อทิสมานกาย ๑๒ หลังจากหุ่นที่แปลงโฉมหายไปแล้ว ชายหนุ่มก็พลันนึกถึงคำพ่อขึ้นมาได้ว่า หากเราใช้ของใดๆก็ตามนั้น อย่าประมาทหลับนอน คอยจนกว่าของที่เราใช้ออกไปจะกลับมาเสียก่อนมิฉนั้นบางครั้งถูกปล่อยกลับคืนมาจะ ทำให้เราเสียทีแก่ของๆเราได้ เมื่อชายหนุ่มนึกได้ดังนี้ จึงไม่ยอมหลับคอยเจ้าหุ่นที่เขาสร้างขึ้นมาใหม่อีกครั้งกลับมาเสียก่อน ระหว่างนั้น ไม่รู้จะทำอะไรก็นึกถึงใบลานของอาจารย์เลื่อมขึ้นได้ จึงรำลึกนึกถึงอาจารย์ที่มอบให้มา ยกมือขึ้นพนมรำลึกนึกถึง พลางก้าวไปหยิบใบลานที่วางไว้ติดกับหมอนนอนของเขาออกมา พลันพลิกอ่านเป็นอักขระขอมเกือบทั้งสิ้นจะมี ภาษาไทยบ่งบอกไว้เป็นบางส่วนเท่านั้นว่าเป็นมนต์บทใดใช้อย่างใด แต่ตัวหนังสือที่เขียนในใบลานสีดำๆนั้นยังจาง พอจะอ่านออกได้ พร้อมด้วยยันต์ต่างๆ ดังนั้นเขาจึงยกใบลานนั้นด้วยมือทั้งสองข้างขึ้นพนมเหนือศีรษะเขา พลางบอกกล่าวกับอาจารย์เลื่อมว่า จะขอศึกษาหากติดขัดประการใด ขอความกรุณาช่วยชี้แจงให้ด้วยครับ เขาเอ่ยปากบอกกล่าว พอชายหนุ่มอธิษฐานจบ ร่างเขารู้สึกว่ามีลมเย็นๆมากระทบกายเบา ความปิติก็บังเกิดขึ้นขนเขาลุกชันรู้ในใจว่า ท่านอาจารย์เลื่อมคงจะติดตามมาด้วย เมื่อเปิดดูครบทุกๆหน้าแล้ว เขาสามารถอ่านอักขระขอมออกและรู้ความหมาย สามารถเขียนอ่านได้คล่องแคล่ว เห็นว่าส่วนใหญ่แล้วเป็นมนต์คาถาที่เหมือนกับหลวงพ่อทองกับพ่อแม่เขาเป็นส่วน มากจะมีบางบทเท่านั้นที่แตกต่างกันออกไป ฉะนั้นเขาคิดว่าคงใช้เวลาไม่นานนักหรอกก็สามารถเรียนจบได้อย่าง รวดเร็ว พลางเลือกบทที่ไม่เหมือนกับที่เรียนรู้มาท่องบ่น อาศัยความจำเขาดีเพียงแค่ไม่นานนักเขาก็สามารถท่องจำได้จน เกือบทั้งหมด เขานั่งหลับตาท่องทบทวนและลืมตาท่องตรวจสอบดู เพียงแค่ชั่วคืนเดียวเท่านั้นเองเขาก็สามารถเรียน รู้มนต์อักขระจนหมดสิ้น พลางกราบขอบคุณอาจารย์เลื่อมแล้วกล่าวอธิษฐานในใจว่าบัดนี้เขาเรียนรู้มนต์ต่างๆได้หมด แล้ว พร้อมยันต์ต่างๆขออาจารย์จงรับรู้ไว้และจะใช้ในทางที่ถูกที่ควร ช่วยเหลือคนอื่นๆและพระศาสนาไว้ สิ้นแรงอธิษฐานเขารู้สึกว่าเหมือนมีลมเย็นเป่าลงมาบนกระหม่อมศีรษะเขาทันที เขาหัดเขียนยันต์ต่างๆทั้งของ หลวงพ่อ พ่อแม่และอาจารย์เลื่อมเพื่อมิให้หลงลืม ในขณะที่เขียนไปด้วยความคล่องแคล่วนั้น ก็นึกถึงสาวอ้อยขึ้นมา ได้คงจะคอยเขาอยู่หน้าห้องแน่นอน จึงเรียกหญิงสาวทันทีหวังจะสอนวิชาบางอย่างให้แก่หล่อนเพื่อใช้ในการป้องกัน ตัวหากเจอปัญหาที่เขาไม่อยู่อาจจะช่วยเหลือหล่อนได้ ทันใดนั้นร่างหญิงสาวก็ปรากฏร่างขึ้นทันที หล่อนกล่าวว่า พี่ๆเรียกอ้อยมีธุระอะไรจะใช้หรือจ๊ะ???.... ไม่มีหรอกอ้อยพี่มาคิดว่า หากพี่ไม่อยู่ไปทำธุระบางอย่าง จึงคิดจะสอนวิชาอาคมให้อ้อยไว้ใช้ป้องกันตัวจาก พวกมิหวังดีแก่เธอ ด้วยอำนาจของเธอที่มีนั้นเป็นแค่พลังงานของสัมภเวสีเท่านั้นเอง จ๊ะพี่???......หากพี่จะสอนอ้อย อ้อยขอกราบขอบคุณพี่มากเลยจ้า ... พลางหล่อนก็ก้มลงกราบเขาทันที ไม่เป็นไรหรอกอ้อย พี่เป็นห่วงอ้อยเท่านั้นเอง กลัวคนมีวิชาอาคมจะทำร้ายจ๊ะ ชายหนุ่มตอบ อย่างไรๆ.....อ้อยก็ติดตามพี่ไปจะไปกลัวอะไรหรือจ๊ะ.... รู้ไว้ก็ดีจ๊ะจะได้ป้องกันของที่พวกอาจารย์ชั่วมันมีอยู่ได้จ๊ะ ชายหนุ่มกล่าวขึ้น แล้วชายหนุ่มก็เริ่มสอนการสวดมนต์บูชาพระรัตนตรัย กำชับว่าก่อนการใช้คาถาต้องบูชาพระรัตนตรัยก่อนทุกๆ ครั้งไปเสมอ แล้วก็เริ่มสอนวิชาอาคมที่เขาคัดเลือกว่าสามารถจำได้ง่ายและสำคัญใช้ในการปกป้องตัวหล่อนเองได้ ครั้นหญิงสาวรับฟังและพยายามท่องตามทุกๆครั้ง เพียงไม่นานหล่อนก็สามารถท่องอาคมได้ครบถ้วน เมื่อเขา ให้หล่อนท่องให้ฟัง หล่อนสามารถท่องได้ไม่ผิดเพี้ยนสักคำ ดังนั้นเขาหัวร่อพร้อมกับชมหล่อนว่า อ้อย.....ช่างมีปัญญาดีมาก สงสัยก่อนนั้นคงจะเรียนหนังสือเก่งกระมัง???... จ๊ะพี่เรียนหนังสืออ้อยสามารถสอบได้ที่ลำดับดีๆได้เลขตัวเดียวเสมอๆจ้า.... เสียงอ้อยตอบเขา นั่นซินะ พี่ถึงสงสัยถามอ้อยจ้า เพราะมนต์เหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นอักขระขอมที่แปล และไม่ได้แปลแต่อ่านเป็นภาษาเขมรส่วนมากจะเป็นภาษาไทยก็ไม่เท่าไหร่หรอกจ๊ะ???... แต่อ้อยอยากจะให้พี่สอนอ้อยทุกๆวันจ๊ะ....หล่อนกล่าวแล้วยิ้มประจบเขา หล่อนนึกว่านี่เป็นโอกาสดีที่จะได้อยู่ ใกล้ชิดเขา ด้วยเวลาเขาสอนนั้นจะนั่งใกล้ชิดหน่อย บางครั้งยังจับมือหล่อนเพื่อเขียนอักขระบางตัวด้วย ได้ซิอ้อย แต่ว่าพี่จะสอนวิธีนั่งสมาธิแก่อ้อยด้วยเพื่อสร้างพลังงานให้เพิ่มมากขึ้นด้วยนะ เอาล่ะในระหว่างคอย หุ่นกลันมา ด้วยพ่อพี่สอนไว้ว่าเมื่อใช้ของไปแล้วต้องรอให้กลับมาก่อนถึงจะนอนได้จ้า แล้วเขาก็หัดให้หล่อนนั่งท่าสมาธิ อันที่จริงสาวอ้อยรู้มานานแล้วด้วยหลวงพ่อทองท่านเวลาเรียกอบรมพวก หล่อน และก็สอนวิธีนั่งสมาธิให้ ดังนั้นจึงไม่เป็นปัญหาเพียงแต่เขาบอกเคล็ดลับบางอย่างแก่หล่อนและให้หล่อน เริ่ม พร้อมเขาเองก็นั่งสมาธิด้วยเพื่อรอการกลับมาของหุ่นพยนต์สองตัว...... ณ.