สงสารจัง!

lelawadee

ขายคนหนึ่งกำลังคุ้ยหาของในถังขยะริมทางป้ายรถเมย์ ในปากก็เคี้ยวอะไรบางอย่าง ในขณะที่เราเดินผ่านเขาเงยหน้าขึ้นมาพอดีถึงแม้สายตาคุ๋นั้นไม่ได้สบมาทางเรา แต่เราก็ได้เห็นแววตาที่เปี่ยมด้วรอยยิ้มมีความสุข เคี้ยวสิ่งที่อยู่ในปากอย่างสุภาพเหมือนคนที่ได้รับการอบรมมาอย่างดี
      นอกจากที่เห็นก็ไม่ได้ใส่ใอย่างอื่นในตัวเขามากนัก แต่ในใจเกิดกระแสบางอย่างขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้มันเกิดขึ้นตามสัญชาติญาณ....เดินผ่านไปยังรถขายผลไม้ที่อยู่ไม่ไกลนัก  สามีเป็นคนจ่ายเงินค่าผลไม้ รับเงินทอนมาห้าบาท บอกสามีให้ชายคนนั้นนะ สามีปัฏิเสธ ด้วยเหตุผลขอทานมาเฟียร์   เราชะงักแต่ใจค้านด้วยซิกเซ้นว่าไม่ใช่ แต่ไม่ขัดใจสามี เดินกลับที่พักกัน  เอ้าลืมซื้อน้ำตาลล่ะพ่อ  พ่อกลับบ้านก่อนนะ คอนโดฯอยู่ไม่ไกลนัก เราย้อนกลับทางเดิมไปซื้อน้ำตาลทราย
      หันกลับ เขา..ชายคนนั้นย้ายมายืนตรงที่นั่งป้ายรถเมย์ก้มหน้าก้มตาค้นหนังสือหลายเล่มในกระเป๋านักเรียนที่ดูไม่เก่านัก  เราหยุดยืนตรงหน้าเขา..พิจรณาอย่างตั้งใจ นอกจากมีหนังสือเรียนดีๆหลายเล่ม ยังใส่เสื้อนักเรียนแต่เป็นเสื้อนักเรียนหญิง กางเกงขายาวสีดำเสื้อทับในกางเกงเรียบร้อย
  กระแสจิตที่พุ่งไปหาเขารู้สึกยะเยือกเข้าไปในอก...สงสาร...สงสารจับลึกเข้าถึงใจ  ??? ลูกใคร..ญาติใคร.. พี่รึน้องใครกัน ทำไมมาอยู่ตรงนี้? ...??...ยื่นเงินให้ยี่สิบบาท  ใช่ค่ะมันไม่มาก เราไม่มั่นใจหากให้มากเขาอาจไม่ปลอดภัยก็ได้  เขาชะงักนิดนึงมองหน้าเราเต็มตา เราพยักหน้าพร้อมยื่นเงินให้ ยกมือไหว้ก่อนรับเงิน  ไหว้สวยค่ะ กล่่าวขอบคุณครับ รู้สึกจุกขึ้นมาในอกจนต้องเมินหน้า หันหลังเดินผละออกไป..เสียง..ตามหลังมาอีกครั้ง  ขอบคุณครับ  เราหันกลับไป เขายกมือไหว้เราอีกครั้ง..น้ำตาแทบร่วงค่ะ..รีบจ้ำอ้าวไปซื้อน้ำตาลที่เซเว่นใกล้ๆ
ขากลับ..เสียงเรียก..คุณคะ..คุณคะ  ชายที่คุณให้เงินเมื่อกี้ เขาอยู่ใกล้บ้านหนูค่ะ หนูรู้จักเขา เขาเคยเป็นเด็กเรียนดีค่ะ ไม่ใช่ขอทานนะคะ เขาสติเสียเพราะอะไรไม่ทราบ...นั่นซิ ถึงมองออกพื้นฐานมาดีนี่เอง นี่ขนาดสติเสียไปแล้ว.....แล้วคนที่มีการศึกษาสติดีล่ะ ไงบางตนถึงส่อสถุนได้ใจแท้!!!