ก่อนเกิดกลิ่นความงาม

pigstation

ระยะหนึ่งของการรอคอย อาจคงคล้ายการคืบคลานของทากน้อย หรือไวปานวอก   หากเรารู้จักคำว่ารอคอย ไม่น้อยเลยที่เราจะได้เจอ(ของ)ดี
	วานหนึ่งของวันนั้น ฉันพลีกายให้ความขี้เกียจ ปล่อยให้อาการขย้อนความขยันเอ่อขึ้นมาจุกคอหอย จึงได้แต่ปล่อยให้เวลาอันแสนมีค่า และมีเท่ากัน ไหลลอดผ่านร่องนิ้วมือแห่งโอกาสไปหวุดหวิด
	แต่กระนั้น ฉันยังไม่หงุดหงิดหายใจฟุดฟิดคิดร้อนแรง ได้แต่แกล้งอมลมหายใจไว้งืดงาด  วางแผนการสันหลังยาวไว้กลางเตียง พร้อมหนุนหมอนดัลล๊อฟพิลโล ขาดแต่หมอนวดแผนโบราณมานวดเคล้นเท่านั้น
	อากาศรวมตัวกับโอกาสไหลเลยผ่านไป  ค่อยงัวเงียด้วยงอมแงมในความง่วงงุนของตัวเอง จึงลุกมาบิดขี้เกียจเอาไปตากที่ราว
	ต่อมากระโจนตัวขึ้นคร่อมรถเครื่อง(ในเมืองเรียกแมงกะไซ)  ลัดเลาะไปตามรายทางสู่ใจกลางไร่อ้อยที่ปลายหมู่บ้านไม่ไกล
	ถนนราดยางผ่าสู่ริมเขาตระหง่าน ทำให้คิดถึงราดหน้าเคี้ยงเอ็มไพร์(หลังห้อยเทียนเหลาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย  
	ที่ตรงนั้นมีไฟป่าลุกลามเลียเป็นสีส้มอมแสดระยะยอดภู  สีเหลืองสลับน้ำตาลทอดตัวเป็นแนวยาว มองลงมาตามลำดับพบแต่เพียงลำต้นของไม้พร้อมเขียวคล้ำยืนอยู่สองสามสี่ห้าไม่แน่นขนัด ที่เหลือนั้นคือ ต้นอ้อยสร้อยดูหวานซึ้ง
	ยังมีต้นทองกราวพราวแดงเด่นเสร่อเผยออกดอกระยะสุดท้าย  เหยียดยืนสูงเด่นเป็นร่างออกเสียงความงามอย่างโวยวายว่าตัวนั้น สะพรั่งสำรวยดอกสวยสีร้อนรุนแรง แยงนัยน์ตา
	กลิ่นกระไอชายเขาชานทุ่งโชยมา ให้โล่งปอด  ทว่ายังมีกลิ่นหนึ่งสอดแทรกมาตามสายลมโชย
	มันคือกลิ่นขี้แท้ๆ ขี้จริงๆที่งอกออกมาจากปลายลำไส้ใหญ่เรา จากก้นนุ่มเธอ เป็นขนาดของกลิ่นใหญ่เกินกว่าคำว่าตดของตัวเอง จึงเลิกลั่กหันมองไปทั่ว
	พบเจอรถดูดส้วมต้วมเตี้ยมอยู่กลางไร่อ้อย ค่อยเคลื่อนคล้อยออกมาหลังจากปลดทุกข์ให้กลายเป็นปุ๋ยบำเรอพืชพรรณ
	กว่ากลิ่นจะหอมงามผ่านดวงดอก หรือหวานล้ำของรสอ้อย รสน้ำตาล ต้องผ่านกระบวนการหลายซับซ้อน กว่าความรักจะลอยลมบนก็ต้องผ่านการเง้างอนกี่กระบุงกัน
	กว่าความลงตัวของการงานนั้นต้องผ่านกี่อุปสรรคจึงสำเร็จ
	กลิ่นขี้จางๆยังติดปลายจมูกเชิดๆของฉัน เพื่อย้ำเตือนว่า ความจริงที่เห็นไม่ได้หอมฉุยเสมอไป ยังมีอะไรอีกพะเรอเกวียนให้เรียนรู้