หมู่บ้านบางกระดี่ ซึ่งตอนนี้บรรดาพรรคพวกของเจ้าแม้นก็ต่างคนต่างมึนเมา บ้างหลับไหลไปบนแคร่นั่นเอง และในบ้านกันหมด ส่วนที่ กระต๊อบในป่าช้าซึ่งอาจารย์ดำอาศัยอยู่ริมป่าช้านั้น แสงไฟตะเกียงยังส่องสว่างอยู่ ร่าง ของอาจารย์แม้นเปลือยเปล่าเนื่องจากกามตัณหากำลังปฏิบัติการกับสาวชาวเขมรที่นำมาด้วย ทั้งสองประกอบภาระ กิจกันอย่างสนุกสนาน ไม่คำนึงถึงภัยด้วยเชื่อมั่นตัวของมันเองว่าไม่มีใครกล้าบังอาจจะมาทำอันตรายได้ เสียงลมพัดอู้มา แว่วเสียงบรรดาพวกผีต่างๆร้องทักทายเมื่อแลเห็นเจ้าหุ่นพยนต์ของอาจารย์ดำกลับมาใน ท่าร่างกายทรุดโทรมท่อนกลางมันแทบขาดจากกัน มองเห็นไส้ไหลออกมา กำลังเดินกระย่องกระแย่ง เข้าไปหา อาจารย์ในกระต๊อบ ผีนางหญิงแจ๋วต่างร้องทักขึ้นว่า อ้าวพี่ทั้งสองกับมาแล้วหรือเห็นอาจารย์เป็นห่วงพี่อยู่นา หุ่นพยนต์แสงและสินไม่กล่าวอะไรมากเลย พลางแค่เอ่ยว่าจะให้อาจารย์ช่วยมันหน่อย ปวดเหลือเกิน ผีนางแจ๋วและพวกที่เขานำมาจากป่าช้าวัดโคกอีแร้งต่างพากันกล่าวว่า พี่อย่าพึ่งเข้าไปตอนนี้หรอก อิอิ...พลางหัวร่อ...อาจารย์กำลังสมสู่กับนางเขมรอยู่จ๊ะ เจ้าหุ่นแสงตอบว่าหรือ เออๆๆขอบใจว๊ะ แต่ข้าปวดเหลือเกินเอ็งไม่ต้องเข้าไปหรอกข้าสองตน จะเข้าไปก่อนนะ อย่างไรอาจารย์ก็ต้องช่วยกูปวดมากๆ หากคอยเห็นจะทนไม่ไหว พวกเอ็งเฝ้า อย่าให้ใครเข้ามาได้เสียล่ะ....... พวกบรรดาผีทั้งหลายต่างรับคำ ผีนางแจ๋วกล่าวว่า......... ข้าบอกพี่แล้วนา เดี๋ยวอาจารย์จะโมโห ยิ่งตอนนี้อารมณ์ไม่ค่อยจะดี พอมาถึงจากบ้านโน้น หมายถึงบ้านเจ้าแม้น ก็มีอารมณ์แปลกๆเลยมาระบายอารมณ์กับนางเขมร???... คงตอนนี้กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่กระมัง?????... ช่างเถอะว่าเพียงให้ข้าค่อยบรรเทาหายปวดก็แล้วกัน มันทั้งสองไม่กล่าวอะไรอีก พลางเดินเข้าไปในกระต๊อบ ทันที แล้วกำชับอีกทีว่า พวกมึงก็เหมือนกันได้ยินเสียอะไรอย่าเสือกเข้ามาล่ะ เดี๋ยวพิธีจะเสียหมด มึงบอกว่า อาจารย์กำลังอารมณ์ไม่ดี สำหรับข้าคงไม่เท่าไหร่หรอกอยู่กับแกมานานแล้วก่อนพวกมึงเสียอีก