เล่าเรื่อง…ประสบการณ์สยอง ( ตอนเพื่อน )

สุชาดา โมรา

อืมประสบการณ์ จริง ที่เกิดขึ้นจากความผูกพันธ์ ระหว่างเพื่อนบ้านผม อยู่ใน สวนแห่งหนึ่ง ทางฝั่งธนฯ เมื่อก่อน เปลี่ยวและมืดมาก โดยผมอาศัยอยู่ใน ซอยเล็กๆ แห่งหนึ่งแถวบ้านผม มันก็ มีหลายซอย ซะด้วยซิ เลยมีเรื่อง ประสา เด็กๆ อะ!ประเภท จิ๊กโก๋ คุมซอย มีเรื่องตีกัน ประจํามีเรื่องเจ็บ ตัวให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง มากเลยจนอยู่มาคืนนั้น คืนวันศุกร์ ที่ผมต้องกลับจากโรงเรียน  ทางค่อนข้างมืดแล้วเพราะเรียนรอบบ่าย ก็ กลับราวๆ สัก 4 - 5 ทุ่มได้ เพราะ วันรุ่งขึ้น เป็นวันหยุด วันนี้ จึงมีการนัด สังสรรค์กันในหมู่เพื่อนที่อยู่ร่วม ซอยเดียวกัน เป็นกิจ วัตรที่ทํากันมาแบบไม่ต้องนัดกันล่ะ ที่นัด พบก็ เป็นที่สวน ท้ายซอยมีเก้าอี้ไม้ยาวที่ทํากันไว้ใต้ต้นหูกวางร่มครึ้ม น่าพักมากครับผมแวะ ซื้อ เหล้า ติดมือ เข้าบ้านไป หนึ่งกลม ระหว่างทาง ก็เงียบ แต่มันเป็นเรื่อง ปรกติ ที่ผมต้องเข้าออกทุกวันแต่วันนี้ มันเงียบผิดปกติจริงๆ "ช่างมัน"ผมนึกในใจผมเดินไป สุดท้ายซอย เลี้ยวลงข้างทาง เล็กๆ ตรงไปสู่ที่หมายอ้า.....มีคนจุด ตะเกียงโคม รออยู่ที่นั้น เพื่อนๆ คงอยู่ที่นั้นผมก็ ก้าว เท้า เร็ว ยิ่งขึ้น เพื่อให้ถึงจุดนั้น แต่กลับต้องพบ กับ ความว่างเปล่า ไม่มีคนครับมีแต่ตะเกียงตั้งอยู่
....แต่อย่างน้อย ก็ รู้แล้วล่ะว่ามีคนมาก่อนหน้าแล้ว แน่นอน ผมเลย เดินไป ปลดทุกข์ ตรง ท้องร่องข้างๆพอเสร็จ ก็ เดินขึ้นมา จึ๋ย .... ไอ้ อุ๋ย มาตอนไหนก็ ไม่รู้ มานั่งอยู่ที่ม้ายาว ตรงนั้นผมเลย ด่า ซะ หนึ่ง ยก "ไอ้ ห่... มายังกะ ผี ..ู หัวใจวายจะว่ายังไง " มันก็ หันมา ยิ้ม ให้ บอกว่า "มึงไม่ตาย ง่ายๆ หรอกกูรู้ " ผมก็ ได้แต่หัวเราะแล้ว ผมก็ นั่ง กินเหล้า ที่ซื้อมา ก็ รินให้ อุ๋ย แก้วหนึ่งแล้วก็ บ่นว่า เพื่อนๆ ทําไมยัง ไม่มา ก็ ไม่รู้ มันก็ บอก ว่าเค้ามากันแล้วไปกันหมดแล้ว คงไม่มาหรอก คืนนี้"กู กลัวมึงเหงาเลยมา รอ " มัน พูดแล้วก็ ยิ้มๆ "อ้าวก็ไม่สนุก   แล้วซิ" ผมว่าแล้วพวกมันไปไหนกัน ล่ะ ...อุ๋ย บอกว่า เห็นว่ามันไปธุระด่วน เหรอ  ผมก็ เลย คุยกับ อุ๋ย ต่อไป 
อุ๋ย เล่าให้ฟังว่าวันนี้มีเรื่องกับซอย ตรงกันข้าม ดีว่าเขาหนีมาทันเพราะฝ่ายนั้นมัน   ใช้มีดไล่แทงผมก็ ว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้จะไปแก้ คืนกันกะจะรวมพลวันพรุ่งนี้จนราว ตี 1 เห็น จะได้     เหล้าหมดไปเกิน ครึ่งขวด  ผมบอกว่ากลับก่อนแล้ว เมาวะแล้วก็ ยกเหล้าให้มันไป อุ๋ย บอกว่าไม่เอาหรอก  ให้ผมเอากลับบ้านผมเลยแยกทางกลับบ้านนอน ระหว่างเดินกลับบ้าน   หมาหอนตามมาเลยผมเลยด่าหมาไปซะ ...........บรู๋..........แต่มันไม่หยุด ครับมันก็หอนไปทางบ้าน ไอ้อุ๋ยเพื่อนผม ผมก็ เลย เออ....มึงโดนแหง๋ อิ อิยังอด นึกภาพไอ้อุ๋ย วิ่งตูดชี้กลับบ้าน เพราะกลัวเสียงหมาหอน ก็ มันกลัว   ผียิ่งกว่าอะไรดี
8.30 ของตอนเช้า วันเสาร์ ผมได้ ยินเสียงกด กริ่ง หน้าบ้าน สักพักแม่ก็ มาเรียกว่าเพื่อนมาหาผมได้แต่บ่น อุบอิบ อยู่ จะมาทำไมกัน ตั้งแต่ เช้าโผล่ไปหน้า บ้านเพื่อนมารอ อยู่ 2-3 คนผมก็เลยบอกว่า "อะไรว่ะ จะไปเอาคืนกันตั้งแต่เช้าเลยเหรอ"เพื่อนๆ ก็ ได้แต่มองหน้ากัน แบบว่า งง งงเพื่อนคนแรก ก็ ถาม ผมว่า 
เฮ้ย มึงรู้ได้ยังไง 
อ้าวววก็ ไอ้อุ๋ย มันบอกเมื่อคืน แล้วพวกมึงหายหัวไปไหนกันมา  เพื่อนๆ ผม งี้ ซีดๆๆๆ ไปหมดทุกคนเลยครับ 
มึงๆๆ ว่าเจอไอ้อุ๋ยเมื่อคืน เหรอ !!!
 เออ........ยังนั่งกินเหล้า กันอยู่เลย
ไอ้เ..ี้ย.......ไอ้อุ๋ย มันถูกแทง ไปตายที่ โรงพยาบาลเมื่อคืน พวกกู ก็อยู่ที่นั้น 
เฮ้ย ....อย่า มาล้อเล่น กูคุยกับมันจน ตีหนึ่ง ถึงกลับบ้านนอน
ไม่เชื่อ มึงไปกะกู ศพ อยู่ที่วัดตอนนี้
ผมนะใจแป้วเลยครับ พอไปถึง วัด ผมได้แต่ทําใจ เพราะ อุ๋ย ยังนอนอยู่ข้างนอกโลงผมเลยไปยืน ข้างๆ แล้วบอกกับอุ๋ยว่า ไอ้ห่า! ตายแล้วก็ไม่บอก หลงให้กูคุยอยู่ได้ ตั้งนาน ไปดีเถอะเพื่อน