5 ตุลาคม 2547 03:36 น.
เมโกะ_หมูน้อยตกน้ำ
ขอบคุณทุก ๆคน ที่เข้ามาอ่านแร่ะเม้นท์ให้ตลอดมาน่ะค่ะ
แร่ะ กำลังใจ ที่ทุกคนๆ แวะเอามาให้ อยากบอกว่า ขอบคุณมากๆค่ะ
((...หุหุ โอเคม่ะ ฮิ ๆ ๆ))
ก็ไม่รู้ว่าจะได้แวะเข้ามาหรือเปล่า
แต่ก็จะพยายาม มาอ่านมาเม้นท์กลอนของทุก ๆคน นะค่ะ :D
ก็อยากจะขอบคุณเว็บ Thaipoem.com ที่ทำให้แนนมีที่ระบาย
แร่ะได้มีเพื่อนใหม่ๆ รู้จักคนอีกหลาย ๆ คน
แร่ะอีกคนที่อยากจะขอบคุณ พี่เมกกะ ค่ะ ขอบคุณที่ทำให้แนนได้รู้จักเว็บนี้
แร่ะได้มาสมัครได้ หัดเขียนกลอน ได้มีที่ระบาย แร่ะ มีที่ให้รู้อะไร อีกหลายๆ อย่าง....
ไปล่ะน๊าๆๆๆๆๆๆๆๆ เดี๋ยวจะแวะมาเยี่ยมชม หุหุ
คิดถึงทุกคนนนนนนนนน.......จ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆเมโกะ_หมูน้อยตกน้ำ
2 ตุลาคม 2547 22:00 น.
เมโกะ_หมูน้อยตกน้ำ
สองวันแล้วน่ะที่เธอทำแบบนี้....เธอถามถึงการเรียนของฉัน
เธอถามถึงร่างกายที่ไม่ค่อยจะแข็งแรงเท่าไหร่
เธอถามเหมือนเป็นห่วง....ว่ากลับบ้านทางเดินอันตรายไหม
เธอถามถึงเรื่องครั้งก่อนที่ผ่าน ๆ มา แต่ฉันก็ไม่อาจจะตอบเธอได้
อยากจะขอบคุณครูทุกคนที่ทำให้แนนรู้จักกับมาร์โค่
มาร์โค่เป็นคนร่าเริง สดใส และ ตลกขำขัน แบบสไตน์ของแนน
แต่สิ่งหนึ่งที่มาร์โค่ไม่มีก็คือ แนนชอบคนทางเอเชียมากกว่า ยุโรป
หรือที่คนไทยเรียกกันว่า "ฝรั่ง"
ช่วงพักเรียนเราก็จะมานั่งคุยกัน จนใคร ๆ ก็ถามว่าเป็นแฟนกันหรอ
เราก็ต่างขำ แต่ก็บอกไปว่า "ไม่ใช่" ก็มันไม่ใช่จริง ๆ อ่ะจะให้บอกว่า
ใช่ได้ยังไงเนาะ.....
มาร์โค่บอกว่า....อยากรู้จักกับแนนตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ที่แนนขึ้นไปร้องเพลง
มาร์โค่บอกว่าเสียงของแนนหวานดี แนนจำได้ว่ามาร์โค่ก็ขึ้นร้องเหมือนกัน
แต่มาร์โค่ไม่ติดอันดับ ((....เก่งสู้แนนไม่ได้เลย....ฮิ ๆ ๆ ....))
