:: If tomorrow never comes ::

นางสาวใบไม้

                                      .......ครั้งหนึ่งฉันเคยมีคนรัก....
                            แล้ววันหนึ่งฉันก็สูญเสียเขาไปอย่างไม่มีวันกลับ
                              เขาจากไปทั้งที่ยังไม่รู้ว่าฉันรักเขามากแค่ไหน
                        ทั้งที่เราพูดคุยกันแทบทุกวัน....แต่ฉันก็ไม่เคยบอกเขา...
                               ตอนนั้น...ฉันจมอยู่กับน้ำตาและความเสียใจ
                         ที่ความรู้สึกของฉันที่มีต่อเขา- - -ไม่เคยได้เปิดเผย
                  ทั้งๆ ที่ฉันมองเห็นว่าแววตาของเขาเพียรเฝ้าถามตลอดเวลา
                                           แต่ฉันก็ไม่เคยเอ่ยคำนั้น...
                             ฉันคิดว่าการกระทำน่าจะบอกได้ดีกว่าคำพูด
                                          สุดท้าย....มันก็สายเกินไป
                          เขาไม่ได้อยู่รอฟังคำนั้นอีกแล้ว...ไม่มีอีกแล้ว...
                 ตลอดเวลา...หลังจากนั้นฉันทำได้แค่กระซิบฝากไปกับสายลม
                                   ทั้งที่รู้ดีว่า....ไม่มีวันที่เขาจะได้รับรู้
                     น้ำตาที่เอ่อท่วมใจ....ไม่สามารถทดแทนวันเวลาเก่า ๆได้
                                    ถึงวันนี้...ฉันจึงสัญญากับตัวเอง...
             ว่าจะบอกกับคนที่ฉันรักทุกวันว่าเธอมีความหมายต่อฉันมากแค่ไหน
            - -เพราะเมื่อสูญเสีย - -ก็จะไม่มีอีกโอกาสครั้งที่สองให้แก้ตัวได้อีกแล้ว
                 ...และฉันจะไม่มีโอกาสได้บอกว่า...ฉันรักเธอมากเพียงใด