อทิสมานกาย ๗๓

กิ่งโศก

ด้วยครูแก้ว ประเสริฐ  ไม่สะดวกในบางเรื่องผมเลยอาสานำงานครู แก้ว เพื่อลงเรื่อง  อทิสมานกาย  ต่อโดยนำมาจากครูแก้ว ซึ่งอาจช้าเร็ว ขึ้นอยู่กับครูแก้วนะครับ ใครสนใจติดตามแต่แรก เรียนเชิญนะครับ

ค่ำคืนข้างขึ้นเพ็ญ ๑๓ ค่ำ    ท้องฟ้าสว่างนวลด้วยแสงจันทร์
สาดส่องสว่างจ้า       บริเวณเทือกเขาตะเกียบ อันเป็นแนวเขาเชื่อมต่อ
กับขุนเขาทางด้านพม่าและลาวนั้น  ล้วนอุดมไปด้วยไม้นานาพันธุ์
ซึ่งเป็นเทือกเขาที่สูงเคียงคู่กับเขาก้อนเมฆ ยอดสูงติดๆกันมองแต่ไกล
คล้ายก้านไม้ตะหง่านเคียงคู่อยู่ในแวดล้อมของขุนเขาอีกมากมาย
ยามแลเห็นในที่ไกลๆ ที่สูงที่สุดในแนวขุนเขาแถบนั้น
         คล้ายเป็นตะเกียบคู่หนึ่ง จึงถูกชาวบ้านเรียกกันว่า เขาตะเกียบ
ที่สูงเสียบฟ้าอยู่  ตอนนี้กระทบกับแสงจันทร์แลดูขาวโพลนไปทั่ว
   ในบริเวณใต้เทือกเขามีถ้ำเล็กๆบ้างใหญ่บ้างสลับซับซ้อนกัน
ไปๆมาๆ  หลายๆถ้ำ   แต่ละปากถ้ำนั้นกว้างใหญ่บ้างเล็กบ้าง 
    มีถ้ำหนึ่งค่อนข้างใหญ่ภายในกว้างขวางใช้เป็นที่เก็บของอาศัยอยู่ได้
ซึ่งอยู่ทางทิศเหนือของขุนเขาเทียบลดหลั่นกันไปเป็นทางกว้างวกวนไป
มารายล้อมเทือกเขาใหญ่อีกทีหนึ่ง  ปากถ้ำนั้นมีชายฉกรรจ์จำนวนหนึ่งคอย
ดูแลรักษาเฝ้าทางเข้าออกไว้  ภายในเป็นที่ใช้เก็บของยาเสพย์ติดมากมาย
ซุกซ่อนไว้ในการหลบหนีซ่อนไว้ของเสี่ยเม้ง โดยหัวหน้ามันชื่อมุ้ยส่งมา
          ทุกๆคนล้วนแล้วแต่ถือปืนทันสมัยเฝ้าดูแลอย่าเข้มงวดกวดขัน
เปลี่ยวสงัด  ต่างนั่งเฝ้ายังปากถ้ำปืนนั้นวางบนหน้านั่งคอยเฝ้าระวังดูแลอยู่
     บนปากถ้ำนั้นสามารถมอง  ไปรอบๆบริเวณได้อย่างชัดเจนนัก
ด้วยเป็นที่สูง     มีต้นไม้สูงใหญ่และเล็กๆสลับไปๆมาๆอยู่ 
 บ้างอยู่บนคาไม้มีดอกกล้วยไม้ ต้นเฟรินที่กลางวันพวกมันมองเห็นอยู่นั้น
ออกดอกสะพรั่ง ส่งกลิ่นหอมลอยไปตามลมไปไกลๆ มีธารน้ำไหลจากเขาน้ำใสนัก
    มองดูแลเป็นทมึนตะคุ่มๆ ยามลมพัดไหวโอนไปๆมาน่าสะพรึ่งในยามค่ำคืน
เดือนมืดมิดน่ากลัวคลับคล้ายอสูรกายเรียงรายไปรอบๆบริเวณหน้าถ้ำ
   แสงจันทร์ทอดสว่างไสวบริเวณที่เป็นลานกว้างไม่มากนักนอกนั้นล้วนต้นไม้
 
