ใบไม้ในใจเธอ

สุชาดา โมรา

ครั้งหนึ่งในชีวิตอันงดงาม  ฉันอยู่ท่ามกลางความรักความอบอุ่นของผู้คนมากมาย  ฉันมีความสุขเหลือเกิน  ฉันได้สัมผัสกับสิ่งที่เรียกว่าอ่อนละมุนและอบอุ่นของแม่และญาติพี่น้องที่ไม่เคยลืมว่าฉันเกิดมาจากไหน  อยู่เพื่ออะไรกับครอบครัวนี้
	บ้านที่ฉันอยู่ไม่ใหญ่โตสวยงาม  แต่มันก็เป็นบ้านที่อบอุ่นและยังมีความรักที่ฉันได้จากผู้ชายคนนี้อีกด้วย  ผู้ชายที่ใครต่อใครก็หวงแหน  และใครหลาย ๆ คนก็อยากอยู่ใกล้ ๆ เขา
	ฉันเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างอ่อนโยน  น่ารัก  (แหมชมตัวเองมากไปหรือเปล่าเนี่ย ) กิริยามารยาทก็อ่อนช้อยงดงาม  สีหน้านั้นเบิกบานอยู่เสมอโดยเฉพาะเวลาที่เขาอยู่ใกล้ ๆ ฉันแบบนี้
ฉันรู้สึกอิ่มเอมกับความรักมันทำให้ฉันมีความสุขสดชื่น...ไปหมด
	ฉันรู้สึกอบอุ่นเสมอเวลาที่มีเขาอยู่ใกล้ ๆ เอาใจใส่ฉัน  ฉันจึงรักและหวงแหนเขามาก  และรู้สึกว่าจะมากกว่าใคร ๆ เสียด้วย
	จิ๊บ  จิ๊บ  จิ๊บ....เช้าสดใส  ฝูงนกกาออกหาอาหารแต่เช้า  ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับสีหน้าที่มีแต่ความแจ่มใส  ผู้ชายในฝันของฉันตื่นแต่เช้า  เขามากวาดเศษใบไม้ใบหญ้า  ฉันแอบดูเขาทุกวันฉันรู้สึกว่าเขาขยันดีจริง ๆ ถ้าใครได้เขาไปก็คงจะมีความสุขมากทีเดียว  เขาก็รู้นะว่าฉันแอบมองเขาทุกวัน  แต่เขาก็กล้าที่จะมาพูดกับฉัน  ร้องเพลงให้ฉันฟังเป็นประจำ  ฉันมีความสุขมากทีเดียว
	"ผมคิดถึงคุณจังเลยชมพู่  เธอช่างสวยสง่าเหลือเกิน  เมื่คืนหลับสบายไหม...เธอทำงานทั้งวันเลยนี่  เธอคงเหนื่อยสินะเพราะช่วงนี้อากาศเริ่มเย็นแล้วมันก็คงใกล้เวลาของเธอแล้วสิ...  อ้อ...รักษาสุขภาพด้วยนะ  แล้วก็มีลูกเร็ว ๆ"
	เขามาพูดแบบนี้กับฉันทุกวัน  ฉันเองก็ได้แต่เขินอายไม่กล้าแม้แต่จะบอกหรือถามว่าเขาชื่ออะไร  ถ้าจะถามตัวเองว่ารักเขาไหม...ฉันรู้แต่เพียงว่าเขาห่วงใยฉัน  ฉันคงขาดเขาไม่ได้แน่ ๆ
	ผู้ชายคนนี้เป็นคนหล่อมาก  ใบหน้าขาวสวย  สวยจนผู้หญิงอายเลยทีเดียว  ไม่มีริ้วรอยใด ๆ   ริมฝีปากสวย  สูงยาว  คงประมาณ 190 ซ.ม.ได้ละมั้ง  เขาเป็นผู้ชายที่หลาย ๆ คนหมายปองเพราะเขาเป็นคนปากหวาน
	เขาชอบมายุ่งกับทรงผมของฉัน  เขาชอบตัดผมทรงต่าง ๆ ให้ฉัน  หลายรูปแบบ...ฉันเองก็รู้สึกว่ามันเทห์ดีนะ  เพราะสิ่งที่เขาทำให้ฉันก็เหมือนการที่เขาตอบรับรักจากฉันไปครึ่งหนึ่งแล้ว
	เขารู้จักชื่อของฉันดี  แต่น่าอายที่สุดที่ฉันกลับไม่รู้จักชื่อของเขาจนกระทั่งวันนี้
	"ผมคิดถึงคุณจังเลย..."
	"ศักดิ์....มาตัดแต่งกิ่งไม้ต้นนี้ให้แม่หน่อยนะลูก  รู้สึกว่ากิ่งมันจะยาวเกินไปแล้ว  มันจะดูไม่สวย  อ้อ...ทำพุ่มสวย ๆ ด้วยล่ะบางอย่างจะได้ขายได้"
	"ครับแม่...ไปก่อนนะชมพู่แล้วจะมาคุยด้วยอีก"
	ฉันรู้สึกดีใจทุกครั้งที่เขามาอยู่ใกล้ ๆ พูดหวาน ๆ กับฉันทุกวัน  เขาเป็นคนน่ารักจริง ๆ  รูปก็งามนามก็ไพเราะ  ดูเขาเป็นแมนดีจริง ๆ เลย
	เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว  ฤดูหนาวปีนี้ใบไม้ร่วงเต็มพื้น  เขาก็มากวาดเศษใบไม้เช่นเดิม
	.....................................
	ฉันรู้สึกเกิดอาการใจสั่น ๆ หา...ฉันท้องเหรอนี่  เป็นไปได้ยังไงกันที่จู่ ๆ ฉันจะท้องได้...  ฉันรู้ตัวดีว่าฉันต้องทำหน้าที่รักษาเผ่าพันธ์  ฉันจึงต้องสละชายคนนี้ไว้ข้างหลังเพราะยังไง ๆ ฉันกับเขาก็คงรักกันไม่ได้  เพื่ออนาคตที่ดีของฉัน  ฉันจึงต้องทำหน้าที่สืบสันติวงศ์  เพื่อลูก ๆ ของฉัน  หลาน ๆ ตัวน้อย ๆ ของฉันที่กำลังจะถือกำเนิดมาในไม่ช้านี้....
	ไม่นานนักฉันก็ได้ถือกำเนิดลูกหลานขึ้นมา  ฉันดีใจมากที่ลูกหลานฉันมีมากมาย  ฉันดีใจเหลือเกินที่ลูก ๆ หลาน ๆ มีความสุขอยู่กับฉันตลอดเวลา...
	ฉันดีใจนะที่เขาไม่รังเกียจฉัน  ฉันรู้สึกยินดีเหลือเกินที่ฉันได้ทำประโยชน์ให้แก่เขา  ลูก ๆ หลาน ๆ ของฉันถูกสอยลงเข่งหลายใบทำให้เป็นที่พอใจแก่เขา  ฉันคิดไว้เสมอว่าต้นชมพู่อย่างฉันก็สามารถที่จะทำประโยชน์ให้แก่เขาได้  ฉันรักศักดิ์เจ้านายของฉันเหลือเกิน  ฉันขอสัญญาว่าจะให้ผลผลิตแก่เขาให้มากที่สุด...