วันที่เลื่อนลอย ที่รัก.....น้องคอยพี่ก่อนนะ....ขอเวลาอีกหน่อยเพื่ออนาคตเราทั้งสอง...... แว่วเสียงโห่ร้องใกล้เข้ามาๆ ขันหมากมาแล้ว ขันหมากมาแล้วจ้าๆ.... เสียงโห่ร้องก้องกังวานไปทั่วบริเวณ พร้อมเสียงกลองยาวเข้าประสานเสียง และเครื่องดนตรีนานาชนิด ต้นกล้วยสองต้น ต้นอ้อยคู่ ขนาบข้างร่างของเจ้าบ่าวพร้อมทั้งบรรดาของอีกมากมาย เป็นริ้วขบวนตามติดมาเป็นทิวแถว ติดตามด้วยญาติผู้ใหญ่ของเจ้าบ่าวถือขันหมากและ ของชำร่วยไว้เพื่อแจกแก่ญาติเจ้าสาวที่จะต้องมากั้นก่อนจะเข้าบ้านเจ้าสาว หน้าขบวนเจ้าบ่าวมีหนุ่มสาวกำลังฟ้อนร่ายรำตามทำนองเพลงไทยล้านนาคลอกับ เสียงกลองยาว ด้านหลังกลองยาวเป็นแตรวงบรรเลงเพลงสอดคล้อง รับกันกับกลองยาว ทำให้บรรยากาศครึกครื้น สนุกสนาน กันในขบวนขันหมาก รายล้อมไปด้วยผู้คนยาวเป็นทิวแถว ปิดท้ายด้วยวงดนตรีล้านนา มีกลองชัยชนะ ประโคมรับด้วยเสียงปี่ครบถ้วนทุกประการ แบบฉบับล้านนา ทั้งสองข้างขบวนหน้าและหลังสองข้างประดับด้วยคันธงหลากสีเป็นทิวแถว แสดงถึงฐานะความมั่งคั่งของเจ้าบ่าว เสียงปืนยิงขึ้นฟ้าเป็นระยะๆ สองข้างทางเต็มไปด้วยฝูงชนที่มาดูขบวนขันหมาก บางคนชี้ไปยังเจ้าบ่าวพากัน วิจารณ์กันเซ็งแซ่ ทุกๆคนล้วนใบหน้าแย้มยิ้มเสมือนการต้อนรับนี้ได้รับการยอมรับ จากชาวบ้านในหมู่บ้านกองงามเกือบทั้งสิ้น ยกเว้นร่างหนึ่งที่แอบยืนมองด้วยใบหน้า เศร้า หยาดน้ำตาคลอเบ้า ร่างชายหนุ่มขาวสูงโปร่งนุ่มห่มแบบชาวไทยล้านนาแถม เอวยังคาดด้วยผ้าขาวม้าลายหมากรุก เขายืนมองสักครู่ใหญ่เมื่อเห็นขบวนขันหมาก ไปถึงบ้านเจ้าสาว ซึ่งเป็นเรือนโบราณ ความอดทนหมดสิ้นเขารีบหันหลังกลับเดินไป ตามทางเล็กๆของหมู่บ้านจากไป...... สายลมพัดเอื่อยๆโชยต้องกายชายหนุ่ม ท้องฟ้าแจ่มใส หมู่เมฆลอยละลิ่วผ่านภูเขา ที่เชิงภูนั้นมีบ้านหลังน้อยๆ ปลูกโดดเดี่ยวเพียงหลังเดียว บริเวณหน้าบ้านซึ่งปลูกอยู่ ในดงไม้เล็กๆ ด้านหน้าและหลังเต็มไปด้วย รวงข้าวสีทองที่กำลังรอการเก็บเกี่ยว จริงหรือมันเป็นเรื่องจริงหรือ???? เสียงพึมพรำเบาๆลอดออกจากปากชายหนุ่ม อย่างไม่เชื่อใจและสายตาตนเอง ภาพเหล่านี้มันสะเทือนใจยิ่งนัก กับภาพที่เขาประสบ มาไม่นาน กลิ่นหอมจางๆของกล้วยไม้ที่เขาปลูกแขวนไว้กำลังออกดอกเบ่งบานโชย กลิ่นล่องลอยมากระทบจมูกยามลมโชยผ่าน เป็นกล้วยไม้ที่นิยมปลูกกันแถบเหนือเป็น สัญญาลักษณ์อย่างหนึ่งของชาวไทยล้านนา เอื้องหลวง ดอกสีเหลืองใสสด กลิ่นหอม เย็น ร่างชายหนุ่มที่นั่งบนแคร่ไม้หน้าบ้านหรือเรียกว่ากระท่อมน้อยก็ไม่ผิดนัก นั่งตา เหม่อลอย