ลุ่มลึกอิสราวดี 9

แก้วประเสริฐ

        ลุ่มลึกอิสราวดี  9
    “ หากเป็นที่น้องเรากล่าว  พี่ก็จะพยายามค้นหาผู้ที่มีคุณสมบัติ
ดังหนังสือแจ้งไว้    เพื่อให้มาช่วยเหลือน้องพี่   ซึ่งต้องเป็นบุญวาสนา
ของน้อง   ทุกๆสิ่งอย่างคงไม่เกินความสามารถที่ฟ้าดินกำหนดหรอก
จ้า”        ชายหนุ่มกล่าวปลอบใจพรายสาวทั้งสอง
      “เพียงแค่รับฟังคำพี่ท่านกล่าวเช่นนี้  ทำให้พวกเราก็ปลาบปลื้มใจ
มากแล้วจ๊ะ    แต่ช่างเถอะต้องคอยกำหนดฟ้าดินไว้คิดว่าหากเป็นบุญ
ของน้องทั้งสองก็อาจจะกลับคืนสู่ร่างที่เหมาะสมได้เองจ้า”
        พรายสาวทั้งสองกล่าวพร้อมๆกัน   แต่ยังมองหน้ากันแล้วยิ้มน้อยๆ
หล่อนคิดเหมือนจะตรงกันว่า   คนที่จะช่วยเหลือเธอนั้นหาใช่ใครอื่นไม่
คือชายหนุ่มนั่นเอง  แต่หล่อนไม่ได้กล่าวอะไรด้วยคิดว่าคงจะยังไม่ถึงเวลา
       อีกประการหนึ่งหากอยู่ในร่างของภูตนี้ก็ดีเหมือนกันจะได้ใกล้ชิดเขา
ถ้าหากกลับคืนสู่ร่างอย่างถาวรแล้ว  ยากนักที่จะได้ใกล้ชิดเขา  
        เมื่อทั้งสองคิดได้เช่นนี้แล้วก็หาได้สนใจต่ออนาคตต่อไปไม่  เพียงขอ
แค่รับใช้เขาก็คงจะพอเพียงแล้ว   ดังนั้นจึงหาทางสร้างสิ่งหรรษาให้
แก่เขาเพื่อให้คลายความโศกเศร้าที่แอบแฝงในใจ พวกหล่อนก็ปลื้มใจแล้ว
        ท้องฟ้ารุ่งอรุณวันใหม่ย่างกรายมาถึง  ชายหนุ่มรีบจัดการกับอาหาร
มื้อเช้าพร้อมเจ้าขนทอง   เขาจัดเตรียมสัมภาระโดยนำหนังสือมาม้วนรัด
ด้วยเอ็นลิงขนดำ  สะพายไว้บนไหล่ขวาพร้อมกระบอก
ใส่ลูกธนู ส่วนไหล่ซ้ายสะพายดาบ เหน็บมีดน้อยระหว่างเอว  ส่วนกระบอกน้ำ
ได้แขวนไว้บนไหล่  แต่ก็ไม่ลืมที่จะทำสัญญาณมือให้เจ้าลิงแสนรู้นำมีดน้อย
ไปตัดเถาวัลย์ขนาดย่อมๆที่ยอดของต้นไม้ใหญ่  เขานำมาม้วนๆไว้ได้พอใช้
แล้วแขวนคล้องไหล่อีกครั้ง  ด้วยเขาคิดว่าหากบางทีจำเป็นต้องใช้ในการปีน
ห้อยหน้าผาลงมา  ซึ่งเตรียมตัวไว้ดีกว่าหากถึงคราวจำเป็นจะได้ใช้
        ครั้นเตรียมตัวพร้อมแล้วก็ไต่เถาวัลย์ลงจากต้นไม้ใหญ่ เพื่อหาทางลัดเลาะ
ไปยังเขาที่อยู่ไม่ห่างไกลนักพร้อมกับลิงขนทองและนางพรายสาวทั้งสองก็ออก
เดินทางปีนป่ายจนสามารถลัดเลาะผ่านภูเขาไป
        เบื้องล่างของขุนเขาที่สลับซับซ้อนกัน บริเวณกลางเป็นป่าทึบ  มีน้ำตกไหลริน
ไม่แรงนักทอดเข้าสู่ลำธารไหล   ไปตามทางลาดลงสู่เบื้องล่างสองฝั่งฟากลำธาร
เต็มไปด้วยวัชพืชนานาพันธุ์และอุดมไปด้วยไม้เล็กใหญ่  แสงอาทิตย์ทอสอดส่อง
