ตรึงกางเขน...

คีตากะ

     วันนี้และในวันเดียวกันนี้ของแต่ละปี มนุษย์สะดุ้งตื่นขึ้นจากการหลับใหลอย่างสนิทมายืนอยู่ต่อหน้าภูตแห่งกาลเวลา พลางใช้ดวงตาอันปริ่มไปด้วยอัสสุชลแลไปยังภูเขาคาลวารีเพื่อมองดูพระเยซูแห่งนาซารีนถูกตรึงบนไม้กางเขน แต่เมื่อทิวาวารผ่านไปและยามสนธยามาถึง มนุษย์ก็กลับมาคุกเข่าอยู่เบื้องหน้ารูปเจว็ดซึ่งสถิตอยู่บนยอดเนินทุกแห่ง ทุ่งหญ้าทุกท้องทุ่งและนาข้าวสาลีทุกผืนนา

วันนี้ดวงวิญญาณของชาวคริสต์ได้ขี่ปีกแห่งความทรงจำโบยบินไปสู่นครเยรูซาเล็ม ณ ที่นั้นพวกเขายืนอออยู่เป็นกลุ่มทุบตีทรวงอกของตนเองและจ้องดูท่านผู้สวมมงกุฎหนาม กางแขนอยู่ต่อหน้าสวรรค์และแลจากเบื้องหลังผ้าคลุมแห่งมรณะเข้าไปสู่ส่วนลึกของชีวิต...

แต่เมื่อม่านราตรีถูกโรยลงเหนือเวทีแห่งทิวาและละครบทสั้นๆ จบลงแล้ว ชาวคริสต์ก็กลับกันไปเป็นกลุ่มและทอดกายลงในเงาแห่งความหลงลืมระหว่างผ้านวมแห่งความโง่เขลาเบาปัญญากับความเกียจคร้าน

ในวันนี้ของทุกปี นักปรัชญาจะละจากถ้ำมืด นักคิดละจากห้องหับอันเย็นเยือก และกวีละจากซุ้มไม้ในจินตนาการทุกคนมายืนอยู่อย่างนอบน้อมบนภูเขาอันเงียบสงบนั้น สดับฟังเสียงชายหนุ่มผู้หนึ่งกล่าวถึงผู้พิฆาตตัวเขาว่า "โอ้พระบิดา โปรดอภัยโทษให้แก่พวกเขาด้วยเถิด เพราะพวกเขาหารู้ไม่ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่"

แต่ในขณะที่ความเงียบอันดำมืดทำให้เสียงของแสงสว่างแหบแห้งไป นักปรัชญา นักคิดและกวีก็กลับไปสู่ช่องแคบของตนและห่อหุ้มดวงวิญญาณของพวกเขาด้วยแผ่นหนังแห้งอันไร้ความหมาย

วันนี้เหล่าสตรีผู้วุ่นวายอยู่กับความโอ่โถงของชีวิตจะเคลื่อนย้ายตัวเองจากฟูกมามองดูหญิงผู้โศกเศร้ายืนระทวยอยู่เบื้องหน้าไม้กางเขนเหมือนดังต้นไม้อ่อนอยู่เบื้องหน้าพายุพิโรธและเมื่อพวกเขาเข้าไปใกล้นางก็จะได้ยินเสียงคร่ำครวญอันลึกล้ำและความเศร้าอันปวดร้าว

วันนี้หญิงสาวชายหนุ่มผู้วิ่งแข่งกับกระแสอารยธรรมสมัยใหม่จะหยุดอยู่ชั่วขณะ และมองย้อนหลังไปดูสาวเจ้าแมกดาลีนเอาน้ำตาล้างรอยเลือดออกจากเท้าของชายบริสุทธิ์ผู้หนึ่งซึ่งติดค้างอยู่ระหว่างสวรรค์กับพิภพ และเมื่อดวงตาตื้นๆ ของพวกเขาเบื่อหน่ายภาพนั้นแล้วเขาก็จะจากไป และในมิช้าก็จะสำรวลร่าอย่างครื้นเครง