ความคิดกำลังลำดับอดีตที่ผ่านมาในชีวิต ซึ่งมันพลิกผันจนที่เขายากจะทน รับได้ เขาหลับตาแต่ทว่าหยดน้ำเล็กๆกับไหลออกมา เป็นทาง เสียงหนึ่งแว่วออกมา จากห้วงลึกภายใน ทำให้ชายหนุ่มสะท้านไปทั้งร่าง ใช่แล้วเขายังจำได้ จำคำมั่นสัญญา ได้มิมีวันลืม จากหญิงคนหนึ่งที่เขามอบทุกๆสิ่งทุกๆอย่างให้อย่างยินยอมพร้อมใจ เขายังจำได้ในคำสัญญานั้น พี่ๆ...เอื้องฟ้าจะคอยพี่ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฟ้าจะรอพี่คนเดียว จ๊ะฟ้า...ขอเวลาพี่อีกหน่อย พี่จะเดินทางไปใต้เมืองหลวง เพื่อสร้างในสิ่งที่พึงปรารถนา สร้างฐานะให้ทัดเทียมกับฐานะของน้อง จงเชื่อใจพี่ พี่มีน้องเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นเรื่องหญิง อื่นน้องวางใจได้นะฟ้า จ๊ะพี่....ฟ้าจะคอยพี่ไม่ต้องห่วงหรอกน้องไม่มีใจให้ใครอีกแล้ว นอกจากพี่คนเดียว เสียงนี้ยังก้องในความทรงจำของเขาเสมอ นี่หรือน้ำใจหญิงเพียงเขาไปเพื่อสร้างฐานะ ใช้เวลาไม่นานก็จะกลับมา ใช่แล้วหากเป็นคนธรรมดาก็อาจจะใช้เวลามาก แต่เขามีความรู้ ความสามารถเพื่อนๆมาชวนไปทำงาน แต่จิตใจเขาสมถะและรักผืนนาแห่งนี้มาก หากแค่ลำพังตัวเองก็สามารถอยู่ได้อย่างสบาย ๆจึงไม่ดิ้นรนคิดอยากจากที่แห่งนี้ไป แต่ด้วย ความรักจึงทำให้เขาต้องจากที่แห่งนี้ไป แต่ก็ไม่วายให้ญาติๆมาดูแลให้ ใช่แล้วเพียงห้าปีช่างยาวนานเสียเหลือเกิน เขามุ่งไปหาเพื่อนและทำงานกับเพื่อนทันที ใช้เวลาเพียงแค่ปีเดียว เขาก็แยกตัวมาตั้งบริษัทเล็กๆดำเนินกิจการด้วยตนเอง กิจการเขาเจริญ รุ่งเรืองมากจนเพื่อนๆต่างมาแสดงความยินดี เขาไม่ท่องเที่ยวตามที่เพื่อนแนะนำแต่คิดมุ่งจะ เก็บเงินอย่างเดียวเพื่อความรักที่ซุกซ่อนในใจไว้ไม่ยอมให้อำนาจฝ่ายต่ำเข้าครองงำ เขาเปิดกิจ การด้านมือถือขายสัญญาณ เสมือนฟ้าประทานโอกาสเพียงไม่นานฐานะก็เปลี่ยนไปกลายเป็น นักธุรกิจสำคัญคนหนึ่งของวงการ ฐานะร่ำรวย เป็นที่รู้จักของคนทั่วไป อำนาจแห่งความรักมันเรียกร้องเขา เมื่อเขาประสบผลสำเร็จแล้ว ในช่วงระหว่างทำงานเขา ก็ติดต่อกับ ฟ้า เป็นประจำ ช่วงระยะหลังการติดต่อเริ่มห่างไปเรื่อยๆ แต่ความเชื่อมันใน คำสัญญา เขาเชื่อใจ ฟ้า เมื่อทุกอย่างสมบูรณ์ลงตัวเขาก็กลับมางานทางกรุงเทพฯมอบหมาย ให้เพื่อนรักคอยดูแลให้ในระหว่างเขาไม่อยู่ เขาสร้างบ้านในกรุงเทพฯพร้อมที่ดินเพื่อจะมอบให้ เป็นของขวัญแก่ฟ้า เขากลับมาอย่างสมถะแบบไปอย่างไงก็แต่งตัวกับมาเหมือนเดิม สิ่งที่ได้รับ เขาจึงไม่เชื่อสายตาตัวเอง ฟ้า เปลี่ยนไปเปลี่ยนไปจริงๆ กลิ่นหอมจากแก้มสาวยังอบอวลอยู่เสมอ ค่ำคืนอันแสนหวานรัญจวนยังโลดเร้ามิห่างหายไป ทุกๆอย่างภายนอกเป็นของเขาเว้นแต่ภายในเท่านั้นที่เขาเก็บไว้ในวันแต่งงาน โธ่ฟ้า.....