เพื่อนใส …วัยเยาว์ (จากเรื่องมา..เพื่อขอบคุณ แต่งเพิ่ม )

อาภาภัส

หากว่าเลือกเกิดได้...เคยถามตัวเองไหม..อะไรที่คิด..และต้องการ
          จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ จุ๊ จุ๊  จุ๊ จิ๊บ จิ๊บ นี่เป็นเสียงแห่งความจริงจากนกหลากหลายชนิดที่เกาะอยู่ที่กิ่งต้นชมพู่หน้าบ้าน ดีใจที่สุดเมื่อได้ยินเช่นนี้ เหมือนมันขับกล่อม ร้องรำหรือเริงระบำยามเช้า   ต้นชมพู่ยามนี้ผลสุกสีแดงสวยเต็มต้นจนรู้ได้ถึงความอึดอัดที่บรรดาใบใหญ่น้อยจะตะโกนก้องว่า โอย โอ๊ย โอย อย่าเบียดฉันนะ
เธอเกาะฉันแน่นเกินไปแล้วนะ คงเป็นเพราะความโกรธของใบละกระมัง ผลชมพู่ทั้งทันสุกและสุกไม่ทันต่างพากันพร้อมใจปีนลงจากต้นลงสู่พ้นดิน วิธีการมาแตกต่างในหลายรูปแบบ   เสียงดังเป๊ะ หนึ่งลูกหล่นใต้ต้น  ปับปับ หลายลูกติดกันกองเต็มใต้ต้น  แฮ่ะๆ  หน้าบ้านฉันเอง
           อยากรู้มั้ยทำไมนกถึงส่งเสียงร้องอย่างมีความสุข ก็ได้นะเรามาแบ่งความสุขในหัวใจร่วมกัน วันเกิดฉันเอง ...วันนี้ฉันเลือกทำสิ่งแรกคือความรู้สึกที่อยากตอบขอบคุณผู้มีพระคุณ  คว้าโทรศัพส์ได้ก็โทรซะ ขำที่สุด โทรไปรับพรแต่เช้าเลย .ก็ดีให้คนบางคนมีมุมสบายใจบ้างสนุกดี  แต่สงสารคนที่น่าสงสาร หากเรารู้จักใครสักคน
หรือขนาดคนที่เราไม่รู้จัก เราอยากยิ้มให้ อยากพูดดี อยากคุยส่งเสริมกำลังใจ อย่าไปคิดไกลจากสิ่งที่ไม่พึงคิด  พรเช้าวันนี้ ก็นึกเสียว่าตอนสวดให้พร พระท่านลืมถ่ายท้องหลายปี   เฮ้อ ..เห็นใจจัง..อยู่บนสวรรค์แท้ๆ 
            มาร่วมสร้างฝันวันนี้กับสิ่งดีดี หรือที่ดีกวามั้ย..มาค่ะทุกคนมานั่งใกล้ๆนะ
จะให้ทำอะไรก่อนดี  แนะนำตัวเองเหรอ ไม่ต้อง ไม่ต้อง หลายครั้งมาแล้วละที่เรารู้จักกัน แต่เดี๋ยวทุกคนยื่นมือมาสิคะ นั่นต้องอย่างนั้น หงายมือด้วย รับเลย เห็นมั้ยคะ หัวใจสดสด มันเต้น ตุ๊บ ตุ๊บ  มันมีแจกเยอะเห็นมั้ย โธ่ก็นี่มันพ.ศไหนแล้ว ก็เกิดยุคโลกาภิวัฒน์ไง เจ็ดปีเองไม่มากไม่มาย  เขามีระบบ ลอกเลียนคนไปเรียบร้อยแล้ว แล้วทำไมจะมีหัวใจที่ใสใสจ่ายไปบ้างไม่ได้หรือไง ยิ้มสิคะ
           อื้อ..ยังไม่ได้พูดถึงสิ่งที่สองของยามเช้าเลย ...นี่นะที่กำลังพิมพ์นี่เลย คุณเป็นโลกกว้างแห่งความกรุณา คุณเมตตากับใครๆ คุณมีหัวใจใสใส บริสุทธิ์คุณแจกอุตลุด ทั้งแถมแบบไม่อั้น คุณช่วยขยายฝันให้ทุกผู้คน ..น่ารักจริงๆ วันนี้ให้คุณเป็นพระเอกดีกว่า 
  .....เด็กน้อยหน้าตาน่ารัก กำลังยืนแหงนคอตั้งบ่า มองกิ่งชมพู่  ..ปีนได้มั้ยนะ  ..ดูสิเจ้านกนั่น  เฮอะ ทำเสียงเยาะเย้ยเรา  เห็นเราตัวเล็กเหรอ อย่านึกนะ  ว่าเราจะยอมให้เจ้าส่งเสียงแจ๊ดๆอย่างเดียว แล้วดูสิ ทำไมไม่ตามพวกพ้องมาให้เยอะหน่อย กินเข้าไปเถอะ ชมพู่บ้านเราเยอะ ไปสิไปตามเพื่อนๆมา อย่าหวงสิ ทุกอย่างมีมาโดยธรรมชาติ  ธรรมชาติคือเจ้าของที่แท้จริง
           รู้มั้ย ฉันยังอยากให้ใครๆมีแต่ความสุข  ตุ้บ...เสียงชมพู่หล่นอีกลูกแล้ว 
                เสียของจังเลย หาก ให้คนที่ไม่มี จ้ะ มีหลายคนที่ยังไม่มีอาหารมื้อเช้า อยากให้ชมพู่กระดอนไปถึงจานผลไม้ทุกบ้านเขาเหล่านั้น  โอ้โฮ ยามเช้า เขาเหล่านั้นคงนั่งยิ้ม  สุขกับวันเสาร์ที่มีค่า   เด็กน้อยเล่ายาวคนนี้ยังไม่มีชื่อเลยนี่นา ..อะไรดีนะ
เอิ๊ก ก็ดีนะ  เวลายิ้มหน้าก็แบน จมูกก็แบน แต่ตัวกลมป้อมเชียว อ้อต้องมีน้องหน้าสวยแสนซนสุดดื้อ  มะปราง   หวานซะไม่มี คือหวานหมด
            เอิ๊กค่อยๆย้ายตำแหน่งที่ตนยืนอยู่ ไปใต้ต้น มือหนึ่งยื่นไปจับลำตัวของต้นไม้แปะ แปะ แปะ แปะ ตีที่ต้นไม้สองสามที  
            สวัสดีเจ้าเพื่อนยาก  ไม่น่าเชื่อเลยนะ เกิดก่อนฉันไม่เท่าไร โตใหญ่จริงๆ  สบายดีนะ ฉันคงได้แต่มองเธอนะตอนนี้  ไม่ได้ปีน ไปหาเธอไม่ได้ คุณตาบอกว่าเดี๋ยวตกลงมา วันนี้ จะทำอะไรบ้างนะเหรอ  อ๋อ ก็คุยกับเธอนี่ไง แล้วก็ฉันก็คงต้องไปหัดอ่านหัดเขียน  แต่ยังไงเธออย่าเสียใจนะ ฉันให้สัญญา ฉันจะทำแต่สิ่งที่ทุกคนรู้สึกดีๆ คนเราเลือกเกิดไม่ได้  แต่คุณตาเคยถามฉันว่า....
หากเลือกเกิดได้ ..เคยถามตัวเองไหม...อะไรที่คิด และต้องการ  ...นั่นแน่ ...ร้องดัง อือ อื่อ อื้อ อื๊อ  อื๋อ   ครบเสียงเชียว...   อ้าว ตาเรียกแล้วนะ จะไปหาตาก่อน  นะ นะ ยิ้มแล้ว  ...น่าเธอให้ความอุ่นใจฉันเสมอมา ฉันจะดูแลเธอให้งดงามต่อไป....
           เสียงลมพัดมากราวใหญ่อีกครั้ง  ลูกชมพู่ร่วงดังปุบปับ ปุบปับ  ดังยังกับไม่พอใจที่เด็กน้อยเอิ๊กจะเข้าบ้านไปเร็วนัก  กิ่งเก่าๆของชมพู่ร่วงตามแรงลมลงมาตกลงตรงหน้าเด็กน้อย
          อะไรกันเพื่อน บอกแล้วไงว่าตาเรียก  อือ แต่ไม่เป็นไรนะ อีกประเดี๋ยวก็ได้ ไม้นี่ให้ฉันเหรอ  ไหนลองดูสิ
มันจะเป็นไม้วิเศษหรือเปล่า  เอิ๊กหยิบไม้ขึ้นมากวัดไกว ยิ้มใสใสเต็มหน้า จมูกแบนๆ ดูแบนมากกว่าเดิม
         ไหนฉันอยากรู้นักเธอวิเศษแค่ไหน  เอิ๊กใช้เจ้ากิ่งไม้เล็กๆนั้นชี้ไปที่เศษใบไม้ที่ร่วงอยู่ประปรายที่ลานหน้าบ้าน     ไม้วิเศษเจ้าจงเก็บใบไม้ให้สะอาดเดี๋ยวนี้   ลมพัดมากราวใหญ่พอที่จะพัดเศษใบไม้แห้งเหล่านั้นปลิวไปจากจุดเดิม       
            โอ้โฮ   เธอมอบของวิเศษให้ฉันจริงๆ   ดีจริงงั้นฉันจะพามันไปนอนด้วยคืนนี้  และบางทีฉันอาจจะได้ใช้มันเหาะไปในอากาศ   
          เอิ๊ก  เอิ๊ก   ทำอะไรอยู่  ร้อนแล้วนะหลาน เข้าบ้านก่อนนะ  แม่เจ้าเขาเตรียมข้าวไว้แล้ว เช้าวันนี้กินข้าวต้ม
กับ หมูหยอง หรือจะกินข้าวสวยกับไข่เจียวดี   อ้าวแล้วนั่นไม้อะไรล่ะ
         คุณตาครับ   ไม้นี้เป็นไม้วิเศษครับ  มันเสกใบไม้ให้ปลิวได้ด้วยครับ
         มันคงทำได้นะหลานถ้าเราใช้สองมือพร้อมด้วยแรงความสามารถของเรา  พอจะเข้าใจไหม
         เด็กชายเอิ๊กสั่นศรีษะดวงตาแป๊วแหวว มองดูคุณตา
         ดีละงั้นตามตามานี่แน่ะ ตาจะให้ดูอะไร
         คุณตา เดินพาหลานชาย ไปที่ใต้ต้นมะม่วง เงาของไม้ใหญ่ทำให้รู้สึกเย็นสบาย  ตาหยุดอยู่ที่กะบะเพาะชำพันธุ์   แล้วจึงชี้ให้ดู  พร้อมพูดว่า  เมล็ดกำลังงอกออกเป็นลำต้น มียอดกำลังผลิใบออกเป็นสีเขียวอ่อนๆ   ใบเล็กๆ  เมื่อต้นโตขึ้นออกดอกก็เป็นดอกหลากสี  เมื่อออกผลก็มีผลหลายขนาดหลายรส ลักษณะก็แตกต่างกัน
 อย่างทุเรียนมีหนามแหลม   สับปะรดมีตาเต็มรอบผล  น้อยหน่าก็ลูกเป็นเต็มลูกเนื้อข้างในขาว เราไม่รู้ว่าใครเสกมา แต่เรารู้ว่ามันเป็นเช่นนั้นเองตามธรรมชาติ  รู้แล้วนะ  ไปเข้าบ้านแล้วแล้วเราจะได้ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน  
         ครับ คุณตา  เด็กชายตัวน้อยยื่นมือไปจับมือตา แล้วก้าวเดินไปพร้อมๆกัน  แต่มือข้างซ้ายยังคงมีกิ่งไม้เล็กๆอันเดิมไม่เปลี่ยนแปลง  สายตาแห่งการเรียนรู้ในวัยเด็กส่งประกายระยับ รอยยิ้มน้อยๆฉาบฉายอยู่ในสีหน้า
ทั้งคุณตา และคุณหลานต่างมีความสุขยามเช้า..
      ..
     อรุโณทัย   อาภาภัส
     ๖  เมษายน ๒๕๔๗
      บ้านพระประแดง
      (เรียนคุณผู้อ่านทุกท่านคะ ข้อความตรงที่คุณตาพาคุณหลานไปดูกะบะเพาะชำ เป็นเรื่องที่คุณพ่อของผู้เขียนท่านแต่งไว้และได้จัดพิมพ์เป็นหนังสือ ที่ท่านจะให้แจกในงานสำคัญของท่าน ขณะที่ดิฉันเขียนเรื่องนี้ได้คุยกับคุณพ่อแล้ว ท่านกำลังสบายดีขึ้นนิดนึง   ดิฉันเอามาดัดแปลงลงไป เพราะดิฉันรักพ่อ และไม่มีอะไรจะตอบแทนพระคุณพ่อ เท่าที่ทำอยู่ในขณะนี้ได้   ถ้าท่านมีหัวใจแห่งความเข้าใจและรู้สึกถึงความเป็นธรรมชาตืในจิตมนุษย์เช่นเดียวกัน  และหากท่านชอบเรื่องนี้  ยกความรู้สึกดีๆให้กับคุณพ่อที่ข้าพเจ้ารักนะคะ)
          
 
 
   
 
 
   Scoop ID :   2041  
 Posted by :    
 Source :   จากหัวใจ..ในวันเกิด... 
 Date - Time:   27 มี.ค. 47 - 12:11 
 Note :   ....มาทานอาหารมื้อเช้าด้วยกันนะ 
 ส่งให้เพื่อน  เพจ-มือถือ  Bookmark  แจ้ง Admin 
 
   
 
 
 
 ความคิดเห็น : สุขสดชื่นรื่นเริงบรรเทิงใจแจ่มใสหวานละไมครับ  
 จาก : กัลปพฤกษ์  
 รหัส - วัน เวลา : 6813 - 27 มี.ค. 47 - 12:53 
 
 
 
 ความคิดเห็น : lo6dfu8jt
น่าสนุกดีค่ะ  
 จาก : รหัสสมาชิก : 4895 - tiki  
 รหัส - วัน เวลา : 6820 - 27 มี.ค. 47 - 17:05 
 
 
 
 ความคิดเห็น : มาต้อนรับ....จ๊ะ  
 จาก : รหัสสมาชิก : 6421 - ภูตะวัน ตะวันรอน  
 รหัส - วัน เวลา : 6831 - 28 มี.ค. 47 - 01:23 
 
 
 
 ความคิดเห็น : ....ขอบคุณทุกท่านนะคะงานพิมพ์จิ้มเก่งเลยตกๆหล่นๆ แล้วก้ยังต้องเรียนรู้ค่ะ ขอบคุณในความกรุณา  
 จาก : อรุโณทัย อาภาภัส  
 รหัส - วัน เวลา : 6882 - 28 มี.ค. 47 - 17:				
comments powered by Disqus
  • ชัยชนะ

    8 เมษายน 2547 07:13 น. - comment id 72595

    ผู้เฒ่าผู้แก่บ้านผมท่านกล่าว อย่าว่าให้พระเดี๋ยวขี้กลากจะกินหัว
    (เชื่อหรือไม่ตามใจนะครับ)
    
    แต่งได้สนุกสนาน ดูจากจินตนาการคิดว่าคุณคงชอบทานชมพู่(เดา)
    อบอุ่นในความรักตากับหลานมากครับ
    
    มาลงรอบสองช้าไป ถ้ารู้จักวันเกิดคงต้องส่งของขวัญไปให้
    ถือว่าผ่านมาแล้วก็แล้วกันไป
    มีแต่คำอวยพรจากใจ ให้ความคิดสดใจ แต่งเรื่องได้ทุกวัน โดยไม่ขัดคานะครับ
    
  • อาภาภัส

    8 เมษายน 2547 17:06 น. - comment id 72617

    ถึงคุณชัยชนะ
     ไม่เข้าใจเรื่องอย่าให้พระค่ะ
     ที่บ้านมีต้นชมพู่อยู่หน้าบ้านจริงๆค่ะ
      ผลไม้ ที่ชอบต้องอุบไว้ เดี๋ยวคุณไปแย่งซื้อหมดละ ยุ่ง
    
  • ชัยชนะ

    9 เมษายน 2547 05:58 น. - comment id 72663

    พรเช้าวันนี้ ก็นึกเสียว่าตอนสวดให้พร พระท่านลืมถ่ายท้องหลายปี
    
    ก็คิดว่าคุณพูดล้อเลียนท่าน ที่เสียงสวดไม่เพราะ
    
    ถ้าไม่ใช่ถือว่าผมทักท้วงผิดไปก็แล้วกันนะครับ
    
  • กัลปพฤกษ์

    9 เมษายน 2547 13:45 น. - comment id 72688

    ผมว่าลูกไม้ย่อมหล่นไม่ไกลต้นแน่นอนครับ
    
  • อาภาภัส

    19 เมษายน 2547 21:10 น. - comment id 73277

    ตอบขอบคุณคุณกัลปพฤกษ์
    
          ยังเป็นเม็ดมะยมค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน