31 สิงหาคม 2547 00:51 น.
เมโกะ_หมูน้อยตกน้ำ
หลายวันแล้วที่แก้วมาอยู่ที่บ้านนุก แต่นุกก็ไม่ค่อยจะอยู่บ้านหรอกน่ะ เพราะนุกทำงานบ้านเสร็จ นุกก็จะไปหาเพื่อนบ้าน
หรือไม่ก็ไปเดินเล่นข้างนอกบ้าง..เอกก็หยุดงานแต่นุกไม่รู้เพราะเอกไม่ได้บอกเธอ เอกกับแก้วจะชอบออก
ไปไหนมาไหนด้วยกันจนเพื่อนบ้านเห็นผิดปกติ เพราะมันไม่เหมือนพี่สาวกับน้องเขยแล้ว แต่มันเหมือนคนรักกันมากกว่า
หลายคนที่มาบอกนุก แต่นุกก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะนานที พี่สาวจะมาหาเลยให้เอกพาไปเที่ยวอะไรประมาณนี้
หลายครั้งเข้า นุกก็เริ่มแปลกใจเพราะเอกก็เปลี่ยนไปมากตั้งแต่พี่สาวมาพักที่บ้าน นุกนั่งคิดคยเดียวหลายครั้ง
* มันจะเป็นไปได้หรอ ที่พี่สาวของเธอกับเอกจะรักกัน มันเป็นไปไม่ได้หรอกเอกรักเธอเอกคงไม่ทำแบบนี้แน่
และอีกอย่างแก้วเป็นพี่สาวของเธอ แก้วคงไม่ทำแบบนี้กับเธอแน่ ... *
ทานมื้อค่ำวันนี้ก็เป็นเหมือนเดิม เอกกับแก้วก็สนทนากันอย่างสนุกสนาน
" พี่เอกค่ะ พรุ่งนี้วันเกิดเพื่อนนุกนะ เขาโทรมาชวนอยากให้พี่เอกกับพี่แก้วไปด้วย" เธอพูดขึ้นในขณะที่สองคนเงียบไป
" หรอ นุก พี่คงไปไม่ได้น่ะ เพราะพรุ่งนี้ติดงานนะ คงจะกลับดึก" เอกเอาเรื่องงานมาอ้าง เพราะไม่อยากไป
"พี่ก็ไม่ไปน่ะนุก เพราะ พี่อยากอยู่บ้านน่ะ ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไร ปวดหัวบ่อยมากเลย" แก้วทำเอามือมากุมที่ศรีษะตัวเอง
" อืม... งั้นก็ไม่เป็นไรค่ะ นุกจะบอกเพื่อนให้น่ะค่ะ" นุกก้มหน้า ทานข้าวไปอย่างช้า ๆ
* เปลี่ยนไป พี่เอกเปลี่ยนไปมากจริง ๆ ที่ให้เราไปงานวันเกิดเพื่อนคนเดียว... * เอกกับแก้วหันหน้าและยิ้มให้กัน
มันคงเป็นโอกาศแล้วสิน่ะ..ที่แก้วจะแย่งเอกจากน้องสาวของเธอ...
นุกสับสนมากในตอนนี้ นุกไม่เคยเห็นเอกเป็นแบบนี้มาก่อนเลย หรือว่าเอกจะเครียดเรื่องงานมากจนเกินไปเลยดูขรึมๆ ไป
นุกคิดจนเพลิน ไม่ทันได้ดู มือของเธอดันไปถูกมีดในน้ำเข้าให้...
"โอ้ย...." เสียงร้องทำให้เอกเดินเข้ามาดู เลือดไหลมาไม่ขาดสาย
"นุกเป็นอะไร ร้องสะดังเชียว...อะไรน่ะไปทำอะไรไม่ระวังเลย" เอกมองมาเห็นนิ้วที่มีเลือดไหลออกมามากเอาการ
" นุกไม่ทันได้ดูนะค่ะ นิ้วเลยพลานไปถูกมีดในน้ำนะค่ะ" นุกรีบเอาผ้ามาปิดแผลเอาไว้ แต่เธอก็แปลกใจอยู่เหมือนกัน
เพราะทุกที เอกจะเดินเข้ามาแย่งดูแผลจากเธอ แต่ตอนนี้วันนี้ ทำไมเหมือนเอกไม่สนใจเลย..ดูเฉยชาไปมาก
"อืม เจ็บไหม รีบไปล้างแผลสะน่ะ" แค่นี้เองที่เอกพูดเสร็จเอกก็เดินออกไปอย่างเดิม...
ปล่อยให้นุกยื่นงงกับการกระทำของเขา เขาไม่รู้หรอกกับการกระทำของเขาทำให้นุกเจ็บมากแค่ไหน ที่อยู่ ๆ เขา
ก็ดูเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคน..หรือที่เพื่อนบ้านพูดมันจะเป็นความจริงไปสะแล้วตอนนี้ เอกกลายเป็นคนแบบนี้
ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เธอไม่เข้าใจจริง ๆ....ทุกครั้งที่เธอเข้าห้องนอนก็จะเห็นว่าเอกหลับไปแล้วทุก ๆ ครั้งเลย
ตั้งแต่พี่สาวเธอมา เอกจะเป็นแบบนี้ตลอดเลย มันทำให้นุกสับสนจนพูดอะไรไม่ออก..