พี่ไม่เคยคิดว่าแค่ระยะเวลาห้าปีเท่านั้น ฟ้าจะลืมคำสัญญาเราสองเสียแล้ว ร่างเขาเอนพิงยังต้นไม้ริมแคร่ ตอนนี้เงินหรือเขาคิดว่าจะมีมากกว่าฐานะของเธอเสียอีก แต่ใจซิ เขาช่างแห้งเหี่ยวเสียเหลือเกิน อนิจจาเอ๋ย เอื้องฟ้า ใยถึงทำกับพี่ได้ถึงเพียงนี้ น้ำตารินหลั่งไหลอีกครา เสียแรงที่พี่ไว้ใจ เสียแรงที่พี่ทำทุกๆอย่างเพื่อฟ้า ห้าปีแห่งความหลัง ห้าปีแห่งการรอคอย มันสูญสลายไปแล้ว ชายหนุ่มรำพันกับตัวเอง ใช่ล่ะซิฉันมันจน เขาถึงได้ดูถูกฉันนักแค่ลูกชาวนาเล็กๆจะมีอะไร ชายหนุ่มคิด เอาล่ะในเมื่อเธอผิดสัญญากับพี่ก่อน คอยดูนะแล้วอย่ามาว่าพี่ผิดสัญญาในภายหลัง เมื่อชายหนุ่มแปรเปลี่ยนจากรักมาเป็นแค้น เขากลับกรุงเทพฯทันที เริ่มกิจกาจอย่างมุมานะและ ส่งทนายมาเที่ยวกว้านซื้อที่ดินแถวนั้น รวมถึงบ้านของฟ้าด้วย เขายังติดตามข่าวเธอเสมอๆ เจ้าบ่าวของเธอกลับธุรกิจล้มเหลวสิ้นเนื้อประดาตัว กลายเป็นบุคคลล้มละลาย และหายสาบสูญ ไปปล่อยให้ครอบครัวฟ้าต้องอยู่โดดเดี่ยว บัดนี้บ้านและที่ดินของฟ้าตกเป็นของเขาไปหมดแล้ว แต่ทว่าภายในจิตใจทั้งรักทั้งแค้นมัน ช่างรุมเร้าเขาเหลือเกิน สงสารหรือก็สงสาร แค้นหรือก็แค้นจนจิตใจเขาวุ่นวายไปหมด ครอบครัว ของฟ้าแตกสลายไป หลังจากขายทั้งบ้านและที่ดิน พี่น้องต่างแย่งกันและไม่นำพาซึ่งกันและกัน ฟ้าเป็นหญิงจึงได้รับส่วนแบ่งน้อยที่สุด แต่เธอก็นำเงินนั้นไปซื้อที่และปลูกบ้านในเนื้อที่เล็กๆกับ บ้านน้อย หาเลี้ยงชีพปากท้องพอกินพอใช้ไปวันๆหนึ่ง ดีนะที่เธอไม่มีลูกกับสามีหล่อน ความเปลี่ยนแปลงของกระแสชีวิต เขาสร้างคฤหาสน์ในบริเวณที่ในเนื้อที่อันกว้างใหญ่มีคนใช้ บริวารมากมาย มีคนดูแลคฤหาสน์เขา แต่น้อยคนนักจะได้เห็นเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้ ด้วยสิ่ง เปลี่ยนแปลง ฟ้า กับมาทำงานในคฤหาสน์นี้ในฐานะคนรับใช้ ด้วยหล่อนไม่สามารถจะพยุง ฐานะได้ ด้วยเนื้อที่ดินไม่สามารถทำอะไรได้ สิ่งที่ดีที่สุดคือการมาสมัครทำงานในคฤหาสน์หลังนี้ เวลาผ่านไปอีกหลายปี ภายในคฤหาสน์ชุลมุนวุ่นวาย ทุกๆคนต่างทำงานอย่างขมีขมันด้วยได้ รับแจ้งจากผู้ดูแลว่า วันนี้เจ้าของคฤหาสน์จะกลับมาพักผ่อนที่นี่จึงขอให้ทุกๆคนแต่งกายให้เรียบร้อย และจะได้พบเจ้าของที่แท้จริง ภายในครัวก็ระดมกำลังทำอาหารเป็นการใหญ่เพื่อต้อนรับเจ้านายที่ จะกลับมา ด้วยทุกๆคนไม่เคยพบเห็นเจ้าของอันแท้จริงนอกจากได้รับเงินเดือนจากผู้ดูแลเท่านั้น