แทบจะไม่ถึงพื้นดิน   เต็มไปด้วยใบไม้ที่ทับถมเปี่ยมไปด้วยตัวหนอนและทาก
เขาจึงต้องระมัดระวัง  บางครั้งก็โดนทากเกาะสูบเลือดแต่เขาล้วงหัวขมิ้นที่เก็บไว้
ในย่าม   ออกมาทายังแขนขาไม่รู้ว่าจะสามารถช่วยเขาได้เพียงใด  ดีกว่าไม่มีเสีย
          เขาพร้อมลิงขนทองเดินลัดเลาะไปตามไหล่เขามุ่งเลียบชายลำธารล่วงไป
โดยไม่มีจุดหมาย  เพียงเพื่อจะให้พ้นแนวป่าซึ่งบางทีอาจจะบรรจบเส้นทางเดิม
ซึ่งเขาคาดหวังไว้   ล่วงจนพระอาทิตย์บ่ายคล้อยๆแสงกับแรงจ้า  อากาศร้อนอบอ้าว
ยิ่งขึ้นถึงแม้นจะอยู่ในดงป่าไม้ทึบก็ตาม   ต้นไม้เพียงแค่ช่วยบรรเทาได้เท่านั้น
         บัดดลเสียงไม้หักลั่นพร้อมกับเสียงร้องของสัตว์ป่าที่แว่วมาแต่ไกล จนเสียง
นั้นใกล้ๆเข้ามาจึงสามารถฟังได้ชัดเจน  มันส่งเสียงร้องแปร้นๆๆระงมไปทั่ว 
ทิศทางมุ่งมายังที่เขากับลิงน้อยกำลังจะเดินทาง      เสียงเจ้าลิงน้อยร้องขู่พร้อมกับ
กระชากร่างชายหนุ่มให้หนีไปอีกทิศทางหนึ่งทันที    เขาตามเจ้าลิงน้อยไปจนหยุด
ไว้หลังต้นไม้ใหญ่ที่สูงชะลูด   ต้นไม้ใหญ่พอที่จะเป็นที่กำบังให้แก่เขาทั้งสอง
         ชายหนุ่มแอบมองดู   ไม่นานนักเสียงไม้แตกหักสนั่นดังลั่นปรากฏร่างของ
ช้างป่าตัวใหญ่มหึมาดำมะเลื่อม   กำลังวิ่งไปทางทิศทางที่เขาเดินอยู่ก่อน
           ช้างที่สูงใหญ่ที่สุดวิ่งนำหน้าตามด้วยช้างและลูกช้างประมาณ 6-8 เชือกได้
         “มันหนีอะไรมา????.....”   เขาคิดในใจ  ยังมีสัตว์ที่น่ากลัวจนช้างป่ากลัวทำร้ายมัน
อีกหรือนี่
          สักครู่ใหญ่สิ่งที่เขาแลเห็นสัตว์ที่ไล่ช้างมา กลับเป็นกลุ่มหมีควายขนาดใหญ่ กำลัง
ควบปะเลงๆ ดูราวประมาณ 5-6 ตัว แต่ละตัวใหญ่ๆทั้งสิ้นสูงใหญ่พอๆกับช้างป่าทีเดียว
         สิ่งนี้หรือที่ช้างป่ามันเกรงจนถึงกับวิ่งป่าราบ   แต่เมื่อมองเห็นมันจะๆ  ปกติช้างป่า
ถึงแม้จะตื่นตกใจง่ายแต่มันก็ไม่เคยกลัวหากอยู่รวมกันเป็นฝูง  แม้แต่เสือลายพาดกลอน
หรือหมาป่าก็ยังไม่อาจทำร้ายมันได้   แต่นี่มันกับกลัวเจ้าหมีควายหรือว่า    ทั้งสองฝ่ายจะ
มีขนาดไล่เลี่ยกันกระมัง   แต่นี่แปลกเจ้าหมีควายตัวใหญ่มันกับวิ่งได้เร็วถึงแม้จะควบปะเลงๆ
มาก็ตามที   ก็สามารถไล่ฝูงช้างป่าได้เกือบจะทันกัน  
         ชายหนุ่มแอบดู   ทันใดนั้นลูกช้างที่ติดตามฝูงมาได้พลัดตกลงยังหล่มโคลน ร่างมันค่อยๆ
จมลงและก็ยืนได้ในที่สุด    เมื่อฝูงหมีควายตามมาทันเจ้าลูกช้างซึ่งพลัดฝูงแต่แม่มันไม่ยอม