นุกตื่นแต่เช้าทำอาหารเช้าให้เอกเสร็จ เธอก็รีบออกไปข้างนอกเพื่อซื้อของขวัญวันเกิดให้เพื่อนของเธอ..
ก็นานมากเหมือนกันที่เธอออกไปซื้อของขวัญ นุกรีบกลับมาบ้าน แต่สิ่งที่นุกเห็นเอกไม่ได้ทานอาหารเช้า
ไม่มีใครอยู่บ้านเลย...มันก็ทำให้นุกสงสัยมากเหมือนกัน เพราะแก้วบอกว่าปวดหัวอยากจะนอนแต่กลับไม่อยู่
นุกละความคิดในสิ่งที่กำลังคิดอยู่ นุกรีบแต่งตัวเพราะเธอจะต้องไปช่วยเพื่อนจัดงานด้วย...
กลิ้ง....กลิ้ง...!! "สวัสดีค่ะ บ้านอ่อนละมุลค่ะ "
"เออ...นุกหรอ แกทำไรอยู่หว่ะ รีบมาเลยน่ะ เร็วๆด้วยน่ะเดี๋ยวจะจัดไม่ทัน" มณี เพื่อนนุกคนที่เกิดวันนี้
"อืม ๆ ๆเดี๋ยวไปแล้ว เดี๋ยวเจอกัน" นุกรีบวื่งออกไป จนลืมของขวัญที่วางอยู่ที่โต๊ะ
นุกเรียก Taxi ที่วิ้งผ่านมา รีบไปอย่างเร็ว เพราะกลัวว่าจะไม่ทันจัดงาน
"อืม มาแล้วจ้า ฮิๆๆๆๆ มาเร็วไปไหมอ่ะ หุหุ" นุกรีบวิ่งเข้ามาในบ้านของมณี
"เออ เร็วมากกก....มากจน จะค่ำแระเนี้ย"
"โห๋ มณีก็ นุกรีบแล้วน่ะ "
" อืม ๆ ไป๊ ไป๊ รีบไปจัดของ เดี๋ยวพวกยายๆ ทั้งหลายมาจะซวย" มณีเหลือบไปมองที่นุก
* สงสัยจะรีบจริง ๆ ไม่มีอะไรติดมือมาเลย มีแต่กระเป๋าสะพายติดตัวมา *
นานแล้วที่เธอช่วยมณีจัดของแต่เธอก็ไม่ได้คิดถึงขวัญที่เธอลืมไว้ที่บ้านเลย
"เสร็จแล้ววววววว...ฮิๆๆ เป็นไงฝีมือนุก อ่อนละมุล ฮิๆๆ" นุกยิ้มชมฝีมือตัวเอง ให้มณีฟัง
"จ้า สวยมากก..ๆๆๆ " ทั้งสองคนหัวเราะกันใหญ่คุยกันเรืองโน้นเรื่องนี้ เยอะแยะมากมาย แล้วมณีก็เอ่ยว่า
" เออ นุก แล้วพี่เอกของแกอ่ะ วันนี้ไม่ได้มาด้วยหรอ พี่สาวแกด้วย.." มณีถามเธอ หน้าตาสงสัยอยากรู้คำตอบมาก
"อืม พี่แก้วเขาปวดหัวอยากจะนอนพักผ่อนนะ พี่เอกก็ติดงานมาไม่ได้ " นุกก้มหน้าตอบมณีเพื่อนรัก
"หรอ หว้าาา..เสียดายจังเลยเนาะ" มณีรู้ว่าทำไมสองคนถึงไม่ได้มาเพราะมณีไปซื้อของเห็นเอกกับพี่สาว
ของนุกนั่งรถออกไปข้างนอกด้วยกัน แต่มณีไม่อยากบอกนุกเพราะไม่อยากให้นุกคิดมาก
"นั้นไง เพื่อน ๆ มากันแล้ว" นุกได้ยินเสียงดังมาจากหน้าบ้านก็เลยหันไปดูเห็นเพื่อนมากันเยอะแยะเลย
แต่นุกก็มองไปเห็นของขวัญในมือของเพื่อนๆ ทุกคนก็เลยมองไปรอบ ๆตัวเอง
"อุ้ย มณี ฉันลืมเอาของขวัญมาให้เธอ" นุกทำหน้าตกใจ แระทำเหมือนว่าจะกลับไปเอายังไงอย่างั้นเลย
"อ้าว ไม่เป็นไร ๆ เดี๋ยวค่อยเอามาให้พรุ่งนี้ก็ได้วันนี้มันมืดแล้ว"
" ไม่ ๆ เดี๋ยวฉันกลับไปเอาให้เธอดีกว่าน่ะ" นุกรีบไปทักเพื่อน แล้วก็วิ่งออกไปเลยแบบชนิดที่เร็สมาก
นุกรีบวิ่งเข้ามาในบ้านรีบหาของขวัญที่ลืมเอาไว้ นุกเดินขึ้นไปที่ห้องของเธอ แต่เธอก็ต้องอึ้ง
เพราะนุกไม่เชื่อในสิ่งที่เธอเห็น นั้นก็คือ พี่สาวเธอกับเอก นอนเปลือยกายอยู่บนที่นอนของเธอ
เธอขาอ่อนยืนแทบไม่อยู่ สิ่งที่เธอเห็นมันร้ายแรงมากเพราะเธอไม่เชื่อว่าเอกจะกล้าทำ
น้ำตากับเสียงสะอื้นทำให้เอกตื่น เอกตกใจที่เห็นนุกยื่นที่หน้าห้อง เพราะเธอบอกว่าจะไปงานวันเกิดเพื่อนนิ
"นุก..นุกมาได้ไงอ่ะ" เอกรีบวิ่งเข้ามาหานุกทันที
"นุก..มันไม่ใช่อย่างที่นุกคิดน่ะ" แก้วก็ตกใจรีบเดินไปใสเสิ้อคลุมแล้วเดินมาเกาะแขนเอกไว้
"พี่เอก..พี่เอกทำแบบนี้ได้ยังไง พี่เอก..." เธอเอ่ยทั้งที่น้ำตาที่ไหลอย่างไม่ขาดสาย นุกพูดไม่ออก
อีกแล้วร่างกายมันไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะพูด และแม้แต่จะยืนยังจะไม่ไหว แต่เธอก็จะต้องยืนไว้ให้ได้
"นุก พี่แก้วไม่ต้องอธิบายแล้วน่ะ มันเป็นความจริงทุกอย่างที่เธอเห็น ฉันกับเอกเรารักกัน"
" ค่ะ .. ไม่ต้องอธิบายอีกแล้ว" นุกเชิดหน้าขึ้นมองเอกกับแก้ว เอกอยากจะอธิบายกับเหตุการ์ณเมื่อครู่นี้
มาก แต่นุกคงไม่ฟังเขาแล้ว เพราะภาพเมื่อกี้มันก็ฟ้องทุกอย่างแล้วไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรอีกแล้ว
" นุก..."
" พี่เอกค่ะ นุกไม่คิดเลยว่าพี่เอกจะทำได้ พี่แก้วอยากได้พี่เอกใช่ไหมค่ะ นุกยกให้พี่แก้วไปเลย
นุกก็ไม่ต้องการพี่เอกแล้วเช่นกัน แต่พี่แก้วจะรับของเหลือจากนุกได้หรอค่ะ" นุกยิ้มเยาะแก้ว
เมื่อเอกได้ยินคำนี้ เขาก็ตกใจมากเพราะไม่คิดว่านุกจะพูดคำนี้ออกมาได้ เอกเดินเข้าไปหานุก
เอกพยายามจะจับแขนนุก แต่นุกถอยออกมา ไม่ให้เอกแตะตัวเธอ "นุก..."
"เพี้ย..." เธอตกใจนี่เธอตบหน้าเอกหรอเนี้ย นุกทนไม่ไหวแล้วนุกรีบวิ่งออกจากห้องนอนทันที
"นุก ..นุก..เดี๋ยวก่อนฟังพี่ก่อน"
" เอก ไม่ต้องตามไปหรอก ในเมื่อเขาไม่ต้องการเอกแต่แก้วยังต้องการเอกน่ะ"
เอกหยุดชะงักเมื่อได้ยินในสิ่งที่แก้วพูด เขาไม่เชื่อในสิ่งที่เขาได้ยิน เอกไม่เชื่อว่า
แก้วจะต้องการเขา เอกเดินเข้ามาหาแก้วเหมือนดังคนถูกสกดจิตยังไงยังงี้นเลย
ข้างนอกฝนก็ตก มันคงไม่มีอะไรที่เลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้ว นุกวิ่งฝ่าสายฝนไปอย่างไม่เกรงกลัว
เธอเดินฝ่าสายฝน อย่างคนไม่มีวิญญานฝนก็ตกหนักเส้นทางก็เปรี่ยว นุกร้องไห้อย่างไม่เคยร้อง
มาก่อน นุกเสียใจมาก เพราะไม่คิดว่าคนที่เธอรักทั้งสองคนจะทำแบบนี้กับเธอได้ นุกไม่เคยเตรียม
ใจกับเรื่องพวกนี้ เธอให้ความรักกับเอกไปจนหมดหัวใจ แต่ทำไมเอกต้องทำกับเธอแบบนี้
นุกเดินเหมือนคนไม่มีวิญญาน นุกเดินมาที่บ้านของมณีได้ยังไงเธอเองก็ไม่รู้ นุกล้มตัวลงที่ม้านั่ง
หน้าบ้านของมณี ตอนนี้มันก็เป็นเวลาดึกมากแล้วเพื่อนๆ กลับกันไปหมดแล้ว ฝนก็ตกหนักมณี
เลยคิดว่านุกคงไม่มาแล้วล่ะ
นุกนั่งตากฝนที่ม้าหน้าบ้านของมณี " หมดแล้ว ไม่เหลืออะไรอีกแล้วกับสิ่งที่ฉันให้กับเขาคนนั้น
