อทิสมานกาย ๙๔

แก้วประเสริฐ

              อทิสมานกาย ๙๔
   พอดีดวงจันทร์ส่องไสวกระจ่างทอแสงไปทั่วบริเวณลานกว้างทำ
ให้แลเห็นสภาพที่มีการประชุมกันและประกอบกับไฟฟ้าดวงเล็กที่
ปักเรียงรายไปรอบๆบริเวณ แสงสว่างจึงเพิ่มทำให้แลเห็นหน้าแต่ละ
คนได้อย่างแทบจะเรียกว่าชัดเจนมากพอประมาณ
   ชายหนุ่มมองไปรอบๆนั่งเคียงข้างกับนางอัปสรทั้งสองถัดไปก็เป็น
ร่างของสารวัตรและผู้กอง ต่อไปด้วยบรรดาครูฝึกที่ประจำยังตำบล
ต่างๆและบรรดาหุ่นทั้งหลายด้านตรงข้ามกับสารวัตรก็เป็นร่างของ
ชวนเปล่งและพรรคพวกถัดไปก็เป็นร่างของแสงสีแสงชัย
   เมื่อเห็นครบเรียบร้อยแล้ว ทุกๆคนต่างจ้องและรอคำกล่าวของเขา
จึงเล่าเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นให้บรรดาคนทั้งหลายฟัง
   “ก่อนอื่นผมต้องขอแสดงความยินดีกับสารวัตรและผู้กองก่อนนะ
ครับ  ว่าท่านทั้งสามและบรรดาตำรวจพวกเราได้เลื่อนตำแหน่งสูง
ขึ้นแล้ว ตามที่ท่านเอ่ย  ในการที่ผมได้ไปพบมาและคำสั่งนั้นได้สั่ง
ลงมาแล้วยังท่านรองอภิวัฒน์ที่รักษาการณ์ผมชั่วคราว ต่อไปผม
จะต้องไปปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าวแล้ว”
   เมื่อชายหนุ่มเอ่ยขึ้นดังนี้  ก็ทำให้บรรดาสารวัตรและผุ้กองเกิด
ความสงสัยจึงเอ่ยขึ้นว่า
   “จะเป็นไปได้หรือครับหัวหน้า ในเมื่อคำสั่งแต่งนี้ผมพึ่งได้รับมา
ไม่นานนี้แหละครับ”
   สารวัตรชัชวาลย์ถามด้วยความสงสัย  และผู้กองก็ต่างหันมามอง
หน้ากัน  ด้วยยังไม่ถึงฤดูกาลย้ายแต่งตั้งที่คงจะมาถึงอีกในไม่ช้านี้
   “ได้ซิสารวัตรด้วยเป็นกรณีพิเศษเพราะจะมีการโยกย้าย สารวัตร
เกิดขึ้นอีกระลอกก่อนจะมีเหตุการณ์ไม่ดีเกิดขึ้น  และท่านผู้
บัญชาการได้เซ็นต์แต่งตั้งมาแล้วล่ะ  ให้ขึ้นดำรงตำแหน่งแทนและ
ให้เลื่อนชั้นตำแหน่งขึ้นมาอีกนะ”
   “ใครหรือครับหัวหน้าที่จะถูกโยกย้ายอีกล่ะครับ”
   “ตอนนี้คำสั่งตกมาแล้วล่ะแต่ยังไม่เปิดเผยด้วยผมได้สั่งไว้อย่าพึ่ง
แจ้งให้ผู้ที่ถูกโยกย้ายทราบเท่านั้นเอง”
   ครั้นชายหนุ่มเอ่ยเช่นนั้นต่างก็มองหน้ากันด้วยความสงสัยยิ่งขึ้นไป
อีก  จึงเอ่ยขึ้นว่า
   “ผมเองก็มองไม่เห็นว่าจะมีใครที่จะโยกย้ายอีกเลยล่ะครับหัวหน้า
แต่เพียงแค่สงสัยเท่านั้นเอง ด้วยตำแหน่งที่ควบคุมนี้ก็มีไม่กี่คนเท่า
นั้นเองครับ”
   “ต่อไปจะมีการย้ายเข้ามาอีกนะด้วย ทางด้านนี้จะต้องมีภาระเพิ่ม
