเสริม
กว่าตอนเริ่มเพื่อนสองใจไม่โรยรา
จบนิทานกาลแล้วท่านทั้งหลาย
ค่าความหมายมิได้มีที่สรรหา
เป็นแค่จินตนาการผ่านภาษา
คงไร้ค่าหาสาระด้วยไม่มี
ผิดพลาดไปขออภัยไว้ด้วยท่าน
ถ้าท่านอ่านประสานความตามวิถี
อาจไม่ได้ดังใจในวจี
ดวงใจนี้ขอรับคำย้ำติชม
3 ตุลาคม 2548 13:31 น.
เพชรพรรณราย
เขียนบทกลอนสุนทรป้อนคำหวาน
แทนดวงมาลย์หมายส่งไปด้วยใจหวัง
ความคิดถึงตรึงอุราไม่ลาพัง
เติมพลังให้รักมั่นสัมพันธ์เรา
แล้วจึงพับจับกระดาษวาดรูปร่าง
เคล้าโครงร่างสร้างหัวใจไม่มีเหงา
บรรจงจับพับใส่ซองของลำเนา
แสตมป์เราเก่าหน่อยไม่ด้อยการ
จ่าหน้าซองถึงเธอพร้อมที่อยู่
หยอดใส่ตู้รู้ความตามสถาน
ไปถึงเธอผู้เพ้อหาทุกวันวาน
ให้ได้อ่านประสานไว้ในสัมพันธ์
นั่นคือเรื่องเบื้องหลังเมื่อครั้งก่อน
แต่เมื่อตอนย้อนอดีตกรีดใจฉัน
ใช้จดหมายสื่อสารผ่านถ้อยอัน
สลักมั่นบรรจงตรงข้อความ
แต่บัดนี้วิถีการสื่อสารเปลี่ยน
การอ่านเขียนเวียนจดหมายหลายคนข้าม
โทรศัพท์รับอีเมล์ทุกโมงยาม
ทุกผู้นามถามจดหมายช้าจริงจริง
อีกไม่นานผ่านไปคงไม่เห็น
สื่อสารเช่นเห็นข้อความตามซองสิ่ง
เมื่อโลกเปลี่ยนยุคใหม่ไม่หยุดนิ่ง
คนเขาทิ้งจดหมายหายจากไป
คงจะเหลือเมื่ออยู่ตู้แสดง
ให้เห็นแจ้งแจงอดีตสื่อสารได้
เป็นความรู้ให้ผู้คนที่สนใจ
มาไขว่คว้าหาความหลังครั้งผ่านมา
เก็บแสตมป์หลายรุ่นไว้ให้สะสม
ด้วยอารมณ์คิดถึงรำพึงหา
วันเก่าเก่าเราบรรจงลงปากกา
ด้วยสรรหาพาถ้อยมาร้อยเรียง
เป็นข้อความถามทุกข์สุขใจไหม
เป็นอย่างไรในฟ้าฝนอาการเสี่ยง
ร้อนหรือหนาวอ้าวร้อนนอนวังเวียง
แม้ไร้เสียงเพียงแค่อ่านก็ดีใจ
ต่อแต่นี้คงไม่มีอีกแล้วท่าน
ข้อความอันบรรจงลงความได้
คงจะลืมจดหมายหมดรันทดใจ
ฝากความไว้ให้นึกลองตรึกตรา
1 ตุลาคม 2548 15:14 น.
เพชรพรรณราย
หลายคำถ้อยคอยย้ำพร่ำเอื้อนเอ่ย
บ้างเปรียบเปรยเผยคำโต้โมโหฉัน
เอ็งมันแค่ลูกหมาค่าเท่านั้น
อย่าคิดฝันปั้นแต่งแข่งอินทรี
เธอเป็นหงส์สูงส่งนักควรหักห้าม
ได้แต่ปรามหยามใจให้หลบหนี
ด้วยมิอาจมาตรประสงค์ข้อบ่งชี้
ว่าฉันมีความรักแท้ซ่อนแก่ใจ
เธอเป็นดั่งนางฟ้าค่าควรถนอม
เธอดีพร้อมทั้งใจกายหมายฝันใฝ่
ค่าควรคู่เคียงหงส์คงอาลัย
ฉันหมองไหม้ใจสะท้อนให้อ่อนแอ
หงส์กับกาหมาหมายไว้ในดอกฟ้า
เป็นตำราค่าสำนวนคิดครวญแท้
ด้วยมิอาจเป็นคู่ผู้ยอมแพ้
คนเขาแลแต่เพียงค่าราคาเงิน
แต่หงส์ฟ้าค่านั้นสำคัญนัก
เธอมอบรักพิทักษ์ใจไม่ห่างเหิน
ค่าสินทรัพย์นับได้เพียงส่วนเกิน
ขอเผชิญร่วมเดินคู่สู้เคียงกัน
ฉันไม่รอต่อดอกฟ้ามาเคียงข้าง
ฉันแค่วางร่างสัญญาค่าคำมั่น
ขอเพียงหงส์คงคอยอยู่คู่สัมพันธ์
ตัวของฉันจะฝันฝ่าพาใจเคียง
ฉันจะปีนขึ้นฟ้าเพื่อคว้าดาว
แม้ย่างก้าวร้าวรวดใจไม่ขอเลี่ยง
แม้หนทางน้อยนิดก็คิดเสี่ยง
ไม่เบนเบี่ยงเพียงหมายปองมาครองใจ
คงจะมีสักวันฉันไปถึง
ที่ที่ซึ่งจะคู่หงส์ประสงค์ได้
แม้เป็นกาหมาวัดแปรเปลี่ยนไป
เป็นคนใหม่คู่หงส์ฟ้าคว้ามาครอง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
หน้าส่วนตัว
717