ในวันนี้ของแต่ละปี มนุษย์ชาติจะตื่นขึ้นพร้อมกับการตื่นของฤดูระบัดใบ มายืนร่ำไห้อยู่เบื้องล่างนาซารีนผู้ทนทุกข์ทรมาน แล้วมนุษย์ชาติก็จะหลับตาลงและปล่อยตัวให้ตกอยู่ในความหลับสนิทต่อไป แต่ฤดูใบไม้ผลิยังคงตื่นอยู่ แย้มยิ้มและก้าวไปข้างหน้าจนกระทั่งละลายหายไปในคิมหันตฤดูอันตกแต่งด้วยภูษาสีทองหอมละมุน มนุษย์คือนางร้องไห้ผู้สำราญกับการคร่ำครวญถึงความทรงจำและวีรบุรุษแห่งนานายุคสมัย หากมนุษย์มีความเข้าใจก็จักรู้สึกปีติอยู่เหนือความรุ่งโรจน์ของตน มนุษย์นั้นเป็นเสมือนเด็กน้อยที่ยืนดูสัตว์ที่ได้รับบาดเจ็บอยู่อย่างสำราญใจ มนุษย์สรวลเสอยู่เบื้องหน้ากระแสน้ำอันเชี่ยวกรากซึ่งพัดพาเอากิ่งไม้แห้งไปสู่ความลืมเลือนและพัดกวาดสรรพสิ่งที่มิได้ผูกติดอยู่ออกไปด้วยกำลังแรงอันเด็ดเดี่ยว

มนุษย์มองดูท่านเยซูแห่งนาซารีนเหมือนดังผู้ที่ถือกำเนิดมาอย่างน่าเวทนา ผู้ทนทุกข์และยอมอัปยศอดสูอยู่กับผู้อ่อนแอทั้งมวล ท่านได้รับความสมเพชเพราะมนุษย์เชื่อว่าท่านถูกตรึงกางเขนอย่างเจ็บปวด มนุษย์มอบให้แด่ท่านได้ก็เพียงการร้องไห้คร่ำครวญโทมนัส มนุษย์บูชาความอ่อนแอในตัวผู้กู้ชีพนี้มานานหลายศตวรรษแล้ว

แต่ทว่านาซารีนมิได้อ่อนแอเลย ท่านเคยเข้มแข็งและจักเข้มแข็งอยู่ตลอดกาล! แต่ผู้คนก็มิยอมสนใจต่อความหมายที่แท้จริงแห่งความเข้มแข็งเลย

เยซูมิเคยมีชีวิตอยู่ด้วยความกลัวหรือสิ้นชีพไปอย่างทุกข์ทรมานหรือพร่ำบ่น ท่านทรงอยู่อย่างผู้นำ ถูกตรึงกางเขนในฐานะผู้ต่อสู้ สิ้นชีพไปด้วยความกล้าหาญซึ่งทำให้ผู้พิฆาตและผู้ทรมานท่านต้องตื่นตระหนก

เยซูมิใช่นกปีกหัก ท่านคือพายุอันพิโรธซึ่งจะพัดปีกอันคดทั้งผองให้พินาศหักสะบั้นลง มิเคยกลัวเกรงผู้เข่นฆ่าหรือปรปักษ์ของท่านเลย มิได้ทุกข์ทรมาน ณ เบื้องหน้าผู้พิฆาตฆ่าท่าน เป็นอิสระกล้าหาญและชาญชัย ท่านท้าทายบรรดาผู้มีอำนาจและผู้กดขี่ข่มเหง ท่านแลเห็นตุ่มหนองซึ่งแพร่เชื้อและรีบกำจัดมันเสียก่อน ท่านได้ทำให้ความชั่วร้ายกลายเป็นเบื้อใบ้ บดขยี้ความเท็จและอุดจมูกความทรยศ