จ๊ะพี่พวกข้าจะไม่ให้ใครไปรบกวนหรอก บรรดาผีต่างๆกล่าวขึ้น ดีแล้ว มันตอบสั้นๆ แล้วร่างมันก็ก้าวเข้าประตูกระต๊อบไป ครั้นเห็นร่างอาจารย์ดำบัดนี้เปลือยเปล่าทั้งนางเขมร กำลังทำภาระกิจกันอยู่อย่างสนุกสนาน เสียงร้องครวญครางพร้อมกับเสียงหายใจดั่งวัวดั่งควาย นับว่าเป็นโอกาสเหมาะหุ่นทั้งสองคิดด้วยมันไม่ระวังตัว แม้นจะมีวิชาอาคมอยู่มากมายแต่ ช่วงนี้มันเสื่อมไป มากแล้ว เจ้าแสงหันไปมองทางเจ้าสินพลางพยักหน้ากัน เหมือนมันจะรู้ใจกัน ร่างเจ้าแสงพลันพุ่งร่างเข้าไปสิงยังร่างอาจารย์ดำทันที คาถาอาคมรอยสักต่างๆที่ลงไว้ไม่อาจจะยับยั้งร่างเจ้าแสง ได้ บัดนี้เจ้าแสงและเจ้าสินมันไม่เหมือนเดิมเสียแล้วด้วยได้รับพลังงานจากชายหนุ่มและวิชาเลขยันต์ที่ชายหนุ่ม ทำไว้ใหม่นั้นมีพลังมากกว่า รอยสักยันต์ของอาจารย์ดำเสียอีก ร่างอาจารย์ดำสะดุ้งเฮือกแล้วฟุบหน้าลงไปยังร่างเปล่าเปลือยของสาวเขมรทันที เล่นเอาเจ้าของร่างตกใจลืมตา มันขึ้นมอง ด้วยอารมณ์ของมันกำลังใกล้ๆจะสำเร็จสมปรารถนาแล้ว อาจารย์ดันมาเสือกหยุดไปเฉยจึงเกิดอารมณ์บูด ทันที มันผลักร่างอาจารย์หล่นจากร่างของมันทันที พร้อมหันหน้าไปมองเห็นอาจารย์ดำนอนหงายลืมตาโพลงมัน ตะลึงงัน ทันใดนั้นร่างของเจ้าสินก็ปรากฏร่างพุ่งเข้ามาบีบคออาจารย์ดำพร้อมกับหักคอ เสียงดังกร๊อบ สนั่นลั่นดังกร๊อบๆๆๆๆไปทั่วห้องกระต๊อบ คอมันหมุนรอบตัว ด้วยเจ้าสินมันไม่ยอมปล่อยง่ายๆ ไม่มีเสียงร้อยสัก แอะเดียวจากอาจารย์ดำ เพราะใจมันมุ่งอยู่กับภาระกิจที่มันกระทำไว้นั่นเอง มิได้ระวังตัวเพราะมีพวกผีๆเฝ้าอยู่ หุ่นสินจับคอหมุนเป็นเกลียวด้วยความแค้นที่ฝังลึกๆมันไว้ ด้วยการที่อาจารย์ดำเคยทำกับมันไว้มากก่อนนั้น ร่างเจ้าแสงพุ่งร่างออกจากร่างอาจารย์ดำทันที มันกล่าวว่าข้าเองก็ทำลายไส้พุงมันซะเละหมดแล้วเหมือนกัน ความแค้นของหุ่นทั้งสองยังไม่ยอมหาย มันกระชากแขนขาดึงหมุนหักออกเป็นท่อนๆทันที ถึงแม้จะไม่หลุดจากหนัง ร่างหญิงสาววัยรุ่นเขมรมองเห็นเท่านั้น ก็ส่งเสียงร้องกรี๊ดๆๆๆออกมา มันไม่คิดว่าเจ้าหุ่นพยนต์ที่อาจารย์ดำ สร้างไว้ มันรู้จักดีและยังเคยเข้ามาร่วมเสพย์สังวาสกับมันเสมอๆ ใยจึงเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้ เจ้าแสงกับเจ้าสินพลันกลับคืนร่างดังเดิมเมื่อแน่ใจว่าอาจารย์ดำนั้นตายแล้ว