สี ..@ + + สื่อ..หัวใจ ..+ + @

อาภาภัส

ธรรมชาติยามเช้าช่างฉุ่มฉำเสียจริงๆ นกเล็กๆกระโดดย๊อกแย๊ก 
           แล้วก็บินล่อง แล้วก็บินลง แล้วก็โผขึ้น แล้วก็บินวน อื้อหือ  สนุกจริงนะเจ้านกน้อย
          บริเวณที่มองเห็นเช่นนี้เป็นธรรมชาติริมรั้วบ้าน ฝูงนกกระจิบ มันร้องจิ๊บจิ๊บ
            ฟังดูดีนะ เพลินไปกับความรู้สึกของนก
         
     ณ ภาพที่เราได้เห็นว่ามันเริงร่า นกอาจตอบมาว่า  พวกฉันทำงานอยู่นะ
ฉันบินไปบินมาเพื่อให้หัวใจคนไม่จนเฉา   ฉันกระโดดไปกระโดดมาเพื่อรู้ว่า
มีเวลาของการเติบโตและการเปลี่ยนแปลง  ฉันเป็นผู้สร้างเสริมให้หัวใจคนมีพลัง  โลกในธรรมชาติก็มีธรรมชาติเป็นเพื่อน
     ลมเย็นพัดมาเบาๆ กิ่งไม้ไหว ใบไม้พลิ้ว เหมือนมันมีความสุขดุจเดียวกับนก    
     ที่ลานหน้าบ้านคุณเปรี้ยวเธอยืนมองความหฤหรรษ์ของเหล่านก และรับรู้ความแผ่วบางเบาของสายลม  กลิ่นควันไฟอ่อนๆเจือจางลอยมากระทบจมูก สูดดมโดยมิตั้งใจ มันหอมนิดๆ ธรรมชาติที่เคยคุ้นเคยเมื่อครั้งยังเป็นเด็กกระตุกหัวใจให้ทวนความจำ   แต่ขอคิดถึงฉากนั้นประเดี๋ยวหนึ่งก็พอ มีสิ่งอื่นที่อยากคิดถึงมากกว่าสำหรับเช้าวันนี้   ไม่บอกก็คงทายกันถูกกระมัง  คิดถึงหัวใจกับความหวานไหวในความคำนึง  คงอยากรู้รายละเอียดกันสินะ
    ทุกวันที่ผ่านมานี่ มักจะนั่งอยู่แต่หน้าจอคอมพิวเตอร์คอยติดตามทำงานที่เพิ่งจะรุ้ว่าคงจะพอทำประโยชน์ได้บ้างให้กับส่วนรวม โดยผ่านโลกที่เรียกว่าอินเตอร์เน็ต  คุณเปรี้ยวเธอรู้ว่าเธอมิเคยมีความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องเครื่องไฟฟ้าสักเท่าไหร่ แต่ถ้ามันดูคล้ายเครื่องพิมพ์ดีดแล้วมันดีกว่าไปอีกหลายชั้นคือ มันกลายเป็น สื่อ..หัวใจ        อย่าคิดมากไปเชียวนะ  หมายความว่า คุณเปรี้ยวเธอได้ผ่อน และ หย่อน เวลาที่ไร้สาระ ขึงให้ตึงกลับมา ด้วยการเขียนบทกลอนลงใน เว็บกลอนที่ ชื่อว่า ไทยโพม  และ เขียนเรื่องสั้นลงในที่แห่งเดียวกัน 
     สื่อ ..หัวใจตรงนี้ บางครั้งทำให้คุณเธอขำคนเดียว ยิ้มคนเดียว  ก็เธอชอบอ่านเกือบทุกผลงาน และเกือบทุกคน ถ้าพอใจมาก และดูมีความคิดเดินอยู่ เธอก็ตอบ  แล้วเธอก็ตอบสนุกๆถ้าเธออยากทำ   เธอเฝ้าสังเกตว่าในช่วงวันหยุดบางครั้งอาจมีคนส่งผลงานเข้ามาเยอะ  แต่ในบางครั้งไม่เห็นวี่แววว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลง  ความรู้สึกของคุณเปรี้ยว เธอสงสาร คนที่ต้องนั่งคุมงานอยู่ข้างหลัง  คนที่ต้องเสียสตางค์ลงทุนให้หลายๆคนส่งผลงานมาลงที่นี่  แต่ก็คงได้แต่เห็นใจ เพราะคุณเปรี้ยวก็แค่คนธรรมดา ยังเสกสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้   
      แต่มีสิ่งหนึ่งที่คุณเปรี้ยวเธอช่วยเสกสร้างได้     ......คือเธอพยายามที่จะขีดเขียนส่งไปร่วม มีบางวันและหลายวัน และหลายครั้ง ที่เธอตอบกลอนโต้ไปทันที กับคนที่เพิ่งส่งงานเข้ามาเป็นระยะๆ เธอตอบทุกผลงาน และพยายามเขียนเป็นกลอนที่ให้ผู้ที่ได้อ่านได้รู้สึกว่าน่าสนใจ  แต่บางทีเธอก็ต้องขำคนเดียว เหมือนถูกรุมไงไม่รู้           ....อย่างเมื่อวาน  เธอเขียนตอบ นายกระต่ายเพลิง เสียจนเธอรู้สึกว่า เขาอ่านทุกชิ้นที่เธอส่งเข้าไป แล้วเขาก็ตั้งหัวข้อใหม่ มาต่อตี  แรกๆก็พอไหว  ไอ้หยา พอดีเขามีพลพรรคเพิ่มเป็น ต่วยตูน โอ  ถึงเย็น  .. เอ็นกระตุก  
      ที่เธอเคยทำอย่างนี้ไม่ใช่วันเดียวนะ เธอทำแบบนี้ บ่อยมาก  มันสนุก แล้วก็เธอ ก็ได้ช่วยให้โลกภาษาดูมีชีวิตชีวา  เธอรู้สึกว่าคนที่ส่งผลงานมาล้วนรักและชื่นชอบและมีความสุขเช่นเดียวกับเธอ   แต่คุณเปรี้ยวอาจแตกต่างกว่าคนเหล่านั้นตรงที่ว่า ......เธอตามใจตัวเอง ไม่มีเวลา และขอบเขตแน่นอนของการทำงาน พอใจทำ ก็ทำ พอใจเขียนก็เขียน พอใจอ่านก็อ่าน แต่คนอื่นๆ เขาดูน่าชื่นชมและน่าสรรเสริญมาก  คุณเปรี้ยวเธอรู้ว่าคนเหล่านั้น มีความมุ่งมั่นและมีความตั้งใจที่จะส่งผลงาน ตรงเวลา และสม่ำเสมอ 
        มีบางครั้งที่คุณเปรี้ยวเธอไม่ได้ไปเว็บไหนเลย คอยเฝ้าแต่นั่งอ่านว่ามีอันใหม่มาแล้วยัง เขียนว่าอย่างไร แต่คุณเธอก็ไม่ตอบ  ก็อีกนั่นแหละ ความทะลึ่งสุดแสบของคุณเธอ บางทีเธอ ก็ปลอมตัว ฮ่ะๆ สนุกดี  007  ก็นี่ละ อิสระหัวใจน่ะ    ไม่รู้ว่าเธอจะช่วยให้พวกเขารู้สึกว่าเธอเป็นคนหนึ่งนะที่พยายามจะช่วยก่อแรงให้พวกเขามีกำลังใจ  ทำไมเธอต้องกล่าวเช่นนี้ ก็นี่มันโลกยุคใหม่ คนรุ่นใหม่เขาจะเล่นเน็ต เฉพาะเกมส์  คนรุ่นเก่าที่เก่งแล้วเล่นคอมได้ก็คงมีไม่มาก
         ลองสมมุติว่า คนรุ่นเก่า เป็นพวกที่จบวิศวะ เขาก็อาจใช้ คอมพิวเตอร์ แต่ก็เพื่ออาชีพที่ทำรายได้ให้เขา  ฮื่อแค่คิดก็เหนื่อยนะ    พูดไปพูดมาต้องบอกไว้ก่อนว่าคุณเปรี้ยวนะคนรุ่นเก่าเลย  แต่ชอบกับการที่ได้เรียนรู้ในสิ่งใหม่
         คราวนี้เรามาเปลี่ยนความรู้สึกหวานแหววบ้างไหม  .สื่อ..หัวใจใครที่ติดตามอ่านมาถึงตรงนี้  ต้องอมยิ้มนิดๆก่อนนะ จะได้คลายเครียด  แถมตาหวานอีกสักหน่อยก็จะดีมาก  อะฮึ  ความรู้สึกตรงนี้ไม่จำกัดวัย ไม่เลือกเพศ ชายหญิงนะ  ก็แอบเล่าสักนิดนะ        .. แฮ่ะๆ  เขียนให้วันนี้ ก็เพราะนึกถึงใคร บางคนน่ะสิ       ใครก็ได้นะ ที่นั่งทำงานอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างน่าสงสาร       พิมพ์ พิมพ์ พิมพ์    แล้วก็   พิมพ์ พิมพ์ พิมพ์    เหนื่อยไหม   หากกระแสไฟฟ้ามันดูดกระแสหัวใจส่งไปถึงได้ ก็ขอให้รู้นะ เปรี้ยวหวาน  ใส่ใจในความรู้สึก  พักกันบ้างก็ได้นะ  ฝันกลางวันดูบ้างสิ  เช่นอย่างนี้ไง  
         เอ้อ คุณเปรี้ยวครับ  ขอบคุณคร๊าบที่ห่วงไย ในชาวเว็บ  เว็บมาสเตอร์ 
โปรแกรมเมอ   เมสเซนเจอ  แมนเนอเจอ  ไดเรคเตอร์   รีดเดอร์   และ อะไรอีกเยอะที่ลงเอ้อๆ  ขอบคุณจริงๆครับผม
       เดี๋ยวก่อนครับ พวกกระผมก็เยอะคุณอย่าลืมสิ  อาร์ทติสท์ สเปเชี่ยลลิสต์
เจอนัลลิสต์    เอ..แล้วอะไรดี นึกไม่ออก ผมขอลากพวก เคมิสต์  เดนทิสท์ 
ไบโอโลจิสต์  มาช่วยด้วย
       เฮ่ยยังไงก็ยังไม่เยอะอยู่ดี  
       ไม่เป็นไรคะ  ดิฉันแถมให้เอง ลากมาตั้งแต่ โซเครตีส  อาร์คืมีดีส  เซอร์ ฟรานซิส   และ และลีโอนาโด ดาวิน ชีส 
       เดี๋ยวครับ ไอ้ชื่อสุดท้ายผมว่ามันไงๆอยู่นะ  เคยได้ยินแต่ ปฏิมากรและจิตรกรที่ชื่อ ลีโอนาโด ดาวินชี
       ฮื่อ  ก็ทนๆฟังให้มันกลมกลืนเข้าไปเถอะค่ะ เที่ยงกว่าแล้วนะคะ  พักทานข้าวเถอะ แล้วสั่งอะไรที่มันใส่ชีสหน่อย บำรุงกำลัง แล้วค่อยกลับมาฟังคุณเปรี้ยวกิ๊วก๊าวใหม่นะคะ  บ๊าย บาย  ขอให้อิ่มอร่อยทุกคนทุกอาชีพนะคะ