ทิ้งลูกน้อยมัน ยังยืนร้องเรียกพยายามชูงวงเข้าไปหาลูกช้างซึ่งก็ชูงวงเพื่อจะรับการช่วยเหลือ
ของแม่มัน   แต่ทว่าไม่ถึงด้วยห่างกันอีกมากนัก   แม่มันร้องลั่นและหันหลังยืนจังก้าเพื่อรอ
รับเพื่อเข้าต่อสู้ปกป้องชีวิตลูกน้อยของมันโดยไม่คำนึงถึงชีวิต  ส่วนฝูงช้างป่าได้หนีหายไป
หมดแล้ว
         ด้านเจ้าหมีควายยักษ์ก็ยืนกางเล็บอันใหญ่โตแหลมคม   ก้าวสามขุมเข้ามาหาแม่ช้างเพื่อ
จะกัดกินเป็นอาหาร   ชายหนุ่มมองดูอยู่ด้านหลังต้นไม้และได้ยินเสียงลูกช้างร้องลั่นเสมือน
หนึ่งให้แม่มันหนีไป  แต่แม่มันกับสะบัดงวงไปมาหูทั้งสองข้างกางผึ่งแสดงถึงการต่อสู้ไม่
ยอมถอยของมันพร้อมจะต่อสู้แบบสุดชีวิต
       ชายหนุ่มให้เวทนาในภาพที่เห็นความสัมพันธ์ระหว่างแม่ช้างกับลูกช้าง   เขาจึงหันมา
ลูบหัวเจ้าลิงน้อยเพื่อให้สัญญาณแก่มัน   เจ้าลิงน้อยก็หาได้เกรงกลัวเจ้าหมีควายไม่ มันส่ง
เสียงคำรามพร้อมอ้าปากแยกเขี้ยวออกทันที  ถ้าหากชายหนุ่มให้สัญญาณแก่มัน
         เมื่อเจ้าหมีควายมาถึงแม่ช้าง  ก็เข้าไปตะปบด้วยมือที่มีเล็บแหลมคมยาว  และต่างเข้ารุม
ทำร้ายแม่ช้างทันที ทำให้เกิดแผลและเลือดไหลเป็นทาง หนึ่งต่อหก หากแม้นตัวต่อตัวก็เห็น
ทีแม่ช้างก็ยังจะต้านไม่ค่อยจะได้อยู่แล้วนี้ต่างถูกรุมเสียอีก   ชายหนุ่มคิดหากปล่อยไปสักครู่
เห็นทีแม่ช้างจะต้องตายแน่นอน  จึงคิดถึงจะช่วยเหลือแม่ช้างและลูกช้างไว้ 
       เขาจึงนำคันธนูพร้อมดึงลูกธนูที่ทำด้วยไม้ไผ่  ออกมาน้าวพร้อมปล่อยลูกธนูไป
ยังเจ้าหมีควายตัวที่ใกล้แม่ช้างที่สุด  แต่ลูกธนูพุ่งเข้าเป้าไปถูกบริเวณลำตัว  ลูกธนูหักเป็นสอง
ท่อนทันที   แต่ก็ทำให้เจ้าหมีควายชะงักได้ชั่วขณะหนึ่งมันส่งเสียงร้องลั่นแล้วหันมาทางเขาที่
แอบยังหลังต้นไม้ทันที    ทันใดนั้นฝูงเจ้าหมีควายยักษ์ก็ต่างแยกย้ายกันออกมาและสามสี่ตัว
ก็ยังเข้ารุมล้อมแม่ช้างอยู่   
        ส่วนอีกสองตัวหันย่างควบปะเลงๆมายังด้านเขา   คราวนี้เห็นที่จะใช้ลูกธนูยิงยังแถวร่าง
มันไม่ได้แล้วด้วย ดอกแรกยังหักเป็นสองท่อน   เขากำลังคิดว่าจะทำอย่างไรดี    ก็ได้ยินเสียง
แผ่วเบาๆจากแม่นางพรายว่า  ให้ยิงไปที่ลูกนัยน์ตามัน    เขาถึงตั้งสติได้ คราวนี้เขาน้าวคันธนู
พร้อมลูกยิ่งออกไปเล็งไปที่นัยน์ตามันทันที
          ได้ผลแฮะลูกธนูเสียบเข้ายังดวงตาของเจ้าหมีควายตัวแรกที่ย่างเข้ามาหาเขา มันหยุดชะงัก
  ส่งเสียงร้องลั่นกุมมือไปยังนัยน์ตาที่เลือดไหลออกมาพร้อมพยายามดึงธนูไม้ไผ่ออกมา   เมื่อ
เห็นผลในการยิงเช่นนี้   ชายหนุ่มจึงเล็งแล้วยิงไปอีกตัวหนึ่ง ทำให้ตาของมันทั้งสองบอดคนละ
ข้างหยุดชะงักการติดตาม  แต่โดยสันดานโหดของนิสัยสัตว์ป่าทั้งหลายมันหักก้านธนูออกแล้ว
พุ่งร่างมายังเขาอีก   คราวนี้จวนตัวไม่สามารถใช้ธนูได้อีกแล้วเขารีบชักดาบออกมาทันที ส่วน
เข้าลิงน้อยก็ทะยานพุ่งร่างไปยังหมีควายยักษ์อีกตัวหนึ่ง  
               พลางกระโดดเข้าใส่ยังด้านหลัง   และฝังเขียวแก้วมันยังบริเวณลำคอ
  เจ้าหมีควายสะบัดร่างลิงน้อยแต่ไม่หลุดมันเอื้อมมือ      ที่เต็มไปด้วยเล็บแหลมคมคว้า
เข้าที่ลำคอมัน   เข้าลิงน้อยก็กระโดดแผล็วลงมาและพุ่งร่างไปที่ขามัน
ที่ยืนอยู่กัดไปยังที่บริเวณน่องมันแล้วกระชากครั้นได้แผลเหวอะหวะ 
        มันรีบถีบตัวถอย อาศัยที่ความคล่องแคล่วของลิงที่เจ้าหมีควายยักษ์จะไล่ทัน
เมื่อหมีควายหันมาคว้ายังแถวบริเวณขา      เจ้าลิงขนทองก็กระโดดใส่ยังต้นคออีก
แล้วกัดกระชากจนบังเกิดแผลเหวะหวะมากยิ่งขึ้น
        ร่างเจ้าหมีควายอีกตัวก็ก้าวย่างสามขุมเข้าหาชายหนุ่มทันทีกางเล็บตะปบไปยังร่างเขา
ชายหนุ่มเอี้ยวตัวหลบ กระโดดหนีห่างออกไปด้านข้างพลางใช้ดาบฟันไปยังมือที่ตะปบ
เขา   ผลแขนมันขาดออกจากกันทันทีเลือดพุ่งยังกับไฟพะเนียง   เสียงมันร้องลั่นคำราม
แต่ไม่หนีไปไหนกับกระโจนเข้าหาอีก  คราวนี้ชายหนุ่มตั้งหลักได้แล้วก็ฟันดาบไปยังมือ
อีกข้าง  มือมันกระเด็นหลุดขาดจากกัน   ด้วยสันดานที่โหดเหี้ยมดุร้ายมันไม่ยอมหนีกับ
พุ่งร่างมันเข้ามาอีก   ดังนั้นชายหนุ่มจึงฟันไปยังลำตัวอันใหญ่โตบึกบึนร่างมันก็ขาด
ออกจากกัน  เลือดพุ่งไหลงนองแล้วล้มลงเสียชีวิตทันที
        ชายหนุ่มมีรอช้า ทะยานร่างเข้าไปช่วยเหลือแม่ช้างทันที  ด้วยอาการของแม่ช้างทรุด
โทรมลงเห็นได้ชัด ว่าร่างมันจะล้มแล้ว    คราวนี้ชายหนุ่มไม่รีรออีกแล้วตรงไปยังตัวที่ใกล้
แม่ช้างที่สุดแล้วยกดาบขึ้นฟาดฟันไปยังร่างเจ้าหมีควาย ผลก็เหมือนกับตัวแรก  เมื่อเจ้าหมี
ควายล้มลง    บรรดาตัวอื่นๆก็หยุดการทำร้ายแม่ช้างต่างแยกเขี้ยวกางมือขึ้นอีกมือหนึ่งมัน
ควบปะเลงๆเข้าหาชายหนุ่มทันที  ชายหนุ่มต้องล้มตัวลงแล้วยกดาบฟาดใส่ขาแขนเหล่า
หมีควายทั้งหลาย  
ทำให้บรรดาขาของหมีควายที่ใกล้ๆตัวเขาขาดกระจายเลือดไหลนองไปทั่วใบหญ้า
          และล้มดิ้นเขาไม่รอช้าในโอกาสนี้แล้ว พุ่งร่างเข้าหาตัวที่ยืนซึ่งเหลือเพียงตัวเดียวยกดาบ