เยซูมิได้มาจากใจกลางวงรัศมีเพื่อทำลายบ้านเรือนและสร้างวัดวาอารามหรือวิหารขึ้นเหนือซากบ้านเรือน มิได้ชักชวนให้ชายที่แข็งแรงมาเป็นพระหรือนักบวช แต่ท่านมาเพื่อส่งเจตนาใหม่ลงมาในโลกนี้ด้วยอำนาจที่จะพังทลายรากฐานของวัดวาอารามใดๆ ที่สร้างอยู่บนกองกระดูกและหัวกะโหลกของมนุษย์ ท่านมาเพื่อทำลายราชวังอันสง่างามซึ่งสร้างอยู่บนหลุมศพของผู้อ่อนแอและเพื่อบดขยี้รูปเจว็ดที่ตั้งอยู่บนร่างของคนยากจน เยซูมิได้ถูกส่งมาที่นี่เพื่อสั่งสอนผู้คนให้สร้างโบสถ์วิหารอันงามหรูขึ้นท่ามกลางทับกระท่อมอันซอมซ่อหนาวเย็นและบ้านเรือนปรักหักพังที่น่าสลดใจ แต่ท่านมาเพื่อทำให้หัวใจมนุษย์กลายเป็นโบสถ์วิหาร ดวงวิญญาณกลายเป็นแท่นบูชาและจิตใจกลายเป็นพระ

เหล่านี้คือภารธุระของท่านเยซูแห่งนาซารีน และเหล่านี้คือคำสอนที่ทำให้ท่านถูกตรึงกางเขน หากว่ามนุษย์ชาติฉลาดพอ ในวันนี้พวกเขาก็จักยืนหยัดขึ้นขับขานบทเพลงแห่งการพิชิตและขับเพลงสวดแห่งชัยชนะอย่างแข็งขัน

โอ้ท่านเยซูผู้ถูกตรึงกางเขน ผู้กำลังมองจากภูเขาคาลวารีมายังขบวนแห่อันโศกศัลย์แห่งยุคสมัยอย่างเศร้าโศก สดับฟังเสียงโกลาหลอลหม่านของชนชาติต่างๆ ที่มืดมน และเข้าใจถึงความฝันของความเป็นนิรันดร์ บนไม้กางเขนนั้น ท่านช่างสง่างามและประเสริฐเสียยิ่งกว่ากษัตริย์พันองค์บนบัลลังก์พันบัลลังก์ในอาณาจักรนับพัน...

ในความเจ็บปวดแห่งมรณะนั้นท่านช่างมีพลังอำนาจเสียยิ่งกว่านายพลพันคนในสงครามพันครั้ง...

ในความโศกศัลย์ของท่าน ท่านกลับปีติยินดียิ่งกว่าฤดูใบไม้ผลิอันเต็มไปด้วยบุปผาตระการตา...

ในความทุกข์ทรมานของท่าน ท่านนิ่งเงียบอยู่อย่างกล้าหาญยิ่งกว่าเทวทูตแห่งสวรรค์ที่กำลังโศกกำสรวล...

เบื้องหน้าผู้พิฆาต ท่านช่างเด็ดเดี่ยวยิ่งกว่าภูเขาหิน พวงมาลาหนามของท่านนั้นเรืองรองและงามเลิศกว่ามงกุฎทองของพระราม....ตะปูที่แทงทะลุหัตถ์ของท่านก็งดงามยิ่งกว่าคทาแห่งเทพยูปีเตอร์.....

หยดเลือดบนเท้าท่านก็สุกปลั่งเสียยิ่งกว่าสร้อยพระศอของอิชตาร์

ขอจงอภัยให้แก่ผู้อ่อนแอซึ่งคร่ำครวญหวนไห้ถึงท่านในวันนี้เถิด เพราะพวกเขามิได้รู้ว่าจักคร่ำครวญร่ำไห้ถึงตัวเขาเองได้อย่างไร...

ขอจังอภัยให้พวกเขาเถิด เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าท่านได้พิชิตความตายด้วยความตายและเคยอำนวยชีวิตให้แก่ผู้สิ้นชีพ...

ขอจงอภัยให้พวกเขาเถิด เพราะพวกเขามิได้รู้ว่าความเข้มแข็งของท่านยังคงเฝ้ารอพวกเขาอยู่...

ขอจงอภัยให้พวกเขา เพราะเขาหารู้ไม่ว่าทุกๆ วันก็คือวันวารของท่าน




เขียนโดย คาลิล ยิบราน



 Be Veg, Go Green 2 Save the Planet
www.godsdirectcontact-thai.org
www.suprememastertv.com