หมอกเริ่มจาง แสงอาทิตย์เริ่มสาดส่องจ้าขึ้น ท้องฟ้าเริ่มแจ่มใส เสียงแตรรถยนต์กังวานที่หน้า รั้วประตู คนเฝ้ารีบไปเปิดรับ รถเก๋งคันงามค่อยๆแล่นเข้ามาอย่างช้าๆ ริมสองฟากถนนยืนเรียงราย ด้วยบรรดาคนรับใช้ เพื่อจะได้พบเจ้าของคฤหาสน์ที่แท้จริง รถแล่นมาจอดที่หน้าคฤหาสน์ ชายกลาง คนรีบวิ่งมาเปิดประตูรถ ร่างชายหนุ่มค่อนข้างกลางคนก้าวลงจากรถในชุดเรียบง่าย หันไปยิ้มกับผู้มาต้อนรับทันที พลางทักว่า เรียบร้อยดีหรือ พ่อแม้น ขอรับท่าน....ทุกอย่างเรียบร้อย ขอเชิญคุณท่านเข้าไปตรวจดูเถอะขอรับ อืมมๆๆๆ!!!!.....จัดบ้านได้สวยงามจริงๆนะ ฉันเองไม่ได้มาเสียหลายปี อ้อๆๆ...แล้ว กล้วยไม้ เอื้องหลวง เป็นอย่างไรบ้าง แยกหน่อปลูกไว้ในเรือนกล้วยไม้หรือเปล่าล่ะ ขอรับ....กำลังบานสะพรั่งส่งกลิ่นหอมเลยขอรับจะให้เด็กเอามาไว้ในตึกหรือไม่ขอรับ ไม่ต้องหรอกพ่อแม้น...เดี๋ยวฉันจะไปเรือนไม้ดูเองไม่ได้เห็นมานานแล้ว นี่หน้าหนาวถึงจะ ได้เห็นเจ้าหล่อนสักครานะ ขอรับ...เอื้องหลวงจะออกช่อดอกราวเดือนพฤศจิกาธันวามกราหน้าหนาวขอรับ พ่อแม้นรู้ไหมว่า ฉันรักเอื้องหลวงมาก เพราะมันทำให้ฉันนึกถึงหญิงคนรักเก่าของฉัน ที่เขาไม่สนใจแก่ฉันเลย เธอชื่อคล้ายๆเอื้องหลวงนะ เธอชื่อ เอื้องฟ้า พ่อแม้น แต่ช่างเถอะ....มันเป็นอดีตกาลไปนานแล้ว จนทำให้ฉันต้องครองโสดมาจนบัดนี้ นี่ก็จะ ย่างเข้ากลางคนเต็มที่แล้วนะ ขอรับ....แล้วคุณเธอ เอื้องฟ้า ไปไหนเสียล่ะขอรับ อือๆๆ....สุดท้ายที่ฉันรู้นะ ว่าบ้านเขาแตกแยกแย่งสมบัติกัน ส่วนตัวเธอนั้นไปสร้างบ้านเล็ก ทางเนินเขาลูกโน้นอยู่นะ อ้าวๆๆ...แล้วคุณท่านไม่คิดไปเยี่ยมเธอหรือ คงไม่หรอกพ่อแม้น เขาคงจะลืมฉันไปแล้ว แม้ฉันพยายามตัดใจ แต่ทำอย่างไรก็ยังคิดถึงเขา เสมอ จากรักมาแค้น จากแค้นกลับมาสงสาร เขานะ เป็นห่วงเขาเหมือนกัน แต่ไม่รู้จะช่วยเขาได้ อย่างไร ชายหนุ่มย่างเข้ากลางคนกล่าวตอบ เดี๋ยวพ่อแม้น ฉันหลังเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะไปเยี่ยมพวกเราทุกๆคนนะ ขอรับ...ท่าน แล้วชายชราแต่ร่างกายกำยำแข็งแรงอ้าปากจะกล่าว แต่ก็หยุดเสีย มีอะไรหรือพ่อแม้นจะกล่าวอะไร กล่าวมาได้เลยนะ มิได้ขอรับ....ผู้หญิงที่คุณท่านกล่าวว่า ชื่อ เอื้องฟ้า ใช่ไหมขอรับ จ๊ะพ่อแม้น แล้วเธออยู่แถวเนินเขาลูกโน้นใช่ไหมขอรับพลางชี้มือไปทางเขาที่ห่างไกลลิบๆ ถูกแล้วพ่อแม้น มีอะไรหรือ ชายหนุ่มสงสัย คือว่า ชื่อนี้ในแถวนี้ไม่มีใครยกเว้นคนเดียวขอรับ เธอชื่อ เอื้องฟ้า หรือ ชายหนุ่มถาม ขอรับ ชื่อเอื้องฟ้าเหมือนกับที่คุณท่านกล่าวไว้ นอกนั้นแถวนี้ไม่มีคนชื่อนี้หรอกขอรับ ชายหนุ่มยิ้มกับชายชรา พลางเอ่ยอีกว่า งั้นฉันขอพบหน่อยได้ไหมล่ะพ่อแม้น ขอรับเดี๋ยวจะให้คนไปเรียกมาขอรับ กล่าวเสร็จชายชราก็ตะโกนเรียกคนที่อยู่ใกล้ๆทันที ไอ้ม่วงๆ...