สิ่งที่ฉันให้เขามันไม่ดีพอหรือเนี้ย ไม่เหลืออีกแล้ว จบกันสะที เขา กับ พี่แก้ว ฮื่อ ๆ ๆ....ๆ"น้ำฝนที่ตกลงมา
ลบล้างน้ำตาที่ไหลมามากมาย เธอผิดหวังมากแล้วต่อไปนี้เธอจะไว้ใจใครได้ แม้กระทั้งพี่สาวแท้ ๆ ของเธอ
ยังทำกับเธอได้ เธอคงไม่ดีพอ เขาถึงได้ทำแบบนี้ ความรักที่เธอให้เขาไปทั้งใจ มันไม่มีความหมายต่อ
เขาอีกแล้วหรือ " ฉันมันดีไม่พอหรือ ฟ้า ทำไมถึงได้ทำกับฉันแบบนี้ ฟ้าไม่ยุติธรรม ฟ้า.. ฮื่อออออ...ทำไม"
มณีได้ยินเสียงเหมือนจะเป็นเสียงของนุก เลยออกมาดู "นุก ๆ ทำไมมานั่งตากฝนล่ะ นุก ...ๆ"
" ไม่อีกแล้ว ฉันไม่เหลือใครอีกแล้ว " เธอได้แต่ลำพึมลำพัมเบา ๆ ตัวที่ไร้วิญญานของเธอ ตอนนี้ได้แข็งมาก
แข็งจนมณีเองต้องตกใจกับสิ่งที่นุกเป็นอยู่ตอนนี้ "แม่ ๆ ....มาช่วยมณีหน่อย แม่ค่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"นุก นุก แก เป็นอะไร นุก" มณีกับแม่ของมณีช่วยกันพะยุงตัวนุกเข้าไปในบ้าน
" มณี...ฮื่อๆ ๆ อออออ" เธอรีบกอดมณีแน่น มณีเองก็รับกอดเธอเช่นกัน
"มีอะไรเล่าให้ฉันฟังได้ไหม..." มณีจับไหล่นุก ตัวเธอแข็งมาก มณีจึงกอดนุกอีกที
"แกยังเหลือฉันอยู่น่ะ มีอะไรที่ไม่สบายใจหรือเปล่าเล่าให้ฉันฟังจะได้ไหม บางทีฉันอาจจะช่วย
อะไรแก ไม่ได้ แต่ฉันก็ยังอยู่ข้างแกเสมอน่ะ"มณีลืบผมที่ยาวสวย ตอนนี้เปียกหมดแล้ว
ตัวนุกค่อยๆ อ่อนลง อ่อนลง "จริง ๆน่ะ แกจะอยู่ข้างฉันตลอดไปน่ะ แกอย่าทิ้งฉันไปน่ะ ฉันไม่เหลือใครอีกแล้ว"
"อืม..จริงดิ ฉันกับแกเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแล้วน่ะโว้ย.."
"ฮื่ออออออ...ๆ เขา...เขามีอะไรกันแล้ว " เสียงมันเบานัก...มณีฟังไม่ค่อยจะเข้าใจสักเท่าไหร่
"อะไร นุก..ใครมีอะไรกับใคร"
" พี่เอก....กับพี่แก้ว..."
"ว่าไง นุก พูดดัง ชัดๆ หน่อยดิแก"
"พี่เอกกับพี่แก้วเขามีอะไรกัน.." นุกปล่อยโห๋ออกมาอย่างไม่อายใคร มันเป็นครั้งแรกของนุก ครั้งแรกที่เธอเสีย
ใจมากมายอย่างนี้ คนที่เธอรักทั้งสองคนทำกับเธออย่างนี้ได้ยังไง
" เฮ้ย..เป็นไปได้ไงหว่ะ เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าแก.." มณีไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่นุกพูด มันเป็นไปได้ยังไง
แก้วเป็นพี่สาวของนุก เอกเป็นแฟนของนุกที่ใคร ๆ ก็รู้ มันเป็นไปได้ยังไง
" ไม่มันเป็นไปแล้ว...พี่เอกเขา.." ตัวนุกเกรงอีกแล้ว ตัวสั่นไปทั้งตัว มณีเห็นไม่ค่อยดี เลยจัดการเปลี่ยน
เสื้อผ้าให้นุก และเอายามาให้กินเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้นุกหลับไปแล้ว แต่ความเจ็บที่เธอมีอยู่คงไม่มีทางหายแน่นอน
31 สิงหาคม 2547 00:46 น.
เมโกะ_หมูน้อยตกน้ำ
กลื้ง.....กลิ้ง....!!