แทงไปยังบริเวณหน้าอก พร้อมกระชากกลับฟันไปยังหัวมันทันที ร่างเจ้าหมีควายล้มลงตาย
หัวของมันหลุดกระเด็นออกไป  เขาหวนกลับมาฟันหมีควายยักษ์ที่นอนดิ้นเพื่อสงบมิให้มัน
ต้องทรมานอีกต่อไป  ชั่วเวลาไม่นานเขาก็ฆ่าหมีควายร่างยักษ์ได้ ถึงห้าตัว   ส่วนแม่ช้างเมื่อ
เห็นชายหนุ่มมาช่วยเหลือก็ร้องพร้อมยกงวงขึ้นแสดงการคาราวะเขาพร้อมร้องแปร้นๆหัน
ไปทางลูกน้อยมันที่ยังเดินไปมาๆแต่ยิ่งเดินร่างมันก็ยิ่งจมไปเรื่อยๆ
         ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นก็ปลดเถาวัลย์ที่คล้องไหล่ออกมาแล้วหันหากิ่งไม้ที่แห้งหล่นมา
ผูกกับเถาวัลย์ ขว้างไปยังเจ้าลูกช้างน้อยทันที   เจ้าช้างน้อยใช้งวงมันจับกิ่งไม้ที่ผูกกับเถาวัลย์
แล้วดึง    เขาจึงหันหลังวิ่งไปยังต้นไม้ใหญ่ที่ใกล้ๆที่สุดแล้ววนพันกับต้นไม้พร้อมทั้งออก
แรงดึงร่างลูกช้าง แต่น้ำหนักตัวมันมากกว่าเกินกำลังที่เขาจะดึงได้
        เมื่อแม่ช้างเห็นดังนั้น ทั้งๆที่ร่างมันได้รับแผลเหวะหวะฉกรรจ์เลือดไหลออกมา   แต่มัน
ก็ไม่สนใจพลางรีบลุกขึ้นหันมาช่วยชายหนุ่มดึงเถาวัลย์อีกแรงหนึ่ง    คราวนี้ได้ผลอาศัยแรง
ของแม่ช้างค่อยๆดึงร่างเจ้าลูกช้างให้พ้นจากหล่มโคลนออกมากได้    มันรีบวิ่งไปหาแม่มัน
เขายืนมองด้วยความเวทนา       ทั้งสองร่างต่างก็เอางวงรัดกันแสดงถึงความรักที่มีต่อกัน
แล้วมันทั้งสองเชือกหันมาทางชายหนุ่มพลางยอขาหน้าทั้งสองพร้อมทั้งชูงวงส่งเสียงร้องลั่น
        ชายหนุ่มเก็บยิ้มแล้วรีบเดินไปยังเถาวัลย์ดึงที่พันจากต้นไม้ออกมาม้วนแล้วคล้องไหล่
พลางหันไปทาง     เจ้าลิงน้อยที่กำลังพันตูกับเจ้าหมีควายยักษ์อีกตัวซึ่งมันไม่รู้ว่าพวกมันนั้น
ได้ตายไปเสียแล้ว   การต่อสู้ผ่านไปอีกสักครู่ใหญ่ผลแพ้ชนะก็ออกมา    เนื่องจากเลือดที่หลั่ง
ไหลจากเจ้าหมีควายออกมามาก    ทำร่างกายมันช้าลงๆแล้วค่อยทรุดร่าง   เจ้าลิงน้อยจะว่าน้อย
ก็ไม่เชิงเขาพึ่งสังเกตเห็นก็วันนี้ร่างมันเกือบจะไล่เลี่ยกับเจ้าหมีควายแล้ว มันยังวิ่งล้อมรอบตัว
แล้วได้ทีก็กระโดดกัดซ้ำที่เดิมอีก หลายครั้งจนกระทั่งเจ้าหมีควายทนบาดแผลไม่ไหวหงาย
ร่างล้มลงหายใจแผ่วเบาๆแล้วก็เงียบ  ส่วนเจ้าลิงน้อยขนทองก็ยังวิ่งไปรอบๆร่างหมีควายบาง
ครั้งก็ดึงแขนบ้าง ขาบ้างเมื่อเห็นร่างเจ้าหมีควายไม่มีการโต้ตอบ     นั่นแหละมันถึงร้องลั่นแล้ว
กระโดดตีลังกา    พลางหันซ้ายหันขวาเมื่อพบชายหนุ่มมันก็พุ่งกระโดดตีลังกามาหาทันที......
                     * แก้วประเสริฐ. *