มันเหลือบมองร่างเปลือยสาวเขมร แต่ไม่สนใจใยดีกับสาวเขมรคนนั้น มันพากันหัวร่อลั่นแล้วร่างมันก็ค่อยๆจางหายไปทันที สาววัยรุ่นเขมรหันไปมองร่างอาจารย์ดำพลันเขย่าร่างปลุกทันที เขย่าสักเท่าไหร่ก็ไม่ตื่นขึ้น มันก็เอามือวางที่จมูก ปรากฏว่าอาจารย์ดำตายเสียแล้ว มันร้องไห้โฮๆๆออกมาดังลั่นสนั่นไปทั่วห้อง ร่างมันกระตุกนิดๆหน่อยๆแล้วค่อย รีบแต่งตัว บัดนี้อาคมที่อาจารย์ลงไว้แก่นางได้หายไปหมดสิ้น ทำให้นึกละอายใจคิดถึงผัวและครอบครัวที่เขมรทันที เสียงร้องของนางวัยรุ่นเขมรร่ำไห้อยู่นั้น บรรดาผีนางแจ๋วและพวกผีทั้งหลายก็งงแต่ก็ไม่กล้าเข้าไปในกระต๊อบด้วย หุ่นพยนต์สั่งเตือนมันไว้ จึงได้แค่คอยเฝ้าดู และเมื่อเสียงร้องไห้เงียบไป พวกมันเข้าใจว่า อาจารย์ดำคงปลุกช่วยเหลือ พี่แสงกับพี่สินได้แล้ว จึงพากันกลับไปพักผ่อนยังที่เดิม ด้วยนี่ก็จวนจะสว่างอยู่แล้วเหลืออีกไม่กี่เพลาก็สว่างทันที คงปล่อยเรื่องในกระต๊อบไว้เพียงเดียวดาย คิดว่าพี่แสงกับพี่สินของมันคงจะหายปกติดีแล้ว และอาจารย์ดำก็คงจะ ดำเนินการสมสู่ต่อไป ด้วยนางแจ๋วรู้ดีว่า บางครั้งมันยังเคยถูกอาจารย์ดำสมสู่กับมันเลยแต่แม้มันจะแปลงกายได้ เหมือนคนก็จริงแต่ก็เป็นแค่สภาพวิญญาณสัมภเวสีเท่านั้น ไม่อาจจะสมใจปรารถนาอาจารย์ดำได้ นอกจากมันเท่านั้น ที่สมความปรารถนาในรสตัณหากามารมณ์ ด้วยผีนางแจ๋วก็เป็นผีที่ร่านราคะเหมือนกัน......... ครั้นรุ่งขึ้น สาววัยรุ่นเขมรก็หอบผ้าแบกสพายบนบ่าบ้าง ยกทั้งสองข้างบ้างเดินออกจากกระต๊อบเพื่อหนีกลับไป ยังบ้านเกิดเมืองของมันทันที คงปล่อยร่างอาจารย์ดำให้นอนตายเป็นผีอยู่ภายในกระต๊อบผู้เดียว นางเขมรก็รีบหนีด้วยเกรงกลัวหากเวลาล่วงเข้า ค่ำคืนแล้ว บรรดาพวกผีทั้งหลายจะออกมาสอบถามและอาจจะเล่นงาน ด้วยมันไม่มีวิชาอาคม ตอนนี้วิชาอาคมด้าน เสน่ห์ของอาจารย์ดำหมดแล้ว มันคิดถึงผัวมันที่ประเทศเขมรจึงใคร่หาทางกลับบ้านมัน มุ่งหน้ารีบเดินจนลับหายจากไปด้วยชำนาญทางด้วยไม่ห่างไกลกันเท่าไหร่นัก...... ส่วนทางบ้านเจ้าแม้นนั้น พรรคพวกมันครั้นส่างจากมึนเมาและล้างหน้าล้างตากันก็มายังนั่งคุยกันอยู่อย่างเฮฮา ต่างยั่วเย้ากันไปต่างๆนาๆไปๆมาๆ บ้างก็นำเหล้าที่เหลือมากินต่อกันอีกเสียงเริ่มจะดังขึ้นเรื่อยๆ สักครู่ใหญ่เสียงเฮฮาก็หยุดชะงักด้วยมีเสียงเรียกดังมาจากประตูรั้วหน้าบ้าน กำนันมั่นๆๆๆๆ......