"สวัสดีค่ะ บ้านอ่อนละมุลค่ะ" เสียงหวานๆของนุกจะพูดแบบนี้ทุกครั้งที่รับโทรศัพท์
"สวัสดีจ้า นุกหรอ นี่พี่แก้วน่ะ อีกประมาณครึ่งชัวโมงพี่ก็จะถึงกรุงเทพแล้วน่ะ"
"หรอค่ะ งั้นเดี๋ยวนุกจะโทรไปบอกให้พี่เอกเขาไปรับพี่แก้วน่ะค่ะ"
"จ้า พี่จะรอที่สวนลุม...ฯลฯ น่ะ "
"ค่ะ ถ้าไงถ้าพี่เอกไปถึงจะให้โทรเข้ามือถือพี่แก้วน่ะค่ะ"
"ได้ จ้า"
"โอเคน่ะค่ะ สวัสดีค่ะ"
พี่สาวสุดที่รักของเธอนั้นเอง แก้วโทรมาบอกเพื่อให้รู้ว่าถึงแล้ว แต่ที่จริงแล้วแก้วจะนั่ง Taxi
มาเองก็ได้ เพราะเธอก็มาบ้านนุกบ่อยพอที่จะจำได้แล้ว หากแต่แก้วอยากให้เอกไปรับนั้นเอง
แก้วแอบชอบเอกตั้งแต่ที่เอกกับกำลังจีบกันอยู่กับนุก จนถึงตอนนี้เธอก็ยังรักเอกอยู่เหมือนเดิม
ถ้าเธอจะแย่งเอกจากนุกนั้นเป็นเรื่องที่ง่ายมากสำหรับเธอ แต่มันก็ขึ้นอยูที่เอกว่าเขาจะเล่น
ด้วยหรือไม่เท่านั้นเอง....
"สวัสดีค่ะพี่เอก "
"คับ มีอะไรหรือเปล่าถึงได้โทรมา"
"พี่เอกเลิกงานหรือยังค่ะ พอดีพี่แก้วมาถึงแล้วอยากจะให้พี่เอกไปรับพี่แก้วหน่อยได้ไหมค่ะ"
"ได้ งั้นเดี๋ยวพี่จะไปรับแก้วเขาให้น่ะ"
"ค่ะ ขอบคุณน่ะค่ะพี่เอก"
"จ๊ะ หวัดดีจ๊ะ"
นุกออกจะเป็นคนซื่อๆ หน่อย และเป็นคนที่รักพี่สาวมาก แต่พี่สาวเธอไม่รู้เป็นอะไร ความคิดไม่ตรง
กันกับนุกเลย ตอนเด็กๆ แก้วก็จะคอยอิจฉานุกเพราะนุกเป็นคนอ่อนหวาน แก้วจะคอยแย่งทุกอย่าง
จากนุก ไม่ว่านุกจะได้อะไร ทำอะไรก็ตาม แต่นุกก็ไม่เคยใส่ใจ เพราะเธอคิดว่าแก้วเป็นพี่สาว
คนเดียวของเธอถ้าเธอไม่รักพี่สาว แล้ว เธอจะไปรักใครได้นอกจากพี่น้องของตัวเอง
"แก้วหรอ อืม นี่เอกน่ะ อยู่ไหน" นุกลืมบอกเอกไปว่าแก้วจะไปรอเขาที่ไหน เอกเลยต้องโทรถามแก้วอีกที
"เอกหรอ ตอนนี้อยู่ที่สวนลุมฯ น่ะ"
" อืม เอกใกล้ถึงแระ รออยู่ที่นั้นน่ะ"
"ค่ะ เอก เดี๋ยวเจอกันค่ะ"
"ทำไมมาช้าจัง เฮ่อ..!!" แก้ว ลำพึงลำพังอยู่คนเดียว เดินวนไปวนมาอยู่หลายรอบ
ปี๊ก..... ปี๊ก.....!! "แก้ว เอกมาแล้วขึ้นรถเร็ว"
แก้วรีบขึ้นรถพร้อมกับพูดว่า "ทำไมเอกมาช้าจังล่ะ แก้วรอตั้งนานอ่ะ"
"นานหรอ เอกว่าไม่นานน่ะแก้ว" เอกหันไปมองแก้วที่ทำสีหน้าไม่พอใจที่เอกมาช้า...
"นานสิเอก"
"อืมช่างมันเหอะ" เอกรีบออกรถทันที ตลอดทางแก้วได้แต่นั่งมองเอก แต่เอกก็ไม่ค่อยสนใจนัก
แค่หันมายิ้มให้แล้วก็หันกลับไป หากแต่เอกเหลือบตาไปเห็นขาอ่อนของแก้วเข้าเอกมองอยู่นาน
แล้วก็หันกลับ เอกขับรถไปมองขาแก้วไป ซึ่งแก้วก็รู้ว่าเอกแอบมองขาของเธออยู่ แก้วเลยทำเป็นขยับขา
กระโปรงของแก้วก็ค่อยๆ เลื่อนขึ้นมาสูงขึ้นทุกที แก้วแอบยิ้มอยู่คนเดียว แก้วคิดว่าถึงเวลาแล้วที่แก้วจะทำ
ตามที่ใจเธอต้องการมานาน ขอแค่โอกาศเท่านั้น...