มึงไปตาม แม่เอื้องฟ้า หน่อยซิว่าคุณท่านต้องการพบ ครับ ลุงแม้น ชายหนุ่มพึ่งจะเริ่มเป็นหนุ่มขานรับ แล้ววิ่งไปทางหลังคฤหาสน์ สักครู่หนึ่ง มันก็นำหน้าสาวนางหนึ่งเข้ามา อ้าวแม่เอื้อง คุณท่านจะขอคุยด้วยล่ะ แล้วผายมือไปทางชายหนุ่ม หญิงสาวก้มหน้าอยู่ พอเงยหน้ามองชายหนุ่ม ก็สร้างความตกตลึง อ้าปากค้าง เสียงเล็ดรอด ออกมาเบาๆว่า พี่เองหรือนี่ หยาดน้ำตาหล่อนก็หลั่งรินชโลมแก้มทั้งสองข้างทันที ชายหนุ่มครั้นมองเห็นหญิงสาว ร่างเขาสะท้านทั้งตัว เบิกตากว้างจ้องมอง ปากเม้มสนิท แต่มิวายมีเสียงครางออกมา สร้างความตกตลึงฉงนแก่ชายชรายิ่งนัก เมื่อพบเห็นอาการของทั้งสอง ฟ้า ฟ้า ฟ้า เธอเองหรือ..........!!!!!!............????????........... ทั้งสองต่างจ้องหน้ากันและกัน ใบหน้าหญิงสาวฉาบไปด้วยคราบ น้ำตา เบื้องหลังพวยพุ่งขึ้นมาสู่ความทรงจำอีกครั้ง ม่านตาชายหนุ่มหรุบเปลือกตาลง ความปวดร้าวกลับมาเยือนเขา อีกครั้ง แต่คราวนี้มันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายเสียแล้ว ความแค้นความรัก ต่างประดังเข้ามาผสมกับความเวทนาสงสาร เมื่อแลเห็นสภาพของหญิง อันเป็นสุดที่รัก ได้แปรเปลี่ยนความทรนงตนของหล่อนหายไปเสียสิ้น แต่กระนั้นก็ตามชายหนุ่มเอ่ยด้วยเสียงอันสั่นเครือ หวังว่าฟ้าคงจะสบายดีนะ??? หญิงสาวไม่ตอบคำใดๆ นอกจากแสดงอาการอ่ำๆอึ้งๆ หล่อนเองก็ ไม่คิดว่า ปัจจุบันทั้งสองล้วนแปรเปลี่ยนกลับกันตรงกันข้ามในปัจจุบัน เสียงค่อยเล็ดรอดออกจากปากน้อยๆ พี่ๆๆๆ????? ฟ้าผิดไปแล้ว แล้วเสียงนั้นก็ขาดหายไป ส่วนหนึ่งของความเวทนาสงสารกลับประดังเข้ามาลบล้างความ แค้นความรักที่หมักหมมอยู่ภายในใจชายหนุ่ม ถึงอย่างไรเธอก็ยังแฝง ในส่วนลึกของหัวใจ การเปลี่ยนแปลง อาจจะไม่ใช่ความผิดของเธอก็ได้ ชายหนุ่มยิ้มปลอบใจหญิงสาว หากเป็นอดีตเขาก็ต้องต้องโอบกอด หญิงผู้นี้เข้ามาปลอบขวัญหล่อน แต่บัดนี้เขาเองไม่อยากให้ไฟเก่า ประทุเข้ามาอีก มาดแม้นว่าความเจ็บปวดจะแทรกซึมรวดร้าวหัวใจ ของเขาก็ตามที ฟ้าๆๆ....เธอๆๆ....อยู่ที่นี่ตามสบายนะ อ้อ พ่อแม้น ชายหนุ่มเรียกผู้ดูแลสถานที่นี้ ขอรับคุณท่าน มิอะไรจะใช้ผมหรือขอรับ ฉันเองเพียงจะไหว้วานพ่อแม้นหน่อย ให้ฟ้านั้นขึ้นมาบนตึกนี้และ จัดห้องขาดเหลืออะไรก็แจ้งผมมา พรุ่งนี้ผมจะกลับกรุงเทพฯแล้ว อ้าวคุณท่าน ทำไม???