. . . . ผมนั่งมองทะเลอย่างคนใจเลื่อนลอย มือถือคันเบ็ดตกปลา . . รอ . . รอเท่านั้น . . . รอ. . . แม่คงคาปราณีดลบันดาลให้ปลาหน้าเซ่อๆ สักตัว ตัวไหนก็ได้ มากินเหยื่อสักที . . . . . . . มองไปที่ปลายคันเบ็ดในขณะที่มือรับความรู้สึกที่ส่งผ่านจากปลายสายขึ้นมา . . . เห็นท้องฟ้า . . . . เห็นมหาสมุทร . . . ที่กว้างใหญ่ไพศาลเหลือเกิน. . .