        จนบรรดาสมุนที่เฝ้าดูต่างมิกล้าหันไปมองนอกจากนั่งคุยกันอยู่ต่างก็หยุดคุย
 สลับไปมาบ้างก็นั่งตบยุงที่มาตอมกินเลือด แต่มียากันยุงถูกจัดวางไว้ใกล้ๆตัวไว้
     ด้วยการเฝ้านี้ไม่มีอะไรแต่ก็ต้องห่วงกังวลมากนัก   ถึงแม้จะมีการสลับเปลี่ยนก็ตาม
 และมีอาหารการกินเพียบพร้อมทั้งเหล้ายาปลาปิ้งต่างๆกันก็ตามทีด้วยเงินนี้ดี 
 พวกมันคิดว่าไม่มีอันใดน่าเสี่ยงภัยมากนัก  ซ้ำยังสุขสบายอีกไม่ต้องเหน็ดเหนื่อย  
กว่าการที่จะไปนำของนี้มาเสียอีก  ด้านทางเดินก็อุดมไปด้วยทากปลิงคอยป้องกัน
ไว้ให้ด้วยอีกทางหนึ่ง ทำให้ทุกๆคนที่มาเฝ้านั้นต่างสบายใจไม่คำนึงใดวิตกแต่อย่างใด
       ครั้นเมื่อพระจันทร์หลบเข้ายังก้อนเมฆ  ความมืดก็เข้ามาแทนที  เสียงสัตว์กลางคืน
ที่ส่งเสียงระงมไปทั่วนั้น  บัดนี้ต่างเงียบไม่ส่งเสียงร้องเหมือนจะแจ้งเหตุขึ้นบางอย่าง
   ทันใดก็เกิดลมกรรโชกมาอย่างรุนขึ้นอย่างกระทันหัน  ต้นไม้ต่างเอนลู่แกว่งไกวไปมา
ด้วยไม่มีทีท่าว่าจะเกิดลมขึ้น ถึงจะมีก็แค่เพียงสายลมแผ่วเบาๆมาต้องกายเท่านั้น 
  เพราะอยู่ในช่วงเป็นฤดูหนาวย่างเข้ามาเนิ่นนานแล้ว  ผสมผสานกับอากาศเย็นของเขา
  บรรดาชายที่เฝ้าต่างหันหน้ามองกันไปๆมาๆ   ในสิ่งที่เกิดขึ้นยามที่ทุกคนได้ยิน
     เสียงร้องกรี๊ดๆดังแว่วเข้ามา และใกล้เข้ามาเรื่อยๆ  เป็นสำเนียงที่ออกจะโหยหวน 
บรรดาต้นไม้ต่างพากันสะบัดก้านกิ่งไปมาแทบจะหัก บ้างก็เอนไหวลู่ไปๆมาๆ
บรรดาต้นไม้กิ่งก้านสั่นไปทั่วแกว่งไกวจนดูเหมือนจะหักเสียให้ได้ 
เสียงร้องอย่างโหยหวนดังไปทั่วทิศทางรอบๆทางของหน้าถ้ำที่พวกมันเฝ้าดูแลอยู่ 
      พวกเหล่าชายฉกรรจ์ในถ้ำต่างออกมาสมทบกับพวกที่เฝ้าหน้าถ้ำอยู่ เมื่อได้ยินเสียง
แล้วหันไปมอง ไปยังบริเวณลานกว้างข้างหน้า  ก็พากันตลึงพรึงเพริศไปตามๆกัน
ด้วยเสียงที่ดังแว่วสลับไปมา พยายามค้นหายังต้นเสียงก็ไม่พบอะไรเลยนอกจากความมืด
  แต่เสียงนั้นก็ยังร้องคร่ำครวญโหยหวนสลับกันไปๆมาๆอยู่ ไม่ยอมขาดหายไป 
แล้วทุกๆคนก็ต้องตลึงพรึงเพริศเมื่อแลเห็นเหล่าต้นไม้ที่มันคล้ายๆจะใกล้เข้ามา
ทุกๆคนเห็นสิ่งที่ยืนเป็นเหล่าต้นนั้น ที่ต่างพากันเคลื่อนไหวเองได้อย่างแปลกใจนัก
ค่อยๆเข้ามาพวกมันทางปากถ้ำเขาที่มันอยู่ ร่างค่อยๆคืบเข้ามาอย่างเชื่องช้าที่ละน้อยๆ
 