"อืม เอก แก้วว่าน่ะเราแวะทานอะไรข้างทางก่อนดีไหม แก้วหิวมากเลย" แก้วพูดพร้อมเอามือมากุมที่ท้อง
"ฮือ...." เอกหันมามองแก้วที่อยู่ๆ ก็หิวขึ้นมา
"น่ะ ๆ เอก แก้วหิวมากเลยอ่ะ "
"อ้าว แล้วแก้ว ไม่กลับไปทานข้าวพร้อมนุกหรอกหรอ"
"ฮื่ม..อีกนานอีกอ่ะกว่าจะถึงบ้านเอก อีกอย่างนุกคงไม่ทำรอหรอกน่ะแก้วคิดว่า"
เอกเงียบสักพัก..."อืม ไป ก็ไป"
แก้วแอบยิ้มอีกแล้ว..* ไม่ยากอย่างที่คิด ฮึๆ * ..
__________________________________________________________________________________
นุกนั่งมองนาฬิกา นี่ก็เป็นเวลา สองทุ่ม กว่าแล้ว นุกคิดไปต่าง ๆ นา ๆ ว่าสองคนนั้นจะเป็นอะไรหรือเปล่า
โทรเข้ามือถือก็ไม่ติด ทั้งสองคนเลย...เป็นห่วงเหลือเกิน นุกนั่งคิดนั่งกังวล ลุกบ้าง นั่ง บ้าง จะให้เธออยู่เฉย ๆ
ได้ยังไงในเมื่อดึกปานนี้แล้วยังไม่กลับเลย...ขับรถตอนกลางคืนมันออกจะอันตราย....
อาหารที่นุกทำไว้หลายอย่างมากมายว่างอยู่บนโต๊ะ ตอนนี้มันได้เย็นหมดแล้ว....
ผ่านไปชั่วโมงกว่าเอกก็ยังไม่กลับ นุกนั่งรอจนเผลอหลับไป...
"เอก ทำไมไม่สั่งล่ะ ไม่หิวหรอ" แก้วทานอย่างช้า ๆ เพื่อถ่วงเวลา เพราะเธออยากอยู่กับเอกสองคนนาน ๆ
" หิว นะมันหิว แต่เอกจะรอไปทานกับนุกอ่ะ สงสัยตอนนี้รอพวกเราแย่เลย"
"หิวก็ต้องกินสิ..น้องค่ะ น้อง ขอ....ฯ " แก้วรีบสั่งอาหารตัดบททันที เธอจะต้องให้เอกทานเข้ากับเธอให้ได้
"แก้วเดี๋ยว เฮ่อ...." ไม่ทันสะแล้ว แก้วสั่งอาหารเสร็จเรียบร้อยไปแล้ว
เอกเห็นว่ามันดึกมากแล้วกลัวนุกจะคอย เอกจึงชวนแก้วกลับ ซึ่งแก้วก็ไม่อยากจะกลับนักแต่ก็ต้องกลับ
ตลอดทางกลับแก้วชวนเอกคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ ชมว่าเอกดูดีขึ้นบ้าง บอกว่าอยากมีแฟนเหมือนเอกบ้าง
ต่างๆ นาๆ เอกก็เล่นด้วย เมื่อได้ยินแก้วบอกว่าอยากมีแฟนอย่างเขา แค่นั้นแหละเอกก็ปลื่มหันไปมองทางแก้ว
ที่กำลังทำตาหวานอยู่รอที่จะสบตากับเขา...
"ฮึ...เสียงรถพี่เอกนิ" นุกสดุ้งตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงรถของเอก
เธอรับวิ่งออกไปรับที่หน้าบ้านทันที...เห็นเอกกับพี่สาวของเธอคุยกับเสียงหัวเราะดังพอเอาการ...