อยู่หรือเปล่าๆ......... ข้ามีเรื่องจะมาแจ้งจากทางการนะ..... บรรดาพรรคพวกครั้นได้ยินเรียกเช่นนั้น ไอ้สนก็เดินไปเปิดประตูรั้วหน้าบ้านทันที พอมองเห็นก็ยกมือไหว้ อ้าวจ่าเองหรือ???.... เข้ามาซิพ่อกำนันอยู่บนบ้านนะ เข้าบ้านก่อนหรือว่าจะขึ้นไปหาเดี๋ยวให้ไอ้เบี้ยวมันไป แจ้งให้รู้ก่อนดีกว่า จ่ามาครับมานั่งกินสักหน่อย พร้อมรินเหล้ายื่นส่งให้ จ่าเมื่อรับแก้วเหล้าก็ยกดื่มพรวดเดียวหมด แล้วเมื่อคืนนี้พวกมึงไปทำอะไรมาหรือเปล่าล่ะ???...... เสียงจ่าตำรวจถาม ไม่ได้ไปไหนนี่จ่า พวกเรานั่งกินเหล้ากันพึ่งจะฟื้นนี่แหละ มีอะไรหรือจ่า... ไอ้สนถามด้วยความสงสัย???... ก็แล้วไป..... แปลกๆว๊ะ??..... เสียงจ่ารำพึงเบาๆ ข้าเองก็รู้เหมือนกันว่า ไอ้อาจารย์ดำมันพวกเดียวกับเรา ไอ้ห่าเอ้ย!!!!.....มันเสือกมาตายเมื่อคืนนี้ การตาย ของมันก็แปลก บาดแผลหรือก็ไม่มี ดันแขนขาหัก คอหักเสียด้วย กูจะมาบอกพร้อมกับเรื่องของทางการด้วย เสียงจ่าตำรวจเอ่ยขึ้น....พร้อมรับแก้วเหล้าที่ไอ้สนรินต่อส่งมาให้อีก ทั้งหมดอ้าปากค้าง ร้องเสียงหลงพร้อมๆกันว่า อะไรๆๆๆอาจารย์ดำตายแล้วหรือจ่า???... เออซิว๊ะ....นี่ตำรวจกำลังพิสูจน์หลักฐานอยู่เลยล่ะ แต่กูต้องมาก่อนด้วยมีเรื่องทางการมาแจ้งกำนันด้วย จ่าตอบ สักพักใหญ่ไอ้เบี้ยวก็ก้าวลงบันไดมา แล้วเชิญจ่าทันที กำนันให้ท่านจ่าขึ้นไปจ๊ะ กำลังรอคอยอยู่เชิญจ่าได้เลยจ้า ไอ้เบี้ยวกล่าวเสร็จ พลางเดินไปนั่งยังแคร่ แหม๋ๆๆๆหากไม่มีงานมากูก็จะขอร่วมวงสนุกกับพวกมึงสักหน่อย ไว้วันหน้าก็แล้วกันนะโว้ยพลางหลิ่วตาไปทางอีพลอย กับ อีลัดดา ทำท่ากรุ้มกริ่ม.....แล้วรีบเดินขึ้นบันไดไป หากำนัน เพื่อนำเอกสารทางราชการมาส่งให้กำนันพร้อมบอกข่าวการตายของอาจารย์ดำด้วย..... ไอ้ห่ามีเมียแล้วยังเสือกเจ้าชู้ นี่แหละน๊า กูถึงไม่ยอมมีผัวก็ด้วยเหตุนี้แหละ มันกวนหัวใจไม่เหมือนทำตัวเป็นโสด ทั้งสองสาวกล่าวลอยๆ ใช่แล้วว๊ะ.....ไอ้สนเสริมสู้มาสนุกกับพวกกูดีกว่า เออๆๆๆถามจริงๆว๊ะมึงกินยาป้องกันไว้หรือเปล่า เสือกท้องไส้ ขึ้นมาจะไปรู้หรือว่าลูกของใครว๊ะ ไอ้สนถามด้วยความสงสัย???... เรื่องนี้ไม่ต้องห่วงกูไปในเมืองมาซื้อมาเต็มเพียบเลยล่ะ อีกอย่างกูก็ไม่อยากมีลูกกับพวกมึงหรอกไม่เห็นมีอะไร นอกจากกินๆๆๆแดกๆๆๆแล้วก็นอน จะมีงานทำบ้างก็บางครั้งเท่านั้น อยู่ไปกับมึงกูก็อดตายซิว๊ะ ไหนๆต้องเลี้ยงลูก กูเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นลูกของใครว๊ะ ไอ้สน???.... อีกลัดดาตอบ ไอ้กูนะพอทนได้คนแรกว๊ะ เพราะพวกเราทั้งนั้นช่างหัวมัน หากเป็นจริงกูรับเองก็ได้ส่งไปให้พ่อกูซึ่งเป็นผู้ใหญ่ บ้านกับแม่กูเลี้ยงก็เท่านั้นเองแหละว๊ะ แต่ทว่ามึงต้องเลิกแบบนี้ให้หมดนะโว้ย!!!!!!...... มึงจำคำไว้นะโว้ยไอ้สน อีพลอยกับอีลัดดากล่าว พร้อมหัวร่อลั่น ไม่แน่นาพวกกูอาจจะพลาดลืมกินยาไปก็ได้ นา คราวนี้ไอ้สนและไอ้เบี้ยวเงียบเสียงทันที แต่หันไปบอกสาวๆว่า ไอ้สนนั่นแหละดี พ่อแม่มันมีฐานะ ส่วนกูเองชาวบ้านธรรมดาพ่อแม่หรือก็ยากจนดีนะที่พ่อกำนันให้ โฉนดไว้จึงไม่เหมือนชาวบ้านอื่นๆ เหมาะสมดีแล้ว ไอ้เหี้ยเบี้ยว มึงโยนมาให้กู กูกับมึงก็มีสัมพันธ์กับอีพลอยอีลัดดาและคนอื่นๆเหมือนกันแหละว้า เสือกโยนให้กู คนเดียว ไอ้สนตอบเพื่อน ก็จริงนี่นา มึงไม่เชื่อลองถามพวกมันดูก็ได้ ถ้าเลือกจะให้มันเลือกใคร พูดจบก็หัวร่อลั่น ถ้าให้พวกกูเลือก ก็เลือกไอ้สนทั้งหมดแหละโว้ยไม่ต้องเถียงกัน ส่วนไอ้แม้นยกเว้นไม่มีปัญญาหรอกนอกจากหากกู เป็นจริงมึงอย่าหึงหวงก็แล้วกัน แล้วพวกหล่อนก็หัวร่อ รวมทั้งอีชบาด้วยซึ่งลงมาร่วมฟังได้ยินพอดี ก็ใช่ของมึงแหละว๊ะ......พ่อกำนันก็ไม่ยอมเห็นร่ำๆว่าจะหาเมียให้ไอ้แม้นอยู่ กูแอบไปได้ยินมาว๊ะ ไอ้เบี้ยวเอ่ยขึ้น ใครว๊ะ????.....ทั้งหมดร้องถามโดยพร้อมเพรียงกันทันที................. * แก้วประเสริฐ. *
แก้วประเสริฐ 15 พ.ย. 2553 19:00 น. - ID 11344 
922
1
0
15 พฤศจิกายน 2553 23:53 น. - comment id 120005
สวัสดีค่ะครู อาจารย์ดำตายเสียได้ก็ดีนะคะ อ่านแล้วขำสำนวนที่ว่า กินๆๆๆๆๆแดกๆๆๆๆแล้วก็นอน ครูช่างไปสรรหามานะคะ
16 พฤศจิกายน 2553 12:48 น. - comment id 120008
คุณ อนงค์นาง ศิษย์เราครูเองจะเร่งๆให้จบเร็วๆจ้า หาก ยังอยู่ก็ต้องยืดเยื้ออีกนาน เรื่องการเขียนนั้้น มันเกิดขึ้นเองแหละจ้า หากเราฝึกฝนไว้สิ่ง ต่างๆมันจะผุดขึ้นมาให้เราเลือกใช้จ้า รักศิษย์เราเสมอจ้า
แก้วประเสริฐ.
3 มกราคม 2554 14:16 น. - comment id 121049
17 มกราคม 2554 09:33 น. - comment id 121468
ยอดเยื่ยม ตื่นเต้น
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