รีบกลับเสียล่ะ ฉันเองก็ตั้งใจว่าจะมาพักผ่อนสักอาทิตย์สองอาทิตย์ แต่ได้รับ แจ้งจากทางกรุงเทพฯให้รีบไปประชุมสาระสำคัญด่วนที่สุด ขอรับผมจะจัดการตามที่คุณท่านสั่งมาทุกประการขอรับ อ้ออีกอย่างหนึ่งนะ ค่ำๆนี้แวะไปหาฉันที่ห้องหนังสือหน่อยนะ ฉัน มีอะไรจะฝากให้พ่อแม้นช่วยจัดการหน่อย ได้ขอรับคุณท่าน ชายชรากล่าวตอบด้วยความนอบน้อม หลังจากสั่งเสียเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็หันมาทางหญิงสาวอัน เป็นสุดที่รัก พลางกล่าวว่า ฟ้าๆ....เธอลำบากมากแล้ว ถือว่าบ้านนี้เป็นของเธอก็แล้วกัน ส่วนผมอาจจะมาหรือไม่มาก็ไม่รู้ได้ ด้วยงานทางโน้นต้องอาศัยผม เป็นหลัก จะไว้วางใจใครหรือก็ไม่ค่อยแน่ใจ แต่ว่า ฟ้าเธอไม่คิดลง ไปกรุงเทพฯหรอกนะ ที่นั้นจะไม่ปลอดภัยสำหรับเธอ คนอยู่ที่นั่นจะ ต้องแข็งแกร่ง ต่อสู้อดทน ทั้งยังต้องมีประสบการณ์รอบด้าน มิใช่ว่าผมจะล่วงเกินฟ้าในเรื่องส่วนตัวก็หาไม่ เราสองเห็นทีจะสิ้น สุดในเรื่องนี้เสียที เราสองก็ย่างเข้าสู่วัยชราขึ้นแล้ว ขอให้ฟ้าคิดว่ายัง มีเยื้อใยแก่ผม ก็มิควรจะไปพักที่อื่นให้ถือเสมือนว่า คฤหาสน์หลังนี้ เป็นของขวัญของผมก็แล้วกันนะครับ หญิงสาวได้ยินชาวหนุ่มกล่าว พลางเงยหน้าขึ้นมองและพยายาม จดจำใบหน้านี้อีกครั้ง ถ้อยคำที่ชายหนุ่มกล่าวนั้นหล่อนเข้าใจดี มัน หมายถึงอะไร พลันหล่อนได้ยินเสียงเขาหัวร่อเบาๆ แต่เสียงช่าง นุ่มนวลอ่อนโยนเสียนี้กระไร หล่อนนึกถึงคำประโยคที่เขากล่าวก่อน จะจากไปว่า ที่รัก...คอยพี่ก่อนนะ.....ขอเวลาพี่อีกสักหน่อยเพื่ออนาคตเราทั้งสอง..... เขาทำตามสัญญาทุกประการครองตัวเป็นโสดมาตลอดหาได้ เปลี่ยนแปลงความรักไป เธอเองซิกลับผิดคำสัญญาเพียงแค่วาจา ที่ไพเราะนุ่มนวลของอดีตสามี หวานกล่อมอารมณ์เธอจนกระเจิง เห็นผิดเป็นชอบไป เธอก้มหน้าซึม ฟ้าๆพรุ่งนี้พี่ก็จะจากฟ้าไปแล้ว ขอให้ฟ้าหากยังมีสิ่งที่หลงเหลืออยู่ จำไว้บ้านหลังนี้เธอต้องปกครองให้ดีๆนะ มันคือส่วนหนึ่งของคำมั่น สัญญาที่พี่กล่าวไว้กับ เธอว่าจะทำเพื่ออนาคตเราทั้งสอง ชายหนุ่มกล่าวเพียงเท่านี้ ก็เดินขึ้นตึกไป ปล่อยให้หล่อนซึมเศร้า แต่เพียงผู้เดียว จนกระทั้งเสียงลุงแม้น กล่าวขัดจังหวะความเศร้าของหล่อนว่า คุณฟ้าครับ ก่อนคุณท่านจะขึ้นตึกกล่าวเป็นนัยๆแล้วว่าบ้านหลังนี้ ท่านจะมอบให้เธอพร้อมที่ดินทั้งหมด ฉนั้นต่อไปนี้คุณฟ้าก็จะเป็น เจ้าของ ส่วนไอ้แม้นก็จะต้องขอพึ่งพาอาศัยคุณฟ้าต่อไปด้วยไม่รู้ว่าจะ ไปแห่งหนใด จึงขอความเมตตาจากคุณฟ้า ครั้นตกค่ำนายแม้นก็ขึ้นไปพบคุณท่าน ได้รับคำสั่งมาให้ปฏิบัติต่อ ฟ้าอย่างไร ตลอดค่ีาใช้จ่ายในคฤหาสน์หลังนี้ไม่ต้องกังวลบอกแก่ เธอด้วย จะส่งค่าใช้จ่ายมาให้ทุกๆเดือน จากไปแล้ว.....