ผู้หญิงอย่างฉัน กับฝันที่ยิ่งใหญ่

คีตะ

ฉัน ..ผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงช่างฝัน
ความฝัน ร้อยแปดพันเก้า มักวิ่งวนเวียนอยู่ในหัวของฉันเสมอ
แต่ฉันรู้ดีว่า ไม่มีสิ่งไหนที่ฉันรักมากที่สุด 
เท่ากับ การได้ร้องเพลง
ฉันมักจะมีความสุขเสมอเวลาที่ได้ร้องเพลง
ทุกครั้งที่ได้ยืนอยู่บนเวทีประกวด ฉันรู้สึกว่ามันใช่เลย
แม้จะไม่ได้รับรางวัลใดใดเลยก็ตาม
เพราะเหตุนี้ฉันจึงมักชอบฟังเพลง เพราะฉะนั้นจึงไม่ต้องแปลกใจว่า
ทำไมฉันจึงได้มี CD เทปเพลงมากมาย
มีอยู่ครั้งนึงเคยไปเทสต์ แต่ไม่ผ่าน ....
วูบแรก คิดเลยว่า ต่อไปนี้จะไม่ร้องเพลงอีกแล้ว
แต่ฉันก้อทำไม่ได้ ยอมแพ้ เหมือนกับว่ามันซึมเข้าไป
อยู่ในจิตใต้สำนึกของฉันเสียแล้ว
ฉันก็ยังพยายามเรื่อยๆ แม้กระทั่งตอนนี้ก็ยังพยายามอยู่
และจะพยายามต่อไป...
ไฟมันยังไม่หมดไปจากตัวฉันแน่นอน
!!!!  ขออย่ายอมแพ้ อ่อนแอแม้จะร้องไห้ 
จงลุกขึ้นสู้ไป จุดหมายไม่ไกล เกินจริง !!!!
เมื่อไม่นานมานี้ฉันก็เพิ่งค้นพบตัวเองอีกอย่างนึงว่า
ฉันรักการแต่งกลอน เขียนบทความ 
บทกลอนของฉันอาจไม่เพราะมากมายขนาดเอาไปลงหนังสือได้
แต่ฉันก็คิดว่ามันเพราะในความรู้สึกของฉันล่ะ
ฉันจะรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้มาโพสต์กลอนลงใน POEM 
มันเหมือนได้บันทึกสิ่งที่ตัวเองรัก มันเป็นผลงานของเรา
ที่มาจากสมองและสองมือ
เพียงแค่มีคนเข้ามาอ่านกลอนของฉัน แค่นั้นมันก็ทำให้ฉันดีใจ
และจะยิ่งดีใจไปใหญ่ ถ้ามีคนโพสต์ข้อความตอบ
พิมพ์ถึงตอนนี้ อยากบอกกับทุกคนที่เข้ามาอ่าน เข้ามาโพสต์
กลอน กับ บทความของฉันว่า ขอบคุณ ขอบใจจริงๆ
ที่เข้ามาทำให้ความฝันของคนคนหนึ่ง สดใสขึ้นมา
มีใครหลายหลายคนบอกว่าฉันเป็นพวกเพ้อฝัน
บางทีก็น้ำเน่า แต่ฉันกลับนึกขำในใจว่า
ขณะที่พวกเขาพากันหัวเราะฉัน  คนพวกนั้นกลับไม่มีความฝัน
เป็นของตัวเองที่ตัวเองอยากจะทำเลย
บางคนปล่อยตัวเลื่อยลอย อยู่ไปวันๆ
ถึงมีความสุขก็แค่ชั่วครู่ชั่วคราว
ช่างเขา ฉันบอกได้แค่นั้น......
ขอแค่ตอนนี้ฉันได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก อยู่อย่างมีความฝันก็พอ
มีกลอนอีกหลายบทกลอนที่ถูกเก็บไว้ในไดอารี ใส่กุญแจอย่างดี
ฉันไม่สามารถเอามาลงในนี้ได้ ด้วยเหตุผลส่วนตัวหลายๆอย่าง
ความสุขของฉันก็ได้แค่ นั่งฟังเพลงเบาๆ หยิบปากกา
กับสมุดเล่มโปรดขึ้นมาเขียนกลอน  บางทีก็แต่งเพลง
มันมีความสุขจริงๆนะ ลองดูสิ่ง
แล้วคุณๆคนที่ช่างฝันทั้งหลาย เป็นแบบนี้หรือเปล่า
ค้นพบตัวเองเจอหรือยัง............