เมื่อวันพฤ.แนนไม่ได้ไปเรียน มาร์โค่ก็โทรมาถามว่าทำไมถึงไม่มาเรียน
แนนก็เลยบอกว่าปวดหัวลุกไม่ไหว...แค่นั้นแหละ มาร์โค่ก็ถามที่อยู่เลย
บอกว่าเดี๋ยวเลิกเรียนแล้วจะมาหา...ก็ไม่รู้จะทำยังไงในเมื่ออยากมาก็มาจิ ฮิๆ ๆ
มันก็นานเหมือนกันกว่าเธอจะเลิกเรียน ก็นั่งดูหนังรอเผื่อจะไปเป็นคนเปิดประตูให้
ไม่อยากให้พ่อเปิด อยากเปิดให้เอง หุหุ....แต่ก็น่าเสียดาย เผลอหลับไปเมื่อ
ไหร่ก็ไม่รู้ พอตื่นมาอีกที เธอมานั่งดูทีวีด้วยแร่ะ ตอนนั้นอายมาก ๆ เลยรู้ไหม
มีอาการอึ้งนิด ๆ ด้วยแร่ะ ทำอะไรไม่ถูกเลย เธอก็ขำกับท่าทีของฉัน
วันนั้นนั่งคุยกันทั้งวัน หุหุ เธอรู้ไหม เธอยิ้มน่ารักน่ะรู้ป่ะ
แต่ฉันไม่ค่อยยิ้ม เพราะยิ้มไม่ค่อยออก ไม่เคยยิ้มแบบเต็มใจสักทีเลย
ก็อยากจะมีวันที่เป็นแบบนั้นเหมือนกัน แต่ เหอๆ ๆ ทำไม่ได้
แร่ะวันศุกร์แนนก็ไปเรียนได้ตามเคย หุหุ มาร์โค่มายืนรอเลยยยย....((...กรี๊ด...))
เธอบอกว่าแม่เธออยากรู้จักฉัน...ตอนนั้นก็งงอยู่ สงสัยจะอยากรู้จักเพราะเป็นเพื่อนกันมั้ง
หุหุ....แร่ะก็ต่างแยกกันเข้าเรียน พอพักเที่ยงเธอก็ให้เพื่อนเอาจดหมายมาให้
บอกว่าขึ้นไปหาหน่อยที่ห้องบี ก็งงอยู่แต่ก็ขึ้นไป นึกว่าจะให้ไปจีบ ฮิๆๆๆ
ที่ไหนได้ ให้ไปบอกการบ้านภาษาอังกฤษ....(( ....แห้ว...)) ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
แต่ก็น่ะ อยู่กานสองคน หุหุ ก็มีแอบจีบเขามั่งแระ
ชมนั้นชมนี่ เธออายใหญ่เลยยยยยยย วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.... ฮิๆๆๆๆๆ
เลิกเรียนเธอก็พอไปหาแม่เธอ บอกกินเข้าเที่ยงด้วยกัน หุหุ
ก็ไปจิ ที่บ้านม่ะมีไรกิน ๕๕๕๕๕๕๕๕๕....หวานปาก เอิ้กๆๆๆๆๆ
แม่เธอก็ยิ้มสวยใจดีด้วยยยย....แต่ที่แปลกใจก็คือ แม่เธอบอกว่า
ฉานเป็นปู้หญิงคนแรกที่เธอพามาบ้าน ((....ว๊ากกกกกก...))
อายหน้าแดงเลยวุ้ย ฮิๆๆๆๆๆ....อาหารอร่อย แต่กินไม่ค่อยลง
เพราะมันติดอาการมาจาก อาการอกหัก ไม่กินไรเลย ติด
หุหุ มาร์โค่น่ารัก แต่ก็แอบมีใจให้นิ๊ด ๆ เหมือนกันแร่ะน่ะ
แบบว่าความรู้สึกดี ๆ อ่ะ ไม่ใช่แบบว่าชอบเน้อๆๆๆๆ....
เดี๋ยวจามาเล่าต่อ หุหุ วันเสาร์แร่ะไม่ได้เจอกาน แต่ก็โทรมาอยู่
วู้ๆๆๆๆ.....เกือบไม่ได้นอน ๕๕๕๕ ทั้งสองเพราะปาไปสาหว่างเยย
(...ทำได้ไงเนี้ยเรา...ฮิ ๆ ๆ.....)
+*-*++++*-*+_หมูน้อยอารมณ์ดี_+*-*++++*-*+
http://www.postjung.com/music-play.php?q=l&id=291
หน้าส่วนตัว
902