เขาจากไปยังดินแดนศิวิไลย์และเธออาจจะไม่ได้ พบหน้าเขาอีก ทั้งคืนหล่อนนอนไม่หลับด้วยคิดเรื่องต่างๆนาๆ หาก เขาจะยอมลืมความหลังไป หล่อนเองก็จะพร้อมอยู่ร่วมกับเขาตลอด ชั่วชีวิตเพื่อลบล้างความผิดใช้ชีวิตทดแทน อนิจจา....มันเป็นความฝันอันเลือนรางเสียจริงๆ ในมือหล่อนสั่นระริก เมื่อลุงแม้นนำใบโอนมรดกคฤหาสน์และที่ดิน พร้อมทั้งเช็คอันมีมูลค่ามหาศาล เพื่อการใช้จ่ายชั่วชีวิตก็ไม่หมด หล่อนมองเช็คและใบมอบมรดก หยาดน้ำตาหลั่งรินรดกระดาษ จนเป็นดวงด่าง ในวันต่อๆมาหล่อนต้องมายืนจ้องที่หน้าประตูคฤหาสน์ ใจภาวนา ขอให้เขากลับมา ขอให้เขาจงเหมือนเดิม ตั้งแต่นั้นมาหล่อนไม่ได้ ข่าวคราวและพบเขาอีกเลยตลอดชั่วชีวิตหล่อนที่ต้องอำลา ถึงจะมี ร่างกายอายุมากเกินกว่าเจ็ดสิบปี หล่อนก็ยังมายืนจ้องหน้าประตูอยู่ อย่างสม่ำเสมอ มิเคยเลยจะเว้นสักวันเดียว ถึงแม้จะเจ็บไข้ได้ป่วย หล่อนก็จะให้คนพยุงนั่งรถเข็นมานั่งเฝ้ารอคอยเขา.... เขาคงจากไปแล้ว จากไปจวบกระทั่งวันหนึ่งมีทนายความมาจาก กรุงเทพฯมาหาหล่อน พร้อมทั้งให้หล่อนเซ็นรับทราบเรื่องมรดกทั้ง หมดของเขา หล่อนถึงกับร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่อายใคร ใช่แล้วเขาจากไป จริงๆไปอย่างไม่มีวันกลับคืนมาอีก สิ้นสุดวาระแห่งชีวิต แต่อนิจจาทำไมๆๆๆ เขาช่างใจแข็งเสียนี่กระไร แต่สิ่งที่เขาทำไว้ให้หล่อนหมายถึงความรัก อันแท้จริงเขาครองโสดตัวคนเดียวเปล่าเปลี่ยวจวบจนเขาลาลับไปจาก โลกนี้เสียแล้ว ยิ่งคิด...น้ำตาหล่อนยิ่งพรั่งพรูออกมามันเป็นน้ำตา แห่งความรักที่เขามีให้กับหล่อน โอ้อนิจจา....แต่ก็สายไปเสียแล้ว โถๆๆๆ พี่ๆๆๆ ฟ้าคิดถึงพี่ใจแทบจะขาดอยากจะตายตามพี่ไป หลายๆต่อหลายครั้งที่หล่อนคิดจะทำลายตัวเอง แต่ด้วยจิตสำนึกในบาป บุญคุณโทษ ทำให้หล่อนจึงยังคงรักษาชีวิตไว้ พลางอธิษฐานในใจว่า หากมาดแม้นภพหน้ามีจริง ขอให้หล่อนได้ชดใช้หนี้เวรอันนี้แก่เขา โอ้ๆๆๆพี่ไปแล้วไปจากฟ้าไป อย่างมิมีวันหวนกลับ เขาจากไป....หยาดน้ำตาชโลมหลั่งบนฝ่ามือที่ เหี่ยวย่นแห้งเหี่ยว ร่างสะท้านโอนเอนไปๆมาๆ หญิงชรารู้ว่าชาตินี้เขาและเธอยากแล้วที่จะหวนกลับมาเหมือนเดิม เขาไปแล้ว ไปอย่างมิมีวันหวนคืนกลับมา เขาจากไปอย่างโดดเดี่ยว และเดียวดาย.....จบบริบูรณ์ *แก้วประเสริฐ.* หมายเหตุ.... ดอกเอื้องหลวงหรือดอกเอื้องคำหลวง เหมือนกัน ภาพข้างบน เป็นดอกเอื้องฟ้า.
แก้วประเสริฐ 19 ก.ย. 2553 17:13 น. - ID 11251 
1838
6
0
26 กันยายน 2553 09:47 น. - comment id 119064
สวัสดีค่ะ คุณลุงแก้ว เรื่องนี้เศร้าจังเลยนะคะ นึกว่าเอื้องฟ้าจะมีโอกาสได้แก้ตัวซะอีก แต่สุดท้ายก็ไม่มีโอกาส ..ดูแลสุขภาพด้วยนะคะคุณลุง ไว้มีโอกาสนู๋จะแวะเข้ามาทักทายอีกค่ะ
26 กันยายน 2553 11:56 น. - comment id 119066
คุณ คมดาบนารี ผมเลิกเขียนเรื่องสั้นมานานแล้วครับ และอีกประการหนึ่งผมไม่ค่อยชอบเลียน แบบใครๆเขา ก่อนจะเขียนจะต้องนึกตอน จบก่อนว่าจะจบอย่างไรดีไม่ให้เหมือนใครๆ ด้วยผมกลัวจะหาว่าน้ำเน่าครับ ขอบคุณ มากครับ ที่แวะมาเยี่ยมอ่านงานเขียนร้อยแก้ว ครับ ขอบคุณ
แก้วประเสริฐ.
20 กันยายน 2553 07:26 น. - comment id 119178
สวัสดีค่ะครู สนุกมากค่ะครู มีต่อหรือเปล่าคะ ศิษย์ชอบอ่านนิยายรักแบบนี้มาตั้งแต่วัยรุ่น เช่ามาอ่าน ทั้งของกฤษณา อโศกสิน โสภาค สุวรรณ ทมยันตี ช่อลัดา ดอกไม้สด เมื่อก่อนพ่อจะซื้อหนังสือ บางกอก มาอ่านทุกสัปดาห์ ก็ได้อ่านไปด้วย ศิษย์ชอบอ่านนิตยสาร กุลสตรี ขวัญเรือน ดิฉัน อยู่ที่นี่ ไม่ได้อ่านแล้วค่ะ เพราะไม่ได้ซื้อเลย ได้่อ่านแต่นิตยสารภาษาอังกฤษ เกี่ยวกับ บ้านและสวน ดารานักร้อง ไปเรื่อยเปื่อย ครูเขียนได้น่าอ่าน น่าติดตามมากค่ะ ไม่แน่อาจมีผู้จัดละคร มาติดต่อเอาไปทำเป็นละครดังเหมือนของคุณแอร์กี่ จากเวปพันธุ์ทิพย์ ก็ได้นะคะครู
20 กันยายน 2553 08:35 น. - comment id 119179
มาลงชื่อไว้ก่อน เดี๋ยวจะกลับมาอ่านค่ะ กล้วยไม้สวยจัง
20 กันยายน 2553 12:33 น. - comment id 119181
20 กันยายน 2553 12:36 น. - comment id 119182
20 กันยายน 2553 16:41 น. - comment id 119184
สวัสดียามเย็นค่ะ มาอ่านแล้วค่ะ เศร้าๆซึ้งๆ ผ่านไปหลายปี เค้าจะหายแค้นแล้วกลับมารักคืน หรือเปล่านะ อืม..น่าติดตามค่ะ
20 กันยายน 2553 18:04 น. - comment id 119186
21 กันยายน 2553 18:37 น. - comment id 119189
รออานตอนต่อไปค่ะ
22 กันยายน 2553 13:08 น. - comment id 119196
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