มากขึ้นกว่าเก่า  ด้วยบรรดาโรงพักต่างๆในแถบใกล้เคียงที่ทุรกันดาร
จะมาขึ้นกับพวกเรานะ  ส่วนสารวัตรชัชวาลย์อาจจะต้องทำหน้าที่
สองตำแหน่งไปก่อนจนกว่าจะถึงเดือนตุลานี้แหละถึงอาจจะได้รับ
การแต่งตั้งเป็นทางการ”
   ครั้นสารวัตรชัชวาลย์ได้ฟังยิ่งมึนงงสงสัยมากยิ่งขึ้น  นอกจากปาก
อ้าตาค้างไปเมื่อได้ยินเจ้านายที่เขารักกล่าวเช่นนั้น   ชายหนุ่มมอง
หน้าก็รู้ความในใจ  เพื่อขจัดข้อสงสัยจึงกล่าวเป็นทางการว่า
   “เนื่องจากจะมีเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงในบ้านเมืองเราเกิดขึ้นแต่
ท่านผู้บัญชาการมองเห็นว่า หากท่านพ้นจากไปตามวาระแล้วจะเกิด
เหตุการณ์ขัดแย้งกันรุนแรงจึงได้กำชับมายังฝ่ายพวกเราให้เตรียมตัว
รับมือและสอดคล้องกับสถานะการณ์บ้านเมืองไว้ก่อน  เพื่อว่าจะได้
ไม่เสียกำลังใจไป  ให้พวกเราดำเนินการในแนวทางสองทางคือทั้งใน
ที่ลับและที่แจ้งไว้  ที่ว่าสารวัตรและผู้กองจะเลื่อนตำแหน่งนั้นก็ด้วย
สารวัตรวิเชียรและสารวัตรอำนวยจะถูกโยกย้ายออกจากภูมิภาคนี้ไป
ก่อนที่จะมีการเปลี่ยนแปลงเพื่อให้พวกเราทำงานกันได้สะดวก  ที่ผม
กล่าวว่าสารวัตรต้องรักษาการณ์สองตำแหน่งนั้นคือว่า ด้วยตำแหน่ง
ของพตท.วิเชียรนั้นเป็นฝ่ายปราบปรามในขณะนี้ รอคอยตำแหน่ง
ท่านรองอยู่และทั้งสองนั้นสืบได้ว่ามีเลสนัยกับพวกพ่อค้าทำความ
เสื่อมเสียแก่วงการตำรวจเรา  เห็นแก่อมิสสินจ้างจนลืมคำว่า
ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ไป  แต่ทั้งสองก็มีเส้นทางในกรุงเทพฯอยู่ไม่แน่
ว่าอาจจะทำให้บรรดาพวกพ่อค้าทางนี้เกิดความเหิมเกริมขึ้นมาอีก
  ด้วยผมรายงานไป  ท่านพิจารณาแล้วท่านเป็นคนซื่อตรงเคร่งครัด
ยิ่งนัก  พิจารณาแล้วเห็นว่าหากคงไว้จะทำให้ผมและพวกเราทั้งหลาย
ต้องเกิดติดขัดหนทางในทางสว่างและทางมืด จึงได้เร่งรีบทำเสีย
ก่อนที่เหตุการณ์จะเกิดขึ้นในเร็วๆนี้แหละ  ดังนั้นสารวัตรชัชวาลย์จึง
ได้เลื่อนตำแหน่งสูงขึ้นและยังรักษาการท่านรองอีกตำแหน่งหนึ่ง
ด้วย  ส่วนผู้กองทั้งสองก็จะเลื่อนแทนตำแหน่งสารวัตรไป ส่วนอีก
ท่านหนึ่งนั้นได้รับอนุมัติมาให้เพิ่มอัตราเพิ่มขึ้นอีกเพื่อจะขยับขยาย
การควบคุมที่ต้องรับผิดชอบมาก ดังนั้นจึงได้เป็นสารวัตรทั้งคู่ไป
ดังนี้  ส่วนบรรดาหมวดหรือจ่านั้นก็ได้รับบำเหน็จเป็นกรณีย์พิเศษที่
ผมทำเสนอรายงานไป”