"พี่เอกค่ะ ทำไมกลับมาช้าจังเลย นุกเป็นห่วงแทบแย่" นุกรีบวิ่งเข้าไปกอดเอก ด้วยความเป็นห่วง
" โอ๋ ๆ ...พี่ไม่ได้เป็นอะไรเลยนุก"
"ถ้าไม่ได้เป็นอะไรก็ดีค่ะ แล้วพี่เอกพี่แก้วหิวไหมค่ะ "
"นุก พวกพี่ทานแถวข้างทานมาแล้วล่ะ" แก้วรีบสวนเอกทันที
"อ้าว... หรอค่ะพี่แก้ว อืม งั้นก็ไม่เป็นไรค่ะ ก็ดี เพราะอาหารที่นุกทำมันคงเย็นแล้วคงทานไม่ได้แล้วนะคะ"
"อืม..นุกงั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนน่ะ รู้สึกเหนี่ยวตัวมากเลย..." เอกไม่คิดจะทานอาหารของเธอแล้วหรอเนี้ย
ทุกทีถึงมันจะเย็นแต่เขาก็จะบอกว่า "ไม่เป็นไรอุ่นก็ทานได้แล้ว" แต่คราวนี้ทำไมเอกรีบไปอาบน้ำ
"ค่ะ..พี่เอกค่ะ พาพี่แก้วไปที่ห้องของพี่แก้วด้วยน่ะค่ะ นุกจัดห้องให้เรียบร้อยแล้วค่ะ"
" ขอบคุณมากน่ะนุก พี่ไปนอนก่อนน่ะ" แก้วรีบเดินไปหาเอก แล้วเดินไปพร้อมกับเอก
นุกเก็บของที่โต๊ะมากมาย ทั้งๆ ที่ดึกแล้วนุกก็ยังทำ แต่เธอแปลกใจเพราะไม่เคยเห็นเอกเป็นแบบนี้มาก่อนเลย
วันนี้ดูแปลก ๆ แต่ก็ช่างเถอะ พีเอกคงเหนื่อยกับการขับรถมั่ง...เท่านี้แหละที่นุกคิดได้ นุกไม่เคยคิดอะไรที่ไม่ดีกับเอก
เพราะนุกไว้ใจเอก....
นุกเก็บของเสร็จแล้วเรียบร้อย เธอเดินเข้ามาห้องนอน แต่เอกหลับไปแล้ว "สงสัยจะเหนื่อยจริง ๆ "
นุกพูดเสร็จก็เดินไปยิบผ้าห่มห่มให้เอก แล้วนุกก็นอนลง แต่ที่จริงแล้วเอกไม่ได้หลับหรอก เอกคิดถึงคำที่แก้วพูดเมื่อกี้นี้
"อยากได้แฟนที่เหมือนเอก" เขาดีถึงขนาดแก้วอยากได้แฟนอย่างเขาเลยหรอ เอกยิ้มแล้วก็หลับไป..
28 สิงหาคม 2547 05:01 น.
เมโกะ_หมูน้อยตกน้ำ
"ว่าไงจ๊ะคนดี วันนี้จะทำอะไรให้พี่ทานเอ่ย..." เอกเดินเข้ามากอดนุกผู้เป็นภรรยา เขาสองคนแต่งงานกันได้ปีกว่าๆแล้ว
สองคนสามีภรรยาคู่นี้ใครๆ ก็รู้ว่าเขารักกันมากไม่เคยแม้แต่จะทะเลาะเบาะแว้งกัน
"อืม...แล้ววันนี้พี่เอกอยากจะทานอะไรดีล่ะค่ะ..!!!" นุกถามเอกเหมือนที่เคยถามทุก ๆ ครั้ง
"อืม..." เอกทำหน้าคุ้นคิด เพื่อจะตอบคำถามของนุกสุดที่รักของเขา
"นึกไม่ออกหรอค่ะ พี่เอก"
"อืม นึกไม่ออก ไม่รู้จะทานอะไรดี เพราะนุกก็ทำอร่อยทุกอย่างเลยนิค่ะ" เอกเดินเข้ามาหานุกแระทำทีชมภรรยาของตัวเอง
"จริงหรอค่ะ พี่เอก" นุกบิดตัวไปมาด้วยอาการเขิล ที่เอกชมว่าทำกับข้าวอร่อย
"จริงสิ ถ้าไม่จริงพี่คงไม่ติดฝีมือของนุกหรอกค่ะ" เอกยิ้มพร้อมทำตากระพริ้บ ๆ ใส่นุก
"งั้น วันนี้เดี๋ยวนุกจะทำทอดไข่เจียวกับน้ำพริ้กให้น่ะค่ะ" นุกพูด พลางเดินไปที่ครัว มีเสียงขำนิดๆ นึกขำเอกจัง ถ้าได้ยิน
อย่างนี้ สีหน้าจะเป็นเช่นไรหน๋อ ฮิๆๆๆ...
เอกยืนหน้าค้างเมื่อได้ยินสิ่งที่ตัวเองจะได้ทานในมื้อค่ำนี้ แต่ถึงยังไงนุกก็ไม่ทำแบบนี้ให้เอกทานแน่นอน หากแต่เป็นคำ
หยอกล้อของนุกเท่านั้นเอง
_____________________________________________________________________________________
นุกจะตื่นขึ้นมาแต่เช้าทุกๆ วัน เพื่อเตรียมกาแฟ แระ อาหารเช้าให้เอก นุกเป็นภรรยาที่ดีของเอก และเอกก็เป็นสามีที่ดีของนุก
ถึงแม้ฐานะของเขาสองคนจะไม่ค่อยรวยนัก แต่เขาสองคนก็อยู่ด้วยความรัก ความเข้าใจกันเสมอ เมื่อเอกมีปัญหาเรื่องงาน
นุกก็จะคอยให้กำลังใจและคอยปลอบเอก ให้เอกใจเย็น อย่าหวั่นไหวกับปัญหาที่เข้ามาโดยไม่ขาดสาย ให้เอาน้ำเย็นเข้าลูบ
แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง หลายครั้งหลายคราที่เอกมีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องงาน แต่ก็มีนุกคอยให้กำลังใจอยู่ตลอดเวลา
ทำให้ปัญหาต่างๆ คลี่คลายลง เพราะเหตุนี้จึงทำให้เอกรักนุกมาก และนุกก็รักเอกมากเช่นเดียวกัน เพราะเอกไม่เคยนอกใจ
นุกเลยแม้แต่ครั้งเดียว ......