      เสียงร้องเหมือนคนแก่มากๆและเสียงเด็กๆผู้หญิงและชายสลับไปมา พร้อมกับ
ต้นไม้มีบางต้นกลับสูงยึดขึ้นไปในอากาศอีกด้วย   เมื่อก่อนมันเห็นแค่ธรรมดาเท่านั้น
บัดนี้ต้นไม้ที่แกว่งไกวนั้นกลับพลันสูงขึ้นชะลูดเองได้อย่างน่าแปลกใจนัก
   เสียงนั้นล้วนแล้วแต่ดังมาจากต้นไม้เหล่านี้ทั้งเล็กๆใหญ่  ฉับพลันต้นไม้เหล่านี้ที่
กำลังเคลื่อนเข้ามาก็แปรสภาพเปลี่ยนไปคล้ายๆรูปร่างของคนทั้งสูงใหญ่ เตี้ย เล็ก
สลับกันไปมา ปากร้องอย่างโหยหวน  กรี๊ดๆๆๆเฮ่อะๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ หวี๊ดๆๆๆ
สายลมที่พัดอย่างรุนแรง ล้วนแล้วเป็นเสียงที่เยือกเย็นยิ่งนัก ยิ่งเสียงทำให้น่าสะพึงกลัว  
บ้างก็กระโชกโฮกฮากบ้างก็แผ่วเบา ล่องลอยมาพร้อมกับสายลม ผ่านเข้ามายังปากถ้ำ
ก้องไปทั่วบริเวณที่ยังมืดมิดอยู่  เสียงแผ่กระจายออกไปทั่วๆทิศทางเหล่านี้
   เสียงนั้นเข้ามายังกลุ่มที่คอยเฝ้าทันที   มันทุกๆคนต่างตกตลึงในสิ่งที่เกิดขึ้นกระทัน
อย่างไม่คาดฝัน  เสียงเหล่านั้นดังขึ้นแล้วต้นไม้เหล่านั้น ที่มันแลเห็นถึงการเปลี่ยนแปลง
    ที่แปรสภาพเป็นร่างคนสูงบ้าง  ผอมบ้าง  ใหญ่บ้าง ส่วนพุ่มนั้นกลายเป็นเด็กๆ
ต่างเข้ามายังบริเวณหน้าถ้ำเรียงรายไปรอบๆบริเวณนั้นเต็มไปหมด เสมือนกวักมือเรียก
 
     พวกเจ้ามาเถอะมาๆๆๆ  มาเป็นพวกข้าช่วยกันรักษาป่าบริเวณนี้ด้วยกันเถอะนะ
จะไปไหนก็สบายด้วยล่ะ  พวกข้าเห็นเจ้าแล้วก็ให้เกิดความรักใครเอ็นดูอยากจะได้
คนเก่งๆอย่างพวกเจ้ามาเป็นพวกข้าด้วยล่ะ  เสียงแผ่วยานเย็นกล่างล่องลอยมาตาม
สายลม  ทำให้บรรดาพวกที่เฝ้าหน้าปากถ้ำถึงกับตัวสั่นงันงกๆไปตามๆกัน
      ทุกๆคนต้องพากันร้องลั่นทันที   ผีๆๆๆว๊ะผีๆๆๆ  แล้วทั้งหมดก็รีบถอยหลังพา
กันวิ่งไปภายในถ้ำทันที่  ครั้นถึงที่มันใช้พักอาศัยอยู่ต่างก็รีบมุดเข้าไปยังที่นอนใคร
ที่นอนมันเอาผ้าคลุมหัวตัวสั่นกันทั้งหมดร้องส่งเสียง ฮือๆๆๆแทบทุกๆคน
     ทันใดร่างชายสี่ห้าคนก็ถลันเข้ามาในถ้ำพร้อมด้วยอุปกรณ์บางอย่าง หายเข้าไปยัง
หลีบถ้ำที่ใช้เก็บบรรดายาเสพย์ติด   แล้วจัดการวางระเบิดไว้  แล้วลากหีบบรรจุพวก
ของผิดกฏหมาย ให้ห่างไปจากที่เดิมไปยังอีกหลีบของถ้ำอีกที่หลังทันที  
      ครั้นทำเรียบร้อยแล้วก็ออกมายังปากถ้ำ ซึ่งมีชายยืนเฝ้าดูพวกที่ต่างนอนคลุมโปง
อยู่  เมื่อชายที่ทำงานทั้งสี่คนทำงานเรียบร้อยแล้วมากระซิบบอก ร่างนั้นก็ค่อยๆเดินออก
จากถ้ำหายลับไปทันที
    เหตุการณ์ทั้งหมดก็กลับคืนสู่ปกติ เสียงร้องทั้งหลายก็เงียบหายไป  สัตว์หากิน
กลางคืนก็เริ่มส่งเสียงระงม  ท้องฟ้าพระจันทร์ก็เริ่มออกจากกลุ่มเมฆส่งแสงนวล
กระจายไปยังหมู่ไม้ เสมือนไม่มีอะไรจะเกิดขึ้น แต่พวกที่เฝ้าถ้ำอยู่ก็ยังคลุมโปง
ต่างส่งเสียงสวดมนต์กันให้ระงมไปทั่ว
 
       ส่วนทางด้านขุนเขาภูกลอย ทางทิศตะวันตก   ขุนเขานางนอนทางทิศใต้ 
และขุนเขาเทียมเมฆทางทิศตะวันออก นั้นก็ประสบเหตุการณ์เช่นเดียวกันในระยะ
เวลาไล่เลี่ยกัน จะแตกต่างกันก็ด้วยสถานที่ต่างๆกันเท่านั้น ที่ทุกๆคนประสบพบ
       ครั้นเวลารุ่งสางของวันใหม่พวกที่เฝ้าต่างตื่นขึ้นมามันหลับใหลไปเมื่อไหร่
ไม่รู้  ทุกๆคนต่างล้วนรีบออกมา มองยังเบื้องหน้าถ้ำทันที  ก็เห็นสภาพสิ่งแวดล้อม
เหมือนเดิมไม่มีอะไรผิดปกติสักนิดเดียว   ต่างพากันซักถามกันถึงเรื่องเมื่อคืนนี้
ทุกๆคนก็บอกว่าเห็นได้ยินเสียงเหมือนกันหมด  ดีที่ได้เข้ามาคลุมโปงและสวดมนต์
ทำให้หลับไปโดยไม่รู้สึกตัว   หัวหน้ามันก็นำลูกน้องบางคนไปตรวจของก็พบว่า
ยังอยู่ครบปกติ   ก็เดินออกมาบอกเพื่อนๆมันให้รู้ว่าของนั้นยังอยู่ครบถ้วน
 
*  แก้วประเสริฐ.  *
 
(แม้นจะไม่ได้เข้ามาแต่ยังคิดถึงทุกๆคนที่คอยติดตามเรื่องนี้จึงฝากคนมาส่งให้
จะน้อยกว่าเดิมก็ด้วยส่งทางเมล์นั้นไม่สามารถทำได้มากนะ รักทุกๆคนเสมอ)