   ครั้นชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเท่านั้นสร้างความตกตลึงพรึงเพริดแก่ตำรวจ
ทั้งหมดทันที  ต่างพากันก้มลงกราบชายหนุ่ม  พวกเขาคิดว่าการ
ทำงานร่วมกับหัวหน้านี้ไม่สร้างความผิดหวังแก่พวกเขาเลย ส่วน
หัวหน้าฝึกต่างๆนั้นก็ต่างแย้มยิ้มไปตามๆกันที่จะได้รับบำเหน็จการ
เลื่อนชั้นขึ้นไปในคราวนี้พากันส่งเสียงดังพึมพรำไปหมด
   “แล้วท่านวิเชียรและท่านอำนวยยังไม่รู้ตัวอีกหรือครับหัวหน้า”
   “ผมว่าพรุ่งนี้กระมังท่านรองคงจะแจ้งให้ทราบแล้ว  และให้เบิกค่า
เดินทางได้ภายกำหนดไม่เกินสิบห้าวันครับ”
   “หากเป็นเช่นนี้ท่านทั้งสองคงจะไม่โวยวายหรือครับด้วยหวังอย่าง
มากที่จะขึ้นเป็นรองครับ”
   “ก็เป็นธรรมดาแหละสารวัตรที่ผู้เสียหายย่อมจะมีขึ้นแต่ช่างเถอะ
นะ  เรามาเข้าเรื่องของเราต่อไปดีกว่าผมบอกเพื่อให้คุณทั้งสามและ
พวกเราดีใจเท่านั้นเองแหละ”
   “ครับนาย????....แล้วพวกเราจะดำเนินการอย่างไรที่นายกล่าวว่า
จะมีการดำเนินการทั้งมืดและสว่างนะ”
   “สารวัตรและผู้กองจะต้องหยุดการดำเนินการใดๆไปตาม
สถานะการณ์ก่อนคอยส่งเสริมช่วยเหลือฝ่ายทางมืดเท่านั้น  โดยทำ
เป็นทองไม่รู้ร้อนนั่นแหละ  หากได้รับอะไรมาก็ควรร่วมกัน
ปรึกษาหารือกันอย่าทำอะไรโดยวู่วามเด็ดขาด  หากไม่ผิดตอนนี้ใน
กรุงเทพฯเกิดความวุ่นวายขึ้นแล้ว  ถึงอย่างไรผมก็ต้องรีบไปปฏิบัติ
หน้าที่ในเร็วๆวันนี้แหละ  จะปล่อยให้ท่านรองคนเดียวไม่ได้ท่านก็
อายุมากแล้วด้วย และเหลือเวลาเดือนเดียวเท่านั้นก็อยากจะให้ท่าน
ได้พักผ่อนก่อน”
   “ส่วนในทางมืดใครล่ะครับจะเป็นคนจัดการครับหัวหน้า”
   “ในทางมืดผมจะให้เจ้าเปล่งนี่แหละเป็นหัวหน้าดำเนินการ
ทั้งหมด  ส่วนพวกเราทำเป็นแค่แสร้งปฏิบัติไปตามเหตุการณ์แต่ไม่
ต้องจริงจังอะไรทั้งสิ้น ส่วนสายลับนั้นไม่ต้องบอกหากได้รับรายงาน
มาก็เพียงรับฟังไว้เท่านั้น ในทางกลับกัน สายลับฝ่ายมืดนั้นขออะไร
ก็ให้จัดการให้   ด้วยจะมีการขนย้ายสิ่งผิดกฏหมายครั้งใหญ่เกิดขึ้น
แต่การนี้จะไม่มีเป็นจำพวกแต่จะมีการผลิตในประเทศเรา โดยพวก
มันจะแยกชิ้นส่วนออกมา   แล้วมาประกอบขึ้นในเราเอง”
   บรรดาตำรวจทั้งหลายต่างมองหน้ากันไปๆมา  ดังนั้นชายหนุ่มจึง
เอ่ยขึ้นอีกว่า
   “การจะมาผลิตในระยะนี้ยังไม่ทันอยู่แต่จะอาศัยที่พวกมันซุกซ่อน
ไว้ลำเลียงออกมาก่อน  ทางด้านกำนันมั่นนั้นเจ้าเปล่งก็ได้จัดการไป
เรียบร้อยแล้วล่ะ   ส่วนที่ยังซุกซ่อนนั้นทางผมรู้แล้วว่ามันซุกซ่อนอยู่
ที่ใดบ้าง   ฉะนั้นจึงจะให้เจ้าเปล่ง และพวกรวมทั้งหัวหน้าฝึกหน่วย
ลับทางเราและทางเพื่อนน้องชวน  แต่ทว่าน้องชวนไม่ต้องออกหน้า
นะเพราะจะทำให้เป็นที่สงสัยให้บรรดาเพื่อนๆไปร่วมเท่านั้นเองการ
นี้   เจ้าเปล่งจะเป็นคนวางแผนการณ์ให้ทั้งหมด  ที่เรียกประชุมนี้เพื่อ
แจ้งให้  หัวหน้าหน่วยฝึกและหน่วยราชการลับให้มาขึ้นตรงกับเจ้า
เปล่งไปเพื่อรับแผนดำเนินการของเจ้าเปล่ง  การที่มาใช้สถานที่นี้นั้น
ด้วยเป็นที่เจ้าเปล่งได้วางแผนและวางค่ายกลต่างๆไว้คนอื่นจะเข้ามา
ไม่ได้  ใช้เป็นที่ทำงานได้เป็นอย่างดีเว้นแต่คนที่จะรู้สภาพค่ายกลนี้
เท่านั้นเอง  แต่ผมคิดว่าคงจะหายากแล้วล่ะ  อ้อๆๆทางตำบลอื่นล่ะมี
การแต่งตั้งกำนันไปแล้ว จากเหตุการณ์คราวป่าไม้นั้นทำให้บรรดา
กำนันที่ถูกแต่งตั้งใหม่ๆขยาดกันไปตามๆกัน คงจะไม่มีการร่วมมือ
กันแบบเก่าอีก ด้วยบรรดาพ่อค้ายังไม่ไว้วางใจนั่นเอง”
   “หากมีเหตุการณ์เช่นนั้นพวกผมจะทำอย่างไรกันบ้าง???...ในเมื่อ
หัวหน้าแจ้งว่าในสถานที่นี้นั้นล้วนแล้วแต่วางค่ายกลอะไรๆ???ไว้
มากมายนั้น หากจะเข้ามาสามารถเข้ามาได้อย่างไรเล่าครับนาย”
   ชายหัวหน้าฝึกคนหนึ่งถาม
   “ใช่แล้วครับ หัวหน้าฝึกตอบถูกใจพวกผม  เมื่อหัวหน้ามอบหมาย
ให้คุณเปล่งนั้นควบคุมดูแลแทน???...”
   สายลืบลับที่ประจำยังตำบลต่างๆก็เอ่ยถามขึ้นบ้าง
  
   “เรื่องนี้พวกเราไม่ต้องเป็นปัญหาหรอก  หากต้องการจะเข้ามา
สถานที่นี้แล้ว  ก็ให้มายังชายป่าแล้วตะโกนเรียกส่งรหัสเท่านั้นก็จะมี
คนออกมารับเข้าไปหาเจ้าเปล่งเองแหละ”
     ชายหนุ่มตอบ พร้อมหันหน้าไปทางเจ้าเปล่งพลางเอ่ยขึ้น
    “เจ้าเปล่งบัดนี้ทางด้านลับข้าเองพิจารณาเหตุการณ์ต่างๆด้วยความ
เหมาะสมแล้วก็มีเพียงแต่เจ้าเท่านั้น  เจ้าก็ไม่ต้องออกจากสถานที่นี้
นะหากมีอะไรไปส่งข่าวแก่ข้าและหรือนายหญิงที่ยังอยู่บ้านพ่อข้าอยู่
ก็ได้  ด้วยเจ้าแสงสีสินชัยก็ยังอยู่ที่นั่นแหละ ให้รายงานผลหรือ
ในทางเดียวกันข้าจะใช้เจ้าก็จะส่งคนมาบอกเจ้าเองแหละ”
   “ครับนายอาจารย์  ข้าก็จะวางแผนต่างๆไว้ทั้งทางหนีและเข้า
จัดการไว้เป็นขั้นตอน  แต่นายอาจารย์ยังไม่ได้บอกว่าที่เก็บของนั้น
อยู่ที่ใดและใครเป็นเจ้าของเลยครับ????.....”
   “เรื่องนี้นั้น เสี่ยเม้งมันจัดการส่งให้ลูกน้องมันไปเก็บซ่อนไว้ตาม
เขาต่างๆ  แต่ข้าได้ให้แสงสีสินชัยและพวกไปวางระเบิดไว้เรียบร้อย
แล้วล่ะ   เพียงแต่ว่าเมื่อถึงเวลาจะเข้าไปจัดการ โดยจะแจ้งให้เจ้ารู้
แหละ  อีกอย่างหนึ่งข้าคิดว่าให้ทำลายพร้อมๆกันนี้แหละ  ส่วนเจ้า
จะแบ่งกำลังกันอย่างไรก็แล้วแต่เจ้าก็แล้วกัน”
      แล้วชายหนุ่มก็หันหน้าไปทางหัวหน้าฝึกและหัวหน้าสายลับ
พลางเอ่ยว่า
   “ส่วนด้านนี้ให้คอยสอดส่องและหมั่นฝึกชาวบ้านให้เชี่ยวชาญไว้
ด้วย  อีกประการหนึ่งนั้นให้ทางเจ้าลำเลียงอาวุธต่างๆที่ซุกซ่อนไว้มา
เก็บไว้ในที่นี้เสีย  ด้วยต่อไปอาจจะไม่แน่จะมีคนของทางการซึ่ง
ไม่ใช่พวกเราจะสืบเข้ามาและพบเสียก่อน  ก็จะเดือดร้อนไปทั่วให้
รีบจัดการขนย้าย  ข้าคิดว่าให้เจ้าเปล่งส่งคนไปช่วยก็แล้วกันนะ”
   แล้วเขาก็หันหน้าไปทางเจ้าเปล่งพลางสั่งขึ้นทันทีว่า
   “ไว้พรุ่งนี้ให้เจ้าส่งเด็กๆไปยังหมู่บ้านต่างๆเพื่อขนย้ายอาวุธมาเก็บ
ไว้ทางนี้ให้ลงมือทำงานในตอนกลางคืน  ด้วยพวกเด็กเจ้าชำนาญทาง
อีกด้วยจะได้ไม่เป็นปัญหา  ส่วนหัวหน้าฝึกและหัวหน้าสายลับก็ให้
คอยส่งมอบแก่เด็กๆของเจ้าเปล่งก็แล้วกัน”
   “ครับพวกผมจะได้รีบไปจัดการให้เรียบร้อยทั้งหมด  อ้อๆๆๆอีก
อย่างหนึ่ง หากเกิดปัญหาในหมู่บ้านจะทำอย่างไร????....เล่าครับนาย
ด้วย   หากมีคนร้ายที่แฝงเข้ามาทางฝั่งโน้นขอให้นายแจ้งให้รู้ด้วย
ครับ  ทางผมจะได้จัดการตามคำสั่งนาย”
   “ถ้ายังกังวลก็ให้เก็บไว้บ้างก็ได้  แต่อย่าลืมให้หาที่เก็บไว้และหมั่น
สับเปลี่ยนที่เก็บไว้เสมอๆ แต่ครั้งละน้อยๆ ไม่ใช่ระดมทีเดียวหมด
นะก็จะเป็นที่สงสัยของคนอื่น อย่าลืมว่าทางคนอื่นจะไม่รู้ เพราะ
เหตุการณ์นี้จะไว้วางใจใครไม่ค่อยได้เสียด้วยซิ”
   “ครับนาย!!!!.....ผมเองจะแบ่งไว้ส่วนหนึ่งเพียงแค่พอใช้เท่า
นั้นเอง  แต่ส่วนใหญ่จะส่งมาทางนี้หมดครับ”
   “ดีแล้วล่ะ  ที่มาบอกก็คงจะมีเพียงเท่านี้แหละด้วยจะได้ไม่เป็นที่
กังขาระแวงกันและกัน  ส่วนข้าก็จะไปทำงานด้านในเมืองคงจะไม่
ค่อยมีเวลามาทางนี้บ่อยนัก อีกอย่างหนึ่งถึงแม้จะมาพักยังบ้านก็
ตามแต่ก็ไม่อาจจะแสดงตัวได้  จะมาก็เพียงหมดเวลาทำงานเท่า
นั้นเอง  สารวัตรและผู้กองและตำรวจทั้งหมดให้ปิดเรื่องนี้เป็น
ความลับไว้ด้วยนะ  อย่าให้ทางโรงพักรู้เรื่องเสียล่ะด้วยทางนั้นให้
เพียงรู้เขาแต่อย่าให้เขารู้เราเป็นอันขาด”
      “ครับทุกๆคนรับปากแล้วนาย ยังมีอะไรที่จะบอกอีกหรือเปล่า
ล่ะครับ”
     “เห็นจะมีเพียงเท่านี้แหละ ขอให้ทุกๆคนหาความสนุกสนานและ
กินกันอย่างตามสบายนะ  ให้ทุกๆคนปิดปากเงียบแม้แต่ครอบครัวก็
อย่าให้รู้เป็นอันขาดด้วยล่ะ”
     “ครับๆนายรับรองว่าจะไม่ให้นายผิดหวังเรื่องนี้เป็นอันขาด”
      “ถ้าอย่างนั้นพวกเราเชิญตามสบายนะเดี๋ยวข้าก็จะรีบกลับก่อน
ล่ะเพราะมีเรื่องต้องทำอีก  ไม่ต้องไปส่งพวกข้าหรอกคืนนี้หา
ความสุขที่พวกเจ้ายากจะหาได้อีกแล้วล่ะ  เปล่งก็เหมือนกันต้อนรับ
พวกเราให้ดีๆด้วยนะ  สาวๆทั้งหลายด้วยล่ะปรนนิบัติพวกเราให้ดีๆ
หน่อยนะ”
   “เจ้าค่ะอาจารย์  พวกเราจะต้อนรับขับสู้ให้ดีที่สุดเจ้าค่ะ”
   พวกนางพรายทั้งหลายเอ่ยพร้อมๆกัน  แล้วชายหนุ่มก็ลุกขึ้นพร้อม
แม่นางอัปสารออกเดินทางกลับไปทันที แล้วก็ห้ามเจ้าแสงสีสินชัยที่
จะลุกตามเขาไป กล่าวว่า
   “เจ้าแสงสีสินชัยก็ไม่ต้องตามข้าไปหรอกหาความสนุกและสนิท
สนมกับหัวหน้าฝึกและสายลับด้วยก็แล้วกันนะ”
   “ครับอาจารย์ หากอาจารย์กล่าวเช่นนี้”
   เจ้าแสงสีสินชัยก็หันไปทางเจ้าพ่วงเจ้าเริ่มพลางหยอกล้อด้วยเจ้า
พ่วงและเจ้าเริ่มอยู่กับเจ้าเปล่ง รอบล้อมด้วยบรรดาหญิงชายทั้งหลาย
ส่วนบรรดาเพื่อนเจ้าชวนและชวนก็ต่างคุยกับพวกหัวหน้าฝึกและ
หัวหน้าสายลับอย่างสนิทสนม ทั้งหมดล้วนมีบรรดาหญิงสาวนั่งคอย
ป้อนข้าวป้อนน้ำให้  สาวๆทั้งหมดล้วนแต่สวยงามกันทั้งสิ้นร่างมี
กลิ่นหอมเย้ายวน แต่บรรดาทั้งหมดเกรงใจเจ้าเปล่งหัวหน้าซึ่งได้รับ
การแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้า  ซึ่งเจ้าเปล่งและชวนหาสนใจบรรดาสาวๆ
ไม่ต่าง   พากันมานั่งคุยกันที่แคร่หน้าบ้านทางเข้าปากถ้ำ ซึ่งเขานี้มีถ้ำ
อีกมากมายและสลับซับซ้อนมากเจ้าเปล่งบอกแก่ชวน บางครั้งก็หัน
หน้าไปมองพวกๆที่กำลังสนุกสนานเฮฮา แต่ในงานนี้หาได้มีของมึน
เมาอยู่ด้วยเลย แต่พวกทั้งหมดเมาความสวยงามของสาวๆตลอดจน
กลิ่นหอมต่างๆเท่านั้น  จวบจนเวลาล่วงเลยเข้ามากแล้วต่างก็จะขอตัว
กลับบ้านกัน แต่เจ้าเปล่งห้ามไว้ว่าดึกแล้วไม่สมควรจะกลับขอให้
พักผ่อนที่นี้ก่อนรุ่งเช้าค่อยออกเดินทางกันไป ยกเว้นเจ้าชวนที่ไม่
ยินยอมและขอออกเดินทางไปคนเดียวส่วนพรรคพวกนั้นจะติดตาม
กลับเจ้าชวนก็ห้ามไว้ด้วยเห็นว่าพวกมันต่างกำลังหลงใหลสาวๆอยู่
เจ้าเปล่งเองก็เดินออกมาส่งถึงปากทาง จนกระทั้งเจ้าชวนขับรถ
กะบะออกเดินทางกลับไป  เจ้าเปล่งจึงเดินกลับเข้าบ้านทันที..........
              แก้วประเสริฐ.