"ว่าไงคับ คนดีของผมตื่นแต่เช้าอีกแล้วน่ะคับ" เอกเดินเข้ามากอดคนที่กำลังตั้งอกตั้งใจเเตรียมอาหารเช้าให้กับสามีของเธอ
"ก็แหม...พี่เอกค่ะ ถ้านุกไม่ตื่นแต่เช้าแล้วใครจะทำอาหารเช้าให้พี่เอกล่ะค่ะ" นุกยกแก้วกาแฟมาตั้งไว้ที่โต๊ะ ในขณะที่สอง
คนกำลังจะนั่งลงที่โต๊ะก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาเสียก่อน ..กลิ้ง...กลิ้ง...กลิ้ง...!!!
"เดี๋ยวนุกรับเองค่ะ พี่เอกทานก่อนเถอะค่ะ" นุกลุกจากโต๊ะ แล้วเดินตรงไปที่โทรศัพท์ทันที...
"สวัสดีค่ะ บ้านอ่อนละมุลค่ะ" อ่อนละมุลเป็นนามสกุลของเขาทั้งสองเองนะ
"สวัสดีจ้านุก..นี่พี่แก้วเองน่ะจ๊ะ" แก้ว เป็นพี่สาวคนเดียวของนุกเอง แก้วเป็นคนเก่งแตกต่างจากนุกมาก..
"พี่แก้วหรอค่ะ มีอะไรดลใจให้พี่แก้วโทรมาน๊าาาา..." นาน ๆที ที่แก้วจะโทรมาหานุก ถ้าไม่มีธุระหรือต้องเข้ากรุงเทพ
"นี่..ยัยนุกเดี๋ยวเหอะ ที่พี่โทรมา คือพี่.....ฯลฯ"
นุกกับแก้วคุยกันไม่นานนักสักพักก็วาง......
"ค่ะ ๆ ไม่มีปัญหาค่ะพี่แก้ว ถ้ามาถึงเมื่อไหร่ก็โทรมาบอกนุกน่ะค่ะเดี๋ยวนุกจะให้พี่เอกไปรับ ...ค่ะ สวัสดีค่ะ"
นุกวางหู และเดินมาที่โต๊ะ...
"ใครโทรมาหรอนุก..." เอกถามนุกเพราะสงสัยว่าใครโทรมาแต่เช้า
"อ๋อ...พี่แก้วนะค่ะ โทรมาบอกมีธุระที่กรุงเทพ จะมาขอพักกับเราสักสองสามอาทิตย์จะได้ไหม"
"อืม...แล้วนุกตอบพี่แก้วเขาไปว่าไงล่ะ"
"นุกก็บอกว่าไม่มีปัญหา เพราะอยู่กันแค่สองคน จะมีพี่แก้วมาพักด้วยก็คงจะไม่เป็นไร แล้วพี่เอกคิดว่าไงค่ะ"
" พี่ยังไงก็ได้ แล้วแต่นุกคับ"
"พี่เอกใจดีจังเลยค่ะ ...จุ๊บ..." นุกพลางเดินไปหอมแก้มเอก ด้วยความรัก
"พี่ว่าพี่ไปทำงานก่อนน่ะคับ สายแล้วเดี๋ยวรถติด"
"ค่ะ พี่เอก" นุกจับเสื้อยื่นให้เอก และเดินออกไปส่งเอกหน้าบ้าน
"ไปก่อนน่ะคับ" เอกพูดพร้อมกับหอมแก้มนุกทีนึง
"ค่ะ ขับรถดี ๆ น่ะค่ะพี่เอก"
"คับผม......"
รถของเอกได้แล่นออกไปพ้นหน้าบ้านแล้ว นุกจึงเดินเข้ามาในบ้านเพื่อทำงานบ้านอีกมากมาย นุกไม่เคยเหนื่อยที่ต้องคอย
ทำงานบ้านมากมายแทบทุกวัน ต่างจากพี่สาวของเธอนักที่มีคนใช้ไม่ต้องทำอะไรเลย ทุกอย่างอยู่ในหน้าที่ของคนใช้
ฐานะของนุกกับแก้วต่างกันมาก เพราะแก้วทั้งเก่งทั้งรวยและอีกมากมายสาระพัดที่นุกเทียบเท่าพี่สาวของเธอไม่ได้
แต่เธอก็พอใจในสิ่งที่เธอมี และมีเอกคอยอยู่เคียงค้าง..
หน้าส่วนตัว
650
