การสวนสนามของตัวอักษร

pigstation

เมื่อปลายหนามแหลมขนาดจิ๋วสะกิดที่ผิวหนังเราบริเวณหน้าแข้ง ที่ตรงนั้นเราจึงรู้สึกว่าเจ็บ เราจึงรู้สึกว่ามีผิวหนังของเราที่ห่อหุ้มเราไว้ ใช่แล้วเรามักละเลย หรือมองข้ามสิ่งละอันพันละน้อยไป  ทั้งที่อยู่ด้วยกันมานานเท่าอายุของเราเอง
	เราคงมัวแต่สนใจใบหน้ามากกว่า ผิวหนังตรงหน้าแข้งจึงเป็นส่วนที่พ้นจากความสนใจ จนไปถึงความใส่ใจ
	มิตรภาพก็เช่นกัน บ่อยครั้งที่เราได้รับเมล็ดพันธุ์แสนสวยและบอบบางจากใครอื่นอยู่บ่อยครั้ง  แล้วหลังจากนั้นเราก็หลงลืมจะรดน้ำ พรวนดินให้ต้นมิตรภาพได้แตกกิ่งใบใหญ่โตเป็นไม้มิตรภาพยืนต้น
	เพราะจะมีเรื่องราวมากมายคล้ายวัชพืชเข้ามางอกงามเบียดบังพื้นที่ความทรงจำส่วนหนึ่งของเราตลอดเวลา   .เราจึงจดจำอะไรไม่ไดมาก ถ้าไม่ใช่เรื่องที่จำเป็น สำคัญ  มีประโยชน์ต่อตัวเรา
	ไม่ใช่ความผิดที่เราจะละเลย  แต่ผิดที่คู่กรณีของเราก็เช่นกัน  เมื่อมีโอกาสได้พบปะ  ทักทายกันแล้ว ความหมายคงไม่ได้หยุดอยู่ที่ข้อมูลชั้นต้นทางกายภาพ  มิฉะนั้นการพบกันอย่างตั้งใจของเราที่แตกต่างจากการที่มีเพื่อนสนิทในวัยเด็กมานัดพบเรา - - - เพียงเพื่อสรุปปิดการขายประกัน หรือ ชักชวนเข้าสู่สมาชิกการขายตรง
	
	จากวันเวลาแสนสวยวันหนึ่งในชีวิต ที่ได้มีโอกาสเปิดเวทีเล็กๆใจกลางกรุงเทพ เขตพระนคร  วันที่เราได้เปิดให้สีมาเต้นระบำกัน (  งานแสดงภาพเขียน การเต้นระบำของสี ที่ร้านหนังสือเดินทาง) 
	เป็นความเคอะเขินเปิ่นทึ่ม ที่ได้ริเชิญ พี่วิรัตน์ นักเขียนตัวจริงมาชมงานขนาดเล็กๆและแสนธรรมดา  แต่ก็ได้รับเกียรติจากพี่อย่างน่าระทึกใจ เมื่อมีนักเขียนตัวจริงอื่นๆ มาสมทบด้วย
	แล้วจากการเต้นระบำของสีครั้งนั้น ค่อยเป็นจิ๊กซออีกตัวหนึ่งที่ค่อยต่อเติมความฝันที่ก่อตัวในใจมาเนิ่นนาน  รู้ว่าการเขียนหนังสือนั้นไม่ง่ายนัก ไม่ง่ายไปกว่าการอ่านหนังสือเป็นไหนๆ
	ทำไมยังจะดุ่มเดินมาทางนี้  .
	ไฉนความมั่นคงทางวิชาชีพที่มีอยู่จึงไม่อาจทัดทานตัวเองได้ 
	ไฉนความเป็นแม่ที่พร่ำหวง เพียรขอร้องอย่างหนักหน่วงไม่อาจเหนี่ยวรั้งไว้ได้
	ขณะนี้ กลายเป็นคนที่เขียนหนังสือคนหนึ่ง ที่กำลังฝึกซ้อมขบวนความคิดที่ยังไม่ค่อยเป็นขบวนนักให้ได้เป็นแถวเป็นแนวกับเขาบ้าง
	ทุกวันหลังจากได้ลาออกจากราชการ  ได้แต่ทำการสวนสนามตัวอักษรบนลานกว้างสนามกระดาษ เผื่อว่าขบวนพาเหรดตัวอักษรที่อุตส่าห์ฝึกฝนจะได้ไปสวนสนามในความประทับใจของคนรักหนังสือ ของคนหลงถ้อยคำ   
	เช่นเดียวกับการที่เรานั้นเคยเป็นหนอนหนังสือ - - - แล้วฝันจะผลิยอดความคิดผ่านตัวอักษรให้หนอนหนังสือได้ลิ้มรสบ้าง
	จึงเป็นหมายเหตุวรรคตอนหนึ่งที่คงจะแรงพอจะสั่นกระเพื่อมผิวหน้าของบ่อน้ำแห่งการลืมเลือนได้กระฉอกไหวว่า ครั้งหนึ่ง. ยังมีความเอ็นดูที่พี่วิรัตน์ได้มอบให้  กำลังจะแปรรูปออกมาเป็นการสวนสนามของตัวอักษร  คล้อยหลังผ่านการเต้นระบำของสีเมื่อหลายปีก่อน