กาลเวลาที่มันผ่านมา..แล้วผ่านไป.. ฉันเองไม่รู้ว่าทำไมมันผ่านไปเร็วอย่างนี้..ฉันยังตั้งตัวไม่ทันกับสิ่งที่มันได้พ้นไป ไม่เคยนึกถึงว่าวันนี้มันจะมาถึงเร็วอย่างนี้..วันที่เราต้องจากกันไปเพื่อสิ่งที่ดีกว่า.. เราต้องจากกันไปเพื่อโตบโตต่อไป.. ปล่อยให้ที่รกร้างเหล่านั้น..เป็นความทรงจำของ..เรา.. มันอาจมีคนก้าวเข้ามามากมาย..และเก็บเอาความรู้สึกดีดีนี้..ไว้เป็นกำลังใจ..ในยามที่ท้อแท้ แต่อีกส่วนหนึ่งที่ยังไม่อยากผ่านเวลานั้นไป..ก็ยังคงอยู่กับที่..ที่ที่มีแค่ควาทรงจำ.. ทั้งวันนี้ และวันหน้า.. ฉันเอง..ก็ยังคงไม่ลืมสิ่งต่าง ๆ ที่มันได้เกิดขึ้นกับวัยมัธยมนี้... ทั้งรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ..สิ่งที่เราได้ร่วมกันฝ่าฟันมา..มันทำให้เรายิ่งผูกพันกัน.. วันสุดท้าย..ของความทรงจำที่ดีวันนี้.. ฉันคงจะเก็บมันไว้ตลอดไป.. มันเหมือนกับคนยังอ่อนแอ..ไม่อยากจากเพื่นอที่พร้อมจะเข้าใจ..และให้อภัยอยู่เสมอ แต่ฉันต้องก้าวไปยังที่ซึ่งมันมีแต่การแข่งขัน..ฉันไม่อยากอยู่ในสังคมแบบนั้น.. ความจริงใจ..และความรู้สึกดีดี..ฉันยังติดภาพอยู่กับวันที่เราใส่ชุดนักเรียน..กับเพื่อน.. ...มองไปยังอาคารเรียนที่ปิดสนิทยามฟ้ามืดลง..สิ่งต่าง ๆ ได้ปิดฉากลงตามกาลเวลา.. เวทีอำลาอาลัย..ถึงเวลาต้องเก็บ.. จากที่เคยมีเสียงดนตรีหนวกหูเมื่อชั่วโมงที่ผ่านมา..ก็ได้ปิดฉากลง.. งานเลี้ยง..ที่คิดว่าคงไม่มีวันเลิกรา..ก็เลิก.. มืดแล้ว...บางสิ่งได้ลบเลือนไปตามแสงอาทิตย์..น้ำตาที่คงไม่มีใครเห็น.. ได้เอ่อออกมา..เพื่ออำลาความสุข..และวัยของมัธยม.. ลาก่อน................................................................................
พู่กันของหูกวาง 19 ก.พ. 2547 10:57 น. - ID 1809 
918
3
0
19 กุมภาพันธ์ 2547 17:03 น. - comment id 71109
หน้าส่วนตัว
สุดท้ายของการจากลา เราทุกคนต่างมีน้ำตาเอ่อล้นมาพร้อมๆกัน มันเป็นน้ำตาที่มีค่าสำหรับมิตรภาพของพวกเราตลอด6ปีที่ผ่านมา
เป็นอีกคนหนึ่งเหมือนกันค่ะ ที่ต้องจบจากวัยมัธยมในปีนี้ คิดแล้วใจหาย นึกถึงวันคืนเก่าๆที่มีเพื่อนๆ ต่อแต่นี้ไปคงเหลือแค่ความทรงจำที่ขอเก็บไว้ตลอดไป
19 กุมภาพันธ์ 2547 22:21 น. - comment id 71112
เออเมื่อวานเป็นอะไรมากหรือเปล่าคอเคล็ดหรือเปล่า ด้วยความห่วงใยอิอิ
อย่าเพิ่งโกรธข้านะก็ข้าเป็นห่วงเอ็งนี่หว่าก็เมื่อวานเต้นซะคอแทบหลุดออกจากตัว
เป็นหว่งจริงๆและเพื่อนทุกๆด้วยนะเมื่อวานเป็นวันที่ผมสนุกที่สุดเลยแม้เป็นวันสุดท้ายในชีวิตม.ปลายแต่มันก็ทำให้เพื่อนทุกๆคนสามัคคีกันในการแสดงของห้องซึ่งพวกเราภูมิใจกันมากเลย ทั้งๆที่ตอนแรกมีแต่คนบ่นว่าจะไม่แสดงแล้วแต่ความสามัคคีก็ทำให้การแสดงของเราผ่านไปได้ด้วยดี จนอาจารย์ชมกันเกือบทุกคนที่เป็นอย่างนี้เพราะการมีความสามัคคีและมิตรภาพของเราชาว 6.1 เราภูมิใจที่ได้ร่วมห้องกับทุกๆคนนะ****H*A*P*P*Y *B*R*I*T*H *D*A*Y* นะครับหูกวาง
และเพื่อนในห้องบางคนที่มาเล่นแล้วไม่ยอมบอกเพื่อนก็อ่านของเราด้วยนะ เราดีใจนะที่รู้จักกับทุกๆคน ****T_T***
****อ่านอำลา-อาลัยแล้วเศร้ามากเลยนะหูกวาง*****
20 กุมภาพันธ์ 2547 08:31 น. - comment id 71113
*****ละอองทราย...เรามาร่วมเก็บควาทรงจะไว้ในขวดแก้วของกาลเวลานะครับ *-* เก็บมันไว้ให้ดี ***ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งนะครับ ... และอีกอย่างที่อยากจะบอก... ...เออ ข้าคอเคล็ดจริง ๆ ว่ะ ทั้งวันเลยเมื่อวานน่ะ
22 กุมภาพันธ์ 2547 20:31 น. - comment id 71148
เราจากกันเพื่อวันที่ดีกว่า และเราจะเจอกันใหม่ในวันที่ชาติต้องการ...อิอิ
27 กุมภาพันธ์ 2547 20:01 น. - comment id 71258
ก้อไม่อยากจากไปเลยนะ ถ้าไม่จำเป็น เพราะถึงยังไงอนาคตก้อต้องเป็นสิ่งที่สำคัญกว่าเสมอ เพราะฉะนั้นเราก้อควรเลือกวันข้างหน้าที่ดีกว่าวันนี้ ขอให้ทุกคนจงเลือกทางเดินที่สดใส รักเพื่